ตอนที่34

หลายวันผ่านไป หลังจากที่ได้อยู่ร่วมบ้านกับวาสิตา หญิงสาวแทบจะไม่พูดคุยกับเขาเลย แม้จะอยู่บ้านหลังเดียวกัน พบเจอหน้ากันทุกวันก็ตาม คุณากรยังคงเดินทางไปทำงานที่โรงแรมเหมือนเดิม กลับบ้านมาก็เห็นวาสิตานั่งหน้าเศร้าและเหงาหงอยอยู่ที่ห้องรับแขกอย่างเช่นทุกวัน

“นั่งทำหน้าเศร้าอะไรตรงนี้ เป็นอะไรหรือเปล่า?” เสียงทุ้มถามขึ้นเหมือนเป็นห่วงเป็นใย วาสิตาได้แต่ส่ายหน้าแทนคำตอบ

“อยากออกไปไหนหรือเปล่า เดี๋ยวฉันจะพาไป ไปเลือกซื้อของเพิ่มเติมมาไว้ให้ลูกหน่อยดีกว่าไหม?”

แม้ว่าจะซื้อของมาไว้ในห้องเด็กไว้เต็มมากมายแล้วก็ตาม แต่เพราะอยากให้หญิงสาวมีสีหน้าที่ดีขึ้นกว่านี้ เขาถึงอยากชวนเธอออกไปเลือกซื้อของใช้เด็กด้วยกัน เพราะว่าสองวันก่อนเขาพาเธอไปเดินชอปปิงเลือกของใช้เด็กอ่อนวาสิตาดูจะมีความสุขและแฮปปี้มากตอนที่อยู่ในร้าน บางทีเขาก็ชอบเห็นเธอยิ้มมากกว่าทำหน้าเศร้าเหมือนคนเบื่อโลกอยู่เช่นนี้

“มีครบแล้วค่ะ วาไม่อยากได้อะไรเพิ่มแล้วค่ะ”

“แล้วเธอชอบมานั่งทำหน้าเศร้าอยู่แบบนี้เนี่ยนะ เห็นแล้วน่ารำคาญชะมัด เป็นอะไรของเธอ คิดถึงแม่ อยากได้อะไร อยากไปที่ไหน เธอบอกฉันได้นะวาสิตา ฉันพาเธอมาอยู่ที่นี่ให้มีค