ตอนที่8

“กลับมาเที่ยงคืนกว่าครับพ่อ พอดีเมื่อคืนรสานัดเพื่อน ๆ สมัยเรียนปาร์ตี้กัน ผมก็เลยต้องอยู่ด้วยจนปาร์ตี้เลิก”

“เมื่อไหร่ลูกจะขอหนูรสาแต่งงานสักทีล่ะ คบกันเป็นแฟนมาตั้งนานแล้วไม่ใช่หรือไง เราก็ไม่ใช่อายุน้อย ๆ แล้วนะตากร เพื่อนรุ่นเดียวกันก็แต่งงานมีลูกกันเป็นโหลแล้ว เหลือแต่แกนี่แหละที่ยังไม่มีเมียเลย”

“ผมก็คุยกับรสาอยู่นะครับแม่ รสาขอเวลาอีกไม่นาน เขาบอกโปรเจกต์ใหม่ที่ทำอยู่มันยังไม่เข้าที่เข้าทาง ไม่มีเวลาที่จะมาจัดงานแต่งหรือพิธีการอะไรในเวลานี้”

“แสดงว่าหนูรสาก็ไม่มีปัญหางั้นสิ แล้วนี่ไม่คิดจะขอเขาแต่งงานให้เขามีโมเมนต์ที่น่าประทับใจไม่รู้ลืมหน่อยหรือไง”

คุณเอกอนันต์ถามขึ้นอีกครั้ง ทำให้คุณชิดชนกต้องยกนิ้วโป้งส่งให้อย่างเห็นดีเห็นงามด้วยทันที

“ผมเซอร์ไพรส์ใครไม่เป็นหรอกครับพ่อ ขนาดตอนขอเป็นแฟนรสายังเป็นคนขอผมก่อนเลยนะ”

“แกนี่นะ ไม่ได้ความเจ้าชู้ของพ่อแกมาเลย จีบสาวเก่งที่สุด จีบทีละหลาย ๆ คนพร้อมกันด้วย ถ้าแม่ไม่เก่งและปราบพ่อแกได้นะ แกกับน้องแกไม่ได้มาเกิดกับพวกเราหรอก”

คุณชิดชนกเล่าให้ลูกชายฟังถึงเรื่องที่ตลกขบขันในอดีตสมัยที่ยังอายุรุ่นราวคราวเดียวกับลูกสาวคนเล็ก ทำเอาคุณากรหัวเราะขบขันเมื่อได้ฟังวีรกรรมของคนเป็นพ่อ

“รีบแต่ง รีบมีหลานมาให้พ่อกับแม่อุ้มก็ดี จะได้เห็นหน้าลูกแกก่อนตายหรือเปล่ายังไม่รู้เลย”

“แม่กับพ่อยังไม่แก่เลยนะครับ จะรีบไปไหนล่ะ เดี๋ยวผมจะรีบปั้นให้ทันใช้ รอรสาพร้อมอีกหน่อยนะครับแม่”

“เดี๋ยวฉันไปช่วยแกอ้อนหนูรสาด้วยอีกแรง ผู้หญิงอะไรก็ไม่รู้ ทำงานเก่งมาก เพิ่งจะเข้ามาบริหารธุรกิจแทนพ่อได้ไม่นาน ปีนี้ทำกำไรเป็นพัน ๆ ล้านแล้ว ผู้หญิงแบบนี้แหละเหมาะกับแกที่สุดเลย แกเป็นคนเก่งมากนะตากรแกต้องมีเมียเก่ง ๆ แบบหนูรสา ผู้หญิงไม่มีการศึกษา ไร้หัวนอนปลายเท้า แกอย่าให้เข้าใกล้ได้เชียวล่ะ”

คำพูดของคุณชิดชนกทำให้คนที่ยืนอยู่ไม่ไกลได้ยินชัดทุกถ้อยคำของสองแม่ลูกที่พูดคุยกันมาตั้งแต่ต้น วาสิตาทำอะไรไม่ได้เลยสักอย่าง ได้แต่นิ่งเงียบและเจ็บปวดภายในหัวใจ ฐานะที่ต่ำต้อยด้อยค่าเช่นเธอ คงไม่มีสิทธิ์ที่จะคิดฝันได้สินะ แต่เธอก็ไม่ได้คิดอยากจะเอาตัวเข้าไปพัวพันให้เกิดเป็นปัญหายุ่งยากตามมานักหรอก ขอเดินจากไปเงียบ ๆ เพื่อให้ทุกคนสบายใจยังจะดีเสียกว่า คุณากรจะได้ไม่ต้องมาอึดอัด จะได้ไม่ต้องหนักใจกับหนึ่งชีวิตที่เขาแค่ทำพลาดลงไป

“มาลาเอาอาหารเช้ามาเสิร์ฟเลย”

คุณชิดชนกหันไปสั่งแม่บ้านทั้งสองที่ยืนคอยรับใช้อยู่ไม่ไกลนัก

ถ้วยข้าวต้มหมูสับหน้าตาน่ารับประทานถูกนำไปวางตรงหน้าให้กับทุกคน

คุณากรจ้องมองหน้าวาสิตาอีกครั้ง ไม่มีเสียงพูดคุยหรือทักทายใดเกิดขึ้น

วาสิตาขยับไปยืนเคียงข้างนางมาลาอีกครั้ง ชายหนุ่มจึงหันไปสนใจถ้วยข้าวต้มต่อ ก่อนจะทำหน้าตาประหลาดชวนให้คุณชิดชนกต้องสงสัย

“เป็นอะไรไปตากร ทำหน้าเหมือนจะอ้วกแตกอย่างนั้นแหละ”

“รู้สึกพะอืดพะอมครับแม่ วันนี้กลิ่นข้าวต้มมันแปลก ๆ ไหมครับ?”

“ไม่นี่นา หอมน่ากินเชียวล่ะ เมื่อคืนแกดื่มมามากงั้นสิ แฮงค์โอเวอร์หรือเปล่า”

“ผมไม่ได้เมานะแม่ เมื่อคืนผมดื่มแค่สองสามแก้วเอง นั่งพูดคุยกับเพื่อนรสาเฉย ๆ มากกว่า”

“หรือว่าลูกชายคุณมันจะแพ้ท้องแทนใครล่ะคุณนก?”

ทำให้ทั้งภรรยาและลูกชายหันไปมองหน้าคุณเอกอนันต์อย่างพร้อมเพรียงกัน

วาสิตาที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เธอถึงกับสะดุ้งเฮือกอย่างร้อนรน แพ้ท้องเหรอ คุณากรนี่นะจะมีอาการแพ้ท้องแทนเธอได้

“อ้าว! ตอนคุณท้องตากร ผมก็แพ้ท้องแทนคุณแบบนี้แหละ คุณจำไม่ได้หรือไง?”

คุณชิดชนกหันไปมองหน้าลูกชายอีกครั้ง ก่อนจะฉีกยิ้มกว้างส่งให้แทน

“ตากรหรือว่าแกกำลังจะเป็นพ่อคนแล้วฮะ? หนูรสาท้องหรือเปล่า?”

“ท้องอะไรล่ะแม่ ผมกับเขาป้องกันตัวเองก่อนทุกครั้ง รสาเขายังไม่พร้อมจะมีลูกหรอก เขาบอกแต่งแล้วค่อยมาคิดเรื่องนี้กันอีกที ผมว่าพ่อกับแม่คงอยากอุ้มหลานมากเกินไป เลยพาลคิดว่าอาการที่ผมเป็นอยู่แพ้ท้องแทนเมีย ฮ่า ๆ ๆ ช่างน่าขบขันจังเลยนะครับ”

คำพูดคำจากจากปากคุณากร ทำให้วาสิตารู้สึกเศร้าใจอย่างบอกไม่ถูก เขามีความสัมพันธ์ทางกายกับผู้หญิงคนอื่นด้วยไม่ใช่แค่กับเธอ เขาเป็นคนโสดนี่นาจะทำอะไรกับใครก็ไม่ใช่เรื่องที่ผิด แล้วจะรู้สึกหึงหวง รู้สึกเสียใจอะไรขนาดนี้นะวาสิตา หญิงสาวได้แต่ถามตัวเองอยู่แบบนั้น เธอไม่ใช่เมียเขา ไม่ใช่ผู้หญิงที่จะมีสิทธิ์คิดแบบนั้นกับเขาได้เลย อนาคตข้างหน้าเขาคงไปเป็นของคนอื่น เธอก็เป็นได้แค่นี้ หลานสาวแม่บ้านที่บังอาจไปมีความสัมพันธ์เกินเลยกับเทพบุตรผู้สูงส่ง