ตอนพิเศษ4

“ยังไม่หิวหรอกค่ะ คุณกรทำงานไปเถอะ ไม่ต้องเป็นห่วงวาหรอก”

“เย็นนี้พ่อกับแม่จะมานอนค้างที่นี่สักอาทิตย์ ทิวาคงต้องย้ายมาอยู่กับปู่ย่าที่โรงแรมนี้ วาไม่มีปัญหาใช่ไหม?”

“เป็นแบบนั้นก็ดีสิคะ วากับแม่จะได้พักผ่อนกันบ้าง จะได้พักหูด้วยไม่รู้ลูกชายคุณจะพูดเก่งไปไหน มีลูกก็ดีมากเลยนะคะไม่เคยมีเวลาได้นั่งเหงาเลยสักวินาทีเดียว แต่บางทีก็มากเกินไป มีคนมาแบ่งไปช่วยเลี้ยงก็จะดีไม่น้อย แต่วากลัวจะไปทำให้ปู่กับย่าปวดหัวกันนะสิคะ”

“หึ ๆ หลานชายคนโปรดเขาเอาอะไรมาปวดหัว วาคอยดูเถอะไปอยู่กับปู่ย่าอาทิตย์หนึ่งจะอ้อนได้อะไรมาอีก วารู้ไหมมรดกจะไม่มีเหลือให้ถึงพี่กับอาหนูนิดแล้วนะ ทิวากรจะกินเรียบหมดแล้ว คิดดูอายุแค่ห้าขวบมีมรดกเป็นของตัวเองแล้ว ไหนจะบ้านพักตากอากาศ ไหนจะที่ดินทำเลทองราคาหลายร้อยล้าน แถมยังเป็นหุ้นส่วนของโรงแรมนี้มากกว่าครึ่ง”

“อิจฉาลูกเหรอคะ รักหลานมากกว่าลูกก็เป็นแบบนั้นแทบจะทุกครอบครัวนั่นแหละค่ะ ทิวาโชคดีที่เกิดมาเป็นลูกหลานคนมีตังค์ชีวิตเลยดูเพียบพร้อมไปซะหมด วาสนาของวาสินะที่มีลูกกับคุณกร เลยพลอยได้รับบารมีตามไปด้วย”

ร่างสูงของคุณากรลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปหาภรรยาที่นั่งอยู