ตอนที่ 3 เลือกเป้าหมาย

สตรีร่างบางนั่งเก็บขวดน้ำหอมลงในตระกร้าอย่างระมัดระวัง นี่เป็นน้ำหอมที่นางพึ่งสกัดเสร็จนางพยายามหากลวิธีใหม่ ๆ มาใช้เพื่อที่จะให้ความหอมคงอยู่ได้นานขึ้น

" คุณหนูเจ้าคะ "

" ว่าไงหลี่เจิน ข้าใกล้เสร็จแล้ว "

นางขานรับสาวใช้ของตนทั้งที่ยังก้มหน้าก้มตาเก็บของต่อ

" ของที่ท่านให้ข้าไปหาได้แล้วเจ้าค่ะ "

" ออ....เสร็จแล้วเจ้าเอาไปเก็บที "

" เจ้าค่ะ "

หลี่เจินรับตระกร้าน้ำหอมไปเก็บไว้บนชั้น แล้วกลับมานั่งเก้าอี้ตรงข้ามคุณหนูของนาง ก่อนที่จะแกะกระดาษห่อหนังสือออก ข้างในมีสมุดภาพเปลือยของชายหญิงกำลังร่วมรักกันในท่วงท่าต่าง ๆ ซูหวินซีกวาดตามองแล้วพยักหน้าเบา ๆ

" เข้าใจแล้ว...ก็ไม่เห็นจะยากอะไร...เจ้าว่าไหม "

นางเงิยหน้าขึ้นมาคุยกับสาวใช้คนสนิทที่นั่งเอามือปิดตาตัวเองไว้ แล้วส่ายหน้าไปมาเบา ๆ เด็กหนอเด็ก

" แล้วนั่นอะไรอยู่ในมือเจ้าน่ะ "

" อ๋อ....นี่คือภาพเหมือนและประวัติของคุณชายที่มีชื่อเสียงตามลำดับหนึ่งถึงสิบ ของเมืองหลวงเจ้าค่ะ ข้าซื้อติดมือมาเผื่อท่านจะสนใจ สามีแห่งชาติทั้งนั้นเลยเจ้าค่ะ เห็นแล้วใจละลาย "

" หึ....ยัยเด็กบ้า.....เดี๋ยวนี้รู้จักอ่านหนังสือแบบนี้แล้วหรือ "

นางมองสาวใช้ที่กำลังทำหน้าเพ้อฝันอย่างหมั่นไส้ก่อนที่จะใช้หนังสือตีกระบานนางไปทีหนึ่ง

" โถ่คุณหนูเจ้าคะ....สตรีทุกบ้านมีกันหมดนั่นแหล่ะ จะมีก็แต่ท่านนี่แหละที่พึ่งจะมาคิดเอาตอนนี้ "

" แก่แดดนักนะเรา เดี๋ยวเถอะ "

" ท่านเปิดดูก่อนนะเจ้าคะ.....นี่ ๆ สนใจไหมเจ้าคะ "

ซูหวินซี เปิดหนังสือไปเรื่อย ๆ นางมองดูแค่สถานะของพวกเขา หลายคนแต่งงานแล้ว อีกส่วนหนึ่งก็มีคู่หมายอยู่แล้ว และนางก็มาหยุดอยู่ที่คนผู้หนึ่ง ที่โสดสนิท ไม่มีคู่หมั้น ยังไม่แต่งงาน ไม่มีอนุภรรยา สายตาของนางเลื่อนไปอ่านชื่อของเขา ' ไป๋มู่จิน '

" ไป๋มู่จิน แม่ทัพใหญ่แดนเหมือน คนนี้แหล่ะ "

" หา....คุณหนูท่านแม่ทัพอยู่แดนเหนือห่างจากเราไกลถึงพันลี้เลยนะเจ้าคะ ท่านจะไปหาเขาหรือเจ้าคะ "

" ไม่ไป....หากมีวาสนาต่อกันยังไงก็คงจะได้พบ "

" เอ่อ...คุณหนูท่านอย่าหาว่าข้าแช่งเลยนะเจ้าคะ ข้าเกรงว่านายท่านจะรอจนถึงตอนนั้นไม่ไหวน่ะสิเจ้าค่ะ "

สาวใช้ตัวน้อยเอ่ยขึ้นมาเสียงเบาแล้วมองหน้าของผู้เป็นเจ้านายที่กำลัง จดจ่ออยู่กับการอ่านประวัติของท่านแม่ทัพ

" ก็แค่เลือกเอาไว้ก่อนว่าจะเอาแบบนี้ คนไม่เจ้าชู้แบบนี้ก็อาจจะมีแค่หนึ่งในล้านก็ได้นะ "

" มาตรฐานของท่านสูงเกินนนน เจ้าค่ะ "

" เฮ้อออ ช่างเถอะ เราไปนอนกันดีกว่าพรุ่งนี้ยังต้องทำมาหากินต่อ "

นางเอ่ยชวนสาวใช้ก่อนที่จะเก็บหนังสือไว้ในตู้ให้เรียบร้อย ชีวิตยังอีกยาวไกลแค่ทำวันนี้ให้ดีที่สุดก็พอแล้ว

บุรุษสูงวัยนั่งอ่านคำร้องเรียนของชาวบ้านเรื่องโจรภูเขา คำร้องถูกส่งมาให้เขานับร้อย ความเดือดร้อนที่ชาวบ้านแถบเชิงเขาได้รับนั้นทวีความรุนแรงขึ้นทุกวัน

เหล่ามือปราบประจำอำเภอก็ทำงานกันแทบจะไม่ได้หยุดพักเลยซักวัน

" จดหมายจากเมืองหลวงขอรับนายท่าน "

" มาซักทีนะ....."

เขาเปิดจดหมายออกอ่านแล้วถึงกับโล่งใจที่ทางวังหลวงจะส่งทหารมาช่วยปราบพวกโจรให้สิ้นซาก

" ผู้ที่จะมาเป็นใครหรือขอรับนายท่าน"

" ในจดหมายนี้ไม่ได้บอกไว้ ว่าผู้ใดจะมา แต่ไม่ว่าจะเป็นใครก็ขอให้มาเถอะ ชาวบ้านจะได้อยู่อย่างสงบสุขเสียที "

พ่อบ้านฉีพยักหน้าเห็นด้วยกับเจ้านายของตน หากกำจัดพวกโจรภูเขาได้หล่ะก็ นายท่านขอรับเขาก็จะได้ไม่มีเรื่องกังวลใจอีก

* 1000 ลี้ เท่ากับ 500 กิโลเมตร