เขาเปิดตู้โชว์ก่อนจะหยิบไวน์ขึ้นมากระดกดื่มอย่างหมดอาลัยตายอยาก เขาดื่มไม่พักจนหมดไปเกินครึ่งขวดก่อนจะทิ้งตัวนอนลงบนเตียงด้วยใบหน้าที่แดงกล่ำจากฤทธิ์แอลกอฮอล์ ความรุ่มร้อนกัดกินหัวใจผสานกับความเจ็บปวดที่ภรรยาเล่นรักกับชู้คาเตียงนอนที่เคยเป็นที่ของเขา
"คุณทำร้ายจิตใจของผมมากสินีย์!!!"
ร่างหนาที่รู้สึกอัดอั้นจนอยากจะปลดปล่อยความรู้สึกคว้ารีโมททีวีขึ้นมาเปิดวีดีโอของผู้ใหญ่ หญิงสาวแสนสวยเต้นยั่วขยับเอวร่อนไปมาเรือนร่างขาวผ่องไร้อารมณ์ปกปิดก่อนจะร่วมรักกับชายนักกล้ามร่างใหญ่ มือหนาถอดกางเกงทั้งสองชั้นออกและเริ่มกอบกุมสัมผัสไปที่เจ้าโลกขนาดมหึมาของตนเองก่อนจะเริ่มขยับขึ้นลงรัวๆบิ้วตามอารมณ์สวาทก่อนจะถึงจุดหมายปลายทางพ่นน้ำสีขาวออกมา
"อ่าาา ซี๊ดดดด จะสนุกมากกว่านี้ถ้าตรงหน้ามีหญิงสาวสวยๆสักคน หึหึ"
เขาหัวเราะในลำคอก่อนจะสบัดความคิดไร้สาระออกจากหัว ไม่ใช่เรื่องยากเลยถ้าเขาจะไปหาผู้หญิงสักคนหรือไม่ก็หลายๆสิบคนมาบำเรอความใคร่ให้พร้อมกันก็ยังได้ แต่เขาเลือกที่จะไม่ทำเพราะปัญหาที่เผชิญอยู่ก็หนักหนาเอาการ
หลายวันต่อมา
สินีย์ส่งคนของเธอติดตามชีวิตเขาไม่เว้นแต่ละวันไม่ว่าจะขยับตัวทำอะไร แต่ทว่าเขาก็ไม่ได้สนใจเพราะอีกไม่กี่วันก็จะเตรียมดำเนินเรื่องบินไปหาบิดาที่อยู่ต่างประเทศแล้ว
"คุณเพลิงกำลังดำเนินเอกสารเผื่อจะบินไปต่างประเทศครับ"
"ห้ะ! เขาจะไปต่างประเทศทำไม"
"ผมก็ไม่ทราบครับ อาจจะไปหาใครที่โน่นสักคนก็ได้"
"ก็มีแค่พ่อเขาแหละ แต่เท่าที่รู้มาสองคนไม่ลงร่องลงรอยกันมานานมากแล้ว"
"คุณสินีย์ไม่ต้องห่วงเรื่องนี้ผมจะรีบไปสืบมาให้ครับ"
"อืมม ด่วนๆหน่อยนะ"
"ครับ"
สินีย์ไม่เป็นอันทำอะไรเพราะมัวแต่โฟกัสกับชีวิตของเพลิง ทั้งที่ตอนนี้บริษัทกำลังมีปัญหาเรื่องพรีเซนเตอร์ทำให้พนักงานตกที่นั่งลำบากไม่รู้จะต้องแก้ไขอย่างไรเพราะเจ้านายอย่างเธอไม่ย่างกายเข้าไปเคลียร์ปัญหาเลยด้วยซ้ำ
"คุณจะไปไหนกันแน่คุณเพลิง"
ในขณะที่เธอกำลังคิดถึงเขาอยู่มินตราที่กลับจากมหาวิทยาลัยก็เดินเข้ามาถามซักไซร์ถึงเขาเพราะไม่ได้เห็นหน้าหลายวันแล้วจึงทำให้สินีย์เกิดความรำคาญตะคอกเสียงดังใส่
"รู้สึกว่าแกจะเป็นห่วงผัวฉันซะเหลือเกินนะ"
"ก็อาเพลิงไม่กลับบ้านมาหลายวันแล้วนี่คะ"
"มันไม่ใช่เรื่องของแก รีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าและก็ไปทำหน้าที่แกได้แล้ว"
มินตราพยักหน้ารับคำสั่งจากผู้เป็นอาพลางคิดในใจก็ยังสงสัยว่าอาเขยของเธอหายไปไหนตั้งหลายวัน ถ้าไปธุระเรื่องงานที่ต่างจังหวัดทำไมสินีย์ถึงได้ดูเครียดไม่เป็นอันกินอันนอนขนาดนี้ สินีย์คิดหาวิธีต่อรองให้เขากลับมาหาเธอจนได้
ช่วงเย็น
เพลิงออกมาสังสรรค์กับเพื่อนๆตามประสาที่ร้านอาหารประจำ สินีย์เดินเข้ามาก่อนเพื่อนคนอื่นๆจะทักทายและชวนนั่งด้วยด้วยกัน
"ไอ้เพลิงเอาเมียมาด้วยทำไมไม่บอกวะ จะได้สั่งกับแกล้มอ่อนๆมารอท่า"
"เธอแค่แวะมาแป๊บเดียว กูขอตัวไปข้างนอกก่อนนะเดียวมา"
"เออๆ ไม่ต้องรีบตามสบายเลย"
เพลิงเดินมาหยุดที่ลานจอดรถเพราะตรงนี้ค่อนข้างปลอดผู้คน สินีย์รีบเข้าไปสวมกอดเขาแน่นพร้อมกับน้ำตาไหลรินลงแก้มด้วยความเสียใจและรู้สึกผิดที่แอบมีชู้
"ฉันขอโทษ ให้อภัยฉันนะคะเพลิง"
"ปล่อยผมนะและอย่าหวังว่าผมจะอภัยให้ผู้หญิงอย่างคุณ"
"ถ้าคุณไม่ให้อภัยฉันก็เตรียมจัดงานศพให้ฉันได้เลย"
"คนอย่างคุณไม่มีทางทำร้ายตัวเองแม้แต่ปลายก้อยหรอก อย่ามาใช้ลูกไม่ตื้นๆหลอกล่อผม"
"งั้นฉันจะทรมานนังมินตราให้มันตายคามือไปเลย คุณก็รู้ว่าถ้าเป็นมันฉันลงมือจริงๆแน่!"
"!!!"
เขาตกใจมากที่ได้ยินคำพูดข่มขู่จากปากเธอเพราะที่ผ่านมามินตราเป็นที่รองรับอารมณ์ให้เธอเสมอ แต่อีกใจก็ไม่อยากกลับไปข้องเกี่ยวกับครอบครัวของเธออีกแล้ว
"ตกลงคุณจะกลับมาหาฉันไหมคะ"
"ไม่! นั่นมันหลานสาวคุณจะทำอะไรก็เป็นเรื่องของคุณ อีกไม่นานศาลก็จะเรียกเราไปเจรจาเรื่องฟ้องหย่าแล้ว"
"คุณตั้งใจจะหย่ากับฉันแต่แรกแล้วใช่ไหมเลยหาทางอ้อมให้ฉันต้องไปมีชู้"
"คุณทำตัวต่ำๆเองแล้วมาโทษคนอื่นมักง่ายไปหน่อยไหม ยังไงผมก็ไม่มีวันกลับไปอยู่กับผู้หญิงที่ทรยศผม"
"คุณไม่รักฉันแล้วจริงๆด้วย…กรี๊ดดด!"
สินีย์กรี๊ดออกมาก่อนจะเป็นลมหมดสติไปเขารีบโทรเรียกรถโรงพยาบาลมารับเธอทันที ส่วนเขารีบไปรับมินตราที่บ้านเผื่อมาเฝ้าสินีย์ที่โรงพยาบาล
พอกลับมาถึงบ้านช่วงบ่ายเธอก็เห็นป้าจีนกับฝนกำลังช่วยกันเก็บเศษกระจกกับจิ๊กซอว์อยู่หน้าทีวีจึงเอ่ยถามขึ้น"ทำอะไรกันอยู่หรอคะ""หนูมินตราคือว่า…"ฝนรีบตะกุกตะกักไม่กล้าที่จะพูดความผิดของป้าจีนออกมายังไงให้แกไม่รู้สึกแย่ แต่ด้วยความใจเด็ดของป้าจีนแกจึงยอมรับออกมาตรงๆ"ฉันเป็นคนทำรูปครอบครัวคุณเพลิงหล่นมาพังกำลังเก็บ!"ป้าจีนเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเครือแต่พยายามทำใจดีสู้เสือเพราะถ้าเขารู้คงโดนไล่ออกแน่ๆ เพราะรูปนี้คือตัวแทนของบิดาและมารดาที่เขารักและหวงแหนมากที่สุด"รูปนี้คุณเพลิงรักและหวงมากเลยแหละ ครั้งนี้ป้าจีนโดนไล่ออกแน่ๆ"เธอเห็นป้าจีนนั่งเครียดข้างๆ กันมีฝนนั่งหน้าเศร้าด้วยความวิตกกังวล ด้วยความสงสารเธอจึงให้ฝนพาป้าจีนไปนั่งพักในครัวก่อน เขาที่เก็บรถเสร็จก็เดินเข้ามาในบ้านด้วยความอารมณ์ดีแต่เมื่อเห็นเธอนั่งเก็บจิ๊กซอว์อยู่เขารีบวางขนมในมือลงบนโต๊ะหน้าโซฟาทันที"นะ นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับรูปครอบครัวของอา!!!""คือว่า…""ใครเป็นคนทำ!""นะ หนูเองค่ะ…ไม่ทันระวังเลยทำหลุดมือหล่นแตก""แล้วมาทำอะไรตรงนี้""หนูเห็นว่ารูปสวยดีอยากดูใกล้ๆ …หยิบขึ้นมาแล้วหล่นแตกค่ะ~"หน้าตาของเขาขึงขังกว่าทุกครั้ง
แสงอาทิตย์ยามเช้าส่องผ่านผ้าม่านทำให้ร่างบางลืมตาตื่นก่อนจะค่อยๆขยับตัวลุกนั่งด้วยความร้าวระบมเนื่องจากเมื่อคืนเธอรับศึกหนักจากคนร่างหนาอย่างหนักหน่วง ตามเนื้อตัวมีแต่รอยจ้ำแดงที่เกิดจากรอยดูดของเขาแล้วแบบนี้เธอจะกล้าออกบ้านไปพบใครบ้างล่ะเนี่ย เธอถอนหายใจก่อนจะขยับลงจากเตียงก็ไม่วายถูกมือหนาดึงร่างเข้าไปกอด เธอไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าเขาตื่นตั้งแต่ตอนไหน แต่ทว่าตอนนี้ไล่จูบไปทั่วใบหน้างามด้วยความหมั่นเขี้ยว"ฟอด…จุ๊บๆๆ ชื่นใจที่สุดเลย""ตื่นตั้งแต่เมื่อไหร่คะอาเพลิง""ตื่นตอนไหนไม่สำคัญหรอก แต่ตอนนี้อาหิวมากๆเลย""หนูขอไปล้างหน้าแปรงก่อนแล้วจะรีบไปช่วยป้าจีนเตรียมอาหารให้นะคะ""หิวของหวานต่างหาก""ปกติอาเพลิงไม่กินของหวานนี่คะ""ใครว่าอาไม่กินล่ะ เมื่อคืนก็กินกว่าจะได้นอนก็เกือบเช้า"เธอไม่ทันคารมของเขาได้แต่นั่งคิดสงสัย ได้สติอีกครั้งร่างบางก็ถูกผลักนอนราบไปบนที่นอนนุ่มเสียแล้ว เรียวขางามถูกอ้าออกกว้างใบหน้าหล่อก้มลงโลมไล้ที่ดอกไม้เบ่งบานฉ่ำแฉะไปด้วยน้ำหวาน ลิ้นร้อนตวัดเลียเข้าโพรงปากดื่มด่ำกับความหอมหวานอย่างหลงไหล เอวบางร่อนขึ้นหมุนควงด้วยความซาบซ่านสยิวใจเผลอใช้มือน้อยขยุ้มผมกดศรีษะเขา
"อะไรวะพริกเหมือนเดิม""โอ๊ยป้า! ก็หมายความว่าเผ็ดจี๊ดหรือปากแซ่บเหมือนเดิมไง ฉันไปช่วยหนูมินตราจัดเสื้อผ้าก่อนนะ""หน๋อย! กลับมาไม่ทันไรก็ถอนหงอกนังจีนเข้าแล้วไง เดี๋ยวจะเผ็ดร้อนมากกว่านี้ให้ดู"มินตราและฝนช่วยกันจัดเสื้อผ้าใส่ตู้จนเสร็จเรียบร้อยก็เป็นเวลาบ่ายแก่ๆแล้ว ตอนเย็นเธอมีนัดไปดินเนอร์กับเพลิงริมแม่น้ำ "ขอบคุณนะคะพี่ฝนที่มาช่วยหนู""เป็นหน้าที่ของพี่อยู่แล้วค่ะ""หนูเกือบลืมไปเลยว่าแวะซื้อขนมเจ้าดังแถวบ้านอานีย์มาฝากพี่ฝนกับป้าจีนด้วย"เธอหันไปหยิบถุงขนมที่วางไว้บนโต๊ะยื่นให้กับฝนเพื่อนำไปแบ่งกับป้าจีน ฝนขอบคุณยกใหญ่ก่อนรับขนมไว้และรีบเดินออกห้องไปด้วยความดีใจ เธอเห็นว่าไม่มีอะไรที่ต้องจัดการแล้วจึงถอดเสื้อผ้าออกและเดินเข้าไปในห้องน้ำ ในขณะที่เธอกำลังถูสบู่อยู่นั้นก็ได้ยินเสียงคนเปิดประตูเข้ามาจึงคิดว่าเป็นฝน"ลืมล็อคประตูห้องนี่หน่า พี่ฝนคะ!"เธอร้องเรียกแต่ไม่มีเสียงตอบรับใดๆกลับมา เธอคิดว่าคงหูแว่วไปเองจึงอาบน้ำต่อด้วยความสบายใจ ทันใดนั้นก็มีคนเปิดประตูห้องน้ำเข้ามาเมื่อหันไปมองก็เห็นเพลิงยืนมองเธอไม่กระพริบสายตา"ว้ายย อาเพลิงเข้ามาทำไมคะ""ก็นี่คือบ้านของอา ทำไมจะเข้ามา
บ้านของสินีย์มินตราเดินเข้ามาในบ้านพร้อมกับสะพายกระเป๋าเสื้อผ้าของเธอใบใหญ่ พยาบาลที่ดูแลสินีย์เห็นจึงเอ่ยทักเสียงดัง"น้องมินตรา ไหนคุณสินีย์บอกว่าน้องจะไม่มาไง""หนูขอเอากระเป๋าไปเก็บก่อนนะคะ"เธอเก็บกระเป๋าเสร็จเดินออกมาก็เห็นสินีย์นอนจ้องมองเธอสายตาไม่กระพริบ ความรู้สึกผิดมหันต์แล่นขึ้นจนเธออัดอั้นไว้ไม่ไหวอีกต่อไป ร้องไห้เสียงดังก่อนจะพนมมือไหว้สินีย์ทั้งน้ำตาพร้อมสารภาพความผิดทุกอย่าง"หนู...ฮื้อๆๆ ขอโทษ!""....""หนูกับอาเพลิงเรา...มีอะไรกันแล้วว ฮึกๆ อื้ออ""กะ แกว่า...อะไรนะ"น้ำเสียงตะกุกตะกักของสินีย์ดังขึ้นในลำคอ สายตาจ้องเขม่นไปที่มินตราด้วยความโมโหจนตัวสั่นริกๆจิกมือลงผ้าปูเตียงแน่นทั้งสองข้าง ตอนนี้มินตรายอมทำทุกอย่างเผื่อไถ่ความผิดจะให้ทำอะไรก็ยอม"หนูจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับอาเพลิงอีก ให้หนูกลับมาอยู่ดูแลอานีย์ที่นี่นะคะและหนูก็จะไม่ไปเรียนแล้ว"อาการของสินีย์สงบลงจนเห็นได้ชัดแต่สายตายังคงแข็งกร้าวเหมือนเดิม จนไม่อาจคาดเดาได้ว่าบัดนี้เธอกำลังคิดอะไรอยู่ พยาบาลส่วนตัวรีบเข้ามาดูอาการและขอให้มินตราออกไปก่อนแต่สินีย์ห้ามไว้ จู่ๆเพลิงก็เดินเข้ามาในบ้านตามที่สินีย์คาดการณ์ไว้"
1 เดือนต่อมามินตราใช้เวลาช่วงปิดเทอมดูแลสินีย์อย่างดีจนเธอจากโลกนี้ไปอย่างสงบไม่มีอะไรต้องค้างคากันอีกต่อไป เขาให้มินตราเลือกว่าจะอยู่ที่บ้านของสินีย์หรือจะย้ายไปอยู่กับเขา เธอตัดสินใจกลับไปอยู่กับเขาเพราะอย่างน้อยก็มีแม่บ้านอยู่เป็นเพื่อนจะได้ไม่ต้องเหงา ลงจากแท็กซี่ย่างกายเข้ามาในบ้านก็เห็นฝนกับป้าจีนช่วยกันนั่งเช็ดทำความสะอาดเฟอร์นิเจอร์อยู่ที่ห้องโถง"หนูมินตรากลับมาแล้ว""คิดถึงจังเลยค่ะพี่ฝน ดูออร่าขึ้นนะคะ""มีบ้านหลังใหญ่ให้อยู่สบายๆไม่ชอบ"ป้าจีนเอ่ยขึ้นพึมพำพลางลอยหน้าลอยตาเหมือนกับว่าแค่พูดลอยๆไม่ได้เจาะจงใคร"สวัสดีนะคะป้าจีน ยังพริกเหมือนเดิมเลย"เธอยกกระเป๋าไปที่ห้องรับแขกห้องเดิมที่เคยพักก่อนหน้านี้ ป้าจีนที่ไม่เข้าใจความหมายยังยืนงงเป็นไก่ตาแตกจนต้องหันไปถามฝนว่าหมายถึงอะไร"อะไรวะพริกเหมือนเดิม""โอ๊ยป้า! ก็หมายความว่าเผ็ดจี๊ดหรือปากแซ่บเหมือนเดิมไง ฉันไปช่วยหนูมินตราจัดเสื้อผ้าก่อนนะ""หน๋อย! กลับมาไม่ทันไรก็ถอนหงอกนังจีนเข้าแล้วไง เดี๋ยวจะเผ็ดร้อนมากกว่านี้ให้ดู"มินตราและฝนช่วยกันจัดเสื้อผ้าใส่ตู้จนเสร็จเรียบร้อยก็เป็นเวลาบ่ายแก่ๆแล้ว ตอนเย็นเธอมีนัดไปดินเนอร์กับเ
บ้านของเพลิงย่างกายเข้ามาในบ้านของเพลิงแม่บ้านก็เดินเข้ามาช่วยยกสัมภาระของเธอไปไว้ที่ห้องรับรองแขกที่ทำความสะอาดไว้เรียบร้อยแล้ว เด็กสาวที่มีมารยาทไม่ลืมยกมือไว้และแนะนำตัวเองด้วยความนอบน้อมทำให้ได้ใจของแม้บ้านไปเต็มๆ"สวัสดีค่ะหนูมินตรานะคะ""น่ารักน่าเอ็นดูจริงๆ พี่ชื่อฝนนะจ๊ะ""ถ้าพี่ฝนมีอะไรให้หนูช่วยบอกได้ตลอดเลยนะคะ หนูทำเป็นทุกอย่างเลยค่ะ""อู้ยย พี่ฝนไม่กล้าหรอกค่ะ หนูมินตราเป็นแขกคนสำคัญของคุณเพลิง""อย่าคิดแบบนั้นเลยค่ะ หนูแค่คนอาศัยต้องรู้จักทดแทนบุญคุณ"แม่บ้านพาเธอไปรู้จักกับป้าจีนแม่ครัววัยเก๋าประจำบ้าน ฝีปากไม่เป็นรองใครบ่นได้ตลอดเวลา"สวัสดีค่ะป้าจีน หนูมินตรานะคะ""นี่แม่ครัวชื่อป้าจีน""ใครใช้ให้แกบอกชื่อฉันวะนังฝน""แล้วจะปิดบังทำไมล่ะป้า หนูมินตราเนี่ยเป็นแขกคนสำคัญของคุณเพลิงจะต้องมาอยู่บ้านนี้อีกคน""เชอะ! ใครอยากรู้ไม่ทราบ"ป้าจีนเดินแสร้งเดินหนีไปทางอื่นก่อนจะแอบไปเจ็บใจอยู่คนเดียว คิดถึงอดีตเมื่อหลายปีก่อนสินีย์มาที่บ้านหลังนี้และกดขี่ดูถูกป้าจีนไว้สารพัดแถมตอนนี้หลานสาวของสินีย์ยังต้แงมาอยู่ใต้ชายคาเดียวกันอีก ป้าจีนคงอยู่เฉยไม่ได้ต้องหาทางทำอะไรสักอย่าง"หื