Masuk“คุณไปไหนมาเหรอซีซี” เจโรมเริ่มถามเมื่อศศิภัทรขึ้นมานั่งบนรถ“ออกไปกินข้าวกับเพื่อนค่ะ แล้วคุณล่ะ”“ผมตั้งใจมาหาคุณ อันที่จริงอยากจะมาหาตั้งแต่เมื่อวานแล้วแต่เคลียร์งานอยู่”“แล้ววันนี้งานเสร็จเรียบร้อยแล้วใช่มั้ยคะ”“เสร็จเรียบร้อยแล้ว ผมคิดถึงคุณมากนะซีซี” ชายหนุ่มจับมือถือไว้อยากจะกอดเธอมาก่อนแต่ก็รู้สึกเกรงใจเพราะกลัวคนอื่นจะมาเห็น“คุณมาที่นี่เพื่อที่จะบอกว่าคิดถึงแค่นั้นเหรอคะ”“เปล่าผมอยากมาเห็นหน้าคุณด้วย ผมนอนไม่หลับเลยนะซีซีตั้งแต่ไม่มีคุณอยู่ด้วยมันทรมานมากๆ”“คุณเจโรมคะเราคุยกันแล้ว ซีซีเชื่อว่าเวลาจะทำให้เราสองคนลืมเรื่องทุกอย่างได้”“คุณคิดว่าจะลืมมันได้จริงๆ เหรอ”“ซีซีก็ไม่รู้หรอกค่ะ แต่ก็จะพยายามให้มาก เรื่องของเรามันเป็นไปไม่ได้จริงๆ ค่ะ คุณเข้าใจใช่ไหม”“ผมเข้าใจแต่ผมอยากให้เวลาซีซีลองทบทวนความรู้สึกของตัวเองนะ ว่าที่ผ่านมาเราสองคนรู้สึกยังไงแล้วผมจะมาฟังคำตอบหลังจากผ่านไปหนึ่งเดือน”“เอางั้นก็ได้ค่ะ” หญิงสาวตอบไปอย่างมั่นใจเพราะคิดว่าระยะเวลาหนึ่งเดือนเธอน่าจะลืมเขาได้“ขอบคุณครับที่ให้โอกาส”“แต่ระหว่างนี้คุณอย่าติดต่อซีซีมาได้ไหม ถ้าครบหนึ่งเดือนซีซีจะให้คำตอบกับ
เมื่อคุยกับบิดาแล้วเจโรมก็รู้สึกสบายใจขึ้นมาก แต่เขาคงยังไม่ทำอะไรในตอนนี้เพราะอยากจะให้เวลาพิสูจน์ว่าจริงๆ แล้วตนเองนั้นรู้สึกกับศศิภัทรยังไงกันแน่ บางทีที่รู้สึกดีกับเธออาจจะเป็นเพราะความใกล้ชิด ถ้าหากได้ห่างกันและได้ทบทวนความรู้สึกของตัวเองทุกอย่างมันคงจะชัดเจนขึ้นถึงตอนนั้นเขาจะจะคุยกับศศิภัทรอย่างจริงจังก็คงจะไม่มีปัญหาอะไร ชายหนุ่มก็อยากจะให้เวลากับศศิภัทรได้อยู่กับตัวเองได้ทบทวนความรู้สึกของตัวเองด้วยเหมือนกันผ่านมาสองวันแล้วที่ศศิภัทรกลับมากรุงเทพ หญิงสาวไปทำเรื่องลาออกที่โรงพยาบาลจากนั้นก็เก็บของใช้เตรียมจะกลับไปพักผ่อนอยู่บ้านสักพักและอยากจะดูแลน้าสาวอย่างใกล้ชิด“มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ซีซีเล่าให้ฉันฟังได้ไหม” พิมพ์ดาวที่เพิ่งมีโอกาสได้คุยกับเพื่อนถามขึ้นเมื่อรู้จากที่โรงพยาบาลว่าศศิภัทรลาออกแล้ว“ฉันอยากพัก อีกอย่างก็หายไปนานถ้าฉันกลับมาทำงานทุกคนก็คงต้องสงสัยว่าฉันได้อภิสิทธิ์อะไรถึงได้ลางานนานขนาดนั้น”“โธ่....แกคิดมากเกินไปหรือเปล่าซีซีคนเราก็ต้องมีเหตุจำเป็นกันทั้งนั้นแหละ”“แต่ฉันคิดว่าไม่อยากทำงานที่นี่แล้ว”“ฉันว่ามันถึงเวลาแล้วนะแกควรจะเล่าทุกอย่างให้ฉันฟัง ถ้ายังเห
แล้วก็ถึงวันที่ศศิภัทรจะได้กลับกรุงเทพตามที่เจโรมสัญญาไว้ หญิงสาวเก็บกระเป๋าเรียบร้อยก่อนจะลากมันออกมายังห้องรับแขก แล้วเดินไปหาน้ามาลีที่หลังบ้าน“น้าดีใจด้วยที่จะได้กลับบ้าน แล้วมาเที่ยวที่นี่อีกนะหนูซีซี”“ค่ะน้ามาลี ถ้าหนูจะมาที่นี่หนูจะโทรบอกน้าก่อนนะคะ ขอบคุณนะคะที่ดูแลหนูอย่างดี”“ขอให้เดินทางปลอดภัยนะคะ”เมื่อบอกแล้วน้ามาลีแล้วเธอก็กลับเข้ามานั่งรอเจโรมที่ห้องรับแขก ไม่นานนักชายหนุ่มก็เดินออกมาจากห้องและถือแค่กระเป๋าเอกสารมาเพียงใบเดียว“ไม่เปลี่ยนใจแน่นะซีซี” เจโรมถามเพราะเขาไม่อยากให้เธอไปจากที่นี่เลย“ก็อยากเปลี่ยนใจนะคะ แต่ซีซีต้องกลับไปทำงานค่ะ”ตลอดเวลาที่อยู่บนเรือไม่มีการพูดคุยกันเลยสักนิด ศศิภัทรเหม่อมองไปยังทะเลเบื้องหน้าและอดใจหายไม่ได้ที่จะต้องจากที่นี่ไป ส่วนเจโรมก็มีสมาธิอยู่กับการขับเรือทั้งที่มันไม่ใช่เรื่องที่ต้องใช้สมาธิมากเท่าไหร่ แต่เขาก็พยายามทำตัวให้เป็นปกติที่สุดทั้งที่ในใจตอนนี้อยากจะรั้งเธอไว้กับเขา อยากจะขังเธอไว้บนเกาะนี้ให้อยู่กับตัวเองตลอดไป แต่ในเมื่อสัญญาแล้วว่าจะพาเธอกลับไปส่งกรุงเทพเขาก็ต้องทำตามสัญญา“ซีซีอยากซื้ออะไรหรือเปล่า” ชายหนุ่มถามเมื่
เมื่อทุกอย่างสอดประสานกันลึกซึ้งชายหนุ่มก็ขยับกายเข้าหาหญิงสาวไปตามอารมณ์ปรารถนา“เจโรม....อ๊า.....”ชายหนุ่มกระแทกกระทั้นถาโถมแรงทั้งหมดเข้าหาเธอไปตามไฟปรารถนาที่แผดเผาจนแทบจะหลอมละลายเป็นร่างเดียวกัน“อื้ม....ซีซีตอดเก่งจัง แบบนั้นมันเสียวมาก”“ซีซีก็เสียวที่สุดค่ะเจโรม”หญิงสาวตอบด้วยเสียงกระเส่าเมื่อเขาก้มลงมาดูดดุนหน้าอกทั้งสองข้างเธอก็แอ่นโค้งสองมือเล็กจิกไปบนบ่าเขาเพื่อระบายความเสียวซ่าน เสียงเนื้อกระทบกันดังแข่งกับเสียงคลื่นกระทบฝั่งมันกระตุ้นอารมณ์ปรารถนาในกายได้เป็นอย่างดี ทุกจังหวะของท่อนเอ็นร้อนทำให้ศศิภัทรครางแทบไม่เป็นภาษา“เจโรม...อ๊า....อื้ม....แรงอีกนิด เร็วอีกนิดซีซีใกล้จะถึงแล้ว”“ได้เลยซีซี ผมจะกระแทกแรงๆ เลยนะ”ชายหนุ่มถอนแก่นกายออกจากร่องรักจนเหลือแค่ส่วนปลายจากนั้นก็ตอกตรึงเข้าหาอย่างหนักหน่วงติดต่อกันอีกไม่กี่ครั้งหญิงสาวก็กรีดร้องด้วยความสุขสม“เจโรม....อ๊าย!....”ศศิภัทรกระตุกไปทั่วทั้งตัว ช่องทางรักตอดรัดท่อนเอ็นร้อนแรงและถี่มากขึ้น“ซีซีเอามือสอดใต้ข้อพับไว้นะ ผมอยากเข้าลึกๆ”เสียงแหบพร่าออกคำสั่งหญิงสาวทำตามอย่างว่าง่าย เจโรมก้มมองช่องทางรักที่กำลังดูดกลืน
ศศิภัทรนอนฟังเสียงคลื่นอยู่ภายในห้องนอนหลังจากที่เจโรมเราวางสายไปแล้ว หญิงสาวรู้สึกเหงามากๆ ที่อยู่ตามลำพังทั้งที่ก่อนหน้านี้ก็อยู่คนเดียวมาตลอด แต่เมื่อได้เจอกับเจโรมความรู้สึกมันก็เปลี่ยนไปหญิงสาวรู้ว่าสิ่งที่ทำอยู่มันไม่ใช่สิ่งที่ถูกต้องเลยสักนิดเพราะก่อนหน้านี้เธอกำลังจะแต่งงานกับบิดาของเขาแต่สุดท้ายก็มานอนกับเขาถ้าคนอื่นรู้เรื่องนี้ก็คงเอาเธอไปนินทาหรือไม่ก็คงจะมองว่าเธอเป็นผู้หญิงไม่ดีอย่างแน่นอน แต่ศศิภัทรก็ไม่สามารถแก้ไขอะไรได้เลยในเมื่อเรื่องทุกอย่างมันเกิดขึ้นจากตัวเธอเองที่อยากจะเอาตัวเข้าหาคุณอนันต์เพื่อแก้แค้นให้กับน้าสาว แล้วสุดท้ายมันก็ย้อนกลับมาทำร้ายตัวเราเองแม้ว่าเจโรมจะทำให้เธอมีความสุขมากแค่ไหนแต่ในใจเธอก็ยังรู้สึกเจ็บปวดกับสิ่งที่เกิดขึ้น อีกไม่กี่วันเธอก็จะไปจากที่นี่และศศิภัทรตั้งใจแล้วว่าจะต้องลืมเจโรมให้ได้เธอจะไม่เจอเขาอีกแม้ว่ารู้สึกดีกับชายหนุ่มมากแค่ไหนแต่มันก็เป็นไปไม่ได้เลยที่เธอกับเขาจะพัฒนาความสัมพันธ์ไปไกลมากกว่าที่เป็นอยู่ศศิภัทรนอนคิดทบทวนเรื่องราวของเธอกับเจโรมอยู่บนเตียงและพลิกตัวไปมา จนกระทั่งเผลอหลับไปแล้วตื่นขึ้นมาอีกในเวลาเช้าเมื่อเสียงโทร
เช้าวันรุ่งขึ้นเจโรมและศศิภัทรก็ทานอาหารเช้าพร้อมกันจากนั้นเขาก็เตรียมตัวออกเดินทาง“ขอไปส่งคุณที่ท่าเรือได้ไหมคะ” ศศิภัทรยืนรอชายหนุ่มที่หน้าประตูเตรียมพร้อมจะเดินไปส่ง“แต่คุณต้องเดินกลับมาที่บ้านคนเดียวนะซีซี ไม่กลัวเหรอ”“นี่มันตอนกลางวันนะคะคุณเจโรม ซีซีไม่กลัวหรอกค่ะ”เจโรมยิ้มก่อนจะยื่นมือให้ศศิภัทรจับแล้วพากันเดินไปยังท่าเรือ“ผมจะรีบกลับมานะ”“ค่ะ”“ถึงแล้วจะโทรบอกได้ไหมคะ”“ได้สิ ผมจะโทรรายงานตลอดว่ากำลังจะทำอะไรดีไหม”“ไม่ต้องขนาดนั้นหรอกค่ะ แค่บอกว่าถึงแล้วก็พอ”“เป็นห่วงผมเหรอ”ศศิภัทรยิ้มให้แทนคำตอบแล้วเธอก็หยุดเดินเมื่อมาถึงท่าเรือ“ซีซี ดูแลตัวเองด้วยนะ”“ค่ะ คุณก็เหมือนกันนะคะ”“ผมไปล่ะ จะคิดถึงคุณนะ” เขาขยับเข้ามากอดแล้วหอบแก้มศศิภัทรทั้งสองข้าง“เดินทางปลอดภัยนะคะ”“ครับ ผมไปนะ ถ้าคุณถึงบ้านแล้วไลน์มาบอกด้วยผมน่าจะยังอยู่บนเรือคุยคงไม่สะดวก”“ได้ค่ะ” หญิงสาวโบกมือให้กับเขาจากนั้นเธอก็ยืนรอจนกระทั่งเรือแล่นออกไปจากเกาะศศิภัทรเดินลัดเลาะตามชายหาดเมื่อมาถึงบ้านก็ไลน์บอกเจโรมจากนั้นหญิงสาวก็รีบเข้าห้องเพื่อเก็บของที่จำเป็นลงกระเป๋าเธอคิดจะใช้โอกาสนี้หนีไปจากที่นี่ก่อนท







