16: เอาคืน [3]

ติงเฉิงมองบั้นท้ายอีกฝ่ายพร้อมกับใช้ลิ้นดุนกระพุ้งแก้ม พลางคิดไปว่าเรื่องอะไรเขาจะเลิกกับซูหนี่ให้โง่ ฝ่ายนั้นเป็นถึงบุตรสาวผู้นำหมู่บ้านอย่างไรก็มีสง่าราศียิ่งกว่า อยู่ด้วยแล้วมีแต่จะอนาคตไกล กระนั้นจะให้ปล่อยสตรีที่งามที่สุดในหมู่บ้านไปก็ใช่เรื่อง เขาจะรวบเก็บไว้ทั้งสองคนเลยคอยดู บุรุษทั้งหมู่บ้านจะต้องอิจฉาเป็นแน่

ไม่นานนักหญิงสาวก็กลับมาพร้อมกับตะกร้าอาหาร ด้านในมีซาลาเปาไส้เนื้อสองลูกและขนมถั่วกวนสี่ชิ้น

“ซาลาเป่าไส้เนื้อกับขนมถั่วกวนเจ้าค่ะ”

“ขอบใจเจ้ามากนะ เป็นบุญวาสนาของข้าแล้วที่มีเจ้าคอยดูแล”

ทว่าเมื่อติงเฉิงโน้มตัวเข้าหา เพื่อหวังว่าจะได้หอมแก้มสาวเจ้ากลับเอนตัวหนี แม้จะรู้สึกขัดใจอยู่ในทีแต่ก็ต้องรักษาภาพลักษณ์ ประเดี๋ยวพวกยายแก่ในหมู่บ้านผ่านมาเห็นเข้าได้คาบข่าวไปบอกว่าที่แม่ยายพอดี ดังนั้นจะมามัวแต่โอ้เอ้อยู่ที่นี่นานไม่ได้ เมื่อได้ของแล้วเขาจึงขอตัวเพื่อไปทำงานต่อ

ไป๋เหลียนมองตามหลังติงเฉิงพร้อมกับยิ้มร้าย นางรู้ว่าสองคนนั้นจะนัดพบกันเมื่อใด รอสักครึ่งชั่วยามจึงค่อยติดตามดูผลงานชิ้นเอก ติงเฉิงนั้นแพ้ถั่วเหลืองจึงจงใจให้ขนมถั่วกวนไปด้วย ดังนั้นคนที่กินจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากซูหนี่ อดใจรอเรื่องสนุก ๆ ไม่ไหวแล้วสิ อยากให้ถึงเวลาเร็ว ๆ จัง

หญิงสาวกลับมานั่งกินข้าวอีกครั้งเพื่อรอเวลาติดตามผลงาน เมื่อได้เวลานางจึงออกจากบ้านตรงไปยังสถานที่พลอดรักของทั้งสอง ซึ่งก็ไม่ใช่ที่ไหนมันคือปลายลำธารอีกฟากหนึ่งของชายป่า

เมื่อมาถึงที่หมายร่างบางจึงค่อย ๆ ย่องพยายามลงน้ำหนักเท้าให้เบาที่สุด ก่อนจะคลานเข้าไปหลบตรงโขดหิน พร้อมกันนั้นก็ยังมองหาตะกร้าอาหารที่นางให้ติงเฉิงมาก่อนหน้า ปรากฏว่าทุกอย่างบนจานหมดเกลี้ยงไม่เหลือแม้แต่ชิ้นเดียว นั่นเท่ากับว่าเวลาแห่งความสนุกกำลังจะเริ่มขึ้น

ฟากหนึ่งของลำธาร

“พี่ติงเฉิงเหตุใดวันนี้เร่าร้อนนักเล่า ยังไม่มืดเลยนะ ประเดี๋ยวก็มีใครมาเห็นหรอก”

“ใคร ๆ ก็รู้ว่าเรากำลังจะหมั้นและแต่งงานกัน เห็นจะเป็นไรไป เกิดอะไรขึ้นพี่รับผิดชอบเอง” บัดนี้ภายในกายเขามันร้อนรุ่มไปหมด ตรงส่วนนั้นก็แข็งค้างมาได้สักพักแล้ว ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรอารมณ์กำหนัดถึงได้พุ่งสูงถึงเพียงนี้

“อืม... รีบ ๆ ทำนะเจ้าคะ ข้ากลัวคนมาเห็น” นางเองก็มีความต้องการมากล้นเช่นกัน เมื่ออีกฝ่ายโน้มใบหน้าประกบจูบลิ้นแลกลิ้น ซูหนี่ตอบโต้กลับไปด้วยความเร่าร้อนเช่นกัน ตอนนี้ใครจะเห็นก็ช่างมันเถอะ ขอปลดปล่อยความต้องการก่อน มิเช่นนั้นได้อกแตกตายเป็นแน่

สองกายก่ายกอดนัวเนียแนบชิด ติงเฉิงไม่รอช้าล้วงมือเข้าเคล้นคลึงหน้าอกคู่งาม พลางบีบนวดเสียจนเต้างามล้นออกตามง่ามนิ้ว บัดนี้แม้แต่ตะวันที่สาดส่องยามพลบค่ำ ก็ไม่อาจทำให้พวกเขารู้สึกเขินอายฟ้าดินได้อีกต่อไป คิดเพียงแค่ว่าจะต้องดับอารมณ์ใคร่นี้ให้ได้

ปู้ดดด

“เหม็น เป็นบ้าอะไรของเจ้า ออกไปให้ห่างข้า” ติงเฉิงถึงกับผลักสาวเจ้าออกทันที ทั้งกลิ่นและเสียงทำให้เขาแทบอาเจียนเสียให้ได้

 “ข้า... ข้าไม่รู้ โอ๊ย!” ซูหนี่กุมไว้ทั้งหน้าท้องและทวารทางออก บัดนี้ข้าศึกเหมือนจะมารอที่ปากอ่าวแล้ว อายก็อายที่ตนต้องมาอึราดต่อหน้าบุรุษคนรัก กระนั้นนางก็ทำอะไรไม่ได้

ปู้ดดด

 “บ้าเอ๊ย ไปไกล ๆ เลยไป เสียอารมณ์หมด” ติงเฉิงชักสีหน้าใส่พร้อมกับถอยหลังหนีให้ห่าง รอบแรกไม่เท่าไรรอบสองนี้เกินทน เห็นชัดว่าตรงก้นของซูหนี่มีของเสียติดกระโปรงเต็มไปหมด เกินกว่าจะรับไหวเขาจึงรีบเดินหนีออกไปจากตรงนั้นโดยเร็ว ไม่สนแล้วว่าอีกฝ่ายจะเป็นเช่นไร

“พี่ติงเฉิงกลับมาเดี๋ยวนี้นะ แก...ไอ้คนเลว อ๊าย...กลั้นไม่อยู่แล้ว” ซูหนี่ได้เห็นธาตุแท้ของติงเฉิงกับตา รู้ซึ้งแล้วว่าตนเองคิดผิดมหันต์ ครั้นจะตามไปด่าให้สมกับความโกรธก็มิได้ เมื่อของเหลวกำลังจะปะทุออกมาอีกรอบ นางจึงเปลี่ยนเป็นมองหาที่ลับตาคนเพื่อปลดทุกข์เสียก่อนที่จะอึราดกระโปรงอีกครั้ง

ด้านไป๋เหลียนนั้นหัวเราะน้ำตาเล็ดไปหลายยก ไม่คิดว่ายาถ่ายกับยาปลุกเซ็กซ์จะได้ผลดีเกินคาด โดยเฉพาะซาลาเปาไส้เนื้อใส่ยาปลุกเซ็กซ์เยอะเป็นพิเศษ ความโลภของติงเฉิงเขาจะต้องตะกละกินเยอะ คอยดูเถอะได้ตั้งค้างไปทั้งวันทั้งคืนเป็นแน่

“สาแก่ใจข้ายิ่งนัก คิดจะวางยาข้าหรือฝันไปเถอะ”