เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 48 : เจ้าสามมอบกำไลทอง ช่างหน้าใหญ่กันนักนะ
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-07-08 03:43:04
บทล่าสุด
ข้าคือดาวมงคลน้อยหลินลู่ฉี บทที่ 96 : ฉีฉีเจ้ายิ้มน่ากลัวพิลึก
บทที่ 96 : ฉีฉีเจ้ายิ้มน่ากลัวพิลึก ฤดูใบไม้ผลิเวียนมาถึง หวงจื่อถงอายุได้สิบสองปี อาจารย์ชี้แนะว่าความรู้ความสามารถของเขานั้น สามารถเข้าสอบระดับอำเภอได้แล้ว ทว่าการสอบระดับอำเภอของที่นี่ ถูกจัดขึ้นในเมืองลี่หยางนี่เอง แม้การสอบระดับอำเภอจะจัดขึ้นทุกปี แต่อาจารย์ผู้สอนจะเป็นคนชี้แนะ ว่าลูกศิษย์คนไหนมีความรู้ความสามารถ เพียงพอที่จะเข้าร่วมการสอบได้ หวงจื่อถงแม้ไม่ได้มีความสามารถมากมายนัก แต่เขาขยันหมั่นเพียรการสอบแต่ละครั้งในสำนักศึกษา เขาก็ผ่านมาได้อยู่ในอันดับต้น ๆ เสมอ ก่อนถึงวันสอบทั้งครอบครัวต่างกระตือรือร้นดูแลเขาเป็นอย่างดี อาหารการกินต้องเพียบพร้อม เรือนต้องเงียบสงบให้เขาได้อ่านตำราอย่างสบายใจ แม้แต่การฝึกวรยุทธ์ยังต้องระงับเอาไว้ก่อน ที่ร้านซินอี๋มีคนมาก่อเรื่องอยู่บ้างนาน ๆ ครั้ง แต่การให้โต้วกังคอยดูแลคุ้มกันร้าน ย่อมไม่มีเรื่องร้ายเกิดขึ้น คนงานในร้านทั้งห้าคน บางครั้งก็มีกระทบกระทั่งกันบ้าง แต่ฉินซื่อกับหวงชางก็ปรามพวกเขาจนอยู่หมัด แค่ยกสัญญาซื้อขายทาสมาขู่ พวกนางก็ยอมสงบลงอย่างว่าง่าย ถึงอย่างไรก็แค่เด็กสาวธรรมดา ย่อมโกรธง
ข้าคือดาวมงคลน้อยหลินลู่ฉี บทที่ 95 : เห็นไหมฉีฉีของข้านางดีที่สุด
บทที่ 95 : เห็นไหมฉีฉีของข้านางดีที่สุด “ที่เยว่เอ๋อร์บอกว่าเจ้าเป็นเด็กนำโชคลาภคงจะจริงสินะ” “ข้าไม่กล้ารับหรอกเจ้าค่ะ ท่านวางใจเถอะหากพวกเขาไม่ได้ทำผิดจริง จะต้องพิสูจน์ตัวเองได้อย่างแน่นอน” “ท่านพ่อไม่มีทางทำเรื่องทรยศแผ่นดินเช่นนั้น เจ้าต้องเชื่อข้านะฉีฉี” นางไม่อยากให้เด็กสาวรู้สึกผิด หากว่าได้ช่วยเหลือคนที่ได้ชื่อว่า ยักยอกเสบียงของเหล่าทหารไป “เจ้าค่ะพี่สะใภ้ ข้าดูคนไม่ผิดหรอก” หลินลู่ฉีวางมือบนหลังมือของนาง กล่าวต่ออีกไม่กี่ประโยคก็ขอตัวกลับห้องของตัวเองไป ฝั่งของเหล่านักโทษเมื่อเดินทางมาถึงจุดพักรถม้า ทหารคุมนักโทษพากันไปนั่งกินข้าวแยกต่างหาก หลัวเพ่ยอันถึงได้แก้ด้ายที่เย็บด้านในเสื้อกันหนาวออกดู ยื่นจดหมายของจูหนิงเสวี่ยให้ฉีชุนอี้ นำไปแอบอ่านเงียบ ๆ แล้วยังพบตั๋วเงินหนึ่งพันกว่าตำลึง มากจนพวกเขาไม่คิดว่า ฐานะอย่างหลินลู่ฉีจะสามารถ มอบเงินจำนวนนี้ให้สหายคนหนึ่งได้ “ไม่ใช่นางเป็นเด็กที่ถูกเก็บมาเลี้ยงหรอกหรือ เหตุใดถึงได้มีเงินมากถึงเพียงนี้” ฉีหลี่จวินนึกสงสัย ฉีเฟินเยว่รีบเอ่ย “ฉีฉีบอกว่าเป็นเงิ
ข้าคือดาวมงคลน้อยหลินลู่ฉี บทที่ 94 : ฮูหยินนี่คือสหายของฉีฉี ที่เจ้ารังเกียจนักหนา
บทที่ 94 : ฮูหยินนี่คือสหายของฉีฉี ที่เจ้ารังเกียจนักหนา หลินลู่ฉีนำกระดาษกับหมึกพู่กันมาให้ กว่าจะบรรจงเขียนได้แต่ละตัวอักษร กระดาษก็เปียกน้ำตาไปแล้วไม่รู้กี่หยด หลินลู่ฉีได้แต่นึกสะท้านอยู่ในอก หากตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้ นางจะต้องเจ็บปวดเพียงใด “พี่สะใภ้ข้าไม่รับปากว่าจะส่งถึงมือหรือไม่ แต่ข้าจะพยายามเจ้าค่ะ” นางรับจดหมายมาพร้อมเก็บไว้เป็นอย่างดี “ขอบคุณเจ้ามากฉีฉี หากไม่ได้ก็ไม่เป็นไร อย่าได้ทำให้ตัวเองเดือดร้อนเด็ดขาด” “เจ้าค่ะ วันนี้อิ๋งอิ๋งมาที่ร้านด้วย นางเองก็เป็นห่วงเยว่เยว่เหมือนกัน นางอยากจะไปส่งเยว่เยว่พรุ่งนี้ แต่เกรงว่าท่านลุงซ่งคงห้ามเอาไว้” “ไม่เป็นไร ขอแค่นางมีน้ำใจก็พอแล้ว” “ท่านรีบพักผ่อนต่อเถอะ พรุ่งนี้ท่านป้าบอกว่าจะให้ท่านหมอมาตรวจร่างกายของท่านอีกครั้ง” หลินลู่ฉีเอ่ยแล้วหมุนตัวออกจากห้องของนางไป แต่ยังไม่ทันได้ไปไหนไกล ก็ได้ยินเสียงสะอื้นไห้ออกมาจากด้านในห้อง ค่ำคืนนี้แต่ละคนต่างมีเรื่องราวของตนเอง หวงเพ่ยต้องคอยปลอบแม่ลูกอ่อน ที่กำลังประสบชะตากรรมอันแสนลำบาก หลินลู่ฉีต้องเตร
ข้าคือดาวมงคลน้อยหลินลู่ฉี บทที่ 93 : รีบมุดหัวน้อย ๆ ของเจ้าออกมาเดี๋ยวนี้ !
บทที่ 93 : รีบมุดหัวน้อย ๆ ของเจ้าออกมาเดี๋ยวนี้ ! เรื่องร้ายเกิดขึ้นพร้อมกัน หลินลู่ฉีทำตัวไม่ถูก นางไม่เคยคลอดลูก ไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร “ฉีฉี เจ้าฟังข้า” จูหนิงเสวี่ยจับมือของเด็กสาวเอาไว้แน่น “พี่สะใภ้ข้าอยู่นี่” “หากข้าไม่รอด เจ้าช่วยลูกของข้าด้วย” “พี่สะใภ้มีข้าหลินลู่ฉีอยู่ทั้งคน ขอเพียงท่านจับมือข้าไว้แน่น ๆ ไม่มีทางที่ท่านจะไม่รอด ทั้งแม่ทั้งลูกต้องปลอดภัยอย่างแน่นอน ท่านต้องเชื่อใจข้านะ” คำพูดของนางเต็มไปด้วยพลังแห่งความหวัง จูหนิงเสวี่ยพลันรู้สึกว่าเมฆหมอกและความเจ็บปวดก่อนหน้า ได้บางเบาลง ค่อย ๆ ผ่อนลมหายใจเข้าออก มือของหลินลู่ฉีไม่ยอมปล่อยนางจริง ๆ กระทั่งรถม้าจอดอยู่หน้าโรงหมอ ท่านหมอไล่หลินลู่ฉีออกจากห้องคลอด แต่นางไม่ยอมไปอ้างว่าพี่สะใภ้ต้องการกำลังใจ นางต้องอยู่เป็นเพื่อนคนท้องให้ได้ แม้ไม่อยากเห็นก็ได้เห็น ความเจ็บปวดของมารดาที่กำลังให้กำเนิดทารกตัวน้อย “พี่สะใภ้ต้องสู้นะเจ้าคะ อย่าเพิ่งหมดแรง” ทุกลมหายใจที่กำลังขาดห้วง มือน้อย ๆ ที่กุมมือของจูหนิงเสวี่ยไว้ ก็บีบแน่นและเอ่ยคำพูดปลอบโยนออก
ข้าคือดาวมงคลน้อยหลินลู่ฉี บทที่ 92 : ว่าอย่างไรนะ ถูกหย่าร้างกลับมา !
บทที่ 92 : ว่าอย่างไรนะ ถูกหย่าร้างกลับมา ! วันนั้นของจูหนิงเสวี่ยมาไม่ถึง สามวันต่อมา ผู้ว่าการฉีก็ได้รับพระราชโองการปลดออกจากตำแหน่ง ยึดทรัพย์สินทั้งหมด และเนรเทศไปทำงานในเหมืองถ่านหินที่ชายแดน ในข้อหายักยอกเสบียงของทหารด่านหน้า พระราชโองการมาพร้อมกับขุนนางใหญ่จากเมืองหลวง พร้อมกำลังคนนับพันบุกเข้ามา ยึดจวนผู้ว่าการเมืองลี่หยางอย่างกะทันหัน ไม่มีคนตั้งตัวได้แม้แต่คนเดียว ฉีชุนอี้วิ่งไปเขียนหนังสือหย่า บังคับให้ภรรยาลงลายมือชื่อได้ทันท่วงที บอกให้นางกลับไปบ้านเดิมก่อน ให้รอเขากลับมา ไม่ว่าอย่างไรเขาก็จะกลับมาหานาง “ท่านพี่ข้าไม่อยากหย่ากับท่าน” จูหนิงเสวี่ยน้ำตานองหน้า ไม่คิดว่าชีวิตจะพลิกผันไปได้ถึงเพียงนี้ “ฮูหยินฟังข้า ชีวิตเจ้ากับลูกสำคัญที่สุด หากเจ้าต้องถูกเนรเทศไปด้วย เกรงว่าชีวิตเจ้าแม่ลูกสองคน คงรักษาเอาไว้ไม่ได้” “ท่านพี่ข้า..” โครม ! ประตูถูกทหารถีบจนพัง “จับตัวไปให้หมด !” “บังอาจ !” ฉีชุนอี้ขวางหน้าภรรยาเอาไว้ “นี่คือหนังสือหย่า ข้ากับนางหย่าขาดจากกันแล้ว พวกเจ้าไม่มีสิทธิ์แตะต้องตัว
ข้าคือดาวมงคลน้อยหลินลู่ฉี บทที่ 91 : ขอเพียงเชื่อใจข้า เจ้าทำได้หรือไม่
บทที่ 91 : ขอเพียงเชื่อใจข้า เจ้าทำได้หรือไม่ “เดือดร้อนอย่างไรก็ไม่สมควร ให้เมื่อวานขายวันนี้ ขายหน้าจริง ๆ” หลัวเพ่ยอันเป็นเดือดเป็นร้อนกับเรื่องนี้มาก หันไปทางบุตรสาวของตน “เยว่เอ๋อร์ห้ามไปเล่นกับเด็กบ้านนั้นอีก !” “ท่านแม่ !” “เยว่เอ๋อร์ฟังแม่เจ้าเถอะ” คราวนี้ผู้ว่าการฉีกลับเห็นด้วยกับภรรยาของตนเอง ทำให้ฉีเฟินเยว่รู้สึกเสียใจยิ่งนัก นางกลับเข้าห้องแทบไม่อยากออกไปไหนอีกเลย อาจูกับเจียงฮุ่ยชิวได้แต่สงสารนาง แต่ก็เข้าใจเหตุผลของผู้ว่าการฉีกับภรรยา เรื่องบางเรื่องบ่าวไพร่อย่างพวกนาง ทำอะไรไม่ได้เหมือนกัน กระทั่งตอนเย็นฉีเฟินเยว่รู้สึกไม่สบายใจขึ้นมา นางคิดว่าหลินลู่ฉีเป็นคนมีเหตุผลมาก นางต้องถามอีกฝ่ายให้รู้เรื่อง ทว่าพอก้าวออกจากเรือน กลับพบว่าสาวใช้ร่างใหญ่หน้าเรือนไม่ยอมให้นางออกไป บอกว่าเป็นคำสั่งของมารดาของนางเอง “เหลวไหลที่สุด นี่กลายเป็นว่าข้าถูกขังเอาไว้รึ ข้าทำผิดอะไรกัน !” ไม่ว่านางจะเอะอะโวยวายเพียงใด สาวใช้สองคนนั้นก็ไม่สนใจนางเลย “ได้ข้าจะจำหน้าพวกเจ้าไว้ !” นางโกรธเดินกระฟัดกระเฟียดกลับเข้าเรือน
บางทีคุณอาจจะชอบ
เสด็จลุงห้ามใจไม่ไหว
หลิ่วเยว่121.2K viewsแต่งกับขุนนาง
หอมดังเดิม110.7K viewsทะลุมิติเวลามาเป็นคุณหนูไร้ค่าที่ถูกทอดทิ้ง
เทียนสื่อ9.6K viewsฮูหยินแม่ทัพใหญ่..สายลุย
กระต่ายหยก9.6K viewsทวงแค้นข้ามกาลเวลา
ชาไทยเย็น29.8K viewsยาจกยอดมารดา
ไห่ถาง33.8K viewsวังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี
ทองประกาย136.1K viewsร้อยบุปผาบานพร้อมรัก
องค์หญิงโนเนม1.2K views
