บทที่ 94 : ฮูหยินนี่คือสหายของฉีฉี ที่เจ้ารังเกียจนักหนา

บทที่ 94 : ฮูหยินนี่คือสหายของฉีฉี ที่เจ้ารังเกียจนักหนา

หลินลู่ฉีนำกระดาษกับหมึกพู่กันมาให้ กว่าจะบรรจงเขียนได้แต่ละตัวอักษร กระดาษก็เปียกน้ำตาไปแล้วไม่รู้กี่หยด หลินลู่ฉีได้แต่นึกสะท้านอยู่ในอก หากตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้ นางจะต้องเจ็บปวดเพียงใด

“พี่สะใภ้ข้าไม่รับปากว่าจะส่งถึงมือหรือไม่ แต่ข้าจะพยายามเจ้าค่ะ” นางรับจดหมายมาพร้อมเก็บไว้เป็นอย่างดี

“ขอบคุณเจ้ามากฉีฉี หากไม่ได้ก็ไม่เป็นไร อย่าได้ทำให้ตัวเองเดือดร้อนเด็ดขาด”

“เจ้าค่ะ วันนี้อิ๋งอิ๋งมาที่ร้านด้วย นางเองก็เป็นห่วงเยว่เยว่เหมือนกัน นางอยากจะไปส่งเยว่เยว่พรุ่งนี้ แต่เกรงว่าท่านลุงซ่งคงห้ามเอาไว้”

“ไม่เป็นไร ขอแค่นางมีน้ำใจก็พอแล้ว”

“ท่านรีบพักผ่อนต่อเถอะ พรุ่งนี้ท่านป้าบอกว่าจะให้ท่านหมอมาตรวจร่างกายของท่านอีกครั้ง”

หลินลู่ฉีเอ่ยแล้วหมุนตัวออกจากห้องของนางไป แต่ยังไม่ทันได้ไปไหนไกล ก็ได้ยินเสียงสะอื้นไห้ออกมาจากด้านในห้อง

ค่ำคืนนี้แต่ละคนต่างมีเรื่องราวของตนเอง หวงเพ่ยต้องคอยปลอบแม่ลูกอ่อน ที่กำลังประสบชะตากรรมอันแสนลำบาก หลินลู่ฉีต้องเตร