ทันทีที่กลับมาถึงโรงเตี๊ยมโดยมีตันเจียงตามมาติด ๆ เซียวหนิงหลงรีบพูดถึงภารกิจที่จะต้องลงมือในคืนนี้ และทั้งห้าคน จะเดินทางออกจากที่นี่ เมื่อประตูเมืองหลวงเปิดให้ผู้คนผ่านเข้าออกได้ จะไม่มีการรั้งรอดูผลลัพธ์ใด ๆ ทั้งสิ้น ขอเพียงทำตามแผนการที่วางไว้ทุกอย่างย่อมสำเร็จ“ตันเจียงเจ้าเตรียมยาพิษของต่งซวิ
“เฮ้ยยย!! นี่เจ้าอยู่ในห้องนี้ตลอดงั้นรึ ทำไมข้าถึงไม่รู้สึกถึงความเคลื่อนไหว หรือพลังยุทธ์จากพวกเจ้าสองคนเล่า หรือจะมียอดฝีมืออยู่ที่นี่ด้วย” ห่าวชวนไม่คิดว่าจะมาเจอคนที่มีพลังยุทธ์สูงกว่าตน แต่ก็ไม่อาจถอยหลังได้แล้ว“ข้าไม่จำเป็นต้องตอบ เพราะคนใกล้ตายจะรู้ไปทำไมกัน อย่าคิดหนีให้เสียเวลาจะดีกว่า เม
ข้าว่าทั้งตงหนานและตงเฉียน คงกลายเป็นส่วนหนึ่งของแคว้นฉู่ พวกเขาจะกลายเป็นทาสหรือไม่ ความเป็นอยู่จะเป็นอย่างไร ถึงเวลานั้นฮองเฮาจะรับผิดชอบได้ไหม หรือปล่อยให้ราษฎรอยู่ตามยถากรรมข้าไม่ยอมให้เป็นเช่นนั้นแน่ เจ้าไปจัดการคนแก่นั่นส่วนฮองเฮาปล่อยให้เป็นหน้าที่ของข้าเอง”“ขอรับ หัวหน้าพวกเราคงต้องเร่งมือแ
“ข้าเป็นบ่าวดูแลความเรียบร้อย อยู่ที่เรือนของฮูหยินรองขอรับ และเรื่องด่วนนี้ข้าก็ไม่อยากเชื่อว่า จะเกิดขึ้นกับฮูหยินรองได้ เพราะตอนนี้ในห้องของฮูหยินรอง มีเสียงบุรุษกับสตรีกำลังมีการเสพสังวาส โดยไม่สนใจว่าจะมีผู้ใดอยู่ด้านนอกเรือน ทั้งสองคนดูจะมีความสุขมากขอรับ ข้าว่าท่านพ่อบ้านรีบรายงานนายท่านเถิด”
“เจ้าถามข้าว่ามาได้อย่างไรงั้นหรือ ดูสภาพของเจ้าตอนนี้สิ ข้าคงไม่ได้หลบมาเพื่อสมสู่กับเจ้าแน่”กรี๊ดดด!! "ท่านพี่นี่มันเรื่องอะไรกันเจ้าคะ เหตุใดข้าถึงอยู่ในสภาพเช่นนี้ มิใช่ว่าเมื่อครู่เป็นท่านที่แอบมาหาข้า เพราะทนคิดถึงไม่ไหวหรอกรึ มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ท่านพี่”“ข้าไม่เคยก้าวออกจากห้องทำงาน แล้วจะ
เซียวหนิงหลงกับตันเจียงเมื่อเสร็จภารกิจ จากตำหนักของหนานฮองเฮาได้รอเวลาให้ถึงยามเหม่า ก่อนจะออกจากโรงเตี๊ยมไปยังประตูเมือง เพื่อออกจากเมืองหลวงของตงเฉียน โดยไม่มีปัญหาอันใดเกิดขึ้น เมื่อมาสมทบกับกลุ่มของเจียวจ้าน ยังจุดที่ได้นัดหมายกันเอาไว้ก็รีบเร่งออกเดินทางไม่มีหยุดพัก จนกว่าจะพ้นเขตของแคว้นตงเฉี
กับพ่อบ้านจ้าวจะอุดหนุนร้านของเจ้า แล้วจะกลับจวนไปสะสางงานต่อ หากกลับไปช้าลุงคงถูกบุตรชายบ่นเป็นหมีกินผึ้ง ที่ปล่อยให้ทำงานอยู่ลำพัง แต่ลุงแอบหนีออกมาเที่ยวเล่นข้างนอก รบกวนเสี่ยวชิงแล้วล่ะ”“ยินดีมากเจ้าค่ะ เช่นนั้นข้าจะใช้ห้องนี้เพื่อบริการให้ท่านลุงกับท่านพ่อบ้าน ท่านลุงนั่งดื่มชารอสักประเดี๋ยว ข
ที่น่าเคารพนับถือ หรือมีบิดามารดาคอยสั่งสอนมาแล้วงั้นรึ ข้าได้ยินการพูดจาของพวกเจ้าสามคน ยังคิดว่าเป็นพวกหญิงสาวชาวบ้านที่อยากทำตัวสูงส่ง ทั้งที่ก็แค่คนธรรมดาแต่บังเอิญมีฐานะดีกว่าก็เท่านั้นถ้าการที่ข้าเป็นเจ้าของกิจการ แต่ไม่ต้อนรับลูกค้าด้วยตนเอง ปล่อยทุกอย่างให้ผู้ดูแลทำอยู่ฝ่ายเดียว แล้วข้าจะรู
“พูดดี ๆ แล้วไม่ฟัง ไม้อ่อนไม่ชอบชอบไม้แข็งกันสินะ เช่นนั้นอย่าหาว่าพวกข้าใช้ความรุนแรงในการจับตัวเด็กนั่นก็แล้วกัน ทุกคนเข้าไปจับตัวนางหากใครขัดขืนสังหารได้ทันที”“ได้เลยลูกพี่ พวกเราบุกเข้าไปพร้อมกัน”“พี่ซีจ้ง พี่มู่อวี่ ข้าต้องการตัวหัวหน้านั่นสั่งสอนพอเป็นพิธี ส่วนคนที่เหลืออย่าให้รอดสังหารพวกม
“จวี้เฟิง จินอัน พวกเจ้าอยู่ที่ที่สืบได้ข้อมูลอะไรบ้างหรือไม่”“อืม พวกข้าสืบมาได้สักพักแล้ว ทั้งเจ้าเมืองและนายอำเภอในเขตดูแลของกู้เสวียน ต่างเข้าร่วมการสนับสนุนส่งเงินและเสบียงให้กับแม่ทัพฉาน เรื่องนี้ข้าส่งจดหมายถึงท่านอ๋องแล้ว และกำลังสืบหาหลักฐานเพื่อมัดตัวพวกมันอยู่ ว่าแต่พวกเจ้ามาที่แดนใต้ทำไ
ปัง!! “หนิงเอ๋อร์ ๆ ลูกพ่อ เป็นอย่างไรบ้างบาดเจ็บตรงไหน ใครเป็นคนทำกับเจ้าเช่นนี้บอกพ่อมาเร็วเข้า”“ตายแล้ววว!! ใครช่างบังอาจทำลูกแม่เป็นแผลเช่นนี้ หนิงเอ๋อร์เล่าให้พ่อกับแม่ฟังสิว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่”“ฮือ ๆ ๆ ท่านพ่อท่านแม่ พวกท่านต้องแก้แค้นให้ข้านะเจ้าคะ หากเกิดรอยแผลเป็นที่หลัง ข้าจะแต่งงานอ
“คุณชายกับคุณหนูให้ก้งเยว่คุ้มครองกลับที่พักไปก่อนนะขอรับ”“หืม พี่เจียวมิ่งมีธุระต้องไปจัดการเกี่ยวกับเรื่องเมื่อตอนบ่ายใช่ไหมขอรับ”“ใช่แล้วขอรับคุณชายใหญ่ พวกข้าสามคนจะไปสืบดูเสียหน่อย บางทีอาจจะเป็นหน่วยลับที่ประจำอยู่แดนใต้ พวกเขาอาจมีข้อมูลสำคัญเพิ่มเติม จึงต้องการให้พวกข้าไปพบขอรับ”“เช่นนั้น
เรื่องจัดการขนย้ายศพตอนนี้เหลือเพียงรอยเลือด ที่ทิ้งไว้เป็นที่ระลึกว่าตรงนี้มีการฆ่าคนตายเกิดขึ้นเท่านั้น หากเจ้าเมืองหย่งชุนคิดจะนำเรื่องนี้มาใส่ร้ายพวกตนคงจะยากสักหน่อย ก็แค่การป้องกันตัวจะเป็นเรื่องใหญ่ไปได้อย่างไร“เรื่องศพเรียบร้อยไปแล้วหนึ่ง ยังเหลือเรื่องร้านค้าอีกนะน้องเล็ก เจ้าจะใช้วิธีใดถึ
“เจ้าค่ะคุณหนู เดี๋ยวถึงจวนบ่าวจะรีบตามท่านหมอให้มารักษาแผลของท่านนะเจ้าคะ อาซีรีบพาคุณหนูกลับจวนเร็ว”“ห๊ะ! อะ อ่อ กลับจวน ๆ ๆ”รถม้าพากู้ซือหนิงกลับจวนอย่างรวดเร็ว เรื่องราวที่เกิดขึ้นกลางตลาดใช่ว่าจะไม่เคยพบเห็น แต่ทุกครั้งจะเป็นคนอื่นที่ถูกรังแก พอเห็นกู้ซือหนิงถูกเล่นงานกลับบ้าง ก็รู้สึกสะใจลึก
“กฎหมายหรือที่นี่เมืองหย่งชุน ท่านเจ้าเมืองคือกฎหมายสูงสุด และคุณหนูของข้าก็เป็นบุตรสาวเพียงคนเดียวของท่านเจ้าเมือง มีคำสั่งให้เจ้านายของเจ้ามอบม้าตัวนี้ ก็อย่าขัดความต้องการของคุณหนู ไม่เช่นนั้นพวกเจ้าจะเจ็บตัวเปล่า ๆ”“แหม ๆ ๆ เจ้าเมืองหย่งชุนนี่ยิ่งใหญ่คับฟ้าดีจัง ขนาดมีรัชทายาทเสด็จมาประทับอยู่ท
ตราบใดที่ราชวงศ์นี้ยังคงทำหน้าที่ได้ดี พวกเราและคนอื่น ๆ ยินดีจะปกป้องเอาไว้ ไม่ให้ขุนนางลุแก่อำนาจทั้งหลายแย่งชิงได้สำเร็จ เพราะฝ่ายเรามีอาวุธที่ร้ายแรงกว่าหลายเท่า ส่วนเรื่องที่พระองค์ถามว่าหม่อมฉันและพี่ชาย ไม่กลัวว่าเป็นถิ่นของแม่ทัพฉานอะไรนั่นหรือถ้าพวกหม่อมฉันกลัวจริง ๆ คงไม่เดินทางมาถึงที่นี
ขุนนางที่มีใจมักใหญ่ใฝ่สูงถูกกำจัดไปอีกหนึ่งคน ทำให้ราชสำนักเงียบสงบขึ้นมาก อาจจะมีบางคนที่จดจ้องตำแหน่งใหญ่ที่ว่างลง พวกเขาวาดหวังว่าตนจะได้รับการแต่งตั้ง แต่ก็ต้องวางท่าทีสงบเสงี่ยมไว้ก่อน มิเช่นนั้นอาจถูกฮ่องเต้เพ่งเล็งเอาได้ด้านแม่ทัพฉานจิ้งหูที่ได้รับรายงานจากเสียงอวิ๋น ว่าไม่มีการตอบกลับมาของ