LOGINShare
พวกเขาปกป้องนางหรือ นี่มันแปลกเกินไป
Last Updated:
2025-02-17 23:09:41ทางด้านสามคนที่กลับสำนักศึกษาเข้าห้องเรียนก็เดินผ่านคุณหนูทั้งหลายไปนั่งยังที่ประจำเพื่อรออาจารย์ เว่ยซูถิงไม่ได้อยากแต่งงานกับจินเสี่ยวฟงอยู่แล้ว นางแอบชอบรัชทายาทและนางอยากเป็นไท่จื่อเฟยมากกว่า พี่ชายได้ขึ้นชื่อว่ามีบุญคุณช่วยเหลือพระองค์ตอนที่ถูกลอบทำร้ายเมื่อปีที่แล้ว ยามนี้ไท่จื่อมักจะมาพูดคุยสนทนาที่จวนเสมอ นางขอท่านปู่ให้ถอนหมั้นนางกับจินเสี่ยวฟง แต่ท่านปู่ยังไม่รับปากเช่นนั้นนางจะหางทางเอง
“หึ จนป่านนี้เพิ่งจะเข้าเรียน จ่ายเงินเข้ามาก็ยังเรียนไม่ได้น่าสงสารจริงๆ”
“นี่เว่ยซูถิงสตรีปีศาจอย่างเจ้ากล้าต่อว่าคนอื่นหรือ หึ..อย่าคิดว่าข้าไม่รู้ พี่ชายเจ้าพาเจ้าเข้ามาเรียนที่นี่ อาศัยแอบอ้างผลงานคนอื่นแล้วมาผยอง น่าสมเพช”
“สวีข่ายเหยียน เจ้าพูดดีๆ นะใครแอบอ้าง พี่ชายข้าที่ผ่านมาไม่มีสิ่งใดให้ละอาย”
“อ้อ..นี่เว่ยซูถิงข้าจินเสี่ยวฟงขอถามสักคำเถอะ พี่เจ้ากระบี่ยังตวัดสะเปะสะปะกลับบอกว่าคนเองเป็นวีรบุรุษอีกหรือ”
“จินเสี่ยวฟง เจ้ามันขยะที่เรียนก็ไม่ได้เรื่องข้าจะถอนหมั้นเจ้า”
“โย่ว..เจ้ารีบถอนเถอะ สตรีชั่วร้ายเช่นเจ้าใครได้ไปนับว่าชีวิตอัปมงคลยิ่งนัก”
“เจ้าๆๆๆ”
เว่ยซูถิงอับอายยิ่งนัก ยิ่งบรรดาลูกศิษย์ของสำนักศึกษาหันมามองนางเป็นตาเดียวนางก็ยิ่งอับอาย กำลังจะตวาดทุกคนแต่จ้าวหย่งเฉิงเดินเข้ามาในห้องพอดี ก่อนจะเอ่ยเสียงดัง
“ทำไม กฎสำนักที่ให้คัดเมื่อวานน้อยไปหรือ พวกเจ้าอยากได้เพิ่ม”
“พวกเราสามคนขออภัยอาจารย์จ้าวขอรับ”
จากนั้นทุกคนก็สงบปากแล้วรออาจารย์ขานชื่อ เมื่อมาถึงรายชื่อของไป่เจินเจินเรียกสามครั้งไม่ตอบ สวีข่ายเหยียนจึงลุกขึ้นประสานมือคำนับก่อนจะเอ่ย
“เรียนอาจารย์จ้าว อาเจินป่วยขอรับข้าเจอกับนางเมื่อเช้า นางไปร้านขายยาศิษย์ถามนางก็บอกว่าเป็นไข้หวัดน่าจะเพราะถูกคนจิตใจอำมหิตผลักตกน้ำวันก่อน”
“สวีข่ายเหยียนเจ้าว่าใคร”
เว่ยซูถิงลุกขึ้นชี้หน้าเขา สวีข่ายเหยียนแสยะยิ้มพี่ชายเจ้าอาศัยพ่ออาเจินบาดเจ็บขโมยความดีความชอบ ตัวเองละทิ้งหน้าที่กลับมาชุบมือเปิบน่ารังเกียจยิ่งนัก
“ข้าว่าเจ้า ทำไมหรือเจ้าเป็นคนทำเรื่องนั้นเพื่อกลั่นแกล้งอาเจินไม่ให้นางสอบเลื่อนชั้น”
ลูกศิษย์ทั้งหมดงงทันที ปกติสามคนนี้คือเทพเซียนของสำนัก ไม่มีใครในสายตาแต่กลับปกป้องไป๋เจินเจินงั้นหรือ เว่ยซูถิงชี้หน้าเขามือสั่น กลั้นโทสะจินเสี่ยวฟงเดินมาหาสวีข่ายเหยียนบอกให้นั่งลง แต่คำพูดทำเอาเว่ยซูถิงทิ้งภาพลักษณ์คุณหนูกรี๊ดออกมาก่อนจะพยายามเข้ามาทำร้ายเขา
“ข่ายเหยียนอย่าไปเปลืองน้ำลายกับคนเช่นนี้เลย พวกสุนัขแอบอ้างบารมีเสือ เสียเวลาเรียนเปล่าๆอาจารย์จ้าวจะได้สอนต่อ”
“กรี๊ดดด พวกเจ้าๆ เข้าข้างนังยาจกนั่นหรือ หึ หรือว่านางยาจกนั่นยอมถ่างขาให้พวกเจ้ากัน”
จ้าวหย่งเฉิงสายตาเข้มขึ้นทันทีที่เว่ยซูถิงเอ่ยจบ เสียงไม้เรียวกระทบโต๊ะก่อนที่ทั้งหมดจะหันมาทางเขา ทั้งสามคนคำนับอาจารย์ก่อนจะนั่งลง ฝางอี้หลุนที่เงียบมาตลอดเอ่ยเบาๆ กับเว่ยซูถิง
“อาเจินนางกตัญญูทำดีสวรรค์ย่อมเมตตาให้เจอบุรุษที่ดี แต่เจ้าแถมให้ข้าแสนตำลึงข้ายังไม่อยากถ่างขาเจ้าออกเลย น่าขยะแขยง”
“เจ้า..”
“พอได้หรือยัง พวกเจ้าทบทวนตำราไป เจ้าสี่คนไปพบข้าที่ห้องหนังสือตอนเที่ยงด้วย อาจารย์หม่าท่านมาสอนได้แล้ว ข้านั่งอยู่ตรงนี้หากใครกล้ากรีดร้องเสียงดังอีก ต่อให้เป็นองค์หญิงหรือองค์ชายข้าก็จะไล่ออกทันที”
สิ้นคำของอาจารย์หนุ่มทุกคนก็เงียบและเรียนต่อไป กลางวันทั้งสามคนไปพบจ้าวหย่งเฉิงเพื่อรับโทษพวกเขาถูกให้ล้างห้องน้ำสามวัน ส่วนเว่ยซูถิงไม่ยอมมา นางเป็นหลานสาวเสนาบดีใครจะทำอะไรนางได้ แต่เว่ยซูถิงไม่รู้เลยว่าหลังจากนั้นนางไม่สามารถกลับเข้ามาได้อีก นางถูกไล่ออก
หลังจากที่แยกจากกลุ่มของคุณชายเจ้าสำราญเรียบร้อยแล้วไป่เจินเจินก็ขึ้นเขาทันที ทั้งสี่คนไม่รู้ว่าระหว่างที่สนทนากันอยู่นั้นมีคนกลุ่มหนึ่งยืนฟังอยู่ด้วย แต่เพราะพวกเขามีวรยุทธเก่งกล้าและซ่อนลมหายใจไว้อย่างดีจึงไม่มีใครรู้ ทันทีเด็กทั้งสี่ไปหมดแล้วชายชราคนหนึ่งก็เดินออกมาก่อนจะประสานมือให้กับบุรุษรูปงามที่ยืนอยู่
"คุณชาย..ที่เด็กสาวคนนั้นกล่าวมาท่านคิดเช่นไรหรือ"
"ไปหาความจริงมา มู่ถิงตามไปดูเด็กคนนั้นสักหน่อย ขึ้นเขาลึกเพียงนั้น ดูท่าจะหนีเรียนมาแน่ๆ ข้าเห็นนางถอดชุดนักเรียนไว้ในกระเป๋าผ้า"
เหล่าชายฉกรรจ์รับคำจากนั้นก็ไปทำงานตามคำสั่ง บุรุษหนุ่มนั่งลงโบกพัดขนนกไปมาเขาๆราวกับว่าร้อนเสียเต็มประดา ลักขื่อเปลี่ยนเสาหรือน่าสนใจๆ ชายหนุ่มยกยิ้มมุมปากก่อนจะนึกถึงใบหน้าหวานที่เพิ่งจากไป
" ดูท่าเจ้าไม่กลัวฟ้าไม่กลัวดินแต่กลับกลัวหย่งเฉิงหรือนี่ แม่หนูน้อยคนนี้ช่างน่าค้นหา"
Latest chapter
ข้านะหรือคือลูกศิษย์คนโปรดหรือเปล่า ข้าจะมาส่งสินสอดด้วยตนเอง
จินเสี่ยวฟงเขินอาย ทุกคนต่างก็หัวเราะ จ้าวหย่งเฉิงลุกไปช่วยคู่หมั้นจัดการอาหารสามอย่างสุดท้าย วันนี้นางทำของโปรดของเขาแทบจะทุกอย่าง ไป๋เจินเจินคีบเนื้อปลาเปรี้ยวหวานใส่ชามบิดา จากนั้นถึงคีบให้เขา จ้าวหย่งเฉิงมองหน้านาง ไป๋เจินเจินส่งสายตาดุกลับไป คนเยอะแยะเขาช่างหน้าด้าน"ดูก้างให้อาด้วย เดี๋ยวอาติดคอนะ""ท่านอา...คนอื่นยังกินได้เลย"สวีข่ายเหยียนคีบก้างปลาออกทีละเส้นๆจากนั้นก็คีบมาใส่ในชามของเขา ยิ้มประจบประแจงแล้วเอ่ย"อาจารย์ขอรับ ศิษย์เอาก้างปลาออกหมดแล้วรับรองไม่มีก้างแน่นอน อาจารย์ทานให้สบายใจเถอะขอรับ"จ้าวหย่งเฉิงแค่นยิ้มให้ลูกศิษย์ที่หวังดีผิดที่ก่อนจะเอ่ยลอดไรฟัน"ขอบใจ ขอบใจมากแต่วันหน้าวันหลังเจ้าไม่ต้อง""อ้อ..ยินดีขอรับท่านอาจารย์ เอะ!! ห๊ะ ห๊า ศิษย์ทำอะไรผิดไปหรือขอรับ"จ้าวหย่งเฉิงหลับตาก่อนจะถอนหายใจแล้วบอกให้กินข้าน"กินข้าวของเจ้าไป สู่รู้นัก"สิ้นคำของเขาสามสหายก็เงียบทันที สวีข่ายเหยียนไม่เข้าใจแต่อีกสองคนเข้าใจจึงกระตุกชายเสื้อเขาเบาๆ ไป๋เจินเจินส่ายหน้าให้กับความงอแงก่อนจะคีบก้างปลาออกแล้วเอาเนื้อปลาที่ไร้ก้างใส่ในชามบิดาก่อน จากนั้นจึงคีบ
ข้านะหรือคือลูกศิษย์คนโปรดหรือเปล่า แสร้งโยนหินถามทาง
ร่างบางเดินกลับไปยังรถม้าซึ่งเป็นรถม้าของจวนราชครู สามจอมเสเพลรู้สึกว่าสหายตัวน้อยไม่ชอบหน้าองค์ชายห้าพวกเขาจึงตามนางไปและพาลไม่ชอบตามไปด้วย ใครที่อาเจินเกลียดพวกเขาก็เกลียดด้วยเช่นกัน องครักษ์ของจ้าวหย่งเฉิงไปรายงานที่สำนักศึกษาแล้ว เขาจึงตรงไปจวนสกุลไป่ทันที หยางตงชิงอยากยุ่งกับนางเจ้าก็ลองดูสิ เมื่อมาถึงจวนไป๋จิ้งหยวนที่กำลังนั่งเช็ดกระบี่อยู่เห็นรถม้าของจวนราชครูเข้ามาก็เก็บกระบี่เขาฝัก มีรถม้าอีกสามคันตามมาพอจอดสนิทก็เป็นจ้าวลู่ซิน องค์หญิงแปดและองค์ชายห้า เขามาได้อย่างไรกัน เห็นทีต้องเพิ่มคนอารักขาบุตรสาวเสียแล้ว นางฉลาดเฉลียวหากองค์ชายห้ารู้ว่านางมีความสามารถอาเจินอาจตกอยู่ในอันตราย ร่างอรชรเดินมาหาบิดาเอ่ยทักทาย"ท่านพ่อ..ลูกกลับมาแล้วเจ้าค่ะ""คารวะท่านอาไป๋ขอรับ"สามจอมเสเพลคำนับไป๋จิ้งหยวน จ้าวลู่ซินกับเหอฉู่หรานก็ทำความเคารพเขา ไป๋จิ้งหยวนคำนับอีกสองคนที่เดินตามมา"ถวายพระพรองค์ชายห้า ถวายพระพรองค์หญิงแปดพ่ะย่ะค่ะ""องครักษ์ไป๋ตามสบายเถอะ วันนี้เราแค่อยากมากินข้าวกับอาเจินและลู่ซินน่ะ"ไป๋จิ้งหยวนเข้าใจดี ไทเฮาคือย่าทวดของจ้าวลู่ซินและเป็นเสด็จย่
ข้านะหรือคือลูกศิษย์คนโปรดหรือเปล่า หลอกให้เขาพูดออกมา
หลังจากที่ไป๋เจินเจินจัดการหนานซวงซวงและหยุนเสี่ยวหว่านเรียบร้อยแล้วก็จะกลับจวน อีกสิบวันเป็นงานแต่งงานของนางกับจ้าวหย่งเฉิง หลังจากงานแต่งสามวันนางกลับบ้านเดิมเยี่ยมบิดาเรียบร้อย ท่านพ่อจะไปต้อนรับคณะทูตที่เดินทางมาเพื่อถวายเครื่องบรรณาการ ร่างอรชรเดินซื้อข้าวของเพื่อวันนี้คู่หมั้นรูปงามของนางจะมากินมื้อค่ำที่จวน จ้าวหย่งเฉิงชอบกินอาหารฝีมือนางโดยเฉพาะปลาเปรี้ยวหวานและบะหมี่ตุ๋นสามชั้น ไป๋เจินเจินไปร้านขายยาเพื่อซื้อเครื่องเทศ เถ้าแก่ร้านออกมาต้อนรับนางด้วยตนเอง ยามนี้จากเด็กสาวมือปราบไร้ชื่อที่หนีหน้าที่ กลับกลายเป็นคุณหนูไป๋บุตรสาวหัวหน้าองครักษ์เสื้อแพร คนที่เคยเหยียดหยามต่างก้มหน้าเมื่อเจอนางองครักษ์พิทักษ์หญิงงามเดินตามหลัง ไม่มีใครกล้ามาต่อกรหรือหาเรื่อง สกุลของจอมเสเพลทั้งสามคนนั้นยิ่งใหญ่ไม่น้อย แต่ละตระกูลล้วนแต่มีคุโณปการต่อราชสำนัก สวีข่ายเหยียนเอ่ยถามเมื่อเห็นนางเดินมาหน้าร้านโอสถ"อาเจิน...เจ้าป่วยเป็นอันใดหรือถึงมาซื้อยา"จินเสี่ยวฟงถอนหายใจก่อนจะเอ่ยกับสหาย"อาเจินจะมาซื้อเครื่องเทศไปทำอาหารอร่อยให้พวกเรากิน นางไม่ได้ป่วยเจ้าทึ่ม"ใบหน้าหวานยิ้มน้
ข้านะหรือคือลูกศิษย์คนโปรดหรือเปล่า ต้องการนางมาเป็นของตน
หยางตงชิงที่รอรายงานก็ร้อนใจ ได้ยินว่ามีการทูลเกล้าฯถวายฎีกาเรื่องไฟไหม้ครั้งนั้นเป็นการวางเพลิง คนทำต้องการเอาชีวิตของไท่จื่อเฟยและองค์ชาย องค์ชายห้ากำมือแน่นคนสนิทหลับตาก่อนจะเอ่ยอย่างหวาดหวั่น"องค์ชายพ่ะย่ะค่ะ ได้ยินว่าคนที่รู้ว่านี่คือการวางเพลิงคือคุณหนูไป๋ นางพบหลักฐานที่เกิดเหตุอีกด้วย""นางพบอะไร ห้องนั้นไฟไหมจนไม่เหลือซาก นางก็แค่เด็กน้อยเพิ่งปักปิ่นจะมีความสามารถอะไรได้กัน"หยางตงชิงไม่เชื่อว่าเด็กสกุลไป๋คนนั้นจะมีหลักฐาน คงต้องการล่อเขาออกมามากกว่า หากเขาทำไม่รู้ไม่เห็นก็ไม่มีใครเอาผิดเขาได้ ร้านค้าที่จำหน่ายน้ำมันเตานั่นเข้าก็ให้คนของเขาไปจัดการคนที่ขายของให้คนของตนเรียบร้อยแล้ว นางเด็กนั่นฉลาดนักหรือ เจ้าเล่ห์เหมือนบิดาของนางไม่มีผิด หากมิใช่เพราะไป๋จิ้งหยวนมาขัดขวางเขาคงจัดการรัชทายาทไปนานแล้ว ยังแอบซ่อนตัวทำเป็นคนพิการขาเป๋ รัชทายาทคนที่อยู่ตำหนักบูรพาคนนั้นน่าจะตัวปลอม เขาไม่เคยรับรู้มาก่อนกระทั่งตัวจริงกลับมา หยางตงชิงสั่งให้คนของตนไปพบกับคนของโจรภูเขา กองกำลังที่เขาแอบซ่องสุมมานานไม่ช้าก็จะเข้าเมืองหลวงได้ทั้งหมด "ไปหาเฉินฮุ่ย....บอกให้เ
ข้านะหรือคือลูกศิษย์คนโปรดหรือเปล่า อยากแตะต้องนางมีปัญญาเจ้าก็มาสิ
นี่หรือคนที่ไม่ชอบสตรี นี่คือคนที่ไม่ไยดีผู้หญิงจริงๆหรือ สามสิบเจ็ดแล้วเขายังไม่เคยหลับนอนกับสตรีคนไหน จนมีข่าวลือว่าเป็นพวกตัดแขนเสื้อ ไป๋เจินเจินขยับเอี้ยวตัวไปหาเขาก่อนจะยิ้มให้แล้วตอบตกลง"เจ้าค่ะ แต่ห้ามอาจารย์แช่น้ำนานเกินไปนะเจ้าคะ อีกอย่าพวกเรายังไม่แต่งกันสักหน่อยคำว่าผัวเมียท่านเรียกบ่อยเกินไปแล้ว"หึ หึ หึ จ้าวหย่งเฉิงหัวเราะในลำคอจากนั้นก็อุ้มนางออกทางหลังเรือน พาดีดขึ้นยอดไม้ไปยังเขตต้องห้ามสำหรับเขาเท่านั้น เมื่อมาถึงก็วางร่างบางลง ไป่เจินเจินนั่งบนโขดหินรอเขาแช่น้ำ แต่คนตัวโตกลับไม่ยอม"ลงแช่น้ำกับอาด้วยเด็กดี""ห๊ะ ห๊า ไม่ดีกระมังเจ้าคะ ข้ามิได้เอาเสื้อผ้ามา ท่านอาตามสบายเถอะเจ้าคะ""ก็ไม่ต้องใส่ถอดเถอะ ยังมีอะไรที่ไม่เคยเห็นอีก อาเจินตั้งแต่เห็นเจ้าเดินขึ้นมาจากบ่อน้ำพุคราวนั้น อาก็ลืมภาพเย้ายวนเจ้าไม่ได้สักวัน"ไป่เจินเจินมองหน้าเขาทันที หรือว่าวันนั้นเขาเห็นงั้นหรือ ใบหน้าหวานแดงซ่านก่อนจะเอ่ยโมโหกลบเกลื่อนความเขินอาย"คนบ้า ท่านเป็นถึงราชครูแห่งแคว้น เป็นอาจารย์สำนักศึกษาเหตุใดไม่สำรวม ช่างหน้าหนายิ่งนักแอบดูข้าหรือคนหน้าไม่อาย"จ้าวหย่งเ
ข้านะหรือคือลูกศิษย์คนโปรดหรือเปล่า ขอราชโองการแต่งงานให้บุตรสาว
เมืองหลวงหยางตงชิงที่ยามนี้กำลังกราดเกรี้ยวใส่คนของตน เขาต้องการสังหารพระชายาและองค์ชายน้อยเหตุใดทั้งคู่จึงไม่ตาย ดีที่เขารอบคอบตอนที่วางเพลิงไม่มีคนพบเห็นเพราะเป็นจังหวะเดียวกับที่สำนักศึกษาพาลูกศิษย์มาไหว้พระและศึกษาพระธรรมจึงทำให้คนพลุกพล่านเหมาะแก่การลงมือ"แต่ละคนไม่ได้เรื่องทั้งนั้น""องค์ชาย ตอนนั้นหากไม่ใช่เพราะลูกศิษย์สำนักศึกษาที่ชื่อไป๋เจินเจินคนนั้นเข้าไปพาทั้งสองออกมาก็คงจะสำเร็จแล้วพ่ะย่ะค่ะ""ไป๋เจินเจินงั้นหรือ""ทูลองค์ชาย ไป๋เจินเจินคือบุตรสาวหัวหน้าองครักษ์หลวงไป๋จิ้งหยวน เขาเพิ่งกลับมารับตำแหน่งเมื่อไม่นานนี้พ่ะย่ะค่ะ"หยางตงชิงปาจอกชางงพื้นจนแตกกระจาย ไป๋จิ้งหยวนเป็นเจ้าอีกแล้ว สองปีก่อนถ้าไม่ใช่เพราะเจ้าข้าสังหารหยางมู่เฉินสำเร็จไปแล้ว ไอ้สารเลว"องค์ชายพ่ะย่ะค่ะ ท่านตาของพระองค์กำลังหาทางให้องค์ชายสิบสองผูกสัมพันธ์กับคณะทูตที่จะมาถึงเดือนหน้าพ่ะย่ะค่ะ""ท่านตาของข้างช่างทุ่มเทเสียจริงๆ หยางหลิงเทียนหรือจะนั่งบัลลังก์ ฝันเฟื่อง"หยางตงชิงเสแสร้งว่าตนเองไม่ฝักใฝ่ในอำนาจ ตำแหน่งรัชทายาทไม่ใชสิ่งที่เขาต้องการมาตลอด ทำตัวราวกับองค์ชายเกียจคร้านเรื่องกา
You may also like
สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง
ป่าดอกท้อ26.0K viewsลิขิตแห่งรัก
ป่าดอกท้อ20.0K viewsท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ
สกุลหยางมีบุตรสาว366.5K viewsบุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า
ไฉ่เลี่ยงหรง19.5K viewsดอกท้อบานยามวสันต์
องค์หญิงโนเนม446 viewsย้อนเวลารัก องค์รัชทายาท
กุหลาบดิน1.2K viewsฮูหยินของข้าคือเจ้าเท่านั้น
ซินเหมย / ณศิกมล5.3K viewsหญิงหม้ายท้ายหมู่บ้าน
ต้นไม้แห้ง17.8K views
