ตอนที่141ท่านเผลอใจกระนั้นหรือ

หว่านชิงหันไปยิ้มบางๆ ให้เยี่ยนอิง เอียงศีรษะเล็กน้อยพลางเอ่ยเสียงนุ่มราวกับไม่ตั้งใจแทงใจดำ

“งั้นเจ้ากลับตำหนักไปก่อนเถอะ ข้ากับท่านแม่ทัพยังมีธุระเล็กน้อยต้องคุยกัน เจ้าเดินดีๆ นะ ระวังจะสะดุดเป็นลมกลางทางอีกล่ะ”

ว่าแล้วก็โบกมือลาอย่างอารมณ์ดี

เยี่ยนอิงที่หน้าเสียไปถนัดตากัดริมฝีปากแน่นนัยน์ตาแดงก่ำเล็กน้อยแต่ก็ฝืนค้อมกายรับคำพลางหมุนกายออกไปอย่างไม่เต็มใจนัก ฝีเท้าของนางเร่งรีบ

หว่านชิงยิ้มมุมปากอย่างผู้ชนะ ก่อนจะเดินอ้อยอิ่งมานั่งลงบนเก้าอี้ในห้อง นางเท้าคางมองไปที่ร่างของไป๋เหวินหลงแล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงกึ่งหยอกกึ่งตำหนิ

“ท่านนี่ก็ช่างเย็นชาเหลือเกินนะ ไม่รักษาน้ำใจเยี่ยนอิงสักนิด นางเฝ้ารอท่านทั้งวันทั้งคืน พอได้เจอหน้าท่าน ท่านกลับไม่พูดปลอบไม่ยื้อให้นางอยู่ดูแลบ้างสักคำ ให้นางดูแลท่านก็ดีจะตาย”

ไป๋เหวินหลงยืนนิ่ง ใบหน้าคมเข้มขรึมลงทันตา ริมฝีปากเม้มแน่นก่อนจะเอ่ยเสียงหนักแน่น

“ไม่หรอก ไม่จำเป็นข้ากับองค์หญิงรอง…ไม่ได้มีอะไรพิเศษ” น้ำเสียงไม่ได้แข็งกร้าวแต่แฝงความจริงจังแน่วแน่ชัดเจน

หว่านชิงเลิกคิ้วเล็กน้อย แววตาประกายวิบวับเหมือนเจอของเล่น หว่านชิงหัวเราะเบาๆ พลางเอนกายพิงเก้าอ