เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่57ความวางใจ
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-06-23 08:08:16
บทล่าสุด
ข้านี่แหละ คือนางร้ายที่ระบบต้องจดจำ ตอนที่59ท่านจะเสียใจไหมถ้านางตาย
ตำหนักม่านหมอกยามค่ำคืนลมกลางคืนพัดเอื่อย เสียงลมหวิวและกลิ่นธูปหอมแผ่วจางลอยคลุ้งอยู่ในเรือนฮองเฮาหลี่หลันซื่อประทับนั่งอยู่บนเบาะรองแท่นนั่ง มือเรียวเรียบถือลูกประคำในมือนับไปทีละลูกช้าๆ แววตาใต้แสงตะเกียงนั้นเยือกเย็นดั่งสายน้ำใต้ผืนภูผาเยี่ยนอิงยืนอยู่ข้างหน้า ยังสวมอาภรณ์สีอ่อนเรียบง่าย ใบหน้าดูนุ่มนวลเช่นเคย ทว่าวันนี้แววตานั้นมีรอยกังวลชัดเจน“เสด็จแม่…” เยี่ยนอิงเอ่ยเสียงแผ่ว “ข้าได้ยินว่าพี่หญิงกระอักเลือดออกมาอีกครั้งและนางยังไม่ได้สติ ตอนนี้มีข่าวลือไปทั่ววังหลวงว่า…ขนมที่ข้าให้คนไปมอบให้องค์หญิงใหญ่…เป็นของมีพิษ…”หลี่หลันซื่อเพียงเหยียดยิ้มน้อยๆ และกล่าวเสียงเรียบ “ข้าจะสั่งให้คนตบปากคนที่พูดเรื่องนี้ ช่างน่าเวทนา…นางอ่อนแอเพียงใด เจ็บป่วยถึงขั้นกระอักเลือด ใครบ้างเล่าจะไม่สงสาร…”“แต่…ข้าไม่ได้ใส่พิษลงไปจริงๆ เสด็จแม่” เยี่ยนอิงรีบพูด ใบหน้าซีดลงเล็กน้อย“ลูกแม่แน่นอนว่าย่อมบริสุทธิ์” ฮองเฮาวางลูกประคำลงบนโต๊ะเบาๆ แล้วเอียงศีรษะเล็กน้อย ดวงตาสบเข้ากับเยี่ยนอิงโดยตรง “แต่เจ้าเข้าใจไหมว่าในวังนี้...ความจริงไม่สำคัญเท่ากับว่าใครดูเหมือนจะพูดจริงมากกว่ากัน”เยี่ยนอิงช
ข้านี่แหละ คือนางร้ายที่ระบบต้องจดจำ ตอนที่58พิษกำเริบ
ด้านหลังตำหนักเหนือเมฆาแดดยามเย็นสาดส่องเฉียงผ่านซุ้มต้นหลิว สาดแสงอ่อนละมุนลงบนเรือนผ้าของแม่ทัพไป๋เหวินหลงยืนพิงเสาหิน มือข้างหนึ่งจับด้ามพัดในมือเคาะเบาๆ ราวกับคิดมากเกินไปจะอยู่เฉยได้ สีหน้าขึงขังเต็มไปด้วยความสับสนลึกๆ“เจ้าว่ายังไงกับเรื่องวันนี้” เสียงทุ้มต่ำของไป๋เหวินหลงเอ่ยขึ้นในที่สุดโม่ชิงเหยียนเหลือบตามองเขานิ่งๆ ก่อนจะพูดตอบช้าๆ“หากหมายถึงเรื่องขนมมีพิษ...ข้าคิดว่า ยังตัดสินเร็วเกินไป เรื่องนี้ไม่แน่ชัดว่าจะเป็นคนใน”ไป๋เหวินหลงถอนหายใจเบาๆ ก่อนพยักหน้า“ข้าก็เห็นด้วย...องค์หญิงรองเยี่ยนอิงดูไร้เดียงสาเกินกว่าจะคิดร้าย อีกทั้งยังส่งของโดยใช้ชื่อจริงเช่นนั้น ไม่สมเหตุผลเลยแม้แต่น้อย หากคิดจะวางยาจริง ไยต้องใช้ชื่อของตนเองให้เป็นหลักฐานชัดเจน”ราชครูหนุ่มพยักหน้าน้อยๆ ก่อนจะหมุนตัวก้าวไปช้าๆ อย่างครุ่นคิด แววตาของเขานิ่งลึก ดั่งแม่น้ำที่เงียบสงบแต่เต็มไปด้วยกระแสใต้น้ำ“คำพูดของท่านแม่ทัพ...ก็ฟังขึ้น แต่ลองกลับกัน...” เขาหยุดเดิน แล้วหันกลับมา แววตาคมคายประสานกับสายตาของแม่ทัพ“หากคนทั้งวังคิดเช่นท่าน คิดว่าการใช้ชื่อจริงเพื่อส่งของนั้นเป็นสิ่งที่ไม่มีใครโง่พอจะทำ”“งั้
ข้านี่แหละ คือนางร้ายที่ระบบต้องจดจำ ตอนที่57ความวางใจ
เสียงบานประตูเปิดออกเบาๆ เยี่ยนอิงที่เดินก้าวเข้ามาช้าๆ แต่งกายงดงามเรียบร้อย ดวงหน้างามละไมหากแต่ซีดเผือด ยามสบตาหลี่เซวียนอี้ก็ชะงักไปเล็กน้อยแล้วรีบคุกเข่าลง“เสด็จพ่อ…ลูก…หาได้เกี่ยวข้องกับเรื่องพิษในขนมเพคะ” เสียงของเยี่ยนอิงแผ่วเบาแต่มั่นคง หากแฝงความตระหนกอยู่ลึกๆฮ่องเต้หลี่เซวียนอี้มองลูกสาวอีกคนอย่างชั่งใจ ก่อนเอ่ยเสียงเรียบแต่เฉียบขาด“เจ้าเป็นผู้ส่งขนมมาให้หว่านชิงใช่หรือไม่”เยี่ยนอิงชะงักไปครู่หนึ่ง “ข้าเพียง…ให้คนส่งของมาเยี่ยม ไม่ได้แตะต้องขนมเหล่านั้นเลยเพคะ”ท่ามกลางความเงียบ แม่ทัพไป๋เหวินหลงเงยหน้าขึ้น “หากมิใช่เจ้า แล้วผู้ใดใส่พิษในขนม”เยี่ยนอิงเม้มริมฝีปากแน่น ดวงตาสั่นระริก“ลูกทำลงมือทำขนมด้วยตัวเองก็จริงแต่ไม่ได้วางยาอย่างแน่นอน บางทีอาจเป็นนางกำนัลที่ยกมาส่ง…ลูกไม่รู้จริงๆ” “หม่าอินฉิงสั่งโบยคนยกขนม เค้นเอาความจริง ข้ากำลังคิดว่ามีผู้ไม่หวังดีใส่ร้ายเจ้าเยี่ยนอิง เจ้าเองก็เป็นเด็กดี ไม่น่าทำสิ่งเช่นนี้” ฮองเฮาหลี่หลันซื่อเอ่ยเสียงอ่อน โม่ชิงเหยียนที่เงียบมานานพูดขึ้นเสียงเรียบ“คนที่วางยาในขนมจงใจที่จะให้องค์หญิงใหญ่ได้กินโดยอาศัยความวางใจขององค์หญิงที่ม
ข้านี่แหละ คือนางร้ายที่ระบบต้องจดจำ ตอนที่56โดนวางยาพิษแหละ
ซื่อซื่อวิ่งเข้ามาอย่างร่าเริง“องค์หญิงเจ้าคะ มีคนขององค์หญิงรองเยี่ยนอิงมาส่งขนมเจ้าค่ะ บอกว่าอบสดๆ จากเรือนขององค์หญิงรอง”“หือ…ขนมจากเยี่ยนอิง” หว่านชิงลืมตาขึ้นเล็กน้อยหว่านชิงลุกขึ้นนั่ง ขณะซื่อซื่อเปิดห่อผ้าไหมที่หุ้มกล่องไม้อย่างงดงาม กลิ่นหอมอบอวลลอยออกมาทันที เป็นกลิ่นหอมกรุ่นของงาดำ น้ำผึ้งและกล้วยหอมอบใหม่ๆ “กลิ่นหอมมากเลยแฮะ…” หว่านชิงจ้องขนมในกล่อง ดวงตาเป็นประกายทันทีเจ้าแมวระบบโผล่มาเหนือไหล่ ทำเสียงเหมียวเบาๆ“นายหญิง...ไม่ลองใช้ขวดทดสอบพิษก่อนหรือเจ้าคะ” “จะวางยาข้าทำไมกันล่ะนั่นมันน้องสาวข้านะ” หว่านชิงโบกมือ“พูดแบบนี้ถ้าชักตาตั้งข้าจะไม่ช่วยเลยเชียว”หว่านชิงหัวเราะเบาๆ พลางหยิบขนมขึ้นมาชิ้นหนึ่ง“นี่มันน่าจะเป็นขนมแบบเดียวกับที่เยี่ยนอิงส่งไปให้ท่านแม่ทัพเมื่อวานนั่นแหละมั้ง อาจจะทำส่วนของข้าด้วย”หว่านชิงสูดกลิ่นหอมใส่จมูกด้วยความเคลิบเคลิ้ม ไม่ใช่สิ หอมๆ อุ่นๆ เลยนี่“แถมเยี่ยนอิงก็อ่อนหวาน เรียบร้อยแบบนั้น จะกล้าวางยาข้าเหรอ… ขืนทำแบบนั้นแล้วท่านแม่ทัพรู้ เขาต้องไม่ปลื้มแน่”จากนั้น…หว่านชิงก็ อ้าปากงับขนมเข้าปากทั้งชิ้น พร้อมใบหน้าพริ้มพราย“อื้อ หอม หวาน…
ข้านี่แหละ คือนางร้ายที่ระบบต้องจดจำ ตอนที่55ไอเท็มลับ
ภายในตำหนักเหนือเมฆา แสงแดดยามสายอ่อนลอดม่านบางพลิ้ว ซื่อซื่อนางกำนัลคนสนิทของหว่านชิงเดินย่องเข้ามาอย่างระวัง มือถือถาดชาที่มีกลิ่นดอกไม้หอมอ่อนๆ แต่สีหน้ากลับดูไม่สู้ดีนัก“องค์หญิงเจ้าคะ…ซื่อซื่อมีเรื่องจะหนึ่งอยากให้องค์หญิงใหญ่ได้รู้” ซื่อซื่อว่าพลางวางถาดชาลงบนโต๊ะอย่างเบามือ หว่านชิงที่กำลังวาดอะไรบางอย่างในสมุดเล่มเล็กเงยหน้าขึ้น ดวงตายังเป็นประกายขี้เล่นตามเคย“มีอะไรงั้นหรือ ข้าไม่ค่อยสนเรื่องราชการ วันนี้นะข้ากำลังวาดแบบเสื้อให้ตัวละครในนิยายของข้าอยู่”ซื่อซื่อสูดหายใจเข้าเฮือกหนึ่งก่อนพูดเสียงต่ำ“เจ้าค่ะ แต่ว่าองค์หญิงรอง…เยี่ยนอิงน่ะเจ้าค่ะ เมื่อวานไปยืนรอหน้าจวนแม่ทัพตั้งนานเลย แล้วก็...นำขนมไปให้ท่านแม่ทัพไป๋เหวินหลงด้วย”หว่านชิงชะงักเล็กน้อยก่อนเอียงคอ มุมปากยกขึ้นเล็กๆ“หืม…อย่างนั้นหรือ”ซื่อซื่อเบิกตากว้าง รีบเติมสีให้ฉากนี้“เห็นว่าองค์หญิงรองทำเองกับมือเชียวนะเจ้าคะ! ท่านแม่ทัพรับไว้แล้วด้วย ข้าน้อยว่าท่านแม่ทัพต้องใจอ่อนแน่เลย”หว่านชิงเพียงแค่ยักไหล่ แล้ววางพู่กันลงอย่างไม่เร่งรีบ“ก็เรื่องของเขานี่ใจอ่อนแล้วเกี่ยวอะไรกับข้า”รอยยิ้มยังแต่งแต้มอยู่บนใบหน้างด
ข้านี่แหละ คือนางร้ายที่ระบบต้องจดจำ ตอนที่54ในที่สุด
แล้วก็ผ่านมาอีกวันกับภารกิจ โหดหิน กับแม่ทัพหน้าตาย ยามบ่ายคล้อยของอีกวัน ลมรำเพยแผ่วเบาเหนือสวนหลวง กลีบดอกเหมยปลิดปลิวลอยลงข้างหน้าต่างงดงามเหลือเชื่อ“ท่านแม่ทัพมาแล้วเจ้าค่ะ” ซื่อซื่อวิ่งมาบอกหว่านชิง ที่รีบจัดฉาก อิอิ ระบบ ฉันกำลังทำดีเพื่อโลกนิยาย อย่าลืมแต้มล่ะในตำหนักเหนือเมฆา โต๊ะตำรากลางห้องถูกวางเต็มไปด้วยของหวานเล็กๆ และเอกสารรายงานบ่อปลาคาร์ฟที่แม่ทัพเพิ่งนำมา หว่านชิงรีบฟุบลงกับโต๊ะหนังสือ ใบหน้าเล็กพิงลงกับแขนเรียวบนโต๊ะ ลมหายใจสม่ำเสมอ ริมฝีปากแดงระเรื่อเผยเพียงนิด...และ… มีขนมแปะที่มุมปากเล็กๆ ชิ้นหนึ่ง กลิ่นหอมของขนมอบอวลทั่วห้อง พร้อมกลิ่นกายหอมอ่อนจากผิวลอยล่อใจอยู่ทุกอณู เมื่อเช้าพรมน้ำอบน้ำหอมมาเต็มที่เสียงฝีเท้าหนักแน่นของท่านแม่ทัพไป๋เหวินหลงเดินเข้ามาเงียบๆ ในมือถือรายงานพร้อมจะกล่าวบางอย่าง แต่พอเห็นนางฟุบหลับ...เขากลับหยุดนิ่งสายตาคมนั้นมองสำรวจใบหน้านุ่มละมุนของหญิงสาวผู้ที่ตนเคยมองว่าช่างเอาแต่ใจ แต่ตอนนี้…นางดูสงบและน่าเอ็นดูอย่างยิ่ง“เหมือนเด็กน้อยไม่เปลี่ยน…นางกินขนมเลอะปากอีกแล้ว…สินะ” ไป๋เหวินหลงพึมพำเบาๆ ขนมชิ้นเล็กที่เลอะที่มุมปาก สร้างความร
บางทีคุณอาจจะชอบ
ท่านอ๋องกับพระชายาพาลูกหนีภัยธรรมชาติ
หลันซานอวี่126.5K viewsหญิงอ้วนทำนา กับสามีบนเขาจอมขี้แกล้ง
ฮวาฮวาน่งหยวี่179.1K viewsทาสสาวพราวพิลาส
พิณเคล้าสายฝน115.5K viewsได้โอกาสอีกคราข้าไม่ขอเป็นอนุ
เสี่ยวชิงเทียน10.3K viewsลิขิตฟ้าสั่งนางร้าย
หลันหลัน兰蓝171 viewsใต้เท้าเจ้าขออย่ากลั่นแกล้งข้านักเลย
Luffy.g4.7K viewsสามีข้าคือองค์ชายจอมเสเพล
กะปอมพ่นไฟ1.7K viewsวุ่นนัก รักข้ามภพ
องค์หญิงโนเนม3.1K views
