Share

บทที่ 127

ตั้งแต่วันที่ไป๋เสวี่ยเดินทางมาถึงเมืองด่านจิ้งไห่จนกระทั่งถึงตอนนี้เวลาก็ผ่านมาอีกสามเดือนซึ่งเจ้าตัวก็หาได้อยู่เฉยเพราะนางยังได้เสนอแผนงานหลายอย่างให้คนเป็นอาบุญธรรมผู้มีหน้าที่รับผิดชอบเมืองหน้าด่านแห่งนี้ โดยเฉพาะเรื่องที่ขาดแคลนมากที่สุดคงไม่พ้นเรื่องของเสบียง

“เสี่ยวเป่า หากว่าไม่ไ
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terbaru

  • ข้านี่แหละคุณหนูผู้ร้ายกาจ   บทที่ 136

    อาหารของโรงเตี๊ยมแห่งนี้ค่อนข้างสมราคาคุยของเสี่ยวเอ้อ แม้ว่าพื้นที่ของเมืองแห่งนี้จะค่อนข้างห่างไกลจากเมืองหลวงและกันดาร กระนั้นอาหารห้าอย่างที่สั่งมาก็ยังมีเนื้ออยู่ถึงสามจานอีกทั้งยังมีผักใบเขียวในน้ำแกงไข่ให้ได้เห็นรสชาติของน้ำแกงค่อนข้างสดชื่นจึงทำให้น้ำแกงไข่ผักป่าถ้วยนี้เป็นที่ถูกใจของกลุ่มผ

  • ข้านี่แหละคุณหนูผู้ร้ายกาจ   บทที่ 135

    ภายในห้องนอนของคู่สามีภรรยา เมื่อหงฮุยเห็นสีหน้าของสามีเจ้าตัวย่อมรู้ดีว่าเขากำลังมีเรื่องราวในใจ “ท่านพี่ เรื่องที่ท่านกำลังเผชิญอยู่สามารถแบ่งให้ข้ารับรู้ได้นะเจ้าคะแม้ว่าข้าอาจจะช่วยอะไรท่านไม่ได้มากแต่กระนั้นอย่างน้อยข้าก็สามารถรับฟังได้” เฟยเซียวเทียนมองภรรยาที่ตกระกำลำบ

  • ข้านี่แหละคุณหนูผู้ร้ายกาจ   บทที่ 134

    ในระหว่างที่สามพี่น้องอยู่ภายในด่านจิ้งไห่ สถานการณ์ทางเมืองฟงอวิ๋นเริ่มเกิดเหตุการณ์ไม่สู้ดีเท่าที่ควร “พี่ใหญ่ ท่านจะทำอย่างไรกับเรื่องที่ทางการต้องการเรียกภาษีจากประชาชนเพิ่มขึ้นอีกสามส่วน” หยูไห่รู้สึกหนักใจเป็นอย่างมากทั้งนี้เป็นเพราะเรื่องโรคระบาดเพิ่งจะพ้นผ่านไปได้ยังไม่นานประชาชน

  • ข้านี่แหละคุณหนูผู้ร้ายกาจ   บทที่ 133

    “ท่านอา เมืองที่ชายคนนั้นอยู่ข้าได้เขียนบอกเอาไว้ในจดหมายแล้ว ดังนั้นข้าหวังว่าท่านจะสามารถโน้มน้าวและช่วยเขาได้ แต่จำเอาไว้ด้วยว่าหลังจากท่านทำหน้าที่เสร็จแล้วให้ถอนตัวออกมาทันที ซึ่งเรื่องนี้ท่านคงไม่ต้องให้ข้าพูดแล้วกระมั้งว่าเพราะเหตุใดข้าจึงแนะนำท่านออกมาเช่นนี้” ไป๋เสวี่ยพูดออกมายืดยาวหลังจากร

  • ข้านี่แหละคุณหนูผู้ร้ายกาจ   บทที่ 132

    ในระหว่างที่ไป๋เสวี่ยกำลังเตรียมตัวเพื่อจะไปช่วยโอว หยางเฉินตามหาบิดา เฟยเซียวเทียนก็ได้คิดทบทวนในสิ่งที่ไป๋เสวี่ยได้เคยพูดกับตนเอาไว้อย่างรอบคอบ “เข้ามา” น้ำเสียงอ่อนล้าของเขาพูดขึ้นหลังได้ยินเสียงเคาะประตูหน้าห้องหนังสือ เกาซูเดินเข้ามาโดยมีหงฮุยถือถาดของว่างเดินเยื้องอยู่ด

  • ข้านี่แหละคุณหนูผู้ร้ายกาจ   บทที่ 131

    “เป็นเจ้า” โอวหยางเฉินรู้สึกประหลาดใจเมื่อได้ยินคำพูดคล้ายจำตนได้จากริมฝีปากเล็กของเด็กชายตรงหน้า “เจ้าจำข้าได้ วันก่อนที่ข้าพบเจ้า จำได้ว่าเจ้าเอาแต่ก้มหน้ามองพื้นไม่ใช่หรือ” น้ำเสียงนี้แฝงไว้ด้วยความหยอกเย้าริมฝีปากแดงเรื่อของเขาหยักขึ้นยามเมื่อเห็นท่าทางของคนตัวเล็ก

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status