MasukShare
กลับมารื้อฟื้นความหลัง
Terakhir Diperbarui:
2025-11-16 00:01:04
Bab terbaru
ข้ามภพมาเป็นภรรยาอัปลักษณ์แสนร้ายกาจ กลับมารื้อฟื้นความหลัง
วันที่สามที่ออกเดินทางจากเมืองหลวงมาตามแม่น้ำเพื่อไปยังทะเลสาบ ก่อนจะไปจอดเทียบท่าที่ท่าเรือของหมู่บ้านชาวประมง เนื่องจากบ้านที่พวกเขาเคยอยู่นั้นเข้าได้เพียงเรือลำเล็ก แต่ครั้งนี้พวกเขามากันกว่าสามร้อยชีวิตขบวนเรือจึงใหญ่โตเรือล่องไปตามกระแสน้ำ เริ่มเข้าฤดูใบไม้ผลิแล้วไม้ดอกเริ่มแย่งกันเบ่งบานรับแสงอรุณ ดอกเหมยตามเชิงเขาออกดอกสะพรั่ง แดงบ้าง ขาวบ้าง ชมพูก็มี กลีบดอกลอยปลิวมาตามกระแสลมร่วงสู่ผืนน้ำเมื่อสะท้อนกับแสงอาทิตย์ยิ่งทำให้เป็นภาพทิวทัศน์คล้ายกับอยู่บนสรวงสวรรค์จ้าวจื่อหานที่เพิ่งเอาเด็กๆ เข้านอนกลางวันก็ออกมาด้านนอก เห็นนางกำลังยืนมองไปเบื้องหน้า ร่างสูงเดินมาหาพร้อมกับเอาเสื้อคลุมของตนถอดออกแล้วคลุมให้นาง เขากอดนางจากทางด้านหลังโน้มตัวลงมาเกยคางกับไหล่มนเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนรักใคร่"ดูอะไรอยู่หรือหรานหราน""มิวทัศน์สองข้างทางเพคะ ก่อนหน้าตอนที่ติดตามเสด็จพ่อกลับไปมิได้ชื่นชมสักเท่าไหร่ เพราะยามนั้นหม่อมฉันทั้งป่วยและกังวลเกี่ยวกับความปลอดภัยของพระองค์ แตว่ายามนี้เมฆหมอกอึมครึมหายไปจากชีวิตพวกเราแล้ว อะไรๆ ก็ดูงดงามไปหมด""งามมากหรือไม่""เพคะ? ...หรือว่าพระองค์ไม่
ข้ามภพมาเป็นภรรยาอัปลักษณ์แสนร้ายกาจ ออกเดินทางกลับหมู่บ้านชาวประมง
สามวันต่อมาซูเว่ยหรานและเด็กๆ ก็เตรียมตัวกลับไปเยี่ยมชาวบ้านที่หมู่บ้านชาวประมง จ้าวจื่อหานมองดูร่างระหงที่กำลังเตรียมพร้อม คู่แฝดนั่งเรียบร้อยรู้ความยิ่งนัก เสด็จแม่กำลังนำเครื่องเทศที่ต้องใช้กลับไปยังหมู่บ้านเพื่อสอนชาวบ้านถนอมอาหารซูเว่ยหรานกำลังตรวจว่ายังมีสิ่งใดอีกหรือไม่ นางก้มๆ เงยๆจดว่าสิ่งใดลงเรือไปแล้ว สิjงใดยังขาดอยู่จึงไม่ทันเห็นคนที่กำลังเดินมาทางนาง ร่างสูงสง่ามองดูสะใภ้ที่ขะมักขะเม้นก็ยิ้มให้กับบุตรชายที่กำลังคุมการขนข้าวของลงเรือ เถียนติงที่ยามนี้ขึ้นเป็นแม่ทัพใหญ่ประจำแคว้นก็มาช่วยขนข้าวของด้วยตนเองก่อนจะเอ่ยกับฮ่องเต้"ชายแดนระหว่างต้าเหยียนกับจิ้งเฉิงมีทะเลทอดแนวกั้นยาว ชาวบ้านที่อยู่ตามชายฝั่งหากสามารถหาอาหารรและแปรรูปสัตว์น้ำเหล่านั้นได้พวกเขาจะมีชีวิตที่ดี อนาคตก็จะค้าขายแลกเปลี่ยนกันไม่ต้องลำบากเช่นแต่ก่อนอีกพ่ะย่ะค่ะฝ่าบาท""แม่ทัพเถียน ท่านก็รู้สึกว่าสะใภ้ของเราเก่งใช่หรือไม่""ไท่จื่อเฟยทรงประปรีชายิ่งนัก พระนางมีความสามารถจริงๆพ่ะย่ะค่ะ ไท่จื่อช่างสายพระเนตรแหลมคมยิ่งนัก""อืม....แม้ว่าจะมาแบบไม่ตั้งใจ แต่เราเชื่อว่านี่คือความตั้งใจของสวรรค์ที่ส่งนางม
ข้ามภพมาเป็นภรรยาอัปลักษณ์แสนร้ายกาจ ถึงเวลามีทายาทเพิ่ม
ผ่านมาเป็นวันที่เจ็ดแล้วที่ซูเว่ยหรานนอนหลับ จ้าวจื่อหานนั่งเฝ้านางไม่ห่างสักวัน เขาป้อนยาและเช็ดตัวให้กับนาง จ้าวจื่อหานคอยบีบนวดให้กับนาง เขาเริ่มวิตกกังวลเพราะว่าใต้ซือหยวนคงบอกว่าอย่างเร็วสามวันอย่างช้าเจ็ดวัน นี่วันที่เจ็ดแล้วนางยังไม่มีทีท่าว่าจะฟื้นร่างสูงลุกไปเปิดหน้าต่างให้ลมเข้า ซูเว่ยหรานที่นอนหลับเริ่มมีปฏิกิริยา นางเริ่มที่จะรู้สึกตัวแต่ยังคงเพลียอยู่ เปลือกตาคู่บางขยับเล็กน้อยจากนั้นนางก็ลืมตาขึ้นมา ในหัวที่เคยรู้สึกตื้อๆ หนักๆ อาการเหมือนกับมีอะไรอยู่ในศีรษะตลอดเวลาหายไปแล้ว ยามนี้นางรู้สึกสดชื่นกระปรี้กระเป่า ริมฝีปากอวบอิ่มขยับเรียกร่างสูงเบาๆ"ไท่จื่อเพคะ"จ้าวจื่อหานหันมาตามเสียงเรียกก่อนจะก้าวสองทีก็มาถึงเตียง เขาทิ้งสะโพกนั่งลงบนขอบเตียงก่อนจะคว้ามือบางเอามากุมเอ่ยเรียกนางด้วยน้ำเสียงดีใจ"หรานหรานของพี่ ในที่สุดเจ้าก็ฟื้นสักที พี่เป็นห่วงยิ่งนัก เจ้าหลับไปถึงเจ็ดวันเชียวนะคนดี""หม่อมฉันหลับไปนานเพียงนั้นเชียวหรือเพคะ ทำพระองค์ลำบากแล้ว"จ้าวจื่อหานประคองนางลุกขึ้นมานั่ง เอาหมอนรองหลังให้นางพิงพนักหัวเตียงก่อนจะจับปอยผมของนางทัดหูให้เบามือ เขากุมม
ข้ามภพมาเป็นภรรยาอัปลักษณ์แสนร้ายกาจ ในที่สุดก็รักษานางสำเร็จ
ซูเว่ยหรานพักอยู่สองวันก่อนที่จะเริ่มแช่สมุนไพรอีกรอบ ครั้งที่สองที่ฝังเข็มเหงื่อที่ขับออกมาเริ่มสีดีขึ้นไม่ดำเหมือนครั้งแรก ทุกๆวันจ้าวจื่อหานรีบไปประชุมเช้าจากนั้นก็กลับมาหานาง เซียวอี้ยามนี้ขอฮ่องเต้ลาออก เขาใช้เวลาเลี้ยงคู่แฝดและดูแลบุตรสาว ส่วนซูหานสู่ขอหลี่เย่าฟางเรียบร้อยแล้ว ทั้งสองคนจะแต่งงานนกันลังจากานแต่งของถังเปียวกับหลี่เย่วถิงวันนี้เป็นวันสุดท้ายที่จะฝังเข็มให้กับซูเว่ยหราน นางเริ่มไม่เจ็บปวดแล้วแต่ยังคงมีอาการอ่อนเพลียเพราะทุกครั้งที่ฝังเข็มเหมือนกับดึงวิญญาณนางออกจากร่าง จ้าวจื่อหานมองคนที่หลับใหลอย่างสงสาร นางแช่สมุนไพรและฝังเข็มครบสามครั้งแล้ว เหลือเพียงแค่ดึงเข็มทองออกเท่านั้น ด้านนอกเซียวอี้มาหาเขา"ไท่จื่อ...นายท่านเซียวมาขอเข้าเฝ้าพ่ะย่ะค่ะ""บอกว่าเดี๋ยวข้าออกไป"องครักษ์รับคำสั่งก่อนจะออกไปบอกตามที่เขาสั่ง มือหนาห่มผ้าให้กับนางจากนั้นก็เดินออกไปพบเซียวอี้ เมื่อออกมาก็เห็นเขาพาคู่แฝดมาด้วย จ้าวจื่อหานกางแขนให้เด็กทั้งสองวิ่งมาสวมกอดก่อนจะเอ่ยถามทั้งคู่"ดื้อกับท่านปู่ทวดและท่านตาหรือไม่""ลูกไม่ดื้อเพคะ เสด็จแม่ไม่สบายลูกต้องเป็นเด็กดี เสด็จแม่จะได้หายประชวรไ
ข้ามภพมาเป็นภรรยาอัปลักษณ์แสนร้ายกาจ เริ่มรักษานาง
เจ็ดวันต่อมาใต้ซือหยวนคงเตรียมสมุนไพรกว่าร้อยสี่สิบเก้าชนิดครบแล้ว ให้น้องอาบน้ำที่สร้างขึ้นสำหรับรักษาซูเว่ยหรานโดยเฉพาะ ผนังห้องปิดสนิทด้วยแผ่นไม้ไร้อากาศผ่านเข้าออก ถังแช่ตัวถูกสร้างให้ใหญ่กว่าเจ็ดฉื่อและสูงเกือบสามฉื่อเพื่อให้นางได้นั่งเหยียดขาอย่างสบายที่สุดถังถูกตั้งบนเตาที่สร้างอย่างแข็งแรง สมุนไพรใช้เวลาต้มมาเจ็ดวันแล้ว ตอนนี้ซูเว่ยหรานสวมผ้าสีดำสนิทพันช่วงอกลงมาเปลือยไหล่มน เรือนผมนุ่มนวลถูกรวบมวยสูงไว้ตรงกลางศีรษะด้านบนไร้เครื่องประดับ สาวใช้เติมน้ำเย็นลงไปในถังครึ่งหนึ่งอุณหภูมิของน้ำอุ่นพอเหมาะ ฟืนใต้เตาถูกถอนออกเหลือเพียงท่อนเดียวเพื่อให้น้ำไม่ลดอุณหภูมิลงจ้าวจื่อหานอุ้มร่างบางมาที่ถังก่อนจะค่อยๆ หย่อนนางลงไป ซูเว่ยหรานนั่งเหยียดขาหลับตาแช่น้ำสมุนไพรนางเอ่ยกับสามี"ไท่จื่อเพคะ หม่อมฉันจะไม่ถูกตุ๋นจนเนื้อเปื่อยใช่หรือไม่เพคะ""เด็กดื้อ...ที่ต้องใส่ฟืนในเตาเพื่อรักษาความร้อนของน้ำสมุนไพรให้คงที่ เอาล่ะนั่งดีๆ พี่อยู่กับเจ้าด้วยไม่ยอมให้เจ้าเป็นอะไรไปหรอกน่ะ""โอ่ว.....ก็ได้เพคะ"ซูเว่ยหรานนั่งหลับตาอุณหภูมิของน้ำเริ่มที่จะอุ่นขึ้น จ้าวจื่อหานคอยเติมน้ำเย็นทีละถัง ต้องแช่
ข้ามภพมาเป็นภรรยาอัปลักษณ์แสนร้ายกาจ เลื่อนเวลารักษาเร็วขึ้น
จ้าวจื่อหานกลับมาจากในวังก็ไปหาคู่แฝดก่อน ครึ่งเดือนมานี้เขาใช้เวลากับอาการป่วยของภรรยามากเกินไปจนแทบจะละเลยเด็กทั้งสอง เมื่อมาถึงกลับเห็นซูเว่ยเป็นนกำลังนั่งวาดรูปอยู่กับคู่แฝด จ้าวหนิงซินนอนคว่ำเท้าคางมองดูพระมารดาวาดตัวการ์ตูน จ้าวเจิ้นหยวนกำลังวาดรูปทิวทัศน์ป่าไผ่ จ้าวหนิงซินเอ่ยถามพระมารดา"เสด็จแม่ทรงวาดรูปอะไรหรือเพคะ""เขาเรียกว่าแมวคิตตี้ ซินซินของแม่ลูกชอบหรือไม่""ชอบเพคะ""ถ้าลูกชอบแม่จะวาดลายนี้ปักลงบนผ้าเช็ดหน้าดีไหม""ดีเพคะ..ท่านพี่....ท่านวาดรูปป่าไผ่งามมากเลยเจ้าค่ะ"เด็กน้อยตอบรับคำมารดาก่อนจะหันไปชมพี่ชาย จ้าวเจิ้นหยวนในวัยหกขวบท่าทางสง่างามราวกับบัณฑิต เขาเงยหน้าเล็กน้อยยิ้มให้น้องสาว ก่อนที่สายตาจะเหลือบเห็นพระบิดาจึงเอ่ยขึ้น"เสด็จแม่ น้องหญิงเสด็จพ่อมาแล้ว"มือที่วาดรูปวางพู่กันลงก่อนจะลุกขึ้นเดินลงมาจากศาลา จ้าวหนิงซินก็ลุกขึ้นเดินตามพี่ชายลงมา ก่อนที่คู่แฝดจะซอยเท้าคู่เล็กวิ่งกางแขนมาหาจ้าวจื่อหาน"เสด็จพ่อทรงมาแล้ว ลูกคิดถึงยิ่งนักเพคะ"จ้าวจื่อหานก้มลงอุ้มเด็กทั้งสองขึ้นมาคนละข้างและหอมแก้ม จ้าวหนิงซินหอมพระบิดากลับ แต่พี่ชายเขินอายเพราะเป็นบุรุษ"ท
Anda juga akan menyukai
ภรรยามิหวนคืน
ไห่ถาง17.4K Dibacaทะลุมิติทั้งทีดันมีสามีเป็นผู้พิการ
ฤดูหนาวที่เงียบเหงา21.1K Dibacaแม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย
อี้ซัวเยียนอวี่1.9M Dibacaสามี ท่านหย่ากับข้าเถอะ
กะปอมพ่นไฟ19.0K Dibacaแม่ทัพผู้นี้คือสามีข้า
จ้าวฮุ่ยอิง4.8K Dibacaเล่ห์ร้ายกลายรักในต้าเซียง
橙花501 Dibacaทะลุทุมิติมาเพื่อดูแลสามียุค70!
ต้นไม้แห้ง7.8K Dibacaข้านะหรือคือฮูหยินของท่านแม่ทัพ
ป่าดอกท้อ23.1K Dibaca
