ข้าจะสร้างบ้านใหม่

เมื่อสองแม่ลูกเดินข้ามสะพานไม้มาถึงเรือนแพจ้าวเฟยเฟยก็พาทั้งคู่มานั่งด้านใน  โต๊ะไม้ไผ่เรียบง่ายสำหรับนั่งกินข้าววางไว้กลางเรือน  จ้าวเฟยเฟยเรียกเด็กทั้งสองให้มารู้จักหลินเหมยเซียงกับหลินเฉินอี้   

"เด็กๆมารู้จักท่านป้าหลินกับพี่เฉินอี้สิ"

เฉินโม่หวายมองหน้าบิดา  เฉินมู่หยางพยักหน้าให้เขา   เฉินผิงผิงลุกจากพื้นเดินมาหามารดาจับมือท่านแม่และหันไปหาสองแม่ลูกก่อนจะเอ่ยทักทายคนแรก

"สวัสดีเจ้าค่ะท่านป้าหลิน  พี่เฉินอี้ข้าชื่อผิงผิง"

"สวัสดีขอรับท่านป้าหลิน  ข้าชื่อโม่หวาย   พี่เฉินอี้พวกเราเจอกันอีกแล้ว"

เฉินโม่หวานคำนับหลินเหมยเซียงก่อนจะทักมายหลินเฉินอี้เพราะเคยเจอหน้ากันตอนที่เขาถูกไล่ไปเก็บผักให้หมู  หลินเหมยเซียงยิ้มให้ตอบกลับ

"เด็กดี  เป็นเด็กดีจริงๆว่านอนสอนง่ายยิ่งนัก"

"โม่หวายรบกวนบ้านเจ้าแล้ว"

หลินเฉินอี้เอ่ยกับเฉินโม่หวาย  เด็กน้อยส่ายหน้าแล้วบอกว่าไม่เป็นไร  จากนั้นจ้าวเฟยเฟยก็หันไปทางคนตัวโตก่อนจะเอ่ยแนะนำ

"พี่หลินนี่สามีของข้าเจ้าค่ะ"

หลินเหมยเซียงหันไปยิ้มกับเขาก่อนจะเอ่ยอย่างเกรงใจ

"น้องเฉิน   มารบกวนเจ้ากับครอบครัวข้าละอายนัก     ข้าจะหาทางไปให้เร็วที่สุด"

เฉินมู่หยางยิ้มให้นางก่อนจะเอ่ย

"อาซ้อท่านอย่าเกรงใจ...ท่านเป็นสหายของเสี่ยวเฟยก็เท่ากับเป็นสหายของข้า  ท่านกับลูกพักให้สบายใจเถอะ"

"ทักทายกันพอแล้ว  ตาเฒ่า  อะเอ่อ  ทะ ท่านพี่พวกเราต้องเร่งเข้าเมืองเดี๋ยวเกิดฝนตกจะลำบาก  วันนี้พี่หลินกับลูกชายมาอยู่เรือนเราให้เด็กๆอยู่บ้านเถอะข้ากลัวลูกจะป่วยหากโดนฝนกลางทาง"

"อืม...เอาเช่นนั้นก็ได้  อาซ้อวันนี้รบกวนท่านดูเด็กๆให้เราผัวเมียแล้ว"

"เกรงใจไปแล้ว  ข้าต่างหากต้องเอ่ยคำนั้น   เรียกข้าพี่เหมยเซียงเถอะ"

"อ้อ..พี่เหมยเซียง  เสี่ยวอี้กินข้าวเถอะวันนี้พี่เฟยเฟยต้องอาศัยเจ้าเลี้ยงน้องสักวันแล้วนะ"

"ขอรับ"

ทั้งหกคนนั่งกินข้าวกันมีพูดคุยบ้างประปราย  จ้าวเฟยเฟยป้อนเฉินผิงผิงคำเล็กๆ  ผัดผักตีนเป็ดกับไข่ทำอร่อยยิ่งนัก  เฉินมู่หยางยอมรับว่าฝีมือทำครัวของนางนั้นไม่ธรรมดา  นางทำอาหารรสดียิ่งนัก 

 ตอนแต่งนางมาท่านย่าของเขาไม่ต้องการให้นางแตะเสบียงในบ้านจึงไม่เคยได้ลิ้มรสฝีมือนาง    ทั้งหมดกินอาหารที่จ้าวเฟยเฟยทำอย่างเอร็ดอร่อย  แม้แต่คู่ปรับของนางอย่างเฉินโม่หวายก็ยังไม่วางตะเกียบ  กระทั่งด้านนอกมีเสียงแหลมบาดหูดังมา

"เฉินมู่หยางไอ้อกตัญู  ไอ้คนเนรคุณ   โผล่หัวออกมาเดี๋ยวนี้นะ"

"ท่านแม่ดูสิพวกมันปลูกเรือนในน้ำเสียใหญ่โต    เฉินมู่หยางท่านย่าเจ้ามาไม่ได้ยิน"

"หน็อย  เจ้าใหญ่...พวกมันโอหังนักก็จัดการทุบให้หมดดูสิว่ามันจะอยู่ในน้ำได้กี่วัน  ฝนตกหนักพายุเข้าก็ให้มันไม่ต้องมีที่อยู่  ทุบ  เลยเจ้าใหญ่  เจ้าสามทุบเลย"

สิ้นคำของแม่เฒ่าเฉินทุกคนก็ลงมือทุบบ้านดินของเฉินมู่หยางอย่างไม่ยั้งมือ  เฉินมู่หยางวางตะเกียบพร้อมกับลุกขึ้นแต่เสียงเข้มของจ้าวเฟยเฟยสั่งให้เขานั่งลง

"ท่านพี่  ทานข้าวให้อิ่ม  ลุกกลางคันมารยาทท่านอยู่ที่ใดกัน  นั่งลง"

"ข้าจะไปดูสักหน่อย  พวกนางมาอาละวาดจะทำให้เด็กๆกลัวอีกอย่างยังมีอาซ้อกับเฉินอี้ด้วย"

"แต่ว่า"

"กินข้าว  เฉินมู่หยางเคยได้ยินคำกล่าวนี้ไหม  เชื่อเมียแล้วจะเจริญ"

"แต่ว่า.."

"เลิกเถียง...กินข้าว  ท่านพี่ข้าตื่นมาแต่เช้าเพื่อทำอาหาร    ปลาว่ายน้ำเร็วเพียงใดเพื่อให้ท่านได้กินน้ำแกงอุ่นท้องข้าต้องทนหนาวเหน็บกว่าจะจับได้  ถ้าท่านไม่นั่งลงกินข้าจะไม่ทำอาหารอีกแล้ว"

เฉินมู่หยางไม่รู้ว่าทำไมเขาต้องเชื่อฟังนางทั้งที่เมื่อก่อนเขายอมรับเลยว่าเขาเกลียดนาง  อยากหย่าและขับไล่  ส่วนเฉินโม่หวายร้องไห้ออกมาก่อนจะเอ่ย

"ท่านพ่อไปดูบ้านของเราเถอะพวกเขาทุบหมดแล้ว  ฮือๆๆ"

"เฉินโม่หวายหากเจ้าไม่กินข้าวดีๆข้าจะทำรอยไม้เรียวไว้ที่ก้นเจ้าสักสี่ห้ารอย  กินข้าว!!"

ตุ๊บๆๆๆ  เสียงทุบบ้านดินดังสนั่น  ผู้ใหญ่บ้านมาแล้วเพราะมีคนไปตาม  เขามาถึงก็ส่ายหน้า  บ้านใหญ่ของมู่หยางทำราวกับเขาไม่ใช่ลูกหลานก่อนจะเอ่ย

"แม่เฒ่าเฉิน  เจ้าก็ด้วยตาเฒ่าเฉิน   ขับไล่พวกเขาแล้วยังตัดสัมพันธ์มายามนี้ต้องการอะไรจากพวกเขาอีก"

"ท่านผู้นำดูสิ  พวกมันลำบากที่ไหน  สร้างเรือนแพโอ่อ่าเชียวนั่นต้องใช้เงินเท่าไหร่กัน  นางแพศยานั่นต้องยุยงให้มู่หยางไม่เอาเงินค่าขายหมูป่ามาให้ข้าแน่ๆ"

"ใช่ขอรับท่านผู้นำ  ตั้งแต่น้องรองจากไปพวกข้าก็เลี้ยงดูมันมาอย่างดีรวมทั้งลูกๆมันด้วย  แต่มันกับอตัญญู"

จ้าวเฟยเฟยมองหน้าเฉินมู่หยางก่อนจะเอ่ยกับเขา 

"ตัวแสดงมาแล้วรอนักแสดงรับเชิญกิติมศักดิ์มาอีกสามคน"

"หมายความว่าอย่างไรเสี่ยวเฟยของพี่"

หืม  เสี่ยวเฟยของพี่  ต่อหน้าคนอื่นเจ้าก็แสดงเก่งยิงนักตาเฒ่า   จ้าวเฟยเฟยค่อนขอดเขาในใจ  เพราะมีหลินเหมยเซียงกับบุตรชายอยู่นางจึงไม่จิกกัดเขา   เฉินโม่หวายยังสะอื้นเรื่องที่บ้านถูกทุบ  จ้าวเฟยเฟยเอ่ยกับเด็กน้อย

"นี่เจ้าตัวแสบเจ้าอยากซุกหัวนอนในบ้านหลังนั้นหรืออยากนอนบ้านใหม่หลังใหญ่กว่าเดิม"

"ข้า  ข้า  ท่านถามทำไม ฮือๆๆ  พวกเขาทุบของเราทำไมเจ้าไม่ให้ท่านพ่อไปห้ามย่าทวดกับย่าใหญ่  ฮือๆๆๆ"

จ้าวเฟยเฟยมองหน้าตัวปัญหาก่อนจะเอ่ย

"ข้าจะปลูกบ้านใหม่"

เฉินมู่หยางมองหน้านาง ก่อนจะตั้งคำถาม

"จะปลูกบ้านใหม่?"

"ใช่ถูกต้อง  ฉะนั้นให้เขาทุบต่อไป"

หลินเหมยเซียงทำสีหน้างมึนงงจนหลินเฉินอี้เห็นจึงได้เอ่ยออกมา

"ท่านแม่พี่เฟยเฟยหมายถึงนางจะปลุกเรือนใหม่ที่เดิมขอรับ"

"แม่ไม่เข้าใจ  หมายความว่าอย่างไร"

หลินเฉินอี้จับมือมารดาก่อนจะอธิบาย

"ปลูกเรือนที่เดิมก็ต้องรื้อถอนหลังเก่า  ในเมื่อมีคนมารื้อให้เปล่าๆไม่เสียเงินเหตุใดจะไม่เอาเล่าขอรับท่านแม่  พี่ชายเฉิน"

จ้าววเฟยเฟยยกมือบางลูบศีรษะหลินเฉินอี้ก่อนจะเอ่ย

"ฉลาดมากไม่เสียแรงที่พี่ชอบเจ้า  พี่ชอบคนฉลาดไม่ชอบพวกต้องพูดซ้ำซ้อนกว่าจะรู้เรื่อง"