บทที่ 362

ชีวิตในวังหลังอึดอัดและลำบากยิ่งนัก อยู่ที่ตำหนักอื่น อย่าว่าแต่เล่าเรื่องเลย แม้จะเป็นการจับกลุ่มกระซิบกระซาบคุยกันไม่กี่คำก็ต้องโทษวิจารณ์นายโดยพลการแล้ว

ดังนั้นการล้อมวงเล่าเรื่องในคืนนี้ จึงเป็นเรื่องมหัศจรรย์และควรแก่การรอคอยสำหรับทุกคนยิ่งนัก

ในขณะที่กำลังจะเปิดเรื่อง การขัดจังหวะของอาถงย่อมเป็นการจุดชนวนโทสะของทุกคน

อาถงแจ๊บปาก เอ่ยอ้อมแอ้ม “ข้าไม่ถามแล้วก็ได้” แต่เช่นนี้จะเป็นการฝืนกดความปรารถนาใคร่รู้ของคนหนุ่มคนหนึ่ง นี่คือเรื่องที่โหดร้ายเพียงใด?

อาเสอดื่มน้ำคำหนึ่ง ก่อนจะเอ่ย “เอาละ จะเล่าเรื่องต่อแล้วนะ”

“กล่าวถึงสถานที่ที่เสียวอวี่อาศัยอยู่ เป็นอาคารสูงแห่งหนึ่ง เป็นอาคารแบบที่พวกเจ้าไม่เคยเห็น นี่คือสถาปัตยกรรมของบ้านเกิดข้า สูงสิบกว่าชั้น อาคารเคยถูกดัดแปลงมาก่อน ใช้สำหรับผู้เช่าที่ออกไปทำงานข้างนอกอย่างเสียวอวี่โดยเฉพาะ อาคารแห่งนี้มีอายุอานามประมาณหนึ่งแล้ว กำแพงด้านนอกดูทรุดโทรมมาก หน้าต่างแทบจะผุพังทั้งหมด บรรดาผู้เช่าใช้กระดาษหน้าต่างแปะ พอจะบังแสงได้ แต่ไม่สามารถบังลมฝนได้อย่างแน่นอน”

“ชั้นบนของเสียวอวี่มีคนอาศัยอยู่ครอบครัวหนึ่ง มารดาในวัยไม้ใกล้ฝั่ง ลูกชายล