ตอนที่ 3 ความสงสัย

เช้าวันต่อมา คนในเผ่าและเอเลียสเดินทางเลียบแม่น้ำไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งหมู่บ้านเล็ก ๆ ปรากฏขึ้นตรงหน้า บ้านแต่ละหลังสร้างจากฟาง มีเสาไม้เป็นโครงสร้างหลัก ตั้งอยู่ใกล้แม่น้ำเพื่อความสะดวกในการใช้น้ำ ผู้หญิงและเด็กยืนรอต้อนรับอยู่ด้านหน้า สายตาของพวกเขามองมายังกลุ่มคนแปลกหน้าอย่างระแวดระวัง

ท้ายหมู่บ้านมีถ้ำขนาดไม่ใหญ่นัก ดูเหมือนเป็นที่พำนักของผู้นำเผ่า ผู้คนที่นี่แต่งกายคล้ายกัน ยกเว้นเพียงสร้อยกระดูกที่มีเพียงผู้นำเผ่าเท่านั้นที่สวมใส่

ขณะที่พวกเขาเข้าไปใกล้ เสียงพูดคุยของชาวบ้านค่อย ๆ แผ่วลง ทุกสายตาจับจ้องมายังเอเลียส บางคนกระซิบกระซาบราวกับหวาดระแวง แต่แล้วชายร่างสูงที่ดูเป็นผู้นำเผ่ายกมือขึ้นเป็นสัญญาณ ทุกคนจึงค่อย ๆ ผ่อนคลายลง

เอเลียสมองสำรวจหมู่บ้านก่อนจะหยุดชะงัก เมื่อชายร่างสูงที่เขาจำได้ว่าเป็นคนช่วยชีวิตในวันนั่นยืนอยู่ตรงหน้า

"อุกะ อุอุ!"

"อู้..?"

เอเลียสเลียนเสียงพยายามตอบกลับ เขาเคยได้ยินว่าหากเข้าเมืองตาหลิ่วต้องหลิ่วตาตาม

'หวังว่าคงไม่เผลอพูดอะไรผิดนะ…'

แม้จะไม่เข้าใจสิ่งที่อีกฝ่ายพูด แต่ตามน้ำไปก่อนคงจะดีกว่า ไม่รู้ว่าฝ่ายตรงข้ามเข้าใจหรือไม่ แต่ไม่นานชายร่างสูงก็ถอนหายใจเบา ๆ แล้วลากเขาตรงไปยังถ้ำท้ายหมู่บ้าน

ภายในถ้ำ มีแสงแดดลอดผ่านช่องหินด้านบน พื้นถูกปูด้วยหนังสัตว์ รอบๆ กระจัดกระจายไปด้วยเครื่องมือหิน และกองไฟเก่าที่เหลือเพียงเถ้าถ่าน

'นี่คงเป็นที่ประชุมของเผ่า… หรืออาจจะเป็นที่อยู่ของคนสำคัญสินะ'

ลึกเข้าไป ชายชราคนหนึ่งนั่งอยู่บนหนังสัตว์ สวมสร้อยกระดูกที่ดูเก่าแก่กว่าของใครในเผ่า ดวงตาคมกริบของเขามองตรงมายังเอเลียสราวกับพินิจบางอย่าง

"อุกะ อุอุ?"

น้ำเสียงของเขาไม่ดังนัก แต่เต็มไปด้วยอำนาจ

เอเลียสยืนนิ่ง แม้ไม่เข้าใจคำพูดนั้น แต่จากท่าทางแล้วดูเหมือนชายชราจะตั้งคำถามอะไรบางอย่าง

ชายร่างสูงพยักหน้าเล็กน้อยก่อนพูดบางอย่างกับผู้นำเผ่า ใช้มือประกอบคำพูดราวกับเล่าถึงเรื่องเมื่อวานที่เอเลียสสอนจุดไฟ

ชายชรานิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนชายร่างสูงจะหยิบหินเหล็กไฟขึ้นมาทดลองกระแทกกับแร่ไพไรต์

แปะ!

ประกายไฟเกิดขึ้น แต่ชายชรากลับไม่ได้แสดงความประหลาดใจมากนัก ราวกับรู้วิธีนี้อยู่แล้ว

เขามองเอเลียสอีกครั้ง สีหน้าครุ่นคิด ก่อนจะพูดอะไรบางอย่างกับชายร่างสูง ฝ่ายนั้นพยักหน้า แล้วหันมาดันเอเลียสออกจากถ้ำ

เมื่อออกมาด้านนอก เด็ก ๆ ที่แอบมองอยู่รีบวิ่งไปหลบหลังแม่ของตนเอง บางคนยังแอบชำเลืองมองด้วยความสงสัย ขณะที่ผู้หญิงกำลังตระเตรียมอาหารจากเนื้อสัตว์ที่พวกผู้ชายล่ากลับมา

เอเลียสถอนหายใจเบา ๆ แม้จะยังไม่เข้าใจสถานการณ์ทั้งหมด แต่ดูเหมือนว่าเขาจะยังไม่ถูกมองว่าเป็นภัย อย่างไรก็ตาม เขาคงต้องอยู่ที่นี่ไปอีกสักพัก

เขาถูกลากไปมาอยู่นาน จนกระทั่งหยุดอยู่หน้ากระท่อมหลังหนึ่ง

"อา อา"

ชายร่างสูงพูดขึ้นก่อนชี้ไปที่กระท่อม

"อา?" เอเลียสพูดตาม

ฝ่ายตรงข้ามทำหน้าตาเหนื่อยหน่ายก่อนกรอกตาเบา ๆ แล้วถือวิสาสะเดินเข้ากระท่อมไปโดยไม่พูดอะไรอีก

'นี่อาจจะเป็นที่พัก หรือบ้านที่ฉันต้องอาศัยใช่ไหมนะ?'

เอเลียสยืนงงอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนตัดสินใจเดินตามเข้าไป

ภายในกระท่อม ไม่มีอะไรมากนัก มีเพียงกองฟางกับใบไม้แห้งกองใหญ่ และหอกไม้หลายแท่งพิงอยู่ตรงมุมห้อง

ชายร่างสูงทิ้งตัวลงนอนบนกองใบไม้แห้งอย่างไม่ใส่ใจนัก จากนั้นก็ใช้มือข้างหนึ่งตบเบา ๆ ลงบนที่นอน ราวกับเชื้อเชิญให้เอเลียสลงมานอนด้วยกัน

"เอ่อ...อุอุ"

เอเลียสพยายามตอบพร้อมทำท่าปฏิเสธ แต่ดูเหมือนจะไม่ได้ผลนัก เพราะไม่นานเขาก็ถูกดึงลงมานอนด้วยกันจนได้