7 - ขอพิสูจน์

ขอพิสูจน์

ทางด้านของปุยนุ่น เพียงในเวลาไม่นานหญิงสาวก็มีร่างกายอันเปลือยเปล่าไร้อาภรห่อหุ้มด้วยฝีมือคนร่างสูงอย่างรวดเร็ว

“พี่พัดอย่าค่ะ...” ร่างบางพยายามจะเอ่ยห้าม

แต่ร่างสูงหากได้ฟังไม่ รีบถอดเสื้อผ้าของตัวเองตามหญิงสาวแต่โดยเร็ว แล้วร่างบางรีบเอามือปิดตาทันทีเมื่อเห็นชายหนุ่มร่างกายเปลือยเปล่า

“อายเหรอ” เสียงนุ่มของคนร่างสูงเอ่ยถาม พร้อมกับแกะมือของหญิงสาวออก

“พี่พัดเชื่อนุ่นเถอะ น่ะค่ะ ว่าวันนั้นเราไม่มีกันจริงๆ” หญิงสาวเอ่ยบอก

“พี่ก็กำลังจะพิสูจน์อยู่นี้ไงครับ” ร่างสูงเอ่ยบอกพร้อมกับจับแก่นกาย พร้อมจ่อเข้าไปที่ช่องทางคับแคบนั้นทันที โดยไม่ได้เล้าโลมอะไร

กึก

“กรีด...” ร่างบางกรีดร้องขึ้นมาทันที เมื่อแก่นกายของชายหนุ่มจ่อเข้าปากทางรักอย่างแรง

“เชี่ยยย...นุ่น” พัสกรสบถออกมาทันที แล้วมองหน้าหญิงสาวอย่างรู้สึกผิดที่ ตอนนี้มีอาการสั่นเทาเหมือนลูกนกตกน้ำ พร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาเป็นทางยาว

มือหนากำลังจะยกขึ้นมาเช็ดน้ำตาให้แก่หญิงสาว แต่ถูกหญิงสาวเมินหน้าหนีไปทางอื่นเสียก่อน แล้วเอ่ยปากไล่ทันที

“ออกไป!”

“นุ่น พี่ ขอโทษครับ พี่ไม่คิดว่านุ่น...โถ่เอ้ย! กูทำอะไรลงไปว่ะ” ชายหนุ่มเอ่ยขอโทษ และรู้สึกต่อหญิงสาว พร้อมกับสบถด่าตัวเองออกมาทันที

“ฉันบอกให้ออกไปไง” หญิงสาวเอ่ยปากไล่อีกครั้ง เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มไม่ยอมลุกขึ้นจากตัวเธอ

“พี่ขอโทษ...” ชายหนุ่มเอ่ยขอโทษขึ้นมาอีกครั้ง พร้อมกับจ้องมองใบหน้าของหญิงสาว

“...” ปุยนุ่นไม่ได้เอ่ยตอบกลับใดๆ ได้แต่หลับตาลง เพราะไม่อยากมองหน้าคนตรงหน้า

เมื่อเห็นว่าพูดอะไรไปตอนนี้ กลับพบแต่ความเงียบ ชายหนุ่มจึงยอมลุกขึ้นออกจากตัวของหญิงสาว แล้วคว้า ผ้ามาห่มร่างกายอันเปลือยเปล่าของหญิงสาวไว้ แล้วหยิบเสื้อผ้าของหญิงสาวขึ้นมา

“พี่ช่วยใส่ให้น่ะครับ” เสียงนุ่มเอ่ยบอก เมื่อกำลังช่วยแต่งตัวให้หญิงสาว

“...” ปุยนุ่นได้แต่ยังเงียบ ไม่ยอมเอ่ยตอบอะไร พร้อมกับกำลังจะแย่งเสื้อผ้าของเธอกลับมาจากมือของชายหนุ่ม

“ไม่ดื้อน่ะครับ” เสียงนุ่มพูดขึ้นมา

“เสร็จแล้ว ก็ช่วยถอยออกห่างฉันด้วยค่ะ” เสียงเรียบเอ่ยขึ้นมา โดยไม่ได้มองหน้าคนร่างสูงตรงหน้าเลย

เมื่อเห็นว่าร่างสูงไม่ยอมขยับไปไหน หญิงสาวจึงจะลุกขึ้นไปเอง แต่โดนคนร่างสูงรวบเอาไว้ แล้วสวมกอดหญิงสาวไว้แน่น ไม่ยอมปล่อย

“จะไปไหนครับ พี่ไม่ให้ไปไหนทั้งนั้น มันดึกแล้ว ข้างนอกลมแรง” เสียงนุ่มเอ่ยบอกที่ข้างหูของหญิงสาว

“ฉันจะไปไหนก็ได้ที่ไม่ต้องมาเจอหน้าคนแบบคุณ” ร่างบางพยายามจะแกะมือของชายหนุ่มออก

“นุ่นครับ...พี่ขอโทษ พี่ขอโทษที่พี่ไม่เชื่อนุ่นตั้งแต่ตอนแรก ก็นุ่นดันพูดเป็นนัยๆนี้ ครั้งเดียวเขาไม่เรียกผัวเมีย พี่ก็คิดสิ...” ร่างสูงก้มลงซบที่บ่าของหญิงสาว พร้อมเอ่ยขอโทษเสียงนุ่มอีกที

“ต่อไปเรา อย่าเจอกันเลยดีกว่าน่ะค่ะ แล้วนุ่นก็จะไม่ไปทำงานที่นั้นอีกแล้ว” ปุยนุ่นพูดขึ้นมา และพยายามจะแกะมือของชายหนุ่มออกที่กอดรัดเธอไว้แน่น

“ไม่เอา นุ่นไม่เป็นแแบนี้สิ” ร่างสูงรีบกอดหญิงสาวไว้แน่นขึ้นอีกเมื่อหญิงสาวพูดคำนี้ออกมา

“ปล่อยค่ะ” หญิงสาวพยายามดิ้น แต่ก็ไม่เป็นผล

“ไม่เป็นพี่น้องแล้วก็ได้ แต่นุ่นอย่าไปจากพี่เลยน่ะ” ร่างสูงพยายามรวบรวมความกล้า พูดออกมา เอ่ยบอกหญิงสาวออกไป

“ทำไม” หญิงสาวเลิกคิ้วขึ้น พร้อมหันหน้าไปมองร่างสูง อย่างไม่เข้าใจในคำพูดของชายหนุ่ม ที่เอ่ยออกมาเมื่อสักครู่

“เรามาเป็นแฟนกันก็ได้นุ่น” ร่างสูงเอ่ยบอกอีกที

“...” หญิงสาวอึ้งไปทันที เมื่อได้ยินที่ชายหนุ่มบอก เพราะไม่อยากจะเชื่อว่าคนอย่างพัสกร จะพูดอะไรแบบนี้ออกมา

“น่ะ เรามาเป็นแฟนกันก็ได้ พี่ไม่อยากได้แล้วพี่น้องอะไรนั้น” เสียงนุ่มเอ่ยขึ้นมาอย่างจริงจังอีกครั้ง พร้อมกับมองสบตาหวานซึ้งอย่างรอคำตอบ จากร่างบาง

“...” หญิงสาวยังคงจ้องหน้าของชายหนุ่ม แต่ไม่ยอมเอ่ยตอบอะไร

“ได้ไหมครับ” เสียงนุ่มถามย้ำอีกครั้ง

“งั้นพี่ก็จีบนุ่นก่อนสิค่ะ จะมาเป็นแฟนอะไร ง่ายเกินไปไหม...” ปุยนุ่นหันหน้ากลับมา พร้อมกับพูดขึ้นมาบ้าง

“จีบ? จีบยังไง นุ่นก็รู้ ว่าพี่จีบใครเป็นเสียที่ไหน” ชายหนุ่มเลิกคิ้วถามขึ้นทันที

“ก็ลองดูสิค่ะ เผื่อนุ่นจะใจอ่อน” หญิงสาว เอ่ยบอกด้วย น้ำเสียงที่อ่อนลง

“แล้วพี่ต้องเริ่มจากตรงไหน” พัสกรเอ่ยถามขึ้น เพราะชีวิตนี้ไม่เคยมีแฟน แถมยังไม่เคยจีบใครมาก่อนอีก

“ไม่รู้ ลองเอาไปคิดดูเองน่ะค่ะ” ปุยนุ่นเฉไฉตอบ พร้อมกับกำลังจะลุกออก เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มคลายกอดเอแล้ว

“ถ้าอย่างนั้น พี่ขอลองวิธีนี้ก็แล้วกัน” พัสกรไม่รู้จะทำอย่างไร และเมื่อคิดอะไรขึ้นมาได้ รอยยิ้มผุดขึ้นมาบนใบหน้า แล้วรีบรวบร่างบางลงไปนอนกับที่นอน แล้วตามคร่อมไว้อย่างรวดเร็ว

“ว้ายยย...”

“พี่ไม่รู้น่ะ ว่าคนอื่นเขาเริ่มกันแบบไหน แต่สำหรับพี่ พี่ขอเริ่มจากตรงนี้เลยก็แล้วกัน เมื่อกี้ก็ค้างอยู่เลย” ร่างสูงจ้องมองใบหน้าของหญิงสาว พร้อมกับลูบแก้มของเธอวนไปมาอย่างเบามือ สบตามองพูดขึ้นมาอย่างจริงจัง

“พะ พี่จะทำอะไร” เสียงหวานเอ่ยถาม เมื่อรู้สึกว่ามือปลาหมึกของชายหนุ่มเริ่มอยู่ไม่เป็นสุข ลูบไปทั่วตามร่างเธอ

“ต่อน่ะครับ” เสียงนุ่มเอ่ยบอก แล้วก้มลงมอบจูบอันแสนหวานให้แก่หญิงสาวทันที โดยที่หญิงสาวไม่ทันได้เอ่ยตอบหรือปฏิเสธใดๆ

ปากหยัก ซุกไซร้ไปตามซอกคอขาวของหญิงสาว แล้วขบเม้มตีตราเอาไว้ เพราะแสดงความป็นเจ้าของแล้วจึงรีบถอดเสื้อผ้าของหญิงสาวออกอีกครั้ง อย่างเร่งรีบ และตามด้วยกางเกงบ็อกเซอร์เพียงตัวเดียวของเขาออกด้วย

“ไม่น่าใส่เลยเนอะ เสียเวลาถอดอีก” เสียงนุ่มเอ่ยแซว พร้อมกับทิ้งร่างสูงลงแนบชิดกับร่างบางไปทั่วทุกส่วน

“พี่พัด” หญิงสาวเอ่ยเรียกชื่อของชายหนุ่มออกมาเสียงเบาพร้อมกับใบหน้าที่วิตก

“ว่ายังไงครับ”

“มันจะเจ็บไหมค่ะ” เสียงหวานเอ่ยถามขึ้นมา ด้วยใบหน้าที่รู้สึกกังวล

“เจ็บแค่แปปเดียว เดี๋ยวไม่เจ็บแล้วครับ นุ่นเชื่อใจพี่น่ะ” ร่างสูงจ้องหน้า พร้อมกับสบตา แล้วเอ่ยเสียงนุ่มบอก 

“...” หญิงสาวจึงได้แต่พยักหน้ารับ