ตอนที่ 1 ติงยวี่ถิง 1

ชายหญิงรักใคร่ลึกล้ำใช้ชีวิตคู่ด้วยกันจนผูกพัน ก่อเกิดความลึกซึ้งเหนี่ยวรั้งถึงจิตวิญญาณนับเป็นเรื่องดี

พวกเขารักกันมากจนมิอาจพรากจาก เมื่อฝ่ายสามีตายจากก่อนวัยอันควร ภรรยาคู่ยากจึงทำใจมิได้อย่างยิ่ง นางไม่คิดให้เขาต้องเดินทางไกลไปปรโลกอย่างเดียวดาย   เพียงไม่นานก็ตรอมใจตายตามไปในที่สุด

หน้าป้ายวิญญาณของพวกเขา สตรีผู้หนึ่งนั่งก้มหน้าตัวสั่นเทา ท่าทางเศร้าโศกและโกรธเคืองสุดหยั่ง

ท่านพ่อท่านแม่ พวกท่านรักกันมากข้าล้วนเข้าใจ แต่เหตุใดถึงทิ้งข้าไปหมดเลยเล่า?

ชาตินี้อุตส่าห์ได้มีบิดามารดาเหมือนคนอื่นแล้วแท้ๆ

ใช่แล้ว ถิงถิงผู้นี้คือติงยวี่ถิง

ติงยวี่ถิงแท้จริงมิใช่ชาวต้าเจิ้งยิ่งไม่ใช่สตรียุคโบราณ

นางมาจากยุคปัจจุบัน ตอนนั้นกำลังออกเดทกับหนุ่มหล่อโปรไฟล์ดีอยู่แท้ๆ กลับเกิดอุบัติเหตุเสียได้

เป็นการตายที่อนาถน่าช้ำใจที่สุด

อีกนิดเดียวจะได้แฟนแล้วเชียว! ฮือ...

หวังว่าคู่เดทคนนั้นจะปลอดภัยสุขภาพแข็งแรง

ส่วนถิงถิงน่ะเหรอ เฮ้อ...เมื่อลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง จึงพบว่าตนเองทะลุมิติมาเข้าร่างของสตรีนางน้อยคนหนึ่งซึ่งรูปโฉมงดงามไม่ธรรมดา

ช่างเหมือนในนิยายที่เคยอ่านบ่อยๆ นางเอกทะลุมิติมาเข้าร่างสาวสวยยุคโบราณ บางเรื่องได้มาเป็นองค์หญิง         บางเรื่องได้เป็นคุณหนูของขุนนางใหญ่ มีจวนหลังงาม  พำนักในเรือนหรูหราใหญ่โต มีบ่าวไพร่คอยรับใช้หลายคน แค่ต้องปรับตัวนิดหน่อยย่อมใช้ได้ ไม่นาน ย่อมเจอพระเอก ระหว่างนี้แค่งัดความรู้ความสามารถจากยุคปัจจุบันมาใช้ จนเป็นที่ประทับอกประทับใจในความสะสวยและเก่งกาจ

ความสุขในชีวิตใหม่ย่อมมีได้ไม่ยากเย็น

ถิงถิงคิดได้เช่นนี้ย่อมสบายใจ เรื่องกำพร้าพ่อแม่ นางชาชินแล้วไง อยู่คนเดียวก็ได้ อาจเหงาแต่ไม่เป็นไรเลย 

ที่นี่นางมีบ้านใหญ่โตเป็นของตัวเองไม่ต้องเช่าใคร แตกต่างจากโลกเก่าที่ตอนอายุสิบเจ็ดเท่านี้ต้องเช่าห้องแคบเท่ารูหนูอยู่อย่างอึดอัด อีกทั้งที่นี่ยังมีบ่าวรับใช้ด้วย 

ดีจะตาย...

หลังจากทำความเข้าใจและปรับตัวได้รวดเร็ว นางก็พยายามเค้นเอาความทรงจำจากร่างเก่ามาจนหมด และเข้ามาอยู่ในจวนติงได้อย่างแนบเนียน 

อะแฮ่ม! เป็นการกลับเข้ามาอยู่ในจวนของบ้านเดิมหลังจากถูกหย่าร้างซะด้วยนะ! บัดซบจริงๆ

แต่ไม่เป็นไร ในเมื่อยังมีบ้านให้กลับ อะไรก็ง่ายขึ้น

ทว่าความสงบสุขไหนเลยจะยาวนาน เพราะจวนติง มีเจ้าหนี้มาเยี่ยมเยียนเยี่ยงญาติสนิทมิตรสหายตลอดเวลา  

ติงยวี่ถิงต้องขายของใช้ภายในบ้านออกไปทีละอย่างสองอย่างเพื่อใช้หนี้ แต่หนี้สินเหล่านี้กลับไม่หมดลงง่ายๆ  นางจึงขายเสื้อผ้าแพรไหมชั้นดี ขายเครื่องประดับออกไป หมดก็ขายเครื่องเรือน จากนั้นก็ขายเครื่องครัว ขายพ่อครัว แม่ครัว คนสวน สุดท้ายก็ชายบ่าวไพร่ออกไปจนหมดจวน จนเหลือเพียงนางตัวคนเดียว

เท่านั้นยังไม่พอ หนี้ที่ผู้อื่นก่อยังคงต้องชดใช้ร่ำไป ท้ายที่สุดแม้แต่จวนก็ไม่เหลือ ติงยวี่ถิงที่คิดว่าตัวเองจะได้เป็นเหมือนนางเอกในนิยาย บัดนี้กลับกลายเป็นเพียงยาจก ต้องระหกระเหินมาอยู่เรือนเล็กทรุดโทรมที่เชิงเขาชานเมือง

สาเหตุที่เป็นเช่นนี้เพราะเจ้าของร่างเดิมนั้นเป็นสตรีชั่วช้าร้ายกาจมาก ทำบาปไว้เยอะยิ่ง กรรมจึงตามสนอง 

ทว่าคนที่ต้องแบกรับชดใช้กรรมนั้นกลับเป็นถิงถิงจากยุคปัจจุบัน