ตอนที่ 22 จัดการเอง2

จังหวะนั้นซูหลินพลันเดินเข้ามา นางจ้องมองน้องสาวในอ่างไม้ด้วยสองตาเปล่งประกาย 

“ฟางเอ๋อร์...” 

เพราะที่นี่เป็นจวนสกุลซูและนางก็เป็นเจ้าของเรือนที่ญาติผู้น้องมาพำนัก การเข้านอกออกในย่อมสะดวกยิ่งนัก แม้แต่สาวใช้ที่ยืนเฝ้าหน้าห้องยังไม่กล้าขัด ซูหลินจึงเดินเข้ามาได้จนถึงห้องอาบน้ำเลยทีเดียว 

ซูหลินใช้ดวงตาสมหวังจดจ้องน้องสาวอย่างลิงโลด “ฟางเอ๋อร์ พี่ได้ยินไม่ผิดใช่หรือไม่? สำเร็จแล้วสินะ!”

เหวินฟางชะงักกึก นางให้รู้สึกอยากมุดน้ำแล้วจมดิ่ง ไม่รู้จะเริ่มต้นอย่างไร 

เพราะเรื่องที่เกิดขึ้นไม่สมควรเล่าให้ใครฟังแน่นอน

“พี่หลิน ข้า...” นางเอ่ยตะกุกตะกัก 

ในขณะที่อีกคนรีบหันไปหยิบเสื้อคลุมมายื่นให้น้องสาว ดวงตาที่พร่างพราวไล่สำรวจเนื้อตัวขาวจัดที่บัดนี้มีรอยจ้ำเหล่านั้นเต็มไปหมด 

นางรู้ดีเชียวล่ะ ว่าพวกมันคือรอยที่เกิดจากอะไร 

“มาเถิด รีบเช็ดตัวก่อน ค่อยพูดคุยกัน พวกเรายังต้องวางแผนกันต่อ อ้อ...หาฤกษ์งามยามดีรอไว้เลยดีหรือไม่?”

“ไม่!”

“...”

เห็นน้องสาวตะเบ็งเสียงปฏิเสธดังลั่นปานนั้น ซูหลินให้รู้สึกแปลกใจยิ่งนัก 

“ฟางเอ๋อร์ หมายความว่าอย่างไร?”

เหวินฟางอึกอัก “เอ่อ...ข้า...” นางรีบลุกจากถังไม้ เผยเนื้อตัวเปล่าเปลือยที่เต็มไปด้วยร่องรอยเสพสมเหล่านั้นอย่างเผลอไผล 

ครั้นนึกขึ้นได้ก็รีบดึงเสื้อในมือพี่สาวมาคลุม พลั้งปากออกมาว่า “ข้าหมายความว่ายังไม่พร้อมแต่งงาน ไม่หาฤกษ์งามยามดีอะไรทั้งนั้น และไม่อยากพูดถึงพี่หงเย่อีก พี่หญิงช่วยหายาห้ามครรภ์ให้ข้าก็พอเจ้าค่ะ”

ซูหลินนิ่วหน้า “เจ้าบ้าไปแล้วหรือ? หากตั้งครรภ์สิถึงจะเป็นเรื่องดี เกรงว่าคุณชายเซียวจะรีบยกสินสอดมารับตัวเจ้าขึ้นเกี้ยวเจ้าสาวแทบไม่ทัน เขาดูชอบเจ้าขนาดนั้น” 

ตอนที่นางเห็นพวกเขาอยู่ด้วยกันก็น่าจะปีที่แล้วก่อนฝ่ายชายจะหย่า ชัดเจนว่ารักใคร่หลงใหลกันและกัน ใครจะรู้ว่าพอหย่าแล้วจะเป็นเช่นนี้ 

คุณชายเซียวผิดแผกแปลกไปจากเดิมมากขนาดนั้น หากเหวินฟางตั้งครรภ์ เขาต้องกลับมาลุ่มหลงเช่นเดิมแน่

หญิงสาวกล่าวอีกว่า “เจ้าควรรู้ไว้ว่ายาห้ามครรภ์ กินเข้าไปไม่ดีนัก มันส่งผลเสียต่อสุขภาพสตรีเรามากทีเดียว อย่างเบาตั้งครรภ์ยาก อย่างมากก็คืออาจไม่ตั้งครรภ์อีกเลย เจ้าไม่ต้องกินยาหรอก เผื่อมีข่าวดีจะได้แต่งเดือนหน้าพร้อมข้าเลยเป็นไร”

“ไม่มีวัน! ข้าจะไม่ทางยอมให้ตั้งครรภ์ก่อนแต่งแน่ พี่หญิงเองก็กินยาอยู่ตลอดมิใช่หรือไร” เหวินฟางปาดน้ำตา ลดการแผดเสียง ส่ายหน้าเอ่ยอย่างรันทดใจ “เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนให้แล้วไปเถอะ ไม่ต้องมีบุรุษคนใดมารับผิดชอบข้าทั้งนั้น”

 “จ่ะ เจ้าว่าอะไรนะ?”

เรือนฝั่งตะวันออก

หลังจากกลับเข้าเรือนส่วนตัว ซูหลินยังคงจมจ่อมกับความคิดตนและเรื่องราวเกี่ยวกับคนเป็นน้องสาวที่เพิ่งเสียความบริสุทธิ์ให้บุรุษอันเป็นที่รัก

นางเข้าใจว่าแผนผูกมัดสำเร็จ แต่น้องสาวไม่ให้กล่าวถึงเรื่องนั้นอีก แบบนี้ยังจะมีความหมายอื่นใดได้

หากมิใช่...

เซียวหงเย่ได้แล้วทิ้งขว้าง ไม่รับผิดชอบ!

ซูหลินหรี่ดวงตาลงเนิบช้า สีหน้ากระด้างเย็นชา  

เห็นทีว่าพี่สาวคนนี้คงต้องลงมือจัดการให้น้องสาวด้วยตัวเองเสียแล้ว

นางหันไปสั่งสาวใช้เสียงขรึม

“ให้คนไปสืบความเคลื่อนไหวของเซียวหงเย่”

“เจ้าค่ะ”