บทที่ 3 เปิดฉากฉื่อเยว่ ตอนที่ 1/3

โรงย้อมสีผ้าไหมฉื่อเยว่ ที่เคยสกปรกและส่งกลิ่นเหม็นอับจากการสะสมของสีเก่า ๆ ได้ถูกทำความสะอาดจนพื้นหินดูสะอาดตา ภาชนะสำหรับย้อมสีถูกจัดเรียงอย่างเป็นระเบียบตามคำสั่งของ ซูเหยา ผู้ยืนอยู่กลางโรงงานในชุดผ้าฝ้ายสีอ่อนที่ดูทะมัดทะแมง

นางไม่ได้นั่งบัญชาการจากโต๊ะทำงาน แต่ลงมือคุมการย้อมสีชุดแรกด้วยตนเอง โดยมี เจียอิง ผู้ดูแลใหญ่คนใหม่และคนงานย้อมสีที่ซื่อสัตย์จับตาดูทุกขั้นตอนด้วยความสงสัย

"เจียอิง ท่านไม่ต้องใช้ความร้อนสูงในการย้อมครั้งนี้ น้ำในอ่างต้องมีอุณหภูมิคงที่ตามที่ข้ากำหนด และที่สำคัญที่สุด... สารคงสภาพสีที่เราผสมขึ้นใหม่นี้ จะต้องถูกเติมลงไปในสัดส่วนที่แม่นยำ"

ซูเหยาไม่เชื่อในการกะปริมาณด้วยสายตาเหมือนคนย้อมสีเก่า ๆ แต่นางใช้ถ้วยตวงและเกล็ดน้ำหนักอย่างละเอียด เพื่อให้แน่ใจว่าสีที่ได้จะมีความคงที่และไม่ผิดเพี้ยน

เมื่อถึงขั้นตอนการย้อมเส้นไหมลงในอ่าง ผ้าไหมย้อมเย็น ชุดแรกถูกยกขึ้นจากน้ำ สีแดงมงคลที่ปรากฏนั้น สวยสดใสราวกับโลหิตมังกร แต่ในขณะเดียวกันก็มีความนุ่มนวลและสม่ำเสมออย่างน่าอัศจรรย์ เมื่อเทียบกับผ้าไหมย้อมร้อนแบบเก่าที่มักมีสีด่างและแห้งกระด้าง

"ดูสิ" คนงานคนหนึ่งอุทานออกมาอย่างตื่นเต้น "สีนี้... สีติดทนอย่างมากเลยขอรับนายหญิง! และเส้นไหมก็ยังนุ่มนวลกว่าเดิมด้วย"

ซูเหยาพยักหน้าอย่างพึงพอใจ 

"นี่คือความแตกต่างระหว่าง การทำตามใจ กับการทำตามหลักการ สีที่สวยสดและทนทาน จะกลายเป็นจุดขายสำคัญของเรา"

ทันทีที่การย้อมสีชุดแรกสำเร็จ นางก็เริ่มปรับ การจัดการแรงงาน ในส่วนของโรงทอผ้า นางแบ่งคนงานออกเป็นทีมย่อยตามความถนัด ทีมย้อมสี, ทีมทอละเอียด, และทีมตรวจสอบคุณภาพ 

"ทีมใดที่สามารถผลิตผ้าไหมคุณภาพดีได้ตามเป้าหมายที่ข้ากำหนด จะได้รับค่าตอบแทนเพิ่มขึ้นหนึ่งในห้าส่วนจากค่าแรงปกติ"

ระบบการจ่ายค่าแรงที่ยุติธรรมและตรงไปตรงมาเช่นนี้ทำเอาคนงานทั้งโรงงานตื่นเต้นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน พวกเขาไม่เคยได้รับการกระตุ้นด้วยเงินรางวัลที่ชัดเจนเช่นนี้ ทำให้ประสิทธิภาพในการทำงานเพิ่มขึ้นอย่างน่าทึ่ง ทุกคนต้องการเป็นส่วนหนึ่งของทีมที่ทำผลผลิตได้สูงสุด

ทว่า ความท้าทายก็มาถึงอย่างรวดเร็ว

เส้นไหมที่ย้อมด้วยเทคนิคใหม่นั้นมีความบางเบาและนุ่มนวลกว่าเดิม ทำให้เครื่องทอผ้าเก่าแก่ของโรงงานที่ถูกออกแบบมาสำหรับเส้นไหมแบบหยาบเกิดปัญหาติดขัดบ่อยครั้ง

"แย่แล้วขอรับนายหญิง เครื่องทอที่สี่หยุดทำงานอีกแล้ว" จางซื่อรายงานด้วยความกังวล

ซูเหยาเดินไปที่เครื่องทอผ้าที่ติดขัด นางไม่ได้แสดงความหงุดหงิด แต่นางใช้มือลูบโครงสร้างไม้ที่เก่าแก่ของเครื่องทอ

‘ปัญหาอยู่ที่ความตึงของเส้นไหมและการเสียดสี’ นางวิเคราะห์ในใจ นางไม่สามารถสั่งซื้อเครื่องจักรใหม่ได้ในยุคนี้ แต่นางสามารถปรับปรุงได้

นางสั่งให้จางซื่อและคนงานช่างไม้มาช่วยนาง นางไม่ได้ใช้เครื่องมือที่ซับซ้อน แต่สั่งให้นำ ชิ้นส่วนไม้ที่ขัดผิวเรียบเนียนที่สุด มาติดเพิ่มเติมบริเวณที่เส้นไหมเกิดการเสียดสี และสั่งให้ปรับ น้ำหนักถ่วง ของด้ายยืนให้น้อยลงเล็กน้อย

"การใช้พื้นผิวที่เรียบลื่น จะช่วยลดแรงเสียดทาน ส่วนการลดน้ำหนักถ่วง จะช่วยให้เส้นไหมที่นุ่มนวลและบางเบาเคลื่อนที่ได้อย่างราบรื่น" นางอธิบายหลักการพื้นฐานให้คนงานฟัง

เพียงชั่วครู่ เครื่องทอผ้าเก่าแก่ก็กลับมาทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพอีกครั้ง คนงานต่างพากันยกย่องในความฉลาดและไหวพริบในการแก้ปัญหาของนายหญิง

สามวันถัดมา ผ้าไหมย้อมเย็นชุดแรกเสร็จสมบูรณ์และถูกตัดออกเป็นชิ้นตัวอย่างเล็ก ๆ ผ้าไหมฉื่อเยว่ ชุดใหม่มีคุณภาพเหนือกว่าสินค้าของคู่แข่งในเมืองตงไห่อย่างเห็นได้ชัด ทั้งในด้านสีสัน ความทนทาน และความนุ่มนวลเมื่อสัมผัสผิว

ซูเหยาถือผ้าไหมตัวอย่างนั้นไว้ในมือ นางรู้สึกถึงความภาคภูมิใจที่แท้จริง ไม่ใช่ความภาคภูมิใจที่มาจากการได้รับคำชมจากองค์ชาย แต่ความภาคภูมิใจที่มาจากการพลิกฟื้นกิจการที่เกือบตายด้วยความรู้ความสามารถของตนเอง

"เจียอิง เตรียมตัวให้พร้อม วันนี้เราจะนำผ้าไหมตัวอย่างนี้ออกไปสร้างชื่อเสียง ให้กับฉื่อเยว่ เราจะทำลายความคิดที่ว่าสินค้าดีต้องมาจากเมืองหลวง ให้หมดสิ้นไป"

จุดแรกที่นางไปคือตลาดการค้าที่คึกคักที่สุดในตงไห่ นางไม่ได้เดินเข้าร้านค้าปลีกเล็ก ๆ แต่ตรงไปยัง สำนักงานของตระกูลหลิว ซึ่งเป็นพ่อค้าส่งรายใหญ่ที่มีเส้นทางการค้าไปถึงแคว้นทางใต้