Home / วาย / ข้าไม่ใช่แบบที่เจ้าคิด / บทที่ 14 (2/2) : เหตุใดเจ้าถึงมาอยู่ที่นี่! (2)

Share

บทที่ 14 (2/2) : เหตุใดเจ้าถึงมาอยู่ที่นี่! (2)

last update Last Updated: 2025-07-15 19:15:50

     หากพวกเขาเข้าไปช่วยพวกจินเฟยหลงออกมาได้แล้ว จากนั้นพวกเขาจะต้องทำอย่างไรกันต่อ? แล้วพวกเขาจะพาทุกคนไปซ่อนตัวที่ไหน?

     เพราะเมื่อเหรินเหยียนชิงลองประเมินสถานการณ์ของพวกจินเฟยหลงในตอนนี้ ดูท่าในกลุ่มคนของเจ้าตัวคงมีคนของฝั่งตรงข้ามแฝงตัวอยู่เป็นแน่!  เหรินเหยียนชิงจึงพยายามคิดหาทางออกจากสถานการณ์ที่พวกเขากำลังเผชิญอยู่  แล้วเขาก็คิดขึ้นมาได้ว่า...

     “พวกเจ้า! พวกเจ้าจำกระท่อมที่พวกชาวบ้านใช้พักสมุนไพรตรงทางเข้าหมู่บ้านล่าสุด ที่พวกเราเพิ่งเดินทางผ่านมาได้หรือไม่?”

     “จำได้ขอรับ”

     เมื่อได้รับคำตอบจากทุกคน เหรินเหยียนชิงจึงรีบพูดต่อทันที

     “ดีมาก! เพราะหลังจากที่พวกเราเข้าไปช่วยคนได้แล้ว พวกเราจะแยกกันหนีโดยกระท่อมหลังนั้นคือจุดหมายที่พวกเราจะกลับมาเจอกันอีกครั้ง แล้วในระหว่างที่พวกเจ้าหลบหนี...ข้าขอให้พวกเจ้าแยกย้ายกันไป อย่าจับกลุ่มกันเดินทางเด็ดขาด อย่าห่วงหน้าพะวงหลัง ช่วยคนได้แล้ว...ให้รีบหนีไปทันที แ

Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ข้าไม่ใช่แบบที่เจ้าคิด   บทที่ 23 (2/2) : เป็นเพียงแค่การเริ่มต้น (2)

    จากนั้นจินเฟยเทียนจึงเอ่ยถามผู้เป็นน้องชายของเขา “เฟยหลง ท่านพ่อส่งจดหมายไปเล่าให้ข้าฟังว่าเจ้าได้รับบาดเจ็บกลับมา แล้วไม่ยอมไปให้ท่านหมอในค่ายทหารทำการรักษาให้อย่างนั้นหรือ?” “เออ...แล้วนี่พี่ใหญ่มาผู้เดียวหรือขอรับ?” จินเฟยหลงรีบเอ่ยเปลี่ยนเรื่องทันที เพราะยามนี้เขาถูกสายตาตำหนิจากทั้งผู้เป็นพี่ชาย และไหนจะจากคนตัวเล็กที่ยืนอยู่ข้างกายเขาอีก แล้วเขาก็กลัวว่าพี่ใหญ่จะเอ่ยอะไรออกมามากกว่านี้ เพราะท่านพ่อน่าเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างการเดินทางกลับเมืองหลวงของพวกเขาให้ผู้เป็นพี่ชายฟังแล้วเป็นแน่ ซึ่งเขาไม่อยากให้เหรินเหยียนชิงต้องมารับรู้เรื่องนี้ด้วย “จะเป็นไปได้อย่างไร หมิงเซียนแวะเอายาไปให้อาเปากับอาปิงที่ร้านขายยา อีกเดี๋ยวก็คงจะรีบกลับมาแล้วล่ะ” ชิงหลวนคุนตอบแทนจินเฟยเทียน เนื่องจากเขาเดินออกมาจากห้องโถงแล้วเห็นเหรินเหยียนชิงที่นี่ พร้อมกับได้ยินที่จินเฟยหลงพูดกับจินเฟยเทียนเข้าพอดี เขาจึงรีบเอ่ยปากถามต่อ...เพื่อช่วยจินเฟยหลงเปลี่ยนเรื่อง!&nbs

  • ข้าไม่ใช่แบบที่เจ้าคิด   บทที่ 23 (1/2) : เป็นเพียงแค่การเริ่มต้น (1)

    จินเฟยหลงหลังออกมาจากศาล เขาก็เดินทางกลับจวนของเขาในทันที เนื่องจากเรื่องราวทุกอย่างได้ดำเนินไปในแบบที่เขากับชิงหลวนคุนคาดการณ์กันเอาไว้ และอะไรที่เขาพอจะช่วยได้ เขาก็ได้ลงมือจัดการไปทั้งหมดแล้ว ดังนั้นในตอนนี้สำหรับเขาก็เหลือเพียงแค่รอวันที่ศาลจะนัดผู้ที่เกี่ยวข้องทุกคนเข้าไปรับฟังคำตัดสินก็เท่านั้น หากนับรวมวันนี้ก็คงจะครบห้าวันแล้วสินะ ที่เขาไม่ได้เห็นหน้าเหรินเหยียนชิง ยามนี้จินเฟยหลงจึงเพิ่งเข้าใจคำว่า ‘คิดถึงจนกินไม่ได้ พอจะนอน...ก็นอนแทบไม่หลับ’ ของหยางหมิงเซียนแล้ว เพราะเมื่อก่อนยามที่เขาได้ยินเจ้าตัวกลับมาโอดครวญกับพี่ใหญ่ของเขา หลังจากที่อีกฝ่ายต้องเดินทางออกไปส่งยาที่ต่างเมือง ในยามนั้นเขาก็มักจะมองอีกฝ่ายด้วยความรู้สึกที่เอือมระอา แต่พอมาในยามนี้... ‘เฮ้อ...เหยียนชิง ตอนนี้เจ้ากำลังทำอะไรอยู่นะ? แล้วเจ้าจะคิดถึงข้าได้สักครึ่งหนึ่งที่ข้าคิดถึงเจ้าหรือไม่?’ เมื่อก่อนตอนที่จินเฟยหลงต้องห่างจากเหรินเหยียนชิงไปถึงสี่

  • ข้าไม่ใช่แบบที่เจ้าคิด   บทที่ 22 (2/2) : ข้าไม่ใช่เฟยหลงนี่! (2)

    “เหยียนชิง เดี๋ยวข้าจะเดินไปส่งเจ้าที่เรือนพัก อาเจี้ยนห้องพักของข้าอยู่ทางซ้ายมือ หากเจ้าง่วงเจ้าก็เข้าไปนอนก่อนได้เลย” จิงเสี่ยวจางกล่าวจบก็เดินตามไปส่งเหรินเหยียนชิงที่เรือน “ขอบใจเจ้ามากนะอาจาง” เหรินเหยียนชิงหันมากล่าวกับสหาย เมื่อเดินมาถึงหน้าเรือนพักของเขาแล้ว “เจ้าอยากให้ข้าอยู่ด้วยก่อนหรือไม่?” จิงเสี่ยวจางเอ่ยถามคนตรงหน้า เพราะตั้งแต่ที่เขาได้รู้จักกับอีกฝ่ายมา ครั้งนี้ถือเป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นน้ำตาของเจ้าตัว แล้วเมื่อเห็นว่าเหรินเหยียนชิงยืนจ้องหน้าเขาด้วยดวงตากลมโตที่เริ่มเอ่อคลอไปด้วยหยาดน้ำตาอีกครั้ง เขาจึงเอื้อมมือไปดึงอีกฝ่ายเข้ามาไว้ในอ้อมกอด จากนั้นเขาจึงใช้มืออีกข้างหนึ่งลูบหลังปลอบประโลมคนตรงหน้าเบา ๆ “เฮ้อ...ไม่สมกับเป็นเจ้าเลยเหยียนชิง เรื่องนี้คงทำให้เจ้ารู้สึกเจ็บปวดใจมาโดยตลอดสินะ” &nbs

  • ข้าไม่ใช่แบบที่เจ้าคิด   บทที่ 22 (1/2) : ข้าไม่ใช่เฟยหลงนี่! (1)

    “เหยียนชิงใจเย็น เกิดอะไรขึ้น...เล่ามาให้พวกข้าฟังก่อน” จิงเสี่ยวเจี้ยนเอ่ยขึ้น หลังจากแฝดผู้น้องของเขาพาเหรินเหยียนชิงลงมานั่งฝั่งตรงข้ามกับเขาแล้ว “คือ...ข้า มารดาของข้า...” เหรินเหยียนชิงตั้งสติพร้อมกับยกมือขึ้นมาเช็ดน้ำตาของตนเองออกแบบลวก ๆ จากนั้นเขาก็เริ่มเล่าเรื่องมารดาของเขาให้สหายทั้งสองฟังแบบคร่าว ๆ รวมไปถึงเรื่องที่ท่านแม่ใหญ่ของจินเฟยหลงคือสหายสนิทของมารดาเขา และเรื่องที่ครอบครัวของจินเฟยหลงช่วยเป็นสะพานเชื่อมการติดต่อระหว่างท่านตากับมารดาของเขาแบบลับ ๆ มาโดยตลอดด้วย “ตอนนี้เจ้าก็เลยคิดว่า เฟยหลงน่าจะพอช่วยเหลือฮูหยินรองเยว่ เออ...มารดาของเจ้าได้ใช่หรือไม่?” “ใช่” เหรินเหยียนชิงตอบกลับคำพูดของจิงเสี่ยวจาง “อืม...ข้าก็คิดเช่นเดียวกับเหยียนชิง แต่ถึงอย่างไรฮูหยินรองเยว่กับบุตรทั้งสองของนางก็คงจะหลีกเลี่ยงผลพวงจากเรื่องที่สองพ่อลูกตระกูลเยว่ทำได้ยาก ซึ่งเท่าที่พวกเรารู้ในตอนนี้ก็คือเฟยหลงกับองค์ชายสิบสองได้

  • ข้าไม่ใช่แบบที่เจ้าคิด   บทที่ 21 (2/2) : รับหน้าที่นี้ต่อ... (2)

    หลังจากที่จินเอ๋อร์เล่าแผนการทั้งหมดของนางจบ นางก็นำสินเดิมที่พกติดตัวมาห่อหนึ่งมอบให้กับตา จากนั้นนางก็ลงไปนั่งคุกเข่ากับพื้นแล้วก้มลงคำนับให้ตา ก่อนจะเอ่ยฝากฝังชีวิตของเจ้าและชีวิตของอาลู่ไว้ในมือของตา โดยขอให้ตาสัญญาว่าจะเก็บเรื่องทั้งหมดนี้ไว้เป็นความลับ และขอให้ตาโปรดรับเจ้าเข้าตระกูลเหริน พร้อมกับขอให้ตาช่วยตั้งชื่อของเจ้าแทนอาเฉิงด้วย เพราะนางกับอาลู่ได้ตั้งใจเอาไว้ว่าเมื่ออาเฉิงกลับมาจะให้อาเฉิงเป็นผู้ตั้งชื่อให้กับเจ้า แต่มัน... จากนั้นจินเอ๋อร์ก็หันไปคำนับให้กับสหายของนาง ก่อนจะหันกลับมาพูดกับตาอีกหนึ่งเรื่องคือ นางต้องการจะให้ตาช่วยเขียนจดหมายบอกเล่าความเป็นอยู่ของพวกเจ้าให้นางได้รับรู้เพียงปีละหนึ่งครั้งหรือสองครั้งก็พอ โดยให้ตาเขียนระบุหน้าจดหมายด้วยนามสามีของสตรีนางนั้น แล้วสามีของสตรีนางนั้นจะช่วยเป็นสะพานส่งต่อจดหมายไปให้นางอีกทีหนึ่ง และถ้าหากพวกเราต้องการความช่วยเหลือก็ให้ตาส่งจดหมายถึงนางผ่านทางนั้นเช่นกัน แล้วเมื่อถึงวันงานมงคลสมรสของจินเอ๋อร์ ตากับ

  • ข้าไม่ใช่แบบที่เจ้าคิด   บทที่ 21 (1/2) : รับหน้าที่นี้ต่อ... (1)

    เหรินเหยียนเป่าเมื่อเห็นว่าเหรินเหยียนชิงวางจอกชาที่ดื่มเสร็จลงบนโต๊ะ จากนั้นเจ้าตัวก็เงยหน้าขึ้นมามองเขา เมื่อเห็นเช่นนั้นเขาจึงเริ่มเล่าเหตุการณ์ในอดีตต่อ “แต่การกลับมาจวนรองแม่ทัพของจินเอ๋อร์ในครั้งนี้ ทำให้นางได้รู้ว่าเยว่ซือจงยังคงไม่ยอมตัดใจไปจากนาง ถึงแม้ว่าหลังจากวันที่จินเอ๋อร์หนีไปกับอาลู่ บิดาของเยว่ซือจงจะจัดหาสตรีที่เพียบพร้อมกว่านางมาแต่งเข้าเป็นฮูหยินเอกให้กับเยว่ซือจงแล้วก็ตาม เพราะในวันที่จินเอ๋อร์เดินทางกลับมาถึงจวนรองแม่ทัพ ตระกูลเยว่ก็ได้ส่งคนมายื่นข้อเสนอให้กับนางต่อหน้าทุกคนที่อยู่ในห้องโถงใหญ่ของตระกูลเฉิงทันที และข้อเสนอนั้นก็คือ ทางตระกูลเยว่จะการช่วยดูแลเรื่องค่าใช้จ่าย รวมไปถึงค่ารักษาอาการป่วยของยายเจ้าในยามนั้น โดยการมอบเงินให้กับตระกูลเฉิงจำนวนยี่สิบห้าหีบ ซึ่งจะประกอบด้วยเงินตำลึงทองจำนวนห้าหีบ และเงินตำลึงเงินอีกจำนวนยี่สิบหีบ แต่จะต้องแลกด้วยการที่จินเอ๋อร์ยอมแต่งเข้าจวนตระกูลเยว่ในฐานะฮูหยินรองของเยว่ซือจง และจินเอ๋อร์จะต้องยอมตัดขาดทุกความสัมพันธ์ไ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status