บทที่22 ปลอบขวัญหรือเอามัน

โอฬารที่เห็นว่าเหล่านักศึกษาไม่มีทีท่าว่าจะออกจากรถของเขาเลย จึงออกไปช่วยเพื่อนอีกแรง ทีนี้ไม่ใช่แค่ถ่ายรูปรถแล้ว คนก็ถ่าย ปวดหัวหนักกว่าเก่า

“ขอถ่ายรูปหน่อยค่ะ ถ่ายหน่อยค่ะ”

ดร.โอบก็คอยกัน กว่าจะผ่าดงนักศึกษาสาวผู้หื่นกระหายผู้ชายหล่อรวย ไปได้เรียกได้ว่าเหงื่อตก โอฬารคิดแล้วว่าการมาส่งเมียด้วยรถหรูคือนรก พรุ่งนี้เขาจะไม่เหยียบเข้ามาที่ตึกคณะเด็ดขาด

“โอ๊ย...ไอ้โอบนักศึกเมิงร้ายกาจมาก กูไม่ไหวแล้วหนีจนเหนื่อย” โอฬารเมื่อทำอันใดไม่ได้สิ่งเดียวที่คิดได้คือหนี โดยลากเพื่อนตัวดีไปด้วย

ดร.โอบไม่ก็ไม่รู้ว่าเขาต้องวิ่งร่วมกับเพื่อนทำไม ในเมื่อนักศึกกระหายหิวในตัวเพื่อนเขาไม่ใช่เขาเสียหน่อย

“แล้วเมิงลากให้กูวิ่งทำไม กูอายุมากแล้ว ไม่ได้ออกกำลังกายเหมือนมึงนะ”

แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก!!

สองคนยืนหอบใส่กัน ดร.โอบจึงให้ยามที่ตึกคณะมาไล่เหล่านักศึกออกไปให้หมด ก่อนจะออกมานั่งรอแฟนสาวอีกครั้ง นี่มันการล่าเหยื่อของสาวๆหรือเนี่ย ไม่อยากจะคิดสภาพ แล้วเมียสาวของเขาจะเป็นแบบนี้ไหม เริ่มไม่อยากให้เมียมาเรียนแล้ว