ตอนที่ 41

               “เพียะๆ” เสียงตีแขนเบาๆใส่น้าชดที่ยิ้มไม่หยุด

               “ทะลึ่งจังค่ะเดี๋ยวคนอื่นๆเดินมาได้ยินเข้าจะทำไง ดีนะที่เมื่อกี้น้าชดรีบเดินไปก่อนงั้นน้าอ้อแกคงจะเห็นตอนเราลงมาจากรถพร้อมกันละแย่แน่ๆเลยค่ะ”

“ก็ดีสิจ้ะจะได้ให้เขารู้ๆกันไปเลยว่าเราเป็นผัวเมียกันไงจ้ะ”

               โมยิ้มเคอะเขิน

               “ไปรอที่ห้องน้าเลยไป๊ เดี๋ยวโมทำอะไรเสร็จก่อนจะตามไปนะคะ”

               “จ้ะๆ” น้าชดรีบเดินออกจากบ้านพักของโมไป โมก็จัดแจงขนมต่างๆที่ซื้อมาแจกหลายๆคนเรียบร้อยก็เดินไปร้านป้าปัวและคนที่เธอรู้จักเอาขนมไปฝาก และก็แจกเด็กๆที่มาเล่นฟุตบอลในสนามโรงเรียนได้ทานกันด้วย ก่อนจะมาขึ้นบ้านโทรหาพ่อแม่และเพื่อนๆของโมที่โทรมาแล้วไม่สะดวกรับตอนขับรถนี่เอง พอคุยโทรศัพท์เสร็จโมก็รีบลงจากบ้านเดินอ้อมหลังบ้านที่จะมาห้องน้าชดมองซ้ายขวามอไปริมถนนและรอบๆว่าไม่มีใครอยู่บริเวณนั้นจริงๆ ก่อนจะรีบวิ่งเข้าห้องที่มีน้าชด นอนแก้ผ้าเอ็นโด่นอนดูคลิปที่ถ่ายกันไว้อย่างสบายใจ

               “เมียหายไปนานจังเลยนะจ้ะผัวคิดถึงจะแย่แล้ว มาๆๆให้ผัวแตกในซะทีเหอะทนไม่ไหวแล้วจ้ะ”

               “อะไรๆคะ ตั้งแต่เมื่อวานแล้วนะคะโมยังไม่ได้กินน้ำเอ็นน้าชดเลยค่ะงั้นน้ำนี้โมขอกินนะคะ”

               “งั้นก็ได้จ้ะงั้นไว้แตกในรอบดึกก็ได้จ้ะ”

               โมไม่รอช้าจัดการเปลื้องผ้าตัวเองอย่างไว จับเอ็นน้าชดยัดใส่ปากอมชักเข้าชักออกด้วยความมันส์ น้าชดอดใจไม่ไหวถ่ายคลิปตอนโมอมเอ็นเขาและยิ้มให้กล้องไปด้วย โมก็เห็นและไม่ได้ห้ามปรามอะไรด้วย และลุกขี้นมาจับโมนอนหงายยัดเอ็นเข้าหอยโดยน้าชดให้โมเป็นคนถ่ายเองถ่ายให้เห็นหน้าเขาและช่วงตอนซอยเอาเอ็นผลุบหายเข้าไปในร่องหอยตัวเองอย่างสุดเสียว ผ่านไปเกือบชั่วโมง น้าชดก็เริ่มจะทนไม่ไหว ลุกขึ้นเดินมาใกล้ๆหลอดนีออนเพื่อให้การถ่ายคลิปนี้ชัดเจนยิ่งขึ้น โมรีบตามเข้ามาในกล้องยัดเอ็นเข้าปากชักไม่หยุด

               “แตกในท่านี้เลยนะเมียจ๋า พูดใส่กล้องด้วยนะจ้ะ”

               “ได้ค่ะ” โมยิ้มให้กล้องระหว่างที่อมเอ็นตรงหน้าไปด้วย จนน้าชดทนไม่ไหวจับกล้องด้วยมือขวาส่วนอีกมือก็ชักว่าวฉีดน้ำรักใส่หน้าของโมไปสองกระฉอกจนเลอะหน้าและผม ก่อนจะปล่อยให้โมเป็นคนจับยัดเข้าปากดูดเลียน้ำที่เหลือลงคอไปเรื่อยๆน้าชดถ่ายให้เห็นทุกช็อตที่โมกำลังกลืนกินน้ำเอ็นเขาและยิ้มให้กล้องไปด้วยจนตอนนี้น้ำเอ็นหมดลำไม่เหลือติดเลยสักหยด

               “น้ำเอ็นผัวอร่อยเหลือเกินค่ะ โมชอบมันจังเลยค่ะ”

               “และจะรักเอ็นอันนี้มากๆด้วยใช่ไหม” สองมือยังกำเอ็นแน่นไม่ปล่อย

               “รักมากๆค่ะมันจะเป็นของโมคนเดียวด้วยค่ะ” โมพูดใส่กล้องแบบไม่เขินอาย น้าชดพึงพอใจกับการถ่ายคลิปก็หยุดถ่าย ก่อนจะนั่งลงดึงเมียรักมานอนกอดแนบกาย

               “งั้นคืนนี้เป็นคืนสุดท้ายใช่ไหมที่ผัวจะได้แตกในได้เต็มที่น่ะ”

               “ใช่จ้ะหลังจากวันนี้ไป ก็ห้ามแตกในโมเด็ดขาดเลยค่ะ นอกจากโมจะบอกเองนะคะว่าจะให้แตกในได้น่ะ”

               “โหแบบนี้ผัวก็เซ็งแย่เลยสิไม่ได้แตกในให้เมียอีก”

               “ไม่เอาสิคะ อย่างอแงสิ ช่วงปลอดภัยของโมเดือนหน้าก็คงจะมาอีกไว้จะบอกอีกทีนะคะ”

               “จ้ะผัวจะรอนะ” ทั้งสองก็นอนกอดกันหยอกล้อเล่นตามประสาผัวเมีย นอนดูคลิปที่ถ่ายไว้กันไม่หยุด จนเกือบๆ 5 โมงเย็นๆโมก็ขอตัวกลับบ้านพักเพื่อจะเตรียมทำกับข้าวมื้อเย็นทานด้วยกัน

               หลังจากที่ทำกับข้าวเสร็จเกือบๆ 1 ทุ่มระหว่างที่นั่งกินข้าวกันก็มีคนมาหานั้นคือ ผอ.ล้ำเลิศนี่เองที่แวะมาหา

               “ว่าไงครับ กำลังกินข้าวอร่อยเลยนะ”

               “อ้าวสวัสดีค่ะ ผอ. มากินด้วยกันสิคะ”

               “สวัสดีครับ เป็นยังไงบ้างครับ ผอ. ไปดูงานมา”

               “ดีเลยจ้ะกำลังหิวเลยครับ ก็เหนื่อยนิดหน่อยละ เป็น ผอ. ก็งี้ละต้องไปๆมาๆแบบนี้ประจำ” โมก็ตักข้าวและเสริฟน้ำให้ ผอ. ร่วมรับประทานอาหารมื้อนี้ด้วย

               “แหมอาหารน่ากินจริงๆเลย ฝีมือครูโมเหมือนเดิมสินะ แบบนี้ต้องกินเยอะๆซะแล้ว”

               “ใช่ค่ะ กินให้เยอะๆนะคะไม่อิ่มห้ามกลับเด็ดขาดค่ะ”

               “ใช่ครับ ครูโมเขาใจดีมากๆจะเรียกผมมาทานด้วยกันเป็นเพื่อนบ่อยๆ ผมเกรงใจมากกๆแต่ถ้าเรียกแล้วไม่มาละก็เขาก็จะงอนๆผมน่ะครับ ผอ.”

               “เฮ้ยก็ดีแล้วนี่ ตาชด ครูโมเขาอยู่คนเดียวเขาก็คงจะอยากจะมีเพื่อนกินด้วยกันน่ะละ ผมละอิจฉาเลยนะที่ตาชิดได้ทานอาหารอร่อยๆแบบนี้ทุกวันน่ะ”

               ทั้งสามคนก็กินข้าวกันคุยกันไปเรื่อยๆ ผอ.ก็ชวนครูโมคุยตลอดว่ามาอยู่ที่นี่แล้ว ที่นี่ดีกว่าเดิมเยอะถามว่าเหนื่อยไหม อยู่สบายไหม เพราะเขาก็เห็นโมนั้นเหมือนลูกสาวคนนึงเช่นกัน โมก็เลยจัดการเลี้ยงเบียร์ที่แช่เอาไว้ในตู้เย็นมาเลี้ยง และกินด้วยกันคุยกันอย่างถูกคอ จนเกือบๆ สามทุ่ม ผอ.ก็ขอตัวกลับบ้าน

               “เดี๋ยวค่ะๆ ผอ. หนูมีของฝากด้วยค่ะเพิ่งไปหัวหินเลยแวะซื้อมาฝากค่ะ”

               โมก็รีบเดินขึ้นบ้านเดินไปหยิบถุงขนมที่ซื้อมายื่นให้ ผอ.ล้ำเลิศถุงใหญ่