ตอนที่ 62

 “หืมชื่นใจจังผัวคิดถึงเมียเหลือเกินจ้ะไม่เจอตั้งสองวัน”

“เค้าก็คิดถึงผัวเหมือนกันละค่ะคิดถึงน้ำเอ็นผัวจัง” โมไปจูบปากน้าชดด้วยความคิดถึง ก่อนจะมาจบลงที่เตียงนอนของโมทั้งสองไม่พูดจากันต่างรีบถอดเสื้อผ้าตัวเองไปกองกับพื้นมานอนที่เตียงต่างดูดปากจูบแลกลิ้นต่อกันในเมื่อเป็นผัวเมียกับเต็มตัวแล้วความอยากมันก็ห้ามได้ซะที่ไหนละ

“จะเอากันตอนวันแสกๆเลยเหรอสามีของเมีย”

“จ้ะเรามาเอากันช่วงนี้ละอยากจะมีลูกให้เมียเร็วๆน่ะ”

               ได้ยินค่ำว่า ลูก  โมอดสะเทือนใจไม่ได้ที่ได้ยินคำพูดของไอ้ช่างแอร์ที่บอกเมื่อวานว่าถ้าท้องเมื่อไหร่ให้ติดต่อไปทันที บ้าเหรอเราไม่มีทางท้องกับใครทั้งนั้นในตอนนี้แม้แต่น้าชดผัวเราคนนี้ก็ด้วย

               ทั้งสองคนต่างก็อยากกันเต็มที่ เอากันหลายท่าเหมือนทุกครั้ง จนน้าชดเกือบจะไม่ไหวในท่าที่โมกำลังค่อมเอ็นโยกอย่างเต็มที่

“ผัวจะแตกในแล้วเมียจ๋าโอ้ววววว”

“อย่าแตกในนะคะไม่เอาๆ ขอเมียกินน้ำเอ็นก่อนเมียอยากกินมัน”

โมหยุดโยกทันทีก่อนจะลุกขึ้นมานอนอมปลายขาน้าชดบนเตียง น้าชดไม่ว่าอะไรหยิบมือถือตั้งโหมดถ่ายคลิปเพื่อบันทึกเมียรักกำลังจะดูดอมเอ็นกลืนน้ำเอ็นเหมือนทุกครั้ง โมยิ้มให้กล้องพูดให้กล้องแบบไม่เขินอายและไม่ห้ามผัวรักแต่อย่างใดเพราะมันคือสิ่งที่เธอนั้นเต็มใจทำถ้าเป็นเขาคนนี้เธอยอมทำทุกอย่างเพื่อให้เขานั้นรักเธอให้มากๆ

               โมจัดการชักดูดน้ำเอ็นที่พุ่งเข้าปากทุกหยาดหยดกลืนกินลงคอไปอย่างเอร็ดอร่อยสมกับที่ไม่เจอตั้งสองวันเหมือนมันขาดอะไรไปบางอย่างในชีวิตของเธอนั่นเอง

“เอาไว้คืนนี้ค่อยแตกในนะคะผัวจ๋า”

“จ้ะเมียจ๋า” ทั้งสองนอนกอดกันด้วยความเหนื่อย ช่างเป็นคู่ผัวเมียที่น่ารักอะไรอย่างนี้และเป็นไปไม่ได้เลยที่จะมีอะไรมาขวางกั้นความรักของโมและครูชดคนนี้ลงได้ นับวันๆก็ยิ่งรักกันมากขึ้น ว่างเป็นเอากันตลอด โดยทั้งสองคนประคับประคองแอบคบกันโดยไม่ให้ใครรู้ แต่แล้วสิ่งที่ทำให้โมนั้นกังวลที่สุดก็มาถึง...

วันเวลาผ่านไปอีก 2 เดือนระหว่างที่พักเที่ยงนี่เองโมรู้สึกมีอาการคลื่นไส้ทันทีจึงได้รีบไปอ้วกบริเวณนั้นต่อหน้าคุณครูที่นั่งกินข้าวพร้อมๆกัน โดยที่ครูศักดิ์ได้เข้ามาช่วยลูบหลังให้เธอ

“ค่อยๆนะหนู ค่อยๆนะเดี๋ยวก็ดีขึ้น” พร้อมเอามือลูบหลังอย่างเบาๆ

“ขอบคุณมากๆค่ะอยู่ดีๆหนูก็อ้วกน่ะค่ะ ดีขึ้นละค่ะ”

“หนูไปเผลอทานอะไรหรือเปล่าเมื่อวาน” ครูศักดิ์ถาม

“เปล่านะคะหนูก็ทานปกตินี่นา สงสัยจะเป็นขนมปังละมั้งค่ะ”

“กินข้าวไหวนะไปกินข้าวกันต่อเถอะจะบ่ายโมงละจะได้สอนเด็กๆกันต่อ”

“ไหวค่ะไหว” โมก็นั่งกินข้าวกับครูศักดิ์ต่อ โดยวันนั้นน้าชดได้ไปธุระกับครูใหญ่ที่ตัวเมืองเย็นๆกว่าจะกลับกัน

               หลังจากที่โรงเรียนเลิกเด็กๆก็กลับกันไปหมดแล้วโมก็จัดการปิดห้องเรียนปิดโรงเรียนตามหน้าที่ก่อนจะรีบกลับมาที่บ้านพัก เปิดคอมต่อเน็ตกากๆที่เชื่อมต่อไม่ค่อยจะได้ เพื่อหาข้อมูลเพราะสิ่งที่โมกังวลนั่นคือ

“ท้อง”

โมกลัวสิ่งที่เธอคิดนั้นจะเป็นความจริง เพราะประจำเดือนเธอนั้นขาดด้วยยิ่งทำให้โมนั้นกังวลอย่างมากเพราะยังไม่พร้อมจะมีลูกตอนนี้ แต่เราโดนน้ำเอ็นน้าชดทุกๆวันแบบนี้ถึงแม้ว่าจะฉีดยาคุมกันไว้มันก็อาจจะมีเปอร์เซ็นต์ท้องได้เหมือนกัน แต่น้าชดก็มาถึงพอดีเพราะโมได้ยินเสียงเรียกจากตรงบันได โมยื่นหน้าไปตรงหน้าต่างกวักมือเรียกเขาขึ้นมา น้าชดเดินเข้ามาในห้องกอดเมียรักหอมแก้มด้วยความคิดถึง

“มีอะไรเหรอเมียจ๋า สีหน้าเครียดจัง”

“โมอ้วกน่ะค่ะ ไม่รู้ว่าเป็นอะไร สงสัยอาหารเป็นพิษ”

“โธ่นึกว่าท้องมีลูกซะอีก เขาบอกว่าถ้าอ้วกก็อาจจะท้องนะ แล้วตอนนี้ดีขึ้นยังจ้ะผัวเป็นห่วงเมียนะ”

“บ้าไม่ได้ท้อง ดีขึ้นละค่ะ แล้ววันนี้ไปมาทั้งวันเหนื่อยไหมคะงั้นไปอาบน้ำก่อนเถอะค่ะเดี๋ยวโมทำกับข้าวให้กินนะ”

“จ้ะเมียจ๋า” ก่อนจะมาจูบปากเมียรักอีกครั้งก่อนจะกลับไปห้องตัวเองเพื่อเตรียมตัวอาบน้ำ

               โมยังคงกังวลอยู่และคิดไปไกล ประจำเดือนก็ขาดมาไม่สม่ำเสมอด้วย แล้วยังโดนแตกในเกือบทุกวันๆแบบนี้ ยาคุมที่ฉีดมันก็อาจจะช่วยไม่ได้ นี่เราจะท้องเหรอ ไม่นะแต่ถ้าท้องจริงๆเราจะท้องกับใครล่ะ  น้าชด หรือช่างแอร์สองคนนั้น จะทำยังไงดี  จนต้องโทรปรึกษาแก้วเพื่อนรักของเธอนี่เอง และแก้วก็แนะนำว่าให้ไปซื้อที่ตรวจครรภ์มาใช้ซะจะได้รู้ว่าท้องจริงไหม แล้วค่ำคืนหลังจากอาหารเย็นโมก็ไปนอนค้างที่ห้องน้าชดใช้ชีวิตแบบผัวเมียรับน้ำเชื้อผัวรักเข้ามดลูกแช่คาไว้ยันเช้าเหมือนทุกๆวันโดยที่ไม่รู้ว่าตัวเองนั้น จะท้องไหม

               เวลาผ่านไปอีกสามวัน วันเสาร์วันหยุด โมได้บอกน้าชดว่าจะไปธุระเย็นๆถึงจะกลับและได้ทำกับข้าวให้เรียบร้อยแล้ว น้าชดก็ไม่สงสัยอะไรว่าโมจะไปไหน โมรีบขับรถเข้าตัวเมืองทันทีถึงที่นั่นเกือบๆเที่ยง และได้จอดที่ร้านขายยาร้านนึง

“พี่คะขอซื้อที่ตรวจครรภ์หน่อยค่ะ”

“แน่ใจหรือจ้ะที่คิดว่าตัวเองจะท้อง” คนขายถาม

“หนูก็ไม่รู้ค่ะว่าท้องจริงไหม”

“งั้นผมแนะนำอันนี้ให้ละกันนะครับ ดีที่สุดละ ลองฉี่ใส่ในช่องแล้วรอดูผลนะครับ ถ้าสองขีด ท้อง ถ้าขีดเดียวไม่ท้องครับ ลองใช้สักสองรอบนะครับ” โมจ่ายเงินเสร็จก็รีบไปที่ห้างแถวๆนั้นเข้าห้องเพราะอยากจะรู้ผลเร็วๆ และสิ่งที่ปรากฏนั้นมันขึ้นขีดเดียว

“เฮ้ยไม่ท้อง ดีใจจัง” แสดงว่าเราคิดไปเองสินะไว้พรุ่งนี้ค่อยลองตรวจอีกที โมโล่งใจกับสิ่งที่เธอนั้นไม่ได้เป็นความจริง ก่อนจะกลับก็แวะซื้อของกินไปให้น้าชดด้วยก็รีบขับรถกลับไปทันที เกือบบ่ายสองโมงโมก็มาถึง ก็มองซ้ายขวาก่อนจะเดินเข้าห้องน้าชดที่กำลังกินเบียร์รอเมียรักกลับมา

“อ้าวกลับมาแล้วเหรอจ้ะ มากินเบียร์ด้วยกันสิ” โมนั่งลงข้างๆพร้อมกับถุงขนมวางไว้ก่อนจะยื่นหน้าไปจูบน้าชดด้วยความรัก

“ยังไม่อยากกินค่ะเราไปหาสถานที่เงียบๆห่างจากที่นี่ดีกว่าค่ะ” โมพูดแบบนี้น้าชดก็รู้ว่าเมียรักเขานั้นต้องการอะไรก็รีบใส่เสื้อผ้าปิดห้องปิดไฟและหยิบเสื่อ เดินตามเมียรักมาที่รถของโม โมก็ไปหยิบขนมกับน้ำมาด้วย ก็รีบขับออกมาไปสถานที่แห่งหนึ่งห่างจากอำเภอตัวเอง เป็นสถานที่โล่งกว้างมีต้นไม้มากมายล้อมรอบส่วนมีบ่อน้ำทางเข้านั้นเลาะเข้าจากถนนหลักเป็นทางดินเข้ามาลึกๆ โมขับรถจอดเข้าใต้ต้นไม้ลงจากรถหยิบของกินและเสื่อมาปูวางพื้นหญ้าใต้ต้น สถานที่แห่งนี้โมกับน้าชดมักจะมาด้วยกันบ่อยๆในวันหยุด และเอากันที่นี่เป็นประจำเย็นๆก็กลับ

“วันนี้เมียชวนเองเลยนะเป็นอะไรหรือเปล่าจ้ะ”

“ไม่มีอะไรหรอกจ้ะก็อยากให้ผัวทำลูกซะทีไงคะเมียอยู่ๆก็อยากได้น้ำเอ็นผัวน่ะค่ะ”

“น่ารักจริงๆมีเมียขี้เอาแบบนี้ งั้นยาคุมต่อไปไม่ได้ไปฉีดแล้วนะปล่อยๆให้ท้องไปเลย”