วันอาทิตย์...
มีนในชุดเดรสสีดำประดับคริสตัล กำลังเดินควงแขนหนุ่มหุ่นล่ำเข้าไปงานในปาร์ตี้ ท่ามกลางสายตานับร้อยคู่ที่กำลังจับจ้องมาที่คนทั้งคู่
"คือมีนไม่ค่อยมั่นใจเลยค่ะ มีนรู้สึกว่าชุดนี้มันดูโป๊เกินไป" หญิงสาวพูดขึ้น ก่อนจะพยายามดึงกระโปรงมาปิดขาอ่อนของเธอ
"ไม่เป็นไรหรอกมีน ดูสิคนที่นี่เข้าก็ใส่แบบนี้ทั้งนั้น" คนร่างใหญ่โอบไหล่เล็กของมีนไว้แน่น เพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ
"ไงไอ้แมน มึงพาสาวที่ไหนมาเนี่ย? สวยสะบัดเลยว่ะ" ผู้ชายทรงแบดคนหนึ่งเอ่ยขึ้น ก่อนที่เขาจะยื่นมือมาเพื่อหวังจะเสยคางงามของสาว แต่ยังดีที่พี่แมนปัดออกไปได้ทัน
"นี่มีน มีนนี่เพื่อนพี่เอง พวกมันปากหมาไปหน่อย มีนอย่าถือเลยนะครับ" พี่แมนหันมากระซิบข้างหูขาวของมีน ก่อนที่จะพาเธอเดินไปนั่งที่โซฟาตัวใหญ่
"มีปกป้องกันด้วย ไอ้แมนของเราจะกลายเป็นไอ้แมวแล้วนะโว้ย" เพื่อนพี่แมนเอ่ยแซว แต่คนตัวใหญ่ดูเหมือนจะไม่พอใจสักเท่าไหร่
"มีนอย่าไปถือสาพวกมันเลยนะ ว่าแต่มีนจะดื่มอะไรหรือเปล่า พี่จะได้สั่งให้คนเอามาให้"
ลืมบอกไปว่าคลับนี้เป็นคลับของเพื่อนพี่แมนและวันนี้ก็เป็นงานวันเกิดของพี่เจ้าของคลับด้วย เพราะฉะนั้นแขกที่มาในวันนี้ ก็ล้วนแล้วแต่เป็นคนรู้จักกันทั้งนั้น (หมายถึงพี่แมนรู้จัก)
"มีนไม่ดื่มค่ะ" มีนตอบพี่แมน ก่อนที่เธอจะมองนั่นมองนี่ไปเพลินๆ จนเหลือบไปเห็นกลุ่มผู้ชายคนหนึ่งซึ่งก็ดูคุ้นตามีนมาก
"เอ็ก" มีนเผลอพูดขึ้น จนคนตัวใหญ่ที่นั่งอยู่ข้างต้องหันมาถามมีน
เอ็กอยู่ที่นี่ ถ้าอย่างงั้นคีย์ก็ต้องมาด้วย ทำยังไงดีมีนไม่อยากเจอคีย์ มีนไม่อยากเห็นหน้าผู้ชายเลวๆคนนั้นอีก หญิงสาวหน้าชาไปหมดเธอไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี ถ้าขืนอยู่ตรงนี้มีหวังต้องเจอกับคีย์ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง
"น้องมีนจะไปไหนครับ?" หญิงสาวลุกพรวดขึ้น จนลืมไปว่าพี่แมนนั่งอยู่ข้างๆเธอ
"มีนคอแห้งค่ะ มีนขอไปหาอะไรดื่มก่อนนะคะ" มีนพูดขึ้น ก่อนที่เธอจะเดินตรงไปยังบาร์เครื่องดื่ม เธอสั่งนั่นสั่งนี้มาดื่ม โดยไม่รู้ด้วยซ้ำว่าที่เธอดื่มไปนั่น มันคือว่าอะไร
ฝ่ายพี่แมนที่ยังคงนั่งมองมีนอยู่ห่างๆ เขาก็ดื่มไปด้วยพลางๆ ก่อนที่เพื่อนคนหนึ่งของเขาจะเดินเข้ามาหา
"คนนี้มึงเอาจริงเหรอว่า" เพื่อนแมนเอ่ยถามด้วยสีหน้ากังวลใจ
"คนนี้กูเอาจริง กูจะไม่ยอมให้ดาด้ามาบ่งการชีวิตกูอีกแล้ว"
"แต่มึงก็รู้ว่าดาด้ามันเอาแต่ใจแค่ไหน มึงคิดจริงๆเหรอว่ามันจะเลิกมาวุ่นวายกับชีวิตของมึงได้"
"กูรักมีน!"
"กูรู้ว่ามึงรักน้องเขา แต่มึงกำลังจะฆ่าน้องเขาทางอ้อมนะโว้ย"
"กูจะปกป้องมีนให้ถึงที่สุด กูจะไม่ให้ดาด้ามาทำร้ายเธออย่างแน่นอน"
น้ำเสียงหนักแน่นของแมน ทำเอาเพื่อนไม่กล้าแทรก แต่ถึงยังไงเขาก็ยังคงเป็นห่วงความปลอดภัยของมีนอยู่ดี
"คุยอะไรกันเหรอคะ หน้าตาดูเครียดเชียว" คนตัวเล็กยิ้มร่า ก่อนจะเดินเข้ามาหาพี่แมนด้วยสายตาหวานเยิ้ม
"ดื่มไปเยอะใช่ไหม?" พี่แมนถามพลางเอื้อมมือไปจัดปอยผมสลวย
"ไม่เยอะค่ะ แก้วเดียวเอง" หญิงสาวในสภาพเมามายยกยิ้มขึ้น ก่อนที่เธอจะชูหนึ่งนิ้วขึ้น เป็นเชิงหยอกล้อ
"แก้วเดียวแต่หลายดื่มใช่ไหม?" พี่แมนอดขำในความหน้ารักของคนตัวเล็กไม่ได้
"รู้ดีไปแล้วนะเรา" มือเล็กเอื้อมมาหยิกแก้มตอบเบาๆ พลางเอาแก้มนุ่มมาแนบที่หูของชายหนุ่มเชิงหยอกล้อ
พี่แมนที่สังเกตเห็นคีย์มาตั้งแต่แรก แต่เขาไม่ยอมบอกมีน เพราะกลัวว่าเธอจะหนีกลับบ้านไปก่อน และเขาก็รู้ด้วยว่าตอนนี้คีย์กำลังมองพวกเขาอยู่
"พี่หอมแก้มมีนได้ไหมครับ" พี่แมนขอเธอไปอย่างตรงๆ เพราะหากเธอไม่อนุญาต เขาก็จะแกล้งซบไหล่เธอเพื่อเป็นการง้องอน
"เบาๆนะคะ เดี๋ยวมีนเจ็บ"
เมื่อได้ยินคำตอบของมีน พี่แมนก็ถึงกลับชะงักไม่นึกเลยว่าเธอจะยอมเขาง่ายๆแบบนี้
จุ๊บ !
ริมฝีปากหนาสัมผัสถูกแก้มนวลอย่างแผ่วเบา ทำเอาคนตัวเล็กแอบเขิน แต่เธอเองก็ไม่ยอมน้อยหน้า เธอจุ๊บแก้มของพี่แมนตอบ ก่อนจะส่งยืมหวานให้พี่แมนอีกครั้ง
ตอนนี้ทั้งสองดูเหมือนคู่รักหวานชื่น ที่กำลังสวีทแรกจูบกันกลางคลับ โดยมีสายตาหลายคู่เป็นสักขีพยาน แต่ดูเหมือนว่าจะมีสายตาคู่หนึ่งที่แสดงท่าทีไม่พอใจออกมาอย่างเห็นได้ชัด
"แล้วถ้าพี่ขอมากกว่านี้ น้องมีนจะให้พี่ไหมครับ" ที่พูดไปเมื่อกี้แมนไม่ได้คาดหวังอะไร แต่ครั้งนี้แมนคาดหวังมากขอแค่นิดเดียวที่เขาจะได้สัมผัสเธอ ขอแค่นิดเดียวเท่านั้นถึงแม้ว่าเธอจะเมาไม่ได้สติก็ตาม
"พี่แมนอยากจูบมีน?" หญิงสาวกระซิบถามชายหนุ่ม ยังไม่ทันที่แมนจะได้ตั้งตัว ริมฝีปากเล็กก็ประกบจูบริมฝีปากหนาอย่างตั้งใจ ที่แรกกะจะทำให้มันเหมือนมุมกล้องมากที่สุด แต่ดูเหมือนว่าคนตัวใหญ่ตรงหน้าเธอจะเอาจริง
มือใหญ่รวบท้ายทอยคนตัวเล็กไว้แน่น ก่อนที่เขาจะละเลงลิ้นผ่านริมฝีปากหนาสอดแทรกเข้าไปยังโพลงปากสาวอย่างรวดเร็ว
อุ๊บ !
นาทีที่พี่แมนลุกล้ำเข้าไปในโล่งปากอย่างดูดดื่ม มีนรู้สึกว่าสายตาทุกคู่ตาจับจ้องมาที่โต๊ะของทั้งสอง ก่อนที่แสงสปอร์ตไลท์จะสาดกระทบมาที่ตัวทั้งคู่จนกลายเป็นจุดเด่นภายในงาน
พรึบ!
ในขณะที่ทั้งมีนและพี่แมนกำลังแสดงฉากเลิฟซีนอยู่นั้น จู่ๆ มีนก็รู้สึกเหมือนมีมือใหญ่มาจับข้อมือของเธอไว้แน่น ก่อนจะกระชากร่างเล็กของเธอให้คลายจูบจากพี่แมน
พลั๊ว !
มัดหนักกระทบเข้าที่ใบหน้าของพี่แมนเต็มๆ ก่อนที่ชายคนนั้นจะดึงมีนเข้าไปไว้ในอ้อมกอด
"มึงอย่ามายุ่งกับผู้หญิงของกู" ชายตรงหน้าตะคอกเสียงขึ้น ก่อนที่เขาจะตะบั้นหน้าหล่อๆของพี่แมนไปอีกหนึ่งรอบ
"หึ! ผู้หญิงของมึงอย่างงั้นเหรอ มึงถามมีนหรือยังว่าเธออยากเป็นผู้หญิงของมึงหรือเปล่า? " พี่แมนยิ้มเยาะก่อนจะเอื้อมมือมาจับแขนอีกข้าของมีน
ตอนนี้เธออยู่ระหว่างชายสองคนที่พร้อมจะบวกกันได้ทุกเมื่อ แต่เธอกลับไม่รู้ว่าจะหยุดสงครามนี้ยังไง
"มีนต้องไปกับกูอยู่แล้ว ใช่ไหมมีน มึงบอกมันสิว่ามึงจะไปกับกู" คีย์หันมาถามมีนอย่างมีหวัง ว่ามีนจะยอมไปกับเขา
"บอกมันไปสิมีน มึงจะไปกับกูใช่ไหม?" คีย์ตะคอกเสียงขึ้นอีกครั้ง ตอนนี้เขาเริ่มไม่แน่ใจแล้ว ว่ามีนจะยอมไปกับเขาจริงๆหรือเปล่า
มีนลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่เธอจะสะบัดมือของคีย์ออก แล้วเดินไปหาแมนที่ยืนอยู่ข้างๆ
มีนที่ยังคงนั่งรอคีย์อยู่"ไปไหนของมันนะไอ้คีย์ ป่านนี้ทำไมยังไม่กลับห้องอีก" มีนบ่นขึ้นด้วยความหัวเสีย ก่อนที่เธอจะเดินเข้าห้องไปวันนี้มีนรู้สึกเพลียมาก เธอเลยรีบอาบน้ำแล้วเข้านอนไปเลยและกว่าจะรู้ตัวอีกทีก็เช้าซะแล้ว"นี่เราลืมชาร์ตแบตโทรศัพท์เหรอเนี่ย" พอรู้สึกตัวมีนรีบคว้าโทรศัพท์มาชาร์ตแบต แล้วก็เปิดเครื่องดูคีย์พยายามติดต่อคุณ..."คิดจะโทรมาขอโทษกูสินะ ไม่ยกโทษให้ง่ายๆหรอกหย๊ะ" มีนทิ้งโทรศัพท์ไว้บนหัวเตียง ก่อนที่เธอจะไปอาบน้ำวันนี้เป็นวันอาทิตย์ เธอเลยกะจะขัดสีฉวีวันให้ตัวขาวผ่องไปเลย สิบนาทีก็แล้ว หนึ่งชั่วโมงก็แล้ว มีนก็ยังไม่ออกมาจากห้องน้ำอีก และเหมือนเธอจะยังไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าโทรศัพท์ของเธอมีสายเข้าเป็นสิบๆรอบแล้วกริ๊งงงงกริ๊งงงงกริ๊งงงงเสียงโทรศัพท์ของมีนดังขึ้น ก่อนที่เจ้าตัวจะเดินมารับสายด้วยความใจเย็น"ไอ้เหี้ยคีย์ มึงยังมีหน้าโทรมาหากูอีกเหรอ" หลังจากรับสายของคีย์ มีนก็สวดใส่มันไปซะยกใหญ่ ทำเอาคนปลายสายนิ่งเงียบไป"ท
บรืนนนนนไม่นานก็มีรถแท็กซี่คันหนึ่งวิ่งมาจอดตรงหน้าคนทั้งสอง"มึงนั่งแท็กซี่กลับละกัน เดี๋ยวกูขี่รถมอไซต์ตาม" จากนั้นมีนก็รีบขนของขึ้นรถแท็กซี่ ก่อนที่เธอจะมาพยุงคีย์ให้ขึ้นไปนั่งอย่างปลอดภัย หลังจากรถแท็กซี่ขับออกไป มีนก็รีบควบมอไซต์ตามหลังไปติดๆ เธอเป็นห่วงคีย์มากค่อยดูแลเขาแทบจะ 24 ชั่วโมง ซึ่งคีย์เองก็รู้ดี เขาถึงไม่ค่อยขัดเธอเวลาที่เธอบอกหรือสั่งอะไร เขาก็ยอมทำตามทั้งๆที่เขาไม่เต็มใจ"ขอบคุณมากนะคะลุง" มีนขอบคุณลุงคนขับแท็กซี่ ก่อนจะพยุงคนร่างใหญ่ขึ้นคอนโด พร้อมกับหอบหิ้วของในมือ"ตอนเย็นจะกินอะไรล่ะ กูจะได้ไปซื้อมาทำให้กิน" มีนถามแบบห้วนๆ เพราะเห็นว่าคีย์ป่วย เธอจึงคิดจะทำอาหารให้เขากิน แทนที่จะซื้อข้างนอกมากิน"อะไรก็ได้" คีย์ตอบด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา ก่อนที่เธอจะพยุงเขาไปนั่งที่โซฟา"มีน!""หึ!" หญิงสาวชะโงกหน้ามอง ก่อนที่เธอจะสังเกตเห็นน้ำใสๆคลอเบ้า"มึงเป็นอะไร?" มีนถามไปตรงๆ"กูขอบใจมึงมากนะ"พรึบ! ร่างใหญ่สวมกอดคนตัวเล็กไว้แน่น ก่อนจะร้องไห้ออกมาจนสุดตัว"มึงเป็น
มีนรู้สึกถึงความอบอุ่นที่คีย์มอบให้ เขาบรรจงจูบเธอด้วยความอ่อนโยน ก่อนที่ร่างเล็กของเธอจะถูกโอบอุ้มขึ้นมานอนบนโซฟาอื้มมมคีย์ค่อยๆคลายจูบจากคนตัวเล็ก ก่อนที่สายตาคู่คมของเขาจะมองไปที่เธอ เหมือนกับมันจะหลอมละลายเธอให้ได้ในตอนนี้มีนพึ่งประจักษ์ถึงความหล่อเหลาของชายตรงหน้าเธอ ยิ่งเขาแสดงท่าทีหิวกระหายเธอผ่านดวงตาคู่นั้น เธอก็ยิ่งรู้สึกว่าเขากำลังสะกดให้เธอตกอยู่ในภวังค์แห่งความใคร่ของเขาคีย์ไม่ยอมเอ่ยสิ่งใด แต่ทว่าฝ่ามือใหญ่ของเขากลับเอื้อมมาเสยปลายคางหวานชื่น ให้เชิดขึ้นเพื่อรองรับรสจูบอันดูดดื่มของเขา ริมฝีปากหนาของชายโฉบฉวยรสหวานจากปากเธออย่างตั้งใจ เขาทั้งจูบ ทั้งดูด พร้อมกับขบเม้มริมฝีปากของเธอเบาๆ พอให้เธอรู้ตัวว่าเขาต้องการเธอมากแค่ไหนอ๊าาาหลังจากคล้ายจูบที่แสนเร่าร้อนสายตาสองคู่ก็เริ่มสอดประสานกันอีกครั้ง หัวแม่มือของคีย์ค่อยๆเลื่อนไปสัมผัสริมฝีปากนุ่มของมีนช้าๆ ก่อนที่เขาจะเอ่ยในสิ่งที่เขาต้องการให้เธอรับรู้"มึงเป็นของกูได้ไหมมีน มึงเป็นของ
แค่ก แค่ก แค่ก !มีนสำลักจนน้ำตาเล็ด เมื่อได้ยินคำที่พี่แมนถาม"พี่แมน! มีนเกือบสำลักข้าวตายแล้วรู้ไหม?" คนตัวเล็กตอบแบบเขินๆ ก่อนที่เธอจะชะงักอีกครั้ง เมื่อมือใหญ่ของพี่แมนเอื้อมมาเช็ดริมฝีปากอวบของเธอ"พี่ขอโทษนะ แต่พี่แค่อดใจไม่ไหวที่จะถามมีน" คนตัวเล็กเขินม้วน นี่มันเป็นอะไรที่ช็อกฟิวส์เธอมาก เพราะตั้งแต่เกิดมายังไม่มีใครขอเธอเป็นแฟน และแน่นอนว่าเธอไม่มีประสบการณ์ในด้านนี้เอาซะเลย"ว่าไงครับ? มีนพอจะให้เกียรติเป็นแฟนกับพี่ได้ไหม?" พี่แมนถามย้ำอีกครั้ง แต่ดูเหมือนว่ามีนจะยังคงลังเลอยู่ไม่น้อยอันที่จริงแล้วเธอก็แค่รู้สึกกลัวขึ้นมา เพราะว่านี่มันไม่ใช่เรื่องเล่นๆ อีกอย่างเธอก็ยังเรียนไม่จบ ถ้าแม่รู้เรื่องนี้เข้าคงไม่สบายใจ"คือมีน..." หญิงสาวได้แต่อ้ำอึ้งอยู่อย่างนั้น เพราะความรู้สึกของมีน มันอาจจะไม่เพียงพอที่เธอจะตอบตกลงเรื่องนี้ได้"มีนขอกลับไปคิดดูก่อนได้ไหมค่ะ" ในที่สุดมีนก็ตัดสินใจบอกปัดพี่แมนไป เพราะเธอขอกลับไปคิดเรื่องนี้ให้รอบคอบซะก่อน"ได้สิครับพี่รอได้" ดูเหมือนพี่แมนจะไม่ได้เร่งเร้าอะไรมีนมา
ตอนนี้ร่างกายของทั้งสองห่างกันแค่คืบ หน้าอกบวมที่มีเพียงผ้าขนหนูบดบังแทบจะแนบชิดกับหน้าอกแกร่งของคีย์ เขาพยายามหลับตาและไม่คิดเรื่องอย่างว่า แต่ดูเหมือนว่าคนตัวเล็กจะไม่ยอมรามือเพียงแค่นั้น"ไม่ได้การแล้ว มานี่เลย!" มือเล็กของมีนรีบลากคนตัวสูงเข้าไปในห้องของเธอ ก่อนที่เธอกดไหล่กว้างของเขา ให้นั่งลงไปที่ปลายเตียง"นั่งรออยู่ตรงนี้ก่อนนะ" พูดจบมีนก็รีบเดินตรงไปยังลิ้นชัก เพื่อหาอะไรสักอย่าง"เจอล่ะ" มีนเดินมาพร้อมที่วัดไข้แล้วก็ไฟฉายอันเล็ก และก็ที่ตรวจชีพจร ในแบบฉบับของหมอที่ไม่ได้ใส่ชุดหมอ"อ้าปาก แล้วก็อมนี่ไว้ซะ" มีนรีบออกคำสั่ง เพราะคีย์เป็นคนหัวรั้น"นี่มึงจะทำอะไร?""มึงปวดหัวไม่ใช่เหรอ อีกทั้งตัวมึงก็ร้อนมากด้วย?" มือเล็กสัมผัสหน้าผากของคีย์อีกครั้ง ก่อนที่เธอจะลองฟังเสียงชีพจรของเขาเพื่อวิเคราะห์อาการตึก ตึก ตึก !เสียงหัวใจของคีย์เต้นดัง จนแทบไม่ต้องใช้เครื่องตรวจ ตอนนี้เธอทำให้เขาแทบจะคลั่งตายอยู่แล้ว อุตส่าห์อดกลั้นตัวเองมาได้ตั้งนาน ไม่นึกเลยว่าเขาจะต้องตบะแตกก็วันนี้กรึก !
อ๊ะๆๆๆ อื้ออ....อืมมม เสียงครางครืนของมีน มันยิ่งกระตุ้นอารมณ์ความเป็นชายให้พลุ่งพล่าน เขาดูดกลืนน้ำพุน้อยๆของเธอจนแห้งเหือด ก่อนจะสอดใส่ลิ้นอุ่นของตนเข้าไปแทนที จนเธอสัมผัสได้ถึงลิ้นร้อน ที่กำลังดิ้นไปมาภายในรูรักอร๊ายยย อื้ออออ !มีนร้องเสียงหลงพร้อมกับกระตุกเกร็ง เพื่อเป็นสัญญาณบอกว่าเธอถึงสุดสุขสมได้ เพียงแค่ปลายลิ้นของคีย์จากนั้นมือใหญ่ของเขาก็รีบควักท่อนเอ็นยักษ์ที่กำลังอึดอัดอยู่ใต้ร่มผ้า ให้ตื่นผงาดขึ้นมาสู่สายตาสาวน้อยนี่สิน่ะ! ไอ้เจ้าโลกที่กลืนกินร่องรักหญิงสาวมานับไม่ถ้วน ไม่นึกเลยว่าวันนี้มีนจะได้มาเห็นมันกับตาของตัวเองหลังจากที่จัดแจงตั้งลำเสร็จสรรพ ชายหนุ่มก็ไม่ลืมที่จะใช้นิ้วบดบี้เม็ดเสียวของสาวให้แตกซ่านอีกครั้ง และดูเหมือนว่าครั้งนี้ คงไม่ใช่แค่ลิ้นเท่านั้นที่จะสอดใส่เข้าไปยังร่องรักของเธอ"มึงเป็นของกูเถอะนะมีน!"ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะตอบตกลง หัวฉ่ำก็เริ่มถูไถ วกวนจนกลีบงามบานเปล่ง ก่อนที่เขาจะค่อยๆใช้นิ้วเรียวประคองด