ตอนที่ 8 คืนหนึ่งในคฤหาสน์

ความตกตะลึงและความหวาดกลัวเข้าครอบงำเกวลินราวกับพายุโหมกระหน่ำ ข่าวการถูกจับตัวของน้องสาวคีรินทร์ทำให้บรรยากาศในเซฟเฮาส์เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง ความเงียบสงบถูกแทนที่ด้วยความตึงเครียดและความกระวนกระวาย ลูกน้องของคีร์ต่างเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วและเงียบเชียบ ราวกับเงาที่คอยติดตามเจ้านายของตน

คีรินทร์ยืนอยู่ที่เดิม ดวงตาคมกริบของเขาแข็งกร้าวและเต็มไปด้วยความโกรธที่ปะทุอยู่ภายใน ใบหน้าคมสันของเขาซีดลงเล็กน้อย บ่งบอกถึงความเจ็บปวดและความกังวลที่กัดกินหัวใจ

"น้องสาวของคุณ..." เกวลินเอ่ยเสียงสั่น "เธอ...เธอเป็นยังไงบ้าง?"

คีร์สูดลมหายใจเข้าลึกๆ พยายามควบคุมอารมณ์ที่พลุ่งพล่าน "ยังไม่รู้...พวกมันยังไม่ได้ติดต่อมา"

"แล้วเราจะทำยังไง?" เกวลินถามด้วยความร้อนรน เธอรู้สึกถึงความสิ้นหวังที่ถาโถมเข้ามาเมื่อตระหนักว่าสถานการณ์เลวร้ายกว่าที่เธอเคยจินตนาการไว้มากนัก

"ฉันจะพาเธอย้ายไปอยู่ที่อื่น" คีร์ตัดสินใจอย่างรวดเร็ว "ที่นี่ไม่ปลอดภัยอีกต่อไป พวกมันรู้ว่าน้องสาวฉันสำคัญกับฉันมากแค่ไหน พวกมันอาจจะกลับมา"

"ไปที่ไหน?"

"คฤหาสน์หลักของตระกูลวาเลนซิโอ" คีร์ตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่น "เป็นที่ที่ได้รับการป้องกันแน่นหนาที่สุด ไม่มีใครกล้าบุกรุกเข้าไปง่ายๆ"

ไม่นานหลังจากนั้น เกวลินก็ถูกพาขึ้นรถอีกครั้ง พร้อมกับคีร์และลูกน้องอีกหลายคน การเดินทางไปยังคฤหาสน์หลักเต็มไปด้วยความเงียบและความตึงเครียด เกวลินสัมผัสได้ถึงความโกรธและความกังวลที่แผ่ออกมาจากตัวคีร์ตลอดเวลา

เมื่อรถยนต์เลี้ยวเข้าไปในเขตคฤหาสน์ เกวลินก็ต้องตะลึงกับความโอ่อ่าและยิ่งใหญ่ของสถานที่แห่งนี้ คฤหาสน์หลังใหญ่โตตั้งตระหง่านอยู่บนเนินเขา มองเห็นทัศนียภาพของเมืองเบื้องล่างได้อย่างชัดเจน บริเวณโดยรอบได้รับการตกแต่งอย่างสวยงาม มีสวนดอกไม้ น้ำพุ และสนามหญ้าที่ได้รับการดูแลเป็นอย่างดี

รั้วเหล็กสูงและกำแพงหินหนาบ่งบอกถึงระบบรักษาความปลอดภัยที่เข้มงวด เมื่อรถยนต์แล่นผ่านประตูใหญ่เข้าไป ก็มีคนในชุดสูทดำหลายสิบคอยยืนต้อนรับอยู่ พวกเขาโค้งคำนับให้กับคีรินทร์ด้วยความเคารพ

คีร์พาเกวลินเข้าไปในตัวคฤหาสน์ ภายในตกแต่งอย่างหรูหราและโอ่อ่า ด้วยเฟอร์นิเจอร์โบราณ ภาพวาดราคาแพง และโคมไฟระย้าขนาดใหญ่ พื้นหินอ่อนขัดเงาวับสะท้อนแสงไฟ ทำให้บรรยากาศดูสง่างามแต่ก็แฝงไปด้วยความเย็นชา

พวกเขาเดินผ่านห้องโถงขนาดใหญ่ ห้องรับแขกหลายห้อง และขึ้นบันไดหินอ่อนไปยังชั้นบน คีร์พาเกวลินไปยังห้องนอนที่ถูกจัดเตรียมไว้ให้ ห้องกว้างขวาง ตกแต่งด้วยโทนสีอบอุ่น มีเตียงขนาดใหญ่ที่มีผ้าม่านสีทอง และหน้าต่างบานใหญ่ที่มองเห็นวิวเมืองยามค่ำคืน

"เธอพักที่นี่" คีร์บอกเธอด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนลงเล็กน้อย "ที่นี่ปลอดภัยที่สุด ฉันจะให้คนคอยดูแลเธอตลอดเวลา"

เกวลินมองไปรอบๆ ห้องด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย เธอรู้สึกทึ่งกับความหรูหราของสถานที่แห่งนี้ แต่ในขณะเดียวกันก็รู้สึกเหมือนเป็นคนแปลกหน้าในโลกที่ไม่คุ้นเคย

"แล้วน้องสาวของคุณ...คุณจะทำยังไงต่อไป?" เกวลินถามด้วยความเป็นห่วง

คีร์เดินไปยืนอยู่ข้างหน้าต่าง มองออกไปยังแสงไฟระยิบระยับของเมืองเบื้องล่าง "ฉันจะทำทุกวิถีทางเพื่อช่วยเธอกลับมา...ไม่ว่าต้องแลกด้วยอะไรก็ตาม"

น้ำเสียงของเขาหนักแน่นและเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น เกวลินรู้ว่าคีรินทร์รักน้องสาวของเขามาก และเขาจะไม่ยอมปล่อยให้เธอต้องเป็นอันตราย

ตลอดทั้งคืนนั้น เกวลินนอนไม่หลับ เธอได้ยินเสียงคนเดินไปมาและเสียงโทรศัพท์ดังเป็นระยะๆ บ่งบอกว่าคีร์และลูกน้องของเขากำลังทำงานกันอย่างหนักเพื่อหาทางช่วยเหลือน้องสาว

ในขณะที่เกวลินกำลังพลิกตัวไปมาบนเตียง เสียงเคาะประตูเบาๆ ก็ดังขึ้น

"เข้ามาได้" เกวลินบอกเสียงแผ่ว

คีร์เปิดประตูเข้ามาในห้อง เขามีสีหน้าเหนื่อยล้า แต่แววตาของเขายังคงมุ่งมั่น

"ฉันยังไม่ได้นอน" เกวลินพูด

คีร์เดินเข้ามานั่งลงบนขอบเตียง "ฉันมีบางอย่างจะบอกเธอ"

"เรื่องน้องสาวของคุณ?"

คีร์พยักหน้า "พวกมันติดต่อมาแล้ว"

หัวใจของเกวลินเต้นแรง "พวกมันต้องการอะไร?"

"พวกมันต้องการให้ฉันไปพบพวกมันคนเดียว...เพื่อแลกกับชีวิตน้องสาวของฉัน"

ความเงียบปกคลุมห้อง เกวลินมองคีร์ด้วยความตกใจและความกังวล

"คุณจะไปเหรอ?" เธอถาม

คีร์ถอนหายใจยาว "ฉันไม่มีทางเลือกอื่น...น้องสาวฉันสำคัญที่สุด"

"แต่มันอันตรายเกินไป!" เกวลินโต้แย้ง "พวกมันอาจจะวางแผนทำร้ายคุณ"

"ฉันรู้" คีร์จับมือเธอไว้แน่น "แต่ฉันต้องเสี่ยง...ฉันจะไม่ยอมเสียเธอไป"

"แล้วฉันล่ะ?" เกวลินถามด้วยความกลัว "ถ้าคุณไป...ฉันจะอยู่ที่นี่คนเดียวได้ยังไง?"

คีร์จ้องมองเข้าไปในดวงตาของเธออย่างลึกซึ้ง "เธอจะปลอดภัยที่นี่ ฉันจะให้คนของฉันดูแลเธออย่างดีที่สุด"

"แต่ฉันอยากอยู่เคียงข้างคุณ" เกวลินพูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความจริงใจ "ฉันอยากช่วยคุณ"

คีร์ลูบมือเธออย่างอ่อนโยน "ฉันรู้...แต่ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดคือความปลอดภัยของเธอ ฉันไม่อยากให้เธอต้องตกอยู่ในอันตราย"

ตลอดทั้งคืนนั้น คีร์ไม่ได้นอน เขานั่งทำงานอยู่ในห้องทำงานของเขา โดยมีเกวลินนั่งรออยู่ข้างนอกด้วยความเป็นห่วง เธอพยายามที่จะพูดคุยกับเขา ให้กำลังใจเขา แต่คีร์ก็ดูจดจ่ออยู่กับการวางแผนช่วยเหลือ

ในที่สุด เมื่อรุ่งเช้ามาถึง คีร์ก็ลุกขึ้นยืนด้วยสีหน้าที่เด็ดเดี่ยว

"ถึงเวลาแล้ว" เขาบอกเกวลิน "ฉันต้องไป"

เกวลินลุกขึ้นยืนและเดินเข้าไปกอดเขาอย่างแน่นหนา "ขอให้คุณปลอดภัยนะ" เธอกระซิบ

คีร์กอดตอบเธออย่างอบอุ่น "ฉันจะกลับมา...ฉันสัญญา"

จากนั้น เขาก็เดินออกจากห้องไป พร้อมกับลูกน้องอีกหลายคน เกวลินยืนมองตามหลังเขาไปด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย ความรัก ความห่วงใย และความกลัวที่เกาะกุมหัวใจ

ตลอดทั้งวัน เกวลินอยู่ในคฤหาสน์ด้วยความกระวนกระวายใจ เธอเดินวนไปวนมาในห้อง มองออกไปนอกหน้าต่างด้วยความหวังว่าจะเห็นรถของคีร์กลับมา แต่เวลาก็ผ่านไปอย่างเชื่องช้า

ในที่สุด เมื่อยามค่ำคืนมาเยือนอีกครั้ง ความเงียบและความมืดมิดก็ปกคลุมคฤหาสน์ เกวลินนั่งอยู่บนเตียงด้วยความรู้สึกสิ้นหวัง เธอไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับคีร์และน้องสาวของเขา

ทันใดนั้นเอง เสียงเคาะประตูเบาๆ ก็ดังขึ้น เกวลินสะดุ้งตกใจ

"ใคร?" เธอถามเสียงแผ่ว

ประตูเปิดออกช้าๆ และร่างสูงใหญ่ของคีรินทร์ก็ปรากฏขึ้นตรงหน้า เกวลินรีบลุกขึ้นยืนและวิ่งเข้าไปกอดเขาด้วยความดีใจ

"คุณกลับมาแล้ว!" เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความโล่งอก

คีร์กอดตอบเธออย่างแน่นหนา "ใช่...ฉันกลับมาแล้ว"

"แล้วน้องสาวของคุณล่ะ?" เกวลินถามด้วยความเป็นห่วง

คีร์ถอนหายใจยาว "เธอปลอดภัยแล้ว...พวกเราช่วยเธอออกมาได้"

น้ำตาแห่งความดีใจไหลอาบแก้มของเกวลิน เธอไม่รู้จะพูดอะไรได้ นอกจากกอดคีร์ให้แน่นขึ้น

"ขอบคุณ..." เธอกระซิบ

คีร์ลูบผมของเธออย่างอ่อนโยน "ขอบคุณเธอด้วย...ที่อยู่เคียงข้างฉัน"

ในคืนนั้น เกวลินและคีร์นั่งคุยกันในห้องนอนจนดึกดื่น คีร์เล่าถึงความยากลำบากในการช่วยเหลือ น้องสาวของเขา และความอันตรายที่เขาต้องเผชิญ เกวลินตั้งใจฟังทุกคำพูดของเขา และรู้สึกถึงความรักและความผูกพันที่พวกเขามีให้กันมากขึ้น

เมื่อทุกอย่างสงบลง คีร์ก็จ้องมองเกวลินด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความรักและความเสน่หา

"คืนนี้...เธอจะนอนกับฉันได้ไหม?" เขาถามด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา

เกวลินพยักหน้าช้าๆ เธอไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย ในค่ำคืนที่เต็มไปด้วยความยากลำบากและความหวาดกลัวนี้ เธอต้องการเพียงอ้อมกอดที่อบอุ่นและปลอดภัยของเขา

คีร์โอบกอดเธอไว้แน่นบนเตียง ความเหนื่อยล้าและความกังวลค่อยๆ จางหายไปในอ้อมแขนของกันและกัน เกวลินรู้สึกถึงความรักที่คีร์มอบให้ และเธอเองก็รู้ดีว่าหัวใจของเธอได้มอบให้กับผู้ชายคนนี้ไปแล้วอย่างหมดใจ

ในคืนหนึ่ง ณ คฤหาสน์อันโอ่อ่าและเงียบสงบ ความรักและความผูกพันระหว่างราชามาเฟียผู้เย็นชาและหญิงสาวธรรมดา ก็เบ่งบานขึ้นท่ามกลางความอันตรายและความมืดมิด ราวกับดอกไม้ที่ผลิบานในคืนเดือนเพ็ญ