ตอนที่8 พ่อเพื่อน

สามอาทิตย์ผ่านไป

คอนโด

ข้าวหอมหยิบเดรสแขนตุ๊กตาสีขาวที่ดูน่ารักเรียบร้อยมาสวมใส่ จากนั้นก็รวบผมขึ้นพร้อมหยิบแว่นสายตามาสวมใส่

"ใกล้ได้เวลานัดพอดี"

เนื่องจากวันนี้เพื่อนสนิทอย่างของขวัญชวนเธอไปทานข้าวร่วมกับครอบครัวของเธอ เนื่องจากพ่อของเธอเปิดร้านอาหารแห่งใหม่ ทำให้ครั้งนี้เธอจะได้มีโอกาสได้เจอพ่อของเพื่อนในวันนี้ ซึ่งของขวัญจะเป็นฝ่ายมารับ เพราะเธอไม่ได้มีรถขับ ที่เธออยู่คอนโดนี้เป็นเพราะอยู่ติดมหาลัยทำให้สามารถเดินไปเรียนได้เพราะเธอไม่มีรถ ครอบครัวเธอฐานะปานกลางแต่ไม่ถึงกับสามารถซื้อทุกอย่างได้ตามอำเภอใจ

พรึ่บ

"ตื่นเต้นอยู่เหมือนกันนะเนี่ย หวังว่าคุณพ่อจะชอบช่อดอกไม้นี้"

ข้าวหอมหยิบช่อดอกไม้สีขาวบริสุทธิ์ขึ้นมาชื่นชมเธอตั้งใจจะมอบช่อดอกไม้นี้ให้พ่อของเพื่อนเพื่อแสดงความยินดีกับร้านใหม่ และครั้งนี้เป็นการเจอผู้ใหญ่ก็อยากมีอะไรติดไม้ติดมือไปด้วย

เวลาต่อมา

"สวัสดีค่ะอาสิงห์"

ข้าวหอมยกมือไหว้คนรักของเพื่อนทันทีเมื่อเข้ามาในรถ

"สวัสดีครับ"

คนรักของเพื่อนทักทายกลับอย่างเป็นกันเอง

"โห่ ช่อดอกไม้แกสวยมาก จนฉันอยากได้เองเลย"

ของขวัญพูดอย่างตื่นตาเมื่อได้เห็นช่อดอกไม้ของเธอ แต่ไม่ใช่แค่เธอหรอกที่เตรียมของขวัญให้พ่อของเพื่อน ตัวของขวัญเองก็มีของให้พ่อของเธอเหมือนกันแต่ต่างกันที่ไม่ใช่ดอกไม้อย่างของเธอ

"ฉันเอามาแสดงความยินดีกับคุณพ่อแกต่างหาก และเผื่อฉันจะได้ฝากเนื้อฝากตัวด้วย เผื่อจะได้เข้าไปทำงานที่นั่น"

ข้าวหอมพูดอย่างขบขัน แต่เรื่องที่บอกว่าเผื่อจะได้ทำงานที่ร้านของพ่อเพื่อนเรื่องนั้นก็หวังจริงๆ เพราะตอนนี้เธอใกล้จะเรียนจบแล้วแต่ความชอบและความต้องการของเธอที่อยากทำหลังเรียนจบคือเธออยากทำงานร้านอาหาร

"รับรองพ่อฉันรับแกเข้าทำงานเป็นคนแรกแน่ และฉันก็อยากให้แกทำงานที่นั่น เพราะยังไงแกก็อยากทำงานเกี่ยวกับร้านอาหาร ถ้าแกได้ทำงานที่ร้านพ่อฉัน เราคงไม่ต้องห่างกันและไปมาหาสู่กันได้สบาย"

ของขวัญเห็นว่าความต้องการของเพื่อนตรงกับที่ครอบครัวเธอมี ของขวัญก็อยากให้ข้าวหอมได้ทำงานที่ร้านพ่อและยิ่งเป็นร้านใหม่ก็ยิ่งต้องการพนักงาน และเป็นร้านที่มีชื่อเสียงอยู่ไม่น้อย ถ้าหากข้าวหอมได้ไปทำคงได้ประสบการณ์และค่าตอบแทนที่พอใจแน่

K&K

และไม่นานรถหรูที่ข้าวหอมนั่งร่วมทางมาด้วยก็จอดลงตรงร้านอาหารที่กำลังจะเปิดใหม่แห่งหนึ่ง เมื่อถึงที่หมายทุกคนก็พากันลงจากรถรวมถึงตัวข้าวหอมด้วย และข้าวหอมก็ถือช่อดอกไม้เดินตามหลังของขวัญและอาสิงห์เข้าไปในร้าน

"พ่อขา ยินดีด้วยค่า"

"ยินดีด้วยครับว่าที่พ่อตา"

เมื่อเปิดประตูเข้าไปในร้านเสียงของเพื่อนสนิทและคนรักของเพื่อนสนิทก็ทักทายคนที่อยู่ในร้าน ซึ่งข้าวหอมยังไม่เห็นเพราะมีอาสิงห์ยืนบังอยู่และไม่อยากเสียมารยาทเกินไป เธอเลยปล่อยให้คนในครอบครัวได้ทักทายกันก่อน เพราะตอนนี้เธอเป็นแค่คนนอก

"ขอบคุณครับลูก ขอบคุณไอ้ว่าที่ลูกเขย"

เสียงทุ้มของพ่อเพื่อนตอบรับ

'แต่น้ำเสียงคล้ายกับ...'

ข้าวหอมชะงักเมื่อน้ำเสียงของพ่อเพื่อนคล้ายกับน้ำเสียงของใครบางคน

"อ้อ พ่อคะ นี่เพื่อนหนูค่ะ ข้าวหอมเพื่อนสนิทหนูเอง คนที่หนูบอกพ่อว่าหนูจะพามาด้วยค่ะ"

และไม่นานของขวัญก็เดินเข้ามาหาเธอพร้อมแนะนำเธอให้คนเป็นพ่อรู้จัก

"สวัสดีค่ะ"

ข้าวหอมยกมือไหว้พ่อเพื่อน จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นพร้อมขยับแว่นสายตา

กึก

แต่ก็ต้องชะงักนิ่งเหมือนทุกอย่างรอบตัวหยุดหมุน เธอแทบจะเป็นลม เข่าแทบทรุด

'ไม่จริงใช่ไหม'

'เขาคนนั้น...เป็นพ่อเพื่อน'

ข้าวหอมแทบทำอะไรไม่ถูก เผลอกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก เธอทั้งกังวลและตกใจกลัวไปหมด ตอนแรกคิดว่าตาฝาด คิดว่าคงเป็นเพราะเผลอนึกถึงและแอบเอาเขามาจินตนาการอยู่บ่อยครั้งเลยเห็นคนอื่นเป็นเขาคนนั้น ทว่าตอนนี้เธอมั่นใจและแน่ชัดแล้วว่าผู้ชายในคืนนั้นเขายืนอยู่ตรงหน้าเธอและเขาคือพ่อของเพื่อน

"สวัสดีครับ"

น้ำเสียงทุ้มตอบกลับเธอ สีหน้ายังคงดูเรียบนิ่งและยังคงดูสุขุม

ข้าวหอมได้แต่กังวลกลัวว่าพ่อเพื่อนจะจำเธอได้ไหม กลัวว่าจะแสดงอะไรออกมา ทว่าพ่อเพื่อนกลับนิ่งและเหมือนเพิ่งเคยรู้จักเธอ ซึ่งก็ค่อนข้างโล่งใจแต่เธอก็ไม่ได้สบายใจขึ้นเลย เธอเกร็งและกังวลไปหมดก็นั่นคือพ่อเพื่อน

'เธอเคยนอนกับพ่อของเพื่อน'

"เพื่อนหนูน่ารักไหมคะ ข้าวหอมคือเพื่อนที่หนูเคยเล่าให้พ่อฟังบ่อย ๆ แต่พ่อก็ยังไม่เคยเจอสักที อีกอย่างนะคะข้าวหอมอยากทำงานที่ร้านอาหารมากค่ะ"

ของขวัญยังพูดเสียงเจี้ยวจ้าว โดยที่ไม่ได้สังเกตเลยว่าเพื่อนกับพ่อตอนนี้นิ่งเงียบ โดยเฉพาะเพื่อนสาวของตน

"อ...เออ ยินดีด้วยค่ะ"

ข้าวหอมรีบยื่นช่อดอกไม้ให้พ่อเพื่อนด้วยมือที่สั่นเล็กน้อยและไม่กล้าสบตามองหน้าพ่อเพื่อน

"ขอบคุณครับ"

ขุนรับช่อดอกไม้สีขาวบริสุทธิ์มาจากเพื่อนของลูกด้วยท่าทางนิ่งเรียบ

ข้าวหอมยังคงนิ่งเงียบ เธอรู้มาตลอดว่าพ่อเพื่อนชื่ออะไร อายุเท่าไหร่ แต่เธอไม่เคยเจอหน้า แต่คนในคืนนั้นเธอรู้เพียงหน้าตาทว่าชื่อเสียงเรียงนามแม้แต่อายุเธอก็ไม่รู้อะไรเลย แต่ตอนนี้เหมือนคนสองคนมาอยู่ตรงหน้าเธอ

เขาเป็นทั้งผู้ชายคนแรกของเธอ

และยังเป็นพ่อของเพื่อนสนิทเธอ