Share

บทที่ 173

Author: หรงหรงจื่ออี
ฟู่ซืออวี่วิ่งมาถึงตรงหน้าเสิ่นชิงซู อ้าแขนอยากจะกอดเธอ ทว่าเสิ่นชิงซูเอี้ยวตัว หลบอย่างแยบยล

เฉียวซิงเจียเดินรุดหน้ามาได้ทันเวลา ลากฟู่ซืออวี่ไปข้าง ๆ “เธอใจเย็น ๆ หน่อย อาซูกำลังคุยโทรศัพท์อยู่!”

ฟู่ซืออวี่เบะปาก จ้องเสิ่นชิงซูอย่างไม่พอใจเล็กน้อย

เสิ่นชิงซูไม่สนใจฟู่ซืออวี่ ถามเวินจิ่งซีว่า “ผลเป็นยังไงบ้าง?”

“ตรวจออกมาไม่เจอปัญหาอะไร เป็นแค่หินคริสตัลทั่วไป”

“โอเค ฉันรู้แล้ว”

ส่วนผลลัพธ์นี้ เธอไม่ได้รู้สึกอะไรมากมาย

“ทางคุณเป็นยังไงบ้าง?” เวินจิ่งซีเอ่ยถาม

เสิ่นชิงซูตอบกลับไปแค่ว่า “ฉันจัดการได้”

“คุณยังต้องการกำไลข้อมือนั่นหรือเปล่า?”

เสิ่นชิงซูหันหน้าไปมองฟู่ซืออวี่ น้ำเสียงเย็นชา “คุณจัดการเถอะ”

“ได้!” เห็นได้ชัดว่าน้ำเสียงของเวินจิ่งซีดีอกดีใจไม่น้อย

เสิ่นชิงซูไม่ได้พูดอะไรกับเขามากมายอีก ทง่าวางสายไปเลย

ฟู่ซืออวี่เห็นเธอคุยโทรศัพท์เสร็จแล้ว ก็รีบสะบัดมือเฉียวซิงเจียออก แล้วเดินไปตรงหน้าเสิ่นชิงซู

“แม่ แม่ใส่ชุดเจ้าสาวสวยมาก! ตอนนั้นพอผมเห็นชุดเจ้าสาวชุดนี้ ผมก็รู้เลยว่าแม่ต้องใส่สวยมากแน่ ๆ!”

เสิ่นชิงซูกลับมองเขาชืด ๆ “ฟู่ซืออวี่ เธอเป็นคนบอกกับพ่อเธอว่า อยากถ่า
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter
Comments (1)
goodnovel comment avatar
Sujitra Ngonphet NooPee
ทำไมสมัครเป็นอาทิตย์แล้วฉันอ่านต่อไม่ได้
VIEW ALL COMMENTS

Latest chapter

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 580

    เสิ่นชิงซูไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าในปีที่เธออายุสามสิบปี เธอจะกลายเป็นเป้าหมายอันดับแรกของบรรดาผู้ชายที่มาจากต่างเมืองแล้วอยากจะยกระดับตัวเอง หรือไม่ก็พวกผู้ชายที่คิดจะเกาะผู้หญิงกินไปแล้วในตอนนี้ เธอออกมาสูดอากาศที่ระเบียงข้างนอกตามลำพังจั๋วเหยียนชิงเดินออกมา ในมือถือเค้กครีมก้อนหนึ่งเขาไม่ใช่นักแสดงหน้าใหม่ในวงการบันเทิงแล้ว เขาเดบิวต์มาสามปี เคยรับบทพระเอกในละครย้อนยุคแนวไอดอลมาสองสามเรื่อง แต่ก็ไม่ค่อยมีกระแส ตลอดสามปีมานี้จึงอยู่ในสถานะที่ไม่ดังไม่ดับ จนถึงปีนี้ เขาก็ถูกบริษัทลดบทบาทลงไปโดยสิ้นเชิงแล้วงานเลี้ยงคืนนี้เขาพยายามทุกวิถีทางเพื่อที่จะแฝงตัวเข้ามา ก็เพื่อที่จะสร้างตัวตนให้เป็นที่จดจำต่อหน้าเสิ่นชิงซู“ประธานเสิ่นครับ นี่เค้กครีมมัตจะ ผมจำได้ว่าคุณชอบกินอันนี้”น้ำเสียงทุ้มนุ่มของผู้ชายดังขึ้นจากข้างหลัง เสิ่นชิงซูจึงหันกลับไปเธอปรายตามองเค้กมัตจะที่ยื่นมาตรงหน้าแวบหนึ่ง ก่อนจะเหลือบตาขึ้นมองจั๋วเหยียนชิงผู้ชายตรงหน้ามีรูปร่างหน้าตาและส่วนสูงที่จัดว่าอยู่ในระดับแนวหน้าของวงการบันเทิง เขามีดวงตาที่เปี่ยมไปด้วยความรักลึกซึ้ง เหมาะกับการรับบทพระรองผู้แสนดีเป็นอย่า

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 579

    พอเสิ่นชิงซูหันกลับไปมอง เงาร่างนั้นก็หายไปแล้วบางที เธออาจจะตาฝาดไปเธอละสายตากลับมา แล้วหันหลังเดินไปยังโซนสัมภาษณ์เสิ่นชิงซูกับเจียงหมี่รั่วถูกจัดให้สัมภาษณ์พร้อมกันมีนักข่าวตั้งคำถาม“ประธานเสิ่นครับ ได้ยินมาว่าหลังปีใหม่คุณเจียงจะไปเรียนต่อต่างประเทศ ไม่ทราบว่าคุณสนับสนุนเธอเป็นการส่วนตัวเลยหรือเปล่าครับ?”“ค่ะ” เสิ่นชิงซูเผชิญหน้ากับกล้องอย่างสง่างาม ยิ้มบาง ๆ แล้วตอบ “การที่ผู้หญิงได้เรียนหนังสือเยอะ ๆ เป็นเรื่องที่ดีค่ะ”“แต่ว่าคุณเจียงเพิ่งจะได้รับรางวัลราชินีภาพยนตร์ แต่ตอนนี้กลับจะพักงานในวงการเพื่อไปเรียนต่อต่างประเทศ คุณไม่รู้สึกเสียดายบ้างเหรอครับ?”เสิ่นชิงซูยังคงรักษารอยยิ้มไว้ “รั่วหมี่ยังเด็กค่ะ เธอเป็นคนมองโลกในแง่ดีและขยันมาก ฉันเชื่อว่าไม่ว่าจะอยู่ในแวดวงไหน รั่วหมี่ก็สามารถประสบความสำเร็จได้อย่างยอดเยี่ยมค่ะ”นักข่าวถามต่อ “แต่ว่าฮ่วนซิงได้มอบทรัพยากรที่ยอดเยี่ยมให้คุณเจียง ตอนนี้คุณเจียงก็เพิ่งจะดังขึ้นมา แต่กลับเลือกที่จะไปเรียนต่อในช่วงเวลานี้ แบบนี้ฮ่วนซิงก็ขาดทุนแย่สิครับ?”เสิ่นชิงซูมองไปยังนักข่าวชายที่ตั้งคำถาม เธอยังคงยิ้มอยู่ เพียงแต่รอยยิ้ม

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 578

    เมื่อได้ยินดังนั้น เสิ่นชิงซูก็มองออกไปนอกหน้าต่างด้วยหิมะตกอีกแล้ว เกล็ดหิมะที่นุ่มฟูราวปุยนุ่นโปรยปรายลงมาจากฟากฟ้า“เสี่ยวเนี่ยนอันชอบหิมะตกมากเหรอ?”“พ่อเคยสัญญากับผมไว้ครับ” เสียงของเสี่ยวเนี่ยนอันแผ่วเบามาก “พ่อบอกว่าพอถึงฤดูหนาวที่หิมะตก พ่อจะพาผมไปปั้นตุ๊กตาหิมะ เล่นปาหิมะด้วยกัน”เสิ่นชิงซูชะงักไป“แม่ครับ” เสี่ยวเนี่ยนอันหันมามองเสิ่นชิงซู “พ่อจะไม่กลับมาแล้วใช่ไหม?”เสิ่นชิงซูมองดวงตาสีดำขลับของลูกชาย ชั่วขณะหนึ่งก็ไม่รู้ว่าจะตอบยังไงดีหัวใจราวกับถูกมือที่มองไม่เห็นกำเอาไว้แน่นเธอรู้ว่าเสี่ยวเนี่ยนอันเป็นเด็กที่อ่อนไหว เขาคงจะสัมผัสได้ว่าฟู่ซือเหยียนไม่อยู่แล้วเสี่ยวเนี่ยนอันพูด “จริง ๆ แล้วผมรู้ว่าพ่อป่วยครับ พ่อบอกว่าจะไปหาเงินที่ต่างประเทศ แต่จริง ๆ แล้วพ่ออยากจะไปรักษาตัวต่างหาก พ่อก็เลยส่งผมมาอยู่กับแม่”ปลายจมูกของเสิ่นชิงซูแสบร้อนขึ้นมา “หนูรู้ได้ยังไง? พ่อบอกหนูเหรอ?”เสี่ยวเนี่ยนอันส่ายหน้า “ตอนกลางคืนพ่อลุกขึ้นมาไอบ่อย ๆ อาฉินก็มาหาบ่อย ๆ ทุกครั้งจะถือกล่องยามาด้วย แม่ครับ พวกเขาไม่ต้องบอกผมหรอกครับ ผมรู้ว่าพ่อป่วย”เสิ่นชิงซูอดรนทนไม่ไหวอีกต่อไป ดึ

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 577

    “ไม่ค่ะ” น้ำเสียงของเสิ่นชิงซูสงบนิ่ง “การที่หนูจะหาใครหรือไม่หาใคร ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเขาค่ะ”ไป๋เจี้ยนเหวินมองเธอ พยายามหาร่องรอยของการโกหกจากใบหน้าของเธอแต่ก็ไม่มีเสิ่นชิงซูสงบนิ่งมากไป๋เจี้ยนเหวินถอนหายใจ “แต่ถ้าเธอเป็นแบบนี้ ฉันกับพ่อบุญธรรมของเธอก็ต้องเป็นห่วงสิ กังวลว่าเธอจะจมอยู่กับการจากไปของฟู่ซือเหยียนจนปล่อยวางไม่ได้”“แม่บุญธรรมคะ ต่อให้ตอนนี้ฟู่ซือเหยียนยังมีชีวิตอยู่ หนูก็ไม่มีวันคืนดีกับเขาค่ะ” เสิ่นชิงซูจ้องมองของเหลวในแก้ว “เพียงแต่ เขาตายไปแล้ว ในใจของหนูก็อดเสียดายไม่ได้อยู่บ้าง แต่มันไม่เกี่ยวกับความรัก แค่รู้สึกว่าเขาไม่ควรจะจากไปแบบนี้...”“อาซู จริง ๆ แล้วการที่เธอรู้สึกเสียดายมันก็เป็นเรื่องปกตินะ ไม่ต้องพูดถึงเธอเลย ขนาดฉันตอนนี้พอนึกถึงฟู่ซือเหยียน แล้วมองไปที่เด็กสองคนนั้น ในใจฉันก็มีความรู้สึกบางอย่างที่อธิบายไม่ถูกอยู่เสมอ”“แต่หนูไม่ได้กำลังไว้ทุกข์ให้ฟู่ซือเหยียน แค่เสียดายค่ะ” เสิ่นชิงซูก้มหน้าลงมองไวน์แดงในแก้ว “แต่ความเสียดายนี้ไม่เกี่ยวกับความรัก ส่วนใหญ่เป็นความรู้สึกน่าเสียดายมากกว่า ชีวิตแต่งงานเก้าปีระหว่างหนูกับเขาจริง ๆ แล้วก็ไม่ไ

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 576

    ครอบครัวที่บ้านอวิ๋นกุยอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา บรรยากาศคึกคักเสมอ แต่ในใจของไป๋เจี้ยนเหวินก็ยังคงเป็นห่วงเสิ่นชิงซูอยู่ตลอดเวลาถึงแม้เธอจะไม่ใช่แม่แท้ ๆ ของเสิ่นชิงซู แต่ตอนนี้เธอกลับเป็นห่วงชีวิตครึ่งหลังของเสิ่นชิงซูมากกว่าเจียงเยว่หลานเสียอีกตอนนี้เจียงเยว่หลานมีนิสัยเหมือนผู้หญิงตัวเล็ก ๆ เธอพึ่งพาเสิ่นชิงซูเป็นส่วนใหญ่ แต่ถึงอย่างไรก็เป็นเพราะความทรงจำยังไม่ฟื้นคืนกลับมาเท่าไหร่ สภาพจิตใจของเธอยังคงดูเด็กไปหน่อย สำหรับเสิ่นชิงซูซึ่งเป็นลูกสาวที่กลายเป็นแม่คนแล้ว เธอกลับไม่ได้เป็นห่วงเลยดึกแล้ว ทุกคนทยอยกลับเข้าห้องไปพักผ่อนเสิ่นชิงซูกล่อมลูก ๆ ทั้งสองคนจนหลับไปประตูห้องถูกเคาะเบา ๆเสิ่นชิงซูลุกขึ้นไปเปิดประตูไป๋เจี้ยนเหวินยืนมองเธออยู่หน้าประตูแล้วถามด้วยเสียงกระซิบ “เด็ก ๆ หลับกันหมดแล้วใช่ไหม?”“เพิ่งหลับไปค่ะ” เสิ่นชิงซูเดินออกมา ควงแขนไป๋เจี้ยนเหวิน “แม่บุญธรรมคะ แม่นอนไม่หลับเหรอคะ?”ไป๋เจี้ยนเหวินมองเธอด้วยแววตาเปี่ยมด้วยความรัก “ไม่ได้เจอเธอนานมากแล้ว อยากเปิดใจคุยกับเธอหน่อย”น้ำเสียงของเสิ่นชิงซูอ่อนโยน “งั้นเรามาดื่มกันหน่อยดีไหมคะ?”ไป๋เจี้ยนเหวินดื่มไ

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 575

    ในสนามบิน เสิ่นชิงซูรับผู้ใหญ่ทั้งสองท่านไป๋เจี้ยนเหวินพินิจมองเสิ่นชิงซู “ดูหน้าซีด ๆ ของเธอนี่สิ ไม่ได้พักผ่อนกินข้าวดี ๆ อีกแล้วใช่ไหม?”เสิ่นชิงซูทำหน้าจนใจ “แม่บุญธรรมคะ เป็นเพราะอากาศหนาวต่างหากค่ะ”“ฉันว่าเธอผอมลงนะ เดี๋ยวนี้ยุ่งกับงานก็ไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ฉันได้ยินเสี่ยวเวินบอกว่า สัปดาห์ที่แล้วเธอยังไปเปิดสตูดิโอวาดภาพอีก เธอต้องบริหารบริษัท ต้องดูแลสตูดิโอ ตอนนี้ยังมีสตูดิโอวาดภาพเพิ่มมาอีก อาซู ตอนนี้เธอก็ไม่ได้ขาดเงินใช้ ทำไมต้องทุ่มเทขนาดนี้ด้วย!”“เสี่ยวเวินก็ชอบพูดใส่สีตีไข่ไปเรื่อยค่ะ” เสิ่นชิงซูควงแขนไป๋เจี้ยนเหวินพลางยิ้มอย่างอ่อนโยน “แม่บุญธรรมคะ ตอนนี้สิ่งที่หนูทำอยู่ล้วนเป็นสิ่งที่หนูชอบ หนูใช้ชีวิตทุกวันอย่างเต็มที่ เป็นชีวิตในแบบที่หนูต้องการ นี่ไม่ใช่เรื่องดีหรอกเหรอคะ?”ไป๋เจี้ยนเหวินเถียงสู้เธอไม่ได้ ทำได้เพียงย้ำแล้วย้ำอีก “ทำงานและพักผ่อนให้สมดุลนะ อย่าทำงานหนักจนร่างกายที่อุตส่าห์ฟื้นฟูมาอย่างดีตลอดสี่ปีที่เขตเมืองเก่าต้องมาทรุดอีก!”เสิ่นชิงซูยิ้มแล้วพยักหน้า “หนูรู้ลิมิตตัวเองค่ะ”พอกลับจากสนามบินมาถึงบ้านอวิ๋นกุย เข้ามาในบ้านปุ๊บ เสี่ยวอันหนิงก

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status