บทที่ 196

“หนูจะไปหาซือเหยียนค่ะ” โจวอวี๋ชูสีหน้าตื่นตระหนก ดวงตาแดงก่ำ เหมือนเพิ่งร้องไห้มา “แม่คะ ถ้าหนูยังไม่ไปอีก ซือเหยียนก็จะถูกคุณเสิ่นแย่งไปแล้ว!”

“เกิดอะไรขึ้น?”

“ไว้หนูกลับมาแล้วจะบอกแม่นะคะ เสี่ยวจาง เตรียมรถ”

เสี่ยวจางไปขับรถออกมาจากโรงรถทันที

โจวอวี๋ชูขึ้นรถไปอย่างรีบร้อน

มองรถยนต์ที่ขับไกลออกไปแล้ว หลินหลานอี๋ยิ่งคิดยิ่งรู้สึกไม่ชอบมาพากล เธอเรียกคนรับใช้มาดูเด็กให้ดี ตัวเองกลับรีบเข้าไปในบ้าน

……

โรงพยาบาล ห้องทำงานส่วนตัวของฉินเยี่ยนเฉิง

ฟู่ซือเหยียนยืนข้างหน้าต่าง นิ้วมือคีบบุหรี่อยู่ ดูดเงียบ ๆ ทีละคำ

ความจริงเขาไม่ติดบุหรี่เท่าไรนัก โดยพื้นฐานแล้วสูบน้อยมาก

ทว่าตั้งแต่เข้าบ้านมาจนถึงตอนนี้ เขาสูบไปสองมวนแล้ว

นี่ยังไม่ถึงสิบนาทีเลย!

ฉินเยี่ยนเฉิงทนดูไม่ไหวแล้ว ในตอนที่เขาหยิบบุหรี่มวนที่สามออกมาเตรียมจุดไฟ สาวเท้าก้าวไปข้างหน้า คว้ามวนบุหรี่มาโยนทิ้งลงในถังขยะทันที

“โรงพยาบาลห้ามสูบบุหรี่!”

ฟู่ซือเหยียนขมวดคิ้ว ส่งสายตาเย็นยะเยือกมา

ฉินเยี่ยนเฉิงรำคาญท่าทางหมดอาลัยตายอยากนี้ของเขาสุด ๆ!

“ถึงวันนี้นายจะจุดให้ตัวเองกลายเป็นปล่องไฟ ก็เปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้แล้ว!”

ฟู่