Chapter 10

Chapter 10

พออาบน้ำเสร็จเฉลิมศรีก็รีบหาซื้ออาหารให้กันตา หญิงสาวรับประทานด้วยความหิว เพราะอาหารกลางวันเธอยังไม่ตกถึงท้อง

“ค่อย ๆ กินเดี๋ยวติดคอ”

“ค่ะ พี่ศรี”

“กินเสร็จค่อยลองชุดก็ได้ กินให้อิ่ม อย่าให้ท้องมันหิว เดี๋ยวปวดท้อง”

“ค่ะ”

“อืม” เฉลิมศรีพยักหน้า “ตอนที่กันตาอาบน้ำ คุณย่าของกันตาโทรมา พี่ก็เลยบอกว่ากันตายังไม่ได้ลองชุด คุณย่าของตาถามหาหลานชายของท่าน พี่ก็เลยบอกว่า เป็นหนึ่งทิ้งให้กันตาเดินมาลองชุดที่นี่คนเดียว”

“พี่ศรีคะ” กันตาทำหน้ากังวล ถ้าเป็นหนึ่งโดนคุณย่าด่าทอ เธออาจจะโดนหางเลขไปด้วยก็ได้

“ไม่ต้องกังวลอะไร คุณย่าไม่ได้โกรธคุณหนึ่งหรอก กันตาก็อย่าเอาแต่ปกป้องคนอื่น คนทำผิดก็ควรโดนบ้าง เลิกคิดมาก รีบกินข้าวได้แล้ว พี่จะได้เตรียมชุดให้กันตาลอง ส่วนชุดของคุณหนึ่ง พี่จะจัดการเอง ไม่ลองพี่ก็รู้ว่าคุณหนึ่งใส่ไซส์ไหน”

“ค่ะ” กันตาพยักหน้า แม้จะกังวล แต่ก็คงทำอะไรไม่ได้

หลังจากรับประทานอาหาร กันตาก็ไปลองชุดแต่งงาน ที่จริงคุณย่านวลละออก็บรีฟกับเฉลิมศรีเอาไว้แล้ว ว่ากันตาควรใส่แบบไหน พวกของชำร่วยก็สั่งจากที่ร้าน ไหนจะพวกชุดรดน้ำสังข์ ฉากดอกไม้สด ซุ้มประตูดอกไม้ ทุกอย่างคุณย่านวลละออสั่งเอาไว้ หนำซ้ำยังจ่ายค่ามัดจำเอาไว้เรียบร้อย

“หูย คุณย่านวลละออนี่ตาถึงจริง ๆ กันตาใส่แล้วสวยมา” เฉลิมศรีเอ่ยชม พลางให้หญิงสาวหมุนตัวไปด้วย กันตามองตัวเองในกระจก เธอไม่คิดเลยว่าผู้หญิงคนนั้นจะเป็นเธอ

ยิ่งเฉลิมศรีแต่งหน้าทำผมให้แล้ว กันตาแทบจะจำตัวเองไม่ได้ เพราะคนในกระจกนั้นสวยจนไม่เหมือนตัวเอง “ชอบชุดนี้ไหมกันตา”

“ชอบค่ะพี่ศรี”

“คุณย่านวลละออตาถึงที่สุด เดี๋ยวพี่ถ่ายรูปให้คุณย่านวลละออดูก่อน” เฉลิมศรียิ้มแล้วถ่ายรูปส่งให้คุณย่าของกันตา

หลังจากที่ทุกอย่างเรียบร้อย นิตยาก็ตื่นเดินลงมาจากข้างบนพอดี

“กันตา” นิตยาถลาเข้าหาคนเป็นเพื่อนอย่างดีใจ “มานานแล้วเหรอ?”

“ตั้งแต่บ่ายแล้ว”

“หูย ทำไมไม่ไปเรียก”

“พี่ศรีบอกว่าเธอนอนอยู่ ก็เลยไม่อยากไปกวน”

“คราวหลังกวนได้เลย ถ้าเป็นกันตา นิตยาคนนี้ยอมให้กวน ว่าแต่มาที่นี่มาลองชุดแต่งงานเหรอ?”

“อืม” กันตาพยักหน้า

“เฮ้ย จริงดิ” นิตยาเสียงดัง กะแซวเพื่อนเล่น ๆ แต่ไม่คิดว่าเพื่อนจะมาลองชุดแต่งงานจริง ๆ กันตาไม่เคยมีแฟน แม้ว่าเพื่อนจะมีผู้ชายมาจีบมากมาย แต่เพื่อนของเธอกลับไม่ชายตาแลผู้ชายคนไหน “แต่งกับใคร?”

“กับหลานคุณนวลละออ” เฉลิมศรีพูดแทรก คนเป็นน้องสาวยิ่งตาโต

“ห้ะ กับพี่หนึ่งนะเหรอกันตา?”

“อืม” กันตาพยักหน้า

“ไปรักกันตอนไหน? เล่ามาเดี๋ยวนี้”

“คุณย่าอยากให้กันตาแต่งกับพี่หนึ่ง พี่หนึ่งเขาไม่ได้รักกันตาหรอก เราถูกคลุมถุงชนน่ะ”

“แล้วยัยมีมี่รู้เรื่องนี้หรือเปล่า?”

“น่าจะยังไม่รู้ เฮ้อ” กันตาถอนหายใจออกมาแรง ๆ เพื่อไล่ความหนักอึ้ง

“แต่มีมี่กับพี่หนึ่งเลิกกันนานแล้ว เธอแต่งกับพี่หนึ่งก็ไม่ผิดอะไร”

“กันตาไม่รู้เลย ว่าการทำตามความตั้งใจของคุณย่า มันถูกต้องหรือเปล่า ตอนนี้พี่หนึ่งโกรธเกลียดกันตาแล้ว  ปฏิเสธก็ไม่ได้เพราะผู้มีพระคุณขอร้องให้แต่ง”

“แล้วกันตาอยากแต่งกับพี่หนึ่งไหม?”

“กันตาไม่รู้” หญิงสาวส่ายหน้าเบา ๆ เธอไม่ได้อยากแต่งงานกับเป็นหนึ่งจนเนื้อเต้น แต่เธอก็ไม่ได้อยากปฏิเสธมันเช่นกัน ความรู้สึกในก้นบึ้งที่เธอซุกซ่อนไว้ มันบอกแบบนั้น

“ถามความรู้สึกของตัวเอง ชัดเจนกับความรู้สึกของตัวเอง ชั่งใจให้หนัก แล้วตัดสินใจให้ดี”

“อืม” เธอพยักหน้า

 “อย่าเพิ่งกลับนะกันตา อยู่กินยำเป็นเพื่อนหน่อย ตอนนี้หิวข้าวไส้จะขาดแล้ว”

“แหม่ ๆ ไปดื่มมานอนไม่ลุก ชาวบ้านชาวช่องเขากินหมดแล้ว มาชวนกิน”

“หรือพี่จะไม่กิน?”

“กินสิ รีบไปสั่งมา”

“ก็แค่นั้นแหละ” นิตยาค้อนพี่สาวก่อนจะรีบกดโทรศัพท์สั่งอาหาร ไม่นานอาหารที่นิตยาต้องการก็ถูกนำมาส่ง เธอสั่งมาหลายอย่าง ทั้งส้มตำทั้งยำถูกนิตยาแกะลงบนโต๊ะ

“หูยน่ากินทั้งนั้นเลย”

“รออะไรล่ะ โซ้ยเลย” นิตยาเอ้ยแล้วตักยำกิน กันตายิ้มแล้วหยิบช้อนตักอาหารเข้าปาก

“อร่อยมากเลย”

“ร้านประจำของเราตอนเรียนมหาลัยเลยนะ มันต้องอร่อยอยู่แล้ว”

“อร่อยจริง สงสัยต้องมากินบ่อย ๆ แล้วสิ”

“มาสิ ที่นี่ยินดีต้อนรับเธอเสมอ”

“อืม” กันตาพยักหน้า รับประทานอาหารพร้อมกับพูดคุยหลาย ๆ อย่าง กันตารู้สึกดีไม่น้อยที่ได้มาพูดคุยกับเพื่อน อย่างน้องก็ได้มาระบาย มาพูดอะไรหลาย ๆ อย่างที่เธอไม่เคยได้พูดให้คนที่ไร่ฟัง

เย็นของวันนั้นเป็นหนึ่งนั่งหน้ามุ่ยอยู่ที่โต๊ะ ตั้งแต่กลับจากบริษัทเขาก็โดนคุณย่าบ่นยับ เรื่องที่เขาปล่อยให้กันตาเดินไปที่ร้านชุดเจ้าสาวเอง

 ใครจะไปรู้ว่ายัยเด็กนั่นจะเดินไปจริง ๆ ตรงที่เขาปล่อยเธอไกลจากร้านเจ้าสาวตั้งสี่ห้ากิโล เธอเดินไปถึงได้ยังไง เขาไม่อยากจะเชื่อ แต่ดูจากสภาพที่เธอกลับมาจากร้านชุด ใบหน้าของเธอแดงเถือก คงจะเดินตากแดดเกือบครึ่งวัน

ยัยเด็กโง่ คนอะไรโง่บรม เขาปล่อยทิ้งก็น่าจะโทรให้เพื่อนไปรับ หรือไม่ก็จ้างใครไปส่ง แต่นี่ดันโง่เดินไปเอง แต่ก็อย่างว่าแหละ แรงผลักดันของเธอมีมาก เพราะอยากเป็นเจ้าสาว อยาได้สมบัติของเขาจนตัวซีดตัวสั่น ถึงได้มีแรงเดินไปที่ร้านชุด

“ในเมื่อหนึ่งทำกับน้องแบบนั้น ย่าจะเลื่อนงานแต่งงานให้มันใกล้เข้ามาอีก อีกสองอาทิตย์เตรียมตัวเป็นเจ้าบ่าวได้เลย”

“คุณย่า” น้ำเสียงไม่ค่อยพอใจถูกเปล่งออกมาจากริมฝีปากได้รูป “อย่าบีบบังคับผมให้มันมากนะ เพราะผมอาจเปลี่ยนใจ ไม่ยอมทำตามความต้องการของคุณย่าก็ได้

“ก็ลองดูสิ ถ้าแกเปลี่ยสนใจ ความตั้งใจของย่าก็ไม่เปลี่ยนแน่นอน ทุกอย่างที่มันจะเป็นของกันตา มันก็ยังจะเป็นเหมือนเดิม”

เป็นหนึ่งเดินขึ้นบ้านอย่างโมโห เกิดเป็นเขานี้มันลำบากลำบนจริง ๆ ทำตามใจตัวเองมันยาก ไม่ว่าจะเป็นจะตอนเด็กหรือว่าตอนนี้ คนเป็นย่ากไม่ยอมปล่อยให้เขาทำตามใจตัวเอง

ดึกของวันนั้น

เป็นหนึ่งสูบบุหรี่อยู่ที่ระเบียง พ่นควันขาวพวยพุ่ง เขาคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยก่อนจะอัดบุหรี่เข้าปอดอีกครั้ง กันตาเดินออกจากห้องจะไปกินน้ำ เป็นหนึ่งเห็นก็เลยเรียกไว้

“จะไปไหนกันตา?”

“จะไปกินน้ำค่ะ” เธอตอบเสียงเรียบนิ่ง ทำใจเอาไว้แล้วว่าต้องโดนด่าแน่

“คงจะดีใจมากสินะ ที่จะได้แต่งงาน” เขาประชดประชัน กันตามองหน้าเขาก่อนจะตัดสินใจสารภาพบางอย่าง เผื่อเขาจะอยากแต่งงานกับเธอด้วยหัวใจ

“กันตาไม่ได้ดีใจขนาดนั้นหรอกค่ะ แต่กันตารู้สึกดี ที่กันตาได้แต่งกับผู้ชายที่กันตารักตั้งแต่เด็ก” เธอรวบรวมความกล้าเอ่ยออกไป แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือรอยยิ้มเย้ยหยัน

“เธอมันก็แค่คนโลภมากคนหนึ่ง อย่ามาอ้างคำว่ารักกับพี่ พี่สะอิดสะเอียน”

“ถ้าสิ่งที่กันตาสารภาพกับพี่ มันทำให้พี่รู้สึกสะอิดสะเอียน กันตาก็ขอโทษด้วยนะคะ ขอโทษที่ทำให้พี่รู้สึกแบบนั้น” กันตาว่าแล้วรีบเดินลงไปข้างล่าง

ผ่านไปเกือบสองสัปดาห์ กันตากับเป็นหนึ่งไม่คุยกันตั้งแต่เขาคุยกับเธอคืนนั้น เขาไม่อยากคุย ส่วนกันตาก็หลบหน้าเขาตลอดเวลา

ข่าวการเตรียมงานแต่ของนักธุรกิจไฟแรงแพร่สะพัด โหมกระหน่ำทุกช่องทาง เป็นหนึ่งถึงกับกุมขมับ ไม่คิดว่าข่าวการแต่งงานที่เขาไม่เต็มใจ จะเป็นข่าวให้สื่อหลายสำนักได้เล่นข่าว เล่นเอาโทรศัพท์ของเขาดังขึ้นรัว  ๆ รวมทั้งข้อความต่าง ๆ ที่มันเด้งไม่หยุดจนเขาต้องปิดแจ้งเตือน

“เฮ้อ หมดกัน ชีวิตกู” เป็นหนึ่งสบถออกมาอย่างหงุดหงิด ยิ่งเลขาหน้าห้องเข้ามาบอกว่ามีนักข่าวหลายสำนักอยากสัมภาษณ์ เป็นหนึ่งก็ยิ่งปวดหัว เฮ้อ นรกหกเมตรของแท้จริง ๆ

มีมี่ได้ดูข่าวก็ถึงกับกำมือแน่น เมื่อได้รู้ว่า ว่าที่เจ้าสาวของอดีตคนรักเป็นใคร

 ไม่ได้…. จะเป็นแบบนี้ไม่ได้ เธอไม่ยอมเด็ดขาด

 กันตาเพื่อนสมัยเรียนกลายเป็นเจ้าสาวของเป็นหนึ่งได้อย่างไร มีมี่คิดไม่ตก แต่ไม่ว่าอย่างไร เธอไม่มีทางยอมให้เป็นหนึ่งแต่งกับกันตา เธอจะเอาเขาคืน ต่อให้ต้องคิดทำแผนชั่ว ๆ เธอก็จะทำ