Chapter 11

Chapter 11

เป็นหนึ่งทำงานที่บริษัทด้วยความยากลำบาก ในแต่ล่ะวันเขาต้องหลบนักข่าว ต้องปวดหัวกับคุณย่าที่ถูกนักข่าวสัมภาษณ์ ท่านยอมรับว่าหลานชายกำลังจะแต่งงานกับกันตา หนำซ้ำยังเชิญนักข่าวมาร่วมงานที่น่ายินดีนี้ด้วย

“เฮ้อ ผมจะบ้าตายครับลุงภาพ” เป็นหนึ่งกุมขมับตัวเอง

“พรุ่งนี้ก็งานแต่งแล้วครับ ทำตัวให้มีความสุขหน่อยสิครับคุณหนึ่ง”

“จะให้มีความสุขได้อย่างไร ในเมื่อผมถูกคลุมถุงชน” เป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ที่เขาบอกกับลุงสหภาพ เขากำลังเครียด แต่ลุงสหภาพดันหัวเราะเขา

“อยู่ ๆ ไปก็รักกันเองแหละครับ หนูกันตาออกจะน่ารัก เพียบพร้อมทุกอย่าง ถ้าผมมีลูกชาย ผมก็อยากให้ลูกได้เจอผู้หญิงแบบนี้ เพียบพร้อมน่ารัก น่าเอ็นดู”

“น่ารักกับผีน่ะสิ” เป็นหนึ่งเสียงขุ่น ก่อนพ่นลมหายใจออกมาแรง ๆ

“น่ารักจริง ๆ ครับ หายากนะครับผู้หญิงแบบนี้”

“ดาษดื่นครับ ผู้หญิงแบบนี้มีอยู่ทั่วไป” เป็นหนึ่งว่าแล้วมองดูข้อความที่ถูกส่งมา เป็นข้อความของมีมี่ เธอต้องการเจอเขา นัดเขาไปคุยที่คลับเดิม

เสียงเพลงกระหึ่มเข้ามาในโสตประสาท ผู้คนมากมายต่างโยกกายไปกับเสียงเพลง เป็นหนึ่งเดินไปโซนวีไอพี ที่มีความเป็นส่วนตัวแล้วนั่งลง พนักงานเสิร์ฟเดินมาพร้อมยื่นเมนูประจำร้าน เขาจึงเลือกเครื่องดื่ม เพื่อดื่มฆ่าเวลา รอมีมี่มา

“มาแล้วค่ะพี่หนึ่ง” มีมี่เดินมานั่งที่เก้าอี้ข้าง ๆ เธอใส่กระโปรงสั้นเพียงคืบ ชุดแหวกหน้าจนเต้าสวยแทบทะลัก

“มีอะไรถึงได้นัดพี่มา”

“พี่หนึ่งจะแต่งงานเหรอคะ?” มีมี่เสียงเครือ กุมมือเป็นหนึ่งเอาไว้  “มียังรักพี่เหลือเกิน ถ้าคุณย่าพี่ไม่บังคับมี่ให้เลิกกับพี่ ป่านนี้เรายังคงรักกันอยู่ ฮือ ๆ มี่ไม่มีโอกาสที่จะได้พี่คืนแล้วใช่ไหม? ฮือ ๆ”

“มี่” เป็นหนึ่งใจอ่อนยวบ เขายังคงรักมีมี่ แม้จะเลิกกันไปเกือบสองปี ความรู้สึกที่ยังมีต่อเธอก็ยังคงเดิม

ยิ่งมารู้ว่าเธอจำเป็นต้องเลิกกับเขา เพราะคุณย่านวลละออบีบบังคับ เขาก็ยิ่งรู้สึกเห็นใจเธอ อย่างน้อยเธอก็ไม่ได้เลิกกับเขาเพราะเกลียด หรือว่าหมดรักหมดใจ แต่ที่เธอเลิกกับเขา เพราะความจำเป็น เพราะถูกบังคับต่างหาก

“ทั้งที่พี่จะไปมีความสุข แต่ใจมี่มันเจ็บปวดเหลือเกิน ฮึก” มีมี่ฟูมฟาย น้ำตาไหลอาบสองแก้ม “เจ้าสาวพี่คงจะสวยมาก ถึงได้หัวใจพี่ไปครอง พี่กำลังจะมีความสุข แต่มี่ไม่มีความสุขเลย”

“พี่ไม่ได้ไปมีความสุขหรอก”

“หมายความว่ายังไงคะ?”

“เปล่าหรอก ไม่มีอะไร”

“พี่หนึ่ง ฮึก พรุ่งนี้พี่ก็จะแต่งงานแล้ว ดื่มเป็นเพื่อนมี่สักคืนได้ไหม?”

“ได้สิ” เป็นหนึ่งพยักหน้า เขาเองก็ไม่ได้อยากกลับบ้าน ใครจะมีความสุขก็มีไป ส่วนเขาจะดื่มเพื่อลืมเรื่องเฮงซวยเอง

มีมี่ฉวยโอกาสตอนที่เป็นหนึ่งเผลอแอบใส่ยาลงไปในเครื่องดื่ม หึ! พรุ่งนี้งานแต่งงานเหรอ อย่าหวังว่าจะมีเจ้าบ่าวในงานแต่ง เพราะคืนนี้เขาจะต้องกกอยู่กับเธอทั้งคืน

พรุ่งนี้ก็อย่าหวังว่าเขาจะได้ไปเป็นเจ้าบ่าว เพราะเขาเป็นของเธอ ไม่ใช่ของนังกันตา

“พี่หนึ่ง ชนแก้วหน่อยสิคะ”

“ได้สิ” เป็นหนึ่งยกแก้วขึ้นชน ยกกระดกเข้าปากรวดเดียว

“พี่หนึ่งเก่งที่สุดเลยค่ะ”  มีมี่ยิ้ม คืนนี้ต้องจบลงบนเตียง และเป็นหนึ่งจะเป็นคนสาดบทรักใส่เธอทั้งคืนเอง

****

“เป็นหนึ่งยังไม่กลับเหรอกันตา?” คุณย่านวลละออเอ่ยถาม เมื่อเห็นกันตานั่งเหม่ออยู่ที่ระเบียงบ้าน

“ยังไม่เห็นมาเลยค่ะคุณย่า” กันตาถอนหายใจไล่ความหนักอึ้ง พรุ่งนี้ก็จะแต่งงานแล้ว เจ้าบ่าวของเธอยังไม่กลับ ไม่โทรบอกใครว่าติดธุระ ไม่ยินดียินร้ายกับงานแต่งที่จะเกิดขึ้น

เขาไม่ได้เต็มใจที่จะแต่งงาน เขาไม่รู้สึกอะไรอยู่แล้ว แต่เธอแอบกังวล คุณย่าจะรู้สึกอย่างไร หากพรุ่งนี้ไม่เป็นอย่างที่ท่านคิด

พรุ่งนี้อาจจะไม่มีงานแต่งงานก็ได้ เปอร์เซ็นต์ที่จะเป็นอย่างนั้นมีมาก ต่อให้คุณย่านวลละออเตรียมงานเอาไว้ แต่ถ้าเจ้าบ่าวหาย งานแต่งที่จัดเตรียมเอาไว้ ก็คงพังลงไม่เป็นท่า

“ไปนอนเถอะ นอนให้หลับ พรุ่งนี้ต้องแต่งตัวแต่เช้า”

“แต่กันตากังวล”

“พรุ่งนี้งานแต่งจะไม่ล่ม กันตาไม่ต้องกังวล”

“ไม่ใช่แบบนั้นค่ะคุณย่า”

“ไม่ใช่ก็ไปนอน ทุกอย่างย่าจะจัดการเอง” คุณนวลละออเอ่ย ก่อนเดินไปที่ห้องของลูกชาย เปรมนอนดูทีวีอยู่ที่เตียง คุณนวลละออนั่งลงเก้าอี้ข้าง ๆ เตียงลูกชายแล้วลอบถอนหายใจออกม

“การที่คุณแม่บังคับเด็กสองคนแต่งงานกัน อาจจะสร้างความทุกข์ให้กับคนสองคนก็ได้”

“กลับกัน ถ้าตาหนึ่งรู้ว่าสิ่งที่แม่ทำมันคือความหวังดี ตาหนึ่งอาจจะมีความสุขก็ได้”

“เด็กมันไม่ได้รักกันนะแม่”

“แต่กันตารักตาหนึ่ง ถึงกันตาจะพยายามปกปิด แต่คนที่ผ่านโลกมามากก็ดูออกนะเปรม กันตารักตาหนึ่งมาก แต่ตาหนึ่งเอาแต่ไปสนใจคนที่อยากสูบเลือดสูบเนื้อ แม่ให้คนไปสืบมาแล้ว เงินที่คุณโฉมฉายโอนมาใช้หนี้ ก็เป็นเงินตาหนึ่งที่มอบให้”

คุณนวลละออเสียงเรียบ หลานชายนางมอบเงินให้คนบ้านนั้น เพราะอยากขอโทษที่นางพังความรัก บีบบังคับให้มีมี่เลิกรา เขาอยากจะชดใช้ให้คนบ้านนั้น แต่ไม่ถามคนเป็นย่าอย่างนางเลย ว่าที่ทำแบบนั้นมันเพราะอะไร

“เฮ้อ ลูกผมมันโง่ได้ใครกัน” เปรมเอ่ย ตอนแรกก็ไม่ได้เห็นดีเห็นงามกับการคลุมถุงชน ตอนนี้เขาชักเห็นด้วยในสิ่งที่มารดาทำแล้ว

“ถ้าปล่อยให้เด็กมีมี่นั่นมาวุ่นวายกับตาหนึ่ง ก็คงมาหลอกเอาเงินเหมือนเคย ตอนไปอยู่ญี่ปุ่น ถลุงเงินไม่สนความลำบากของใคร ยิ่งกับผู้หญิงคนนั้น ผลาญเงินกันสนุกสนาน ถ้าแม่ไม่จัดการตอนนั้น ป่านนี้เป็นหนึ่งคงเปย์เด็กนั่นหลายสิบล้าน”

“ผมเองก็ไม่ได้สนับสนุนการคลุมถุงชนหรอกนะครับ แต่ถ้าคุณแม่คิดว่าการทำแบบนี้ มันจะดีต่อทุกฝ่าย ผมจะไม่ขัดเจตนารมย์ของคุณแม่”

“ขอบคุณนะเปรม ขอบคุณที่เข้าใจแม่”

“ผมเข้าใจว่าแม่รักเป็นหนึ่งรักกันตา ผมรู้ว่าสิ่งที่แม่ทำ มันมีแต่ความหวังดี”

“แม่หวังดี หวังแค่ให้เด็กสองคนที่แม่รักดั่งดวงใจมีความสุข แม่หวังแค่นี้จริง ๆ”

——-

“ใจเย็น ๆ สิคะพี่หนึ่ง” มีมี่เอ่ยปราม เมื่อเป็นหนึ่งจู่โจมเธอตั้งแต่ออกมาจากคลับ นัวเนียบนรถมาตลอดทางจนกระทั่งถึงคอนโด กว่าจะพาขึ้นห้องมาได้สุดแสนทุลักทุเล

ฤทธิ์ยาที่เป็นหนึ่งโดนมันแรงกว่าที่คิด วันนี้คงจัดหนักเธอทั้งคืน

“พี่หนึ่งขา” มีมี่ครางกระเส่า เมื่อเขาดึงเสื้อของเธอ จนเต้าสวยล้นทะลักออกมา เขาจึงละเลงยอดถันด้วยปากและลิ้น

“อื้อ เสียวจังค่ะ”