บทที่ 184

ท่าทางของลิลี่ดูจะไม่สบอารมณ์นัก คิ้วของเธอเป็นรูปจันทร์เสี้ยว มากกว่าสัปดาห์แล้วที่เธอไม่เห็นแดร์ริลเลย เขาไม่กลับมาบ้านหรือแม้แต่โทรกลับมา มีบางครั้งที่ลิลี่พยายามจะโทรหาเขา แต่เธอก็นึกขึ้นได้ว่าเกิดอะไรขึ้นที่วอร์ด

'ทำไมเขาถึงเป็นคนอีโก้สูงแบบนี้? นี่เราต้องโทรหาเขาก่อนจริงเหรอ? อา ช่างมัน ปล่อยเขาไปเลย!' เธอคิดในขณะที่เดินเข้าล้อบบี้

เมื่อเข้ามาถึงล็อบบี้ เธอก็รู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ปกติ ปกติพนักงานที่โต๊ะประชาสัมพันธ์จะยืนขึ้นทำความเคารพเธอ แต่วันนี้พวกเขากลับนั่งคุยกันต่อทั้ง ๆ ที่เห็นเธอแล้ว

ลิลี่ขมวดคิ้วด้วยความสับสน หรือบางทีพวกเธออาจจะมีสุดสัปดาห์ที่ยากลำบาก? มันเป็นแค่ความผิดพลาดเล็กน้อย เธอจึงมองช้ามมันไปแล้วเดินไปที่ออฟฟิศของเธอต่อ ยังไงก็ตาม ระหว่างทางที่เธอเดิน เธอเห็นพนักงานบางคนพูดคุยกัน และบางคนก็ถึงขนาดเล่นเกมในมือถือ วันทำงานเริ่มแล้วนะ! สิ่งที่รบกวนใจเธอมากกว่านั้น คือคนพวกนั้นเมินเธอโดยสิ้นเชิง พวกเขาทำเหมือนเธอเป็นอากาศธาตุ! ไม่เขาไม่แม้แต่จะทักทายหรือปฏิบัติตัวอย่างเหมาะสมต่อหน้าผู้อำนวยการบอร์ดบริหาร

"นี่ พวกเธอ! วางมือถือลงซะ! ใครอนุญาตให้พวกเธอเล่นมือถือใน