บทที่ 185

'แค่นั้นน่ะเหรอ พวกเขาจะเตะฉันออกไปแบบนีเลย?' ลิลี่คิดอย่างผิดหวัง

ในตอนนั้น ลิลี่พลันได้รู้ซึ้งถึงความสิ้นหวัง คำพูดของคุณย่าทิ่มแทงหัวใจของเธอเหมือนเข็ม เธอพยายามที่จะกลั้นน้ำตา เธอรู้สึกว่าร่างกายนั้นพลันไร้น้ำหนัก หลังจากที่เธอเก็บของ เธอก็จ้ำออกจากออฟฟิศด้วยน้ำตาที่ไหลลงอาบแก้ม

วันต่อมา ลิลี่นั่งอยู่บนโซฟ่ด้วยดวงตาแดงก่ำจากการร้องไห้

"เราจะทำยังไงกัน? เราจะมีชีวิตรอดได้ยังไง?" ซาแมนธาถอนหายใจอยู่ข้างเธอ

"แม่ อย่าตื่นตูมสิ หนูจะคิดหาวิธีหาเงิน" ลิลี่ปลอบ

"คิดวิธีหาเงิน?" ซาแมนธาตื่นตระหนก "มันไม่ง่ายที่จะหาเงินได้ทุกวันนี้ ลูกรู้ไหม? เงินเดือนสามถึงสี่หมื่นบาทจะไปทำอะไรได้?"

'ก็จริง เราจะใช้ชีวิตด้วยเงินสามถึงสี่หมื่นบาทได้ยังไง...' ลิลี่ใคร่ครวญ

แดร์ริลเคยเตือนเธอแล้วว่าอย่ามอบหุ้นให้คุณย่า ตอนนี้เธอเสียใจที่ไม่ฟังเขา

ติ๊ง

มือถือของเธอดังขึ้นด้วยการแจ้งเตือนที่เขียนว่า: [หญิงสาวผู้งดงามอายุเพียงยี่สิบทำเงินได้กว่าห้าล้านต่อเดือนจากการไลฟ์-สตรีม]

ภายในห้องทำงานของประธาน บริษัท แพลทินัม แดร์ริลถอนหายใจออกมายาวเหยียดในขณะที่วาง "คัมภีร์โอสถแห่งอนันต์" ที่เขาอ่านลง ดวงตาเขาเ