สูญเสีย

ในขณะที่ทุกชีวิตในนิยายเรื่องนี้กำลังดำเนินไปอย่างเรียบเรื่อยโดยมีหลาย ๆ สิ่งเริ่มเปลี่ยนไป ความเปลี่ยนแปลงครั้งสำคัญของครอบครัวตระกูลกงก็เกิดขึ้นอย่างกะทันหันชนิดที่ไม่มีใครได้ตั้งตัวเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

หลี่เย่อิงและกงเฉินผู้เป็นพ่อของกงเฉิงเซวียนเดินทางมุ่งหน้าไปยังโรงพยาบาลที่นายท่านผู้เฒ่ากงพักรักษาตัวอยู่ด้วยความเร่งรีบ เนื่องจากกลางดึกคืนนี้จู่ ๆ ทางโรงพยาบาลก็โทรมาแจ้งว่าอาการของนายท่านผู้เฒ่ากงนั้นไม่สู้ดีนัก จึงอยากให้ทางครอบครัวเตรียมใจกันเอาไว้ด้วย

เมื่อทางหลี่เย่อิงและกงเฉิงที่อยู่บ้านรู้ข่าวเข้าพวกเขาก็เร่งเดินทางเพื่อมุ่งหน้าไปยังโรงพยาบาลด้วยความร้อนใจทันที

ส่วนกงเฉิงเซวียนนั้นวันนี้เขายังอยู่ที่ต่างเมืองเพราะต้องไปเจรจาธุรกิจ ทำให้ข่าวของนายท่านผู้เฒ่ากงไปถึงเขาได้ช้ากว่าคนอื่น ๆ ไปโดยปริยาย

“ใจเย็น ๆ นะคะคุณพ่อ คุณปู่อยู่ในมือหมอแล้ว ยังไงก็ต้องปลอดภัยแน่นอนค่ะ” หลี่เย่อิงเอ่ยปลอบพ่อสามีทันทีที่ทั้งคู่ขึ้นรถแล้ว

กงเฉินมองไปยังลูกสะใภ้ด้วยใบหน้าซีดเผือดแล้วเอ่ย “พ่อก็หวังว่ามันจะเป็นแบบนั้นเหมือนกันอิงอิง”

ทั้งสองปลอบใจกันไปตลอดทางอย่างไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน การเดินทางไปยังโรงพยาบาลของพวกเขาในครั้งนี้ให้ความรู้สึกยาวนานราวกับว่ามันอยู่ไกลกว่าเดิมขึ้นไปอีกหลายเท่าทั้งยังบีบหัวใจของพวกเขาเป็นอย่างมาก

เมื่อกลุ่มของหลี่เย่อิงเดินทางมาถึงโรงพยาบาล เหล่าทีมแพทย์ที่ให้การรักษากงฉีมาโดยตลอดก็มายืนรอต้อนรับพวกเขากันอยู่ก่อนแล้ว

“คุณหมอคะ คุณปู่เป็นยังไงบ้างคะ” เย่อิงถามขึ้นทันทีที่เห็นพวกเขา

“คุณหลี่ นายท่านกง ทางเราต้องขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ นายท่านผู้เฒ่ากงจากพวกเราไปแล้วครับ” หนึ่งในทีมรักษาเอ่ยขึ้น

“ไม่ ไม่จริงน่า...คุณเพิ่งโทรหาพวกเราไปไม่กี่นาทีเอง” หลี่เย่อิงพึมพำอย่างไม่จะเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน

“คุณพ่อ...” หลี่เฉินเอ่ยแล้วทรุดตัวลงอย่างไร้เรี่ยวแรงทันที ดีที่ข้างกายของพวกเขาเต็มไปด้วยผู้คุ้มกัน จึงทำให้นายท่านหลี่ไม่ได้รับอันตรายหรือล้มลงไปให้ต้องบาดเจ็บเข้าอีกคน

“เราทำสุดความสามารถแล้วครับ” ทางทีมแพทย์เอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าไม่สู้ดีเช่นกัน

“ก่อนที่ท่านจะจากไป...ท่านทรมานไหม” หลี่เฉินเอ่ย

“ไม่ครับ นายท่านผู้เฒ่ากงจากไปอย่างสงบ ไม่มีท่าทีทรมานหรือเจ็บปวดครับ”

“ดี...ดีแล้ว อิงอิง ปู่หลานคงรอเราแย่แล้ว เราไปกันเถอะ” ชายวัยกลางคนกุมมือลูกสะใภ้ที่ยืนนิ่ง ๆ แต่ดวงตากลับเอ่อคลอไปด้วยน้ำตาแห่งความสูญเสียไม่ต่างจากตนอย่างอ่อนโยน

“ค่ะ เราไปหาคุณปู่กันเถอะ” หลี่เย่อิงตอบพลางเดินตามทีมแพทย์เข้าไปด้านใน

แม้ว่าความจริงแล้วอวี๋เย่อิงจะเพิ่งเข้ามาอยู่ในร่างนี้ได้ไม่นาน แต่ความอ่อนโยนที่เธอได้รับจากชายชราตระกูลกงที่ไม่ต่างจากความอบอุ่นที่ครอบครัวหลี่มอบให้ก็เป็นดั่งน้ำหล่อเลี้ยงจิตใจที่เปล่าเปลี่ยวของเธอได้เป็นอย่างดีเลยทีเดียว

ก่อนหน้านี้เย่อิงเดินทางมาเยี่ยมกงฉีไม่เคยขาด นอกจากในตอนที่เธอติดงานของครอบครัวเท่านั้น ที่จะไม่ได้มาบ้าง แต่ก็ไม่เคยหายไปเกินหนึ่งวันเลย

เธอและนายท่านผู้เฒ่ากงมักใช้เวลาหลายชั่วโมงต่อวันไปกับการนั่งพูดคุยเรื่องต่าง ๆ ร่วมกัน หลายครั้งด้วยกันที่เธอได้ฟังเขาเล่าเรื่องราวแต่หนหลังเมื่อครั้งที่เขายังเป็นหนุ่มให้ฟังด้วยสีหน้าเปี่ยมสุข จนทำให้เธอรู้สึกผูกพันกับชายชรามากกว่านายท่านผู้เฒ่ากับหลานสะใภ้ทั่ว ๆ ไปไปโดยปริยาย ดังนั้นการจากไปอย่างกะทันหันของกงฉีจึงนับเป็นเรื่องที่สร้างความสะเทือนใจให้กับเย่อิงไม่น้อยเลย

ในขณะที่เย่อิงและกงเฉินกำลังเสียใจกับการจากไปของผู้อาวุโสหนึ่งเดียวในตระกูลอยู่นั้น หญิงสาวก็เริ่มที่จะนึกขึ้นได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติไปจากที่ควรจะเป็น

‘เรื่องนี้มันไม่ถูกต้อง ในนิยายที่เคยอ่านมา ถึงจะไม่ได้เอ่ยถึงเรื่องของนายท่านผู้เฒ่ากงมากนัก แต่ก็ไม่ได้มีเหตุการณ์ความสูญเสียของตระกูลกงเกิดขึ้นอย่างที่เป็นอยู่ในตอนนี้นี่นา’ เย่อิงคิดในใจด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

+๐+๐+๐+๐+๐+๐+

งานไว้อาลัยของนายท่านผู้เฒ่ากงถูกจัดเตรียมขึ้นอย่างพิถีพิถันโดยคนที่เตรียมงานทั้งหมดอย่างตั้งใจก็คือหลี่เย่อิงผู้เป็นสะใภ้เพียงคนเดียวของตระกูลกงนั่นเอง

ซึ่งงานไว้อาลัยในครั้งนี้บ่งบอกได้เป็นอย่างดีเลยทีเดียว ว่าตระกูลอื่น ๆ ให้ความสำคัญกับการจากไปของนายท่านผู้เฒ่าตระกูลกงมากเพียงใด

วันสุดท้ายของการไว้อาลัยเป็นวันที่แขกผู้มาเยือนเยอะมากเป็นพิเศษ ครอบครัวของหลี่เย่อิงเองในวันนี้ก็มากันครบเช่นเดียวกัน

หลี่เจี้ยนและภรรยายืนพูดคุยกับกงเฉินไม่ไกลจากจุดที่หลี่เย่อิงและกงเฉิงเซวียนกำลังต้อนรับแขกมากนัก สองสามีภรรยาในนามทำหน้าที่ของตัวเองกันได้อย่างดีโดยไม่มีสิ่งใดขาดตกบกพร่อง

เหล่าคุณผู้หญิงตระกูลใหญ่ ๆ ที่มาร่วมงานต่างเอ่ยชื่นชมความกตัญญูที่คุณหนูหลี่มีต่อนายท่านผู้เฒ่ากงในเรื่องที่เธอใส่ใจในการจัดงานครั้งนี้กันอยู่หลายครั้งเสียจนหลี่เฉินเองยังอดที่จะยืดอกภูมิใจในตัวของลูกสะใภ้ขึ้นมาไม่ได้

เพื่อน ๆ ของหลี่เย่อิงที่มาร่วมงานเองก็ลอบสังเกตสามีของเพื่อนสาวกันอย่างเงียบเชียบเช่นเดียวกัน

แม้ว่าพวกเธอจะได้ยินความคับข้องใจในความสัมพันธ์ของเพื่อนที่ระบายให้ฟังมาบ้างแล้ว แต่พวกเธอก็ยังไม่อยากจะเชื่อเสียเท่าไหร่ ว่าท่านประธานกงเฉิงเซวียน ชายหนุ่มที่สาว ๆ ทุกคนต่างใฝ่ฝันหานั้นจะเย็นชากับภรรยาและทำให้ชีวิตคู่ของเพื่อนพวกเธอดูน่าอึดอัดได้มากขนาดนั้น

แต่เมื่อมองดูแววเรียบเฉยของเพื่อนสาวและสามีของเธอที่มองกันแล้ว ทั้งหมดก็พยักหน้าส่งสัญญาณให้กันและเชื่อในสิ่งที่เพื่อนสาวเคยระบายออกมาให้ฟังโดยพร้อมเพรียงกันทันที

ก่อนที่พิธีไว้อาลัยในวันสุดท้ายจะเริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ หญิงสาวหน้าตาชวนมองในชุดสุภาพคนหนึ่งก็เดินเข้ามาภายในงานด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความเศร้าสร้อยอย่างถึงที่สุด

คุณปู่ เจอกันไม่กี่ตอนก็ไปพักผ่อนแล้วค่ะ

(｡•́︿•̀｡)

เนื้อเรื่องเริ่มเปลี่ยนแล้ว แง่มๆๆ

(⁎˃ᆺ˂⁎)