LOGINShare
ตอนที่ 24. จับคนร้ายตัวจริง
Last Updated:
2025-12-11 20:00:59ในชาติที่แล้วข่าวเรื่องขบวนการค้าไม้เถื่อนในเมืองเทียนจินค่อนข้างโด่งดัง ว่านอันอันจึงจำมันได้ดี ว่าหลังจากนี้อีกประมาณห้าหกปีขบวนการค้าไม้เถื่อนรายใหญ่จะถูกจับกุมที่เมืองนี้ หลังสืบสาวเรื่องราว พบว่าโรงไม้ใหญ่ ๆ หลายแห่งในเมืองนี้แหละที่เป็นลูกค้าซื้อไม้กับพวกมันมาหลายปี
แม้จะจำชื่อของโรงไม้ทั้งหลายในปีนั้นไม่ได้ แต่ยังจำลำดับการสืบสวนในข่าวได้ดี ทั้งยังเดาในใจว่าพวกคนที่มาเสนอหน้าใส่ร้ายพวกเธออยู่ตอนนี้นี่แหละที่เป็นคนร้าย
“เจ้านั่นมันก็พูดแล้วไงว่าไม่รู้จักคนที่มาซื้อน่ะ จะไปตามหากับลมกับฝนหรือไงเล่า !” ใครคนหนึ่งพูดขึ้น
“ฉันรู้มาว่าการค้าไม้เถื่อนในแถบนี้มักจะเป็นการแอบตัดไม้ในเขตอุทยาน ตรงนั้นยังมีพันธุ์ไม้อนุรักษ์ที่ไม่เหมือนป่าทั่วไปหรือการปลูกเพื่อตัดขายปกติ ถ้าเราตรวจสอบไม้ที่อยู่ในโรงไม้ต่าง ๆ ว่ามีไม้ชนิดพิเศษเหล่านี้อยู่หรือไม่ ก็จะได้รู้กันค่ะว่าคนร้ายเป็นใคร หรือจะตรวจย้อนหลังจากเฟอร์นิจอร์ที่พวกเขาผลิตสำเร็จไว้ก็ได้นะคะ”
ประโยคของหญิงสาวราวกับสายฟ้าขนาดใหญ่ที่ฟาดลงมาใส่ทุกคน โดยเฉพาะพวกช่างจากโรงไม้ในเมืองที่พากันแข้งขาอ่อนแรงหมด หลักฐานยัง
Latest chapter
คุณหนูร้ายกาจวาดรักสามีคนสวน ตอนที่ 44. ฉาหยูเถียน
โรงงานขนมถั่วของเหอฝูถัง เสร็จสิ้นในเวลาไม่นาน หลังจากวัตถุดิบ อุปกรณ์ และสถานที่พร้อมเรียบร้อย การผลิตสินค้าก็เป็นไปอย่างรวดเร็ว แพ็กเกจแบบพิเศษที่ว่านอันอันใส่ความคิดลงไปได้รับคำชมจากทุกคนในโรงงานมากเถ้าแก่และเถ้าแก่เนี้ยวิ่งวุ่นดูหน้างานช่วยกันอยู่เกือบสองอาทิตย์ งานวันเทศกาลฤดูร้อนของเมืองเทียนจินก็มาถึง พร้อมกับการเปิดตัวของร้านค้าทั้งสามของพวกเขาถนนฮวาเจี๋ยถูกตกแต่งประดับประดาไปด้วยธงสีสันสดใส ป้ายเฉลิมฉลอง สองข้างถนนเต็มไปด้วยร้านค้า ทั้งแผงลอยและเปิดหน้าร้าน ผู้คนจากทั่วทุกสารทิศต่างแห่กันมาเที่ยวชมครึกครื้นตั้งแต่วันแรกต้นไม้ที่ออกดอกเต็มต้นขนาบสองข้างทางสร้างบรรยากาศราวกับในฝันให้ทุกคนได้อย่างน่าประทับใจ รวมกับวิวแม่น้ำที่อยู่ด้านข้าง เสียงตอบรับของทุกคนจึงมีแต่คำว่าดีกับดี ถึงขั้นบอกว่าประทับใจกว่าสถานที่เดิมที่จัดงานทุกปีอีกงานเทศกาลนี้จัดเป็นระยะเวลานานถึงเจ็ดวันทั้งกลางวันกลางคืนชิงหลินเป็นหญิงสาววัยยี่สิบปีที่อยู่ในช่วงลาพักร้อน และตั้งใจมาเที่ยวหาเพื่อนที่เทียนจิน พอดีตรงกับงานเทศกาลจึงนัดกันที่นี่ หญิงสาวยืนรอเพื่อนอยู่ที่ต้นถ
คุณหนูร้ายกาจวาดรักสามีคนสวน ตอนที่ 43. ชัยชนะ HOT
“เอาสิ !! แน่จริงก็ไปฟ้องเลย ถ้าพวกเราทั้งหมู่บ้านร่วมมือกันให้ปากคำกับทางการไปในทางเดียวกัน ว่าพวกแกเข้ามาข่มขู่รีดไถชาวบ้าน คอยดูซิ ใครมันจะเป็นฝ่ายชนะ !!”คำพูดจากเถ้าแก่เนี้ยว่านทำให้ชาวบ้านเบื้องหลังที่แอบหวั่นใจตาสว่าง มีความมั่นใจขึ้นมาแปดส่วนเลยทีเดียว“ออกไปจากหมู่บ้านเรา !!”“ออกไปคนน่ารังเกียจ !”“ออกไป !“ออกไป !”เสียงร้องโห่ไล่ทำให้สองสามีภรรยาเริ่มมีสีหน้าเหมือนกลืนยาขม“ไหนใครรังแกเถ้าแก่เนี้ย !!!” เสียงฝีเท้าและเสียงตะโกนร้องดังจากชายฉกรรจ์มากมายดังมาทางนี้เป็นเหล่าช่างไม้จากซานเหอมู่เย่พากันเคลื่อนทัพมา แต่ละคนผูกผ้าโพกหัว ถือไม้มาคนละท่อนราวจะออกรบ“พวกเรามาแล้วค่ะ !!”เหล่าพนักงานโรงงานเย็บผ้าและโรงงานขนมถั่วก็พากันมา ดูไกล ๆ เหมือนจะมีคนถือเข็มกับตะกร้าใส่ถั่วมาด้วย อืม... อาวุธครบมือจริง ๆภาพนี่ทำให้ว่านอันอันอดหัวเราะออกมาไม่ได้“แนะนำด้วยความจริงใจ ถ้าพวกเธอสองคนยังไม่ไปอีก ตายอยู่ที่นี่ไม่มีใครเอาศพไปส่งเมืองหลวงนะ” ท่าทางยิ้มยียวนของว่านอันอันทำให้อีกฝ่ายโกรธจนควันออกหู
คุณหนูร้ายกาจวาดรักสามีคนสวน ตอนที่ 42. ไล่กลับไป
“ถ้าที่นั่นดีขนาดนั้น แล้วจะถ่อมาเสนอหน้าถึงที่นี่ทำไมล่ะคุณนายเย่”ว่านอันอันกอดอกก้าวมาเผชิญศัตรู ตอกกลับอย่างไม่ไว้หน้าเช่นกัน“ว่านอันอัน !” อีกฝ่ายแผดเสียงเกรี้ยวกราดควบคุมอารมณ์ไม่ได้“ฉันรู้จักชื่อตัวเองดี ไม่ต้องเรียก ทางที่ดีมาทางไหนพวกเธอกลับไปทางนั้นเลยดีกว่า ฉันไม่รับแขก”เย่ฟางตงเห็นสถานการณ์ไม่ค่อยดีจึงรั้งแขนว่านชิงชิงเอาไว้ข้างหลัง แล้วก้าวมาด้านหน้าเดินเข้าไปใกล้ว่านอันอันด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน พยายามคลี่คลายความตึงเครียด“ใจเย็น ๆ ก่อนอันอัน พี่กับชิงชิงแค่มาเยี่ยมเฉย ๆ เห็นพวกเธอหายไปเลย ไม่กลับบ้านสักครั้ง คุณพ่อเองก็เป็นห่วง ฝากพวกเรามาช่วยถามไถ่”ว่านอันอันย้ายสายตากลับไปมองใบหน้าแสนคุ้นเคยที่อ่อนเยาว์กว่าในความทรงจำ ครั้งก่อนที่พบหน้าเป็นวันแรกที่เธอเพิ่งย้อนอดีตกลับมา มีเรื่องวุ่นวายในหัวไปหมดเลยไม่ทันได้รู้สึกอะไร แต่คราวนี้สีหน้าจอมปลอมของเย่ฟางตงกลับขุดความทรงจำอันเลวร้ายในอดีตของเธอกลับขึ้นมาเสียได้‘อันอันกินนี่สิ ดีต่อผิวพรรณนะ’‘เธออยากได้กระเป๋านี่ไม่ใช่เหรอ พี
คุณหนูร้ายกาจวาดรักสามีคนสวน ตอนที่ 41. แขกไม่ได้รับเชิญ
หลังจากอ้างว่าไม่ว่างมานาน ในที่สุดเย่ฟางตงก็พาว่านชิงชิงเดินทางมาไกลถึงหมู่บ้านทูวา แม้จะโดยสารมาด้วยรถยนต์นั่งสบายของสามีแต่ว่านชิงชิงก็บ่นไม่หยุดตลอดทาง ทำเอาเย่ฟางตงใกล้หมดความอดทนเต็มที“โอ๊ย ! เมื่อไหร่จะถึงเนี่ย ร้อนก็ร้อน ยังโคลงเคลงไปมาอีก !”เสียงแหลม ๆ นั้นเหวี่ยงวีนหงุดหงิดเต็มที่“เธอเป็นคนร้องจะมาเองไม่ใช่หรือไง ?”“อะไร นี่พี่เย่จะโทษฉันเหรอ”“เฮ้อ”เมื่อเจอประโยคชวนทะเลาะน่ารำคาญอันดับหนึ่งเย่ฟางตงก็ยอมแพ้ ขับรถไปเงียบ ๆ ยิ่งมองใบหน้าของว่านชิงชิงยิ่งอารมณ์ไม่ดี ยาเสพติดที่เขาแอบใส่ในชามน้ำแกงให้ภรรยากินเกือบทุกวัน ทำให้คุณหนูผู้งดงามผิวแห้งกร้านมาก ใต้ตายังคล้ำดำ ริมฝีปากแห้งผากถึงขนาดที่ทาลิปสติกสีสดปกปิดแล้วก็ยังไม่น่ามองถึงจะเสียดายใบหน้าเดิมของว่านชิงชิงอยู่บ้าง แต่เขาก็ต้องทำเพื่อให้เธออยู่ในกำมือ ถึงเวลาใช้งานจะได้ควบคุมง่าย ๆ หน่อยเดินทางกันอยู่อีกนานทั้งสองก็มาถึงหมู่บ้านทูวาในช่วงบ่ายสามโมง รถยนต์หรูของคนแปลกหน้าที่แล่นเข้ามาในหมู่บ้านทำให้ใครต่อใครชี้ชวนมองตาม“นั่นรถใครน่ะ ไม่เคยเห็นมาก่อน”
คุณหนูร้ายกาจวาดรักสามีคนสวน ตอนที่ 40. ยุ่งจนหัวหมุน
กว่าทุกอย่างจะเสร็จสิ้นเวลาก็ไหลไปจรดเย็น ร้านต้นไม้มาส่งของพอดี หลังถูกตกแต่งด้วยพืชใบเขียวร่มรื่นร้านฉาหยูเถียนก็ดูน่านั่งผ่อนคลายขึ้นมาทันที“อันอันครับ” เสียงทุ้มคุ้นของสามีทำให้ว่านอันอันหันไปมองด้วยรอยยิ้มกว้างซ่งหมิงมาพร้อมป้ายชื่อร้านสองป้าย พวกเขาช่วยกันแขวนแล้วคลุมผ้าสีแดงไว้ รอวันเปิดร้านอย่างเป็นทางการหลังเสร็จสิ้นภารกิจวันนี้สองร่างใหญ่เล็กก็เดินเคียงข้างกันชมทิวทัศน์พระอาทิตย์ตกริมแม่น้ำ“เฮ้อ ยุ่งสุด ๆ ไปเลยค่ะ” หญิงสาวถอนหายใจเฮือกใหญ่ รู้สึกว่าวันนี้เป็นวันที่แทบไม่ได้พักหายใจดี ๆ“เหนื่อยไหมครับ” ซ่งหมิงโอบไหล่บางเกลี่ยเส้นผมที่ยุ่งเหยิงอย่างอ่อนโยน“ไม่เหนื่อยค่ะ สนุกมาก รู้สึกว่าการตัดสินใจออกจากเมืองปักกิ่งมาเป็นเรื่องถูกต้องที่สุดเลยค่ะ” เธอเอ่ยความในใจพร้อมรอยยิ้มหวาน“จริงสิ อันอันรู้หรือยังครับ งานเทศกาลฤดูร้อนปีนี้เพราะถนนย่านการค้าหลักมีสะพานถล่ม ทางรัฐจึงย้ายที่จัดมาเป็นถนนเส้นนี้” ซ่งหมิงนึกได้ถึงข่าวน่าตื่นเต้นก็รีบบอกด้วยดวงตาเป็นประกาย“ประกาศแล้วเหรอคะ ?” ว่านอันอันตื่นเต้นตาม แม้จะรู้อยู่แล้ว
คุณหนูร้ายกาจวาดรักสามีคนสวน ตอนที่ 39. ปรับปรุงร้าน
วันต่อมาว่านอันอันกับซ่งหมิงก็เริ่มงานแต่เช้า โดยงานแรกคือ... การให้อาหารเจ้าเสี่ยวฮวา แมวส้มตัวน้อยที่ตอนนี้กลายพันธุ์เป็นลูกหมูน้อยตัวกลมดิกไปแล้ว มันคลอเคลียเจ้าของอยู่นาน ร้องตามเหมียว ๆ ไม่หยุด จนว่านอันอันใจอ่อนพามันไปเดินเล่นที่โรงเย็บผ้าด้วยซ่งหมิงนั้นแยกไปโรงไม้เพื่อสั่งงานการสร้างโรงงานผลิตขนมหวานจากถั่วลิสงข้าง ๆ โรงงานตัดเย็บ ซึ่งเป็นพื้นที่ว่างเปล่าขนาดใหญ่ ที่หัวหน้าหมู่บ้านเสนอให้เอง เหล่าช่างไม้ที่ถนัดการก่อสร้างจึงรวมตัวกันแบกอุปกรณ์ข้าวของไปยังจุดก่อสร้างอย่างขยันขันแข็งสิ่งแรกที่ถูกสร้างคือเพิงเก็บถั่วลิสงขนาดใหญ่สามหลัง สำหรับถั่วลิสงที่จะเปิดรับซื้อวันนี้ งานก่อสร้างทั้งหมดเป็นไปอย่างรวดเร็วในขณะเดียวกันว่านอันอันก็กำลังอธิบายชุดคอลเล็กชันแรกที่จะเปิดตัวในวันงานเทศกาลนี้กับทุกคน เธอคิดค้นรูปแบบที่เหมาะสมกับหน้าร้อนมาโดยเฉพาะ ซึ่งว่านอันอันตั้งใจว่าห้องเสื้อเสียนฮวานี้จะกลายเป็นยี่ห้อหรูที่คุณหญิงคุณนายจับตามองจุดเด่นของยี่ห้อคือดอกไม้แสนพิเศษที่มีจำกัด เธอตั้งใจจะใช้ดอกไม้แต่ละฤดูเป็นลวดลายเฉพาะเพื่อสื่อความหมาย และลวดลายบนผ้าพิมพ
You may also like
Back to 1985 ฉันกลายเป็นคุณหนูตกอับ
มายารัตติกาล2.0K viewsชีวิตที่สามของหนิงอัน
มายารัตติกาล1.3K viewsเฟิงหลี่เฉียง ยอดเสนาบดีแห่งหมิง
Clear Clouds1.4K viewsยามรักปักใจ
LiHong1.0K viewsเผลอใจรัก
LiHong280 viewsจะไม่ทนกับบทบาทนางร้าย [รีไรท์ตอนจบ]
คุณยอดวิทย์424 viewsผู้ไม่เป็นที่โปรดปราน
แอปเปิลโซดา1.4K viewsเพียงรักฝังใจ
LiHong241 views
