로그인공유
ตอนที่ 8 : หน้าหนาดูสักครา 1/1
최신 업데이트:
2025-03-20 14:10:45ตอนที่
[5] หน้าหนาดูสักครา ในค่ำคืนนั้นนางได้ยินเพียงเสียงก่นด่าด้วยถ้อยคำหยาบคาย สุดท้ายจึงจบที่คำว่า ‘ตัวซวย’ ของบิดา ไหนความยุติธรรม ไหนการสืบสาวราวเรื่องหาข้อเท็จจริง เหตุใดเมื่อพวกเขามาถึงก็เอาแต่โทษว่านางทำตัวไม่เหมาะสมเช่นนั้นเช่นนี้ และที่เจ็บปวดใจไปยิ่งกว่านั้นเหตุที่ทำให้นางรู้สึกสะเทือนใจนั่นก็คือสภาพของอ้ายมี่ที่ดูเลวร้ายกว่านางยิ่งนัก ใบหน้าที่เคยยิ้มสดใสกลับเต็มไปด้วยคราบสีดำของสิ่งสกปรก คราบสีแดงของเลือดที่สดใหม่และหยาดน้ำตา เนื้อตัวมอมแมม อาภรณ์ฉีกขาด บริเวณที่ชายกระโปรงยังมีเลือดเปรอะเปื้อนเต็มไปหมด ต้องลงมือเลวร้ายถึงเพียงใดถึงได้มีสภาพเช่นนี้ สุดท้ายคำตัดสินของคนตระกูลฉีคือ ให้นำตัวอ้ายมี่ไปโบย เพราะบกพร่องในการดูแลผู้เป็นนาย ชีวิตของอ้ายมี่จึงสิ้นชีวิตลงนับตั้งแต่คืนนั้น ส่วนนางถูกสั่งให้ออกเรือนไปกับ ถงเจี้ยน บุรุษเลวทรามที่มีศักดิ์เป็นลูกพี่ลูกน้องของนางผู้นั้น ค่ำคืนนี้สิ่งที่บาดลึกลงจิตใจนางนั้นมีหลายอย่างเหลือเกิน แต่ที่เจ็บปวดในจิตใจมากที่สุดเห็นทีจะเป็นในยามที่ถงเจี้ยนกำลังรังแกนาง เขาได้หลุดเผลอกล่าวบางอย่างออกมา ‘ไม่น่าเชื่อว่าท่านป้าจะให้ข้าได้ครอบครองบุตรสาวที่งามที่สุดของตระกูลฉี ข้าช่างโชคดีนัก’ ที่แท้ทั้งหมดนี้ก็เป็นฝีมือของมารดา ไม่สิของคนในครอบครัว แค่เห็นสายตาของพวกเขานางก็รู้แล้วว่าเป็นพวกเขารวมหัวกันผลักนางให้จมสู่ก้นเหว!! สุดท้ายนางต้องแต่งงานกับถงเจี้ยนอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้และเพียงแค่ไม่นานหลังจากนั้นเขาก็มีสตรีอื่นอีกนับไม่ถ้วน ถงเจี้ยนหาใช่บุรุษที่มีหัวการค้าอันใด เพราะทำสิ่งใดล้วนแต่เจ๊งไม่เป็นท่า เงินที่มีก็หดหายจนแทบจะหมดไป และในช่วงที่เลวร้ายที่สุดเป็นยามที่นางตั้งครรภ์ ในยามนั้นจู่ ๆ ในเมืองหลวงก็มีโรคระบาดร้ายแรงเกิดขึ้น เขาเข้าเรือนมากับสตรีผู้หนึ่งด้วยความเร่งร้อน จุดประสงค์คือมาเร่งรัดเอาเงินสินเดิมอันน้อยที่ติดตัวนางมาเพื่อจะออกไปจากเมืองหลวง เมื่อนางกล่าวว่าจะเอาไว้ให้ลูก แทนที่จะดีใจแต่เขากลับลงมือทุบตีนางอย่างหนัก สุดท้ายเมื่อเขาได้สิ่งที่ต้องการร่างทั้งร่างของนางก็นอนจมกองเลือดด้วยความอนาถเสียแล้ว ในยามนั้นลมหนาวได้พัดพาเอาความหนาวเย็นแทรกซึมเข้าไปในร่างกายและจิตใจ ในสายตาที่เริ่มพร่ามัวนางเห็นสามีจับจูงมือของสตรีอื่นออกจากเรือนไป ไม่แม้แต่จะหันกลับมามอง ปล่อยให้นางหนาวตายอยู่ที่นี่เพียงผู้เดียว ไม่สิ ยังมีลูกน้อยที่ยังไม่มีโอกาสลืมตามาดูโลกอีก แต่ทว่าเบื้องบนยังใจดีกับนาง จึงทำให้นางได้ไปพบกับโลกใหม่ ที่นั่นทำให้ได้ฝึกฝนตนเองให้กลายเป็นคนที่เข้มแข็งทั้งกายและใจ บัดนี้นางพร้อมที่จะทำให้พวกเขาเจ็บแสบทั้งกายและใจแล้ว “อ้ายมี่ พรุ่งนี้เจ้าตามติดข้าให้ดี ๆ เล่า “ วันรุ่งขึ้นในจวนตระกูลฉีดูคึกคักไม่น้อย เพราะคุณหนูใหญ่ที่ออกเรือนไปได้กลับมาเยี่ยมเยียนที่จวน ที่จริงหญิงสาวกลับมาเพราะเรื่องงานเลี้ยงในวังหลวงที่จะจัดขึ้นในอีกไม่กี่วันข้างหน้า ด้วยเป็นโอกาสอันดีที่น้องสาวทั้งสี่คนจะได้มีโอกาสพบเจอบุรุษที่เหมาะสม วันนี้ที่มาวันนี้จึงได้ขนทั้งอาภรณ์และเครื่องประดับงดงามมามากมาย ทุกอย่างล้วนเป็นของดีแทบทั้งสิ้น ในยามนี้เหล่าสตรีต่างรวมตัวกันที่ศาลาแห่งหนึ่งในสวนบริเวณเรือนใหญ่ บรรยากาศเต็มไปด้วยความครึกครื้นเพราะเหล่าสตรีกำลังเลือกอาภรณ์และเครื่องประดับที่เหมาะสมกับตนเองอยู่ นางมองภาพตรงหน้าที่เต็มไปด้วยความเย้ยหยันในใจ ช่างมีความสุขกันเหลือเกิน นางก็ควรจะไปร่วมด้วยเสียหน่อย “ฮะ ๆ กำลังทำอันใดอยู่หรือเจ้าคะ ข้าขอมีส่วนร่วมด้วยได้หรือไม่” !!! “น้องหก” ฉีเยว่สือตกใจไม่น้อยที่เห็นน้องสาวที่ไร้ตัวตนจู่ ๆ ก็โผล่มาร่วมด้วยเช่นนี้ก่อนจะหันไปมองหน้าคนอื่น ๆ ว่าเกิดอันใดขึ้น ด้านคนอื่น ๆ กลับรีบไปยืนบังอาภรณ์และเครื่องประดับเอาไว้ เสิ่นเจียงผู้เป็นมารดาเห็นสถานการณ์เช่นนี้จึงรีบเดินออกมา ก่อนจะส่งสายตาไม่พอใจไปที่บุตรสาวคนที่หกที่ทำให้ผู้อื่นตกอกตกใจ “จื่อหรานเจ้ามาทำอันใดที่นี่” “ข้าได้ยินเสียงว่าทุกคนกำลังคุยกันสนุกสนานข้าก็เลยเดินมาดูเจ้าค่ะ อีกทั้งเมื่อเห็นว่าพี่ใหญ่มา จึงได้อยากจะมาทักทาย” “เช่นนั้นทักทายให้เสร็จก็รีบกลับเรือนเจ้าไป” “ท่านแม่เหตุใดต้องรีบร้อนไล่ข้าถึงเพียงนั้น เอ๊ะ นั่น อาภรณ์และเครื่องประดับหรือ” ฉีจื่อหรานกำลังพูดคุยกับมารดาอยู่ดี ๆ จู่ ๆ ก็หันไปให้ความสนใจกับอาภรณ์และเครื่องประดับมากมายที่เหล่าพี่สาวพยายามเอาตัวบังไว้อย่างสุดชีวิต “นั่นของเหล่าพี่สาวเจ้า มิได้เกี่ยวอันใดกับเจ้า เจ้ารีบกลับเรือนไปเสีย!” เสิ่นเจียงเริ่มทนไม่ไหว น้ำเสียงจึงหนักขึ้นเรื่อย ๆ “โถ ท่านแม่ ข้าก็เพียงแค่สนใจ ทุกวันนี้อาภรณ์ของข้าล้วนแต่ขาวซีดไปหมดแล้ว เครื่องประดับก็ใช่ว่าจะมี บนโต๊ะมีมากมายถึงเพียงนั้น มอบให้ข้าบ้างไม่ได้หรือ” “ไม่ได้!!” ครานี้เป็นเหล่าพี่สาวที่ยังไม่ออกเรือนทั้งหลายเอ่ยขึ้นพร้อมกัน หากให้ฉีจื่อหรานได้ของสวยงามเหล่านี้นั่นจะไม่เป็นการยิ่งส่งเสริมให้งามยิ่งขึ้นไปอีกหรือ
최신 챕터
คุณหนูหกผู้ไร้ค่ากลายเป็นบ้าไปเสียแล้ว ตอนพิเศษ 2 : ถูกกลั่นแกล้ง
ตอนพิเศษ[2]พร้อมหน้าพร้อมตา วันเวลาผันผ่านไปนานหลายปีหากแต่แคว้นตี้ยังมีแต่ความสงบสุข ไร้ซึ่งความวุ่นวาย นอกจากนั้นยามนี้ยังกลายเป็นผู้นำในด้านสมุนไพรหายากและล้ำค่าอีก เซี่ยจื่อหรานกลายเป็นที่ปรึกษาพิเศษของสำนักหมอหลวง ไม่ว่าหัวขาวหัวดำต่างเรียกนางว่า ‘ท่านอาจารย์’ แทบทั้งสิ้น แม้ไม่อยากจะรับแต่ก็ต้องรับไว้ ไทเฮากล่าวว่าลับหลังนางพวกเขาก็เรียกขานนางว่าท่านอาจารย์อยู่ดี สู้ทำให้กลายเป็นที่ประจักษ์กันไปเลย ผู้ใดจะคิดว่าสตรีอายุน้อยจะมีความรู้แตกฉานในด้านสมุนไพรเช่นนี้ ทั้งสามารถนำสมุนไพรเหล่านั้นมาปรุงเป็นอาหารจานเด็ดได้ด้วยผู้ใดได้กินก็ล้วนแต่ติดใจ หากแต่มีโอกาสได้กินน้อยนัก เพราะชินอ๋องซื่อจื่อหวงภรรยายิ่งกว่าสิ่งใด คงมีแต่ชินอ๋องซื่อจื่อและเชื้อพระวงศ์ที่สนิทกระมังถึงจะได้กินฝีมือของท่านอาจารย์เซี่ย และก็เป็นจริงดังนั้น วันนี้เป็นวันจะเข้าคืนวันขึ้นปีใหม่ ทุกคนตกลงกันว่าจะมารวมตัวกันและเฉลิมฉลองปีใหม่กันที่เรือนซิ่งฝู ดังนั้นเซี่ยจื่อหรานจึงต้องเตรียมอาหารที่ทุกคนลงความเห็นว่าอร่อยหาที่ใดเทียม อาหารที่ว่าก็คือ ไก่ผัดเซียงเหมา นอกจากนั้นยังมีปลาผัดกันเจียง (ขิง) เนื้อแกะตุ๋นส
คุณหนูหกผู้ไร้ค่ากลายเป็นบ้าไปเสียแล้ว ตอนพิเศษ 1 : ถูกกลั่นแกล้ง
ตอนพิเศษ[1]ถูกกลั่นแกล้ง สองขาแข็งแกร่งก้าวไปอย่างมั่นคงไม่มีซวนเซเลยแม้แต่น้อยแม้จะดื่มสุรามงคลเข้าไปเพียงใดก็ตาม ค่ำคืนนี้เขาจะได้ร่วมเรียงเคียงหมอนกับสตรีในดวงใจแล้วจะไม่ให้ตื่นเต้นได้อย่างไร ทว่ายิ่งเร่งรีบเหตุใดปลายทางก็ยิ่งห่างไกล หรือว่าเขากำลังตื่นเต้นเกินไป จึงรู้สึกว่าทุกอย่างเชื่องช้าไปเสียหมด แต่สุดท้ายก็สามารถพาตนเองไปอยู่ที่หน้าห้องที่ประดับตกแต่งด้วยผ้าสีแดงเต็มไปหมด ในขณะที่มือหนากำลังจะเอื้อมมือไปเปิดบานประตู จู่ ๆ องครักษ์ก็มารายงานว่าฝ่าบาทมีรับสั่งให้เขาไปทำภารกิจเร่งด่วนในคืนนี้ หากเป็นวันทั่วไปเขาก็คงไปโดยไม่อิดออด แต่คืนนี้เป็นคืนสำคัญของเขา คิดได้อย่างเดียวว่านี่ต้องเป็นการกลั่นแกล้งจากเสด็จลุงเป็นแน่ ไม่สิ อาจจะมีเสด็จย่าเข้าร่วมด้วย “ข้าไม่ไป” ชายหนุ่มปฏิเสธเตรียมจะเปิดประตูเข้าห้องหออีกครั้ง “เอ่อ ฝ่าบาทรับสั่งว่าหากซื่อจื่อไม่ไปจะทำการโยกย้ายพระองค์ไปประจำการที่แดนใต้ตั้งแต่คืนนี้โดยไม่ให้ฮูหยินติดตามไปด้วยขอรับ” “ฮึ่ม นี่มันเกินไปจริง ๆ” ชินอ๋องซื่อจื่อเสวี่ยจิ้นกัดฟันกรอดแม้จะรู้สึกขัดใจเพียงใด แต่สุดท้ายก็ต้องไป มาดูกันว่าเสด็จลุงจะกลั่นแกล้
คุณหนูหกผู้ไร้ค่ากลายเป็นบ้าไปเสียแล้ว ตอนที่ 48 : จบอย่างที่ควรจะเป็น 1/2 ตอนจบ
ตอนที่[30]จบอย่างที่ควรจะเป็นภาพทุกอย่างตัดกลับไปที่ฉีจื่อหรานยังคงเป็นทารกน้อยครานี้เสิ่นเจียงร้องไห้ออกมาราวกับจะขาดใจ นั่นสิ นางเป็นแม่แบบใดกัน อุ้มท้องมาตั้งเก้าเดือน กว่าจะคลอดออกมา จื่อหรานในยามเป็นทารกก็น่ารักน่าชังยิ่ง นางทำกับเด็กที่ไร้เดียงสาเช่นนั้นได้อย่างไร สวรรค์ลงโทษแล้ว เป็นนาง นางเป็นมารดาที่ชั่วช้า เหล่าคนตระกูลฉีเริ่มรู้แล้วว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้น เป็นผลจากการกระทำที่ตนได้กระทำกับฉีจื่อหรานอย่างโหดร้ายในชาติก่อน ชาตินี้ก็ยังกระทำซ้ำรอบเดิมอีก ไม่แปลกที่จะได้รับความทุกข์ทรมานทั้งกายและใจเช่นนี้ บัดนี้ความรู้สึกโกรธแค้น ความรู้สึกไม่เข้าใจ ไม่ยินยอมได้แปรเปลี่ยนเป็นความรู้สึกผิดมาจากใจจริง “หรานเออร์พวกเราขอโทษเจ้า โปรดให้อภัยพวกเราด้วย”เหล่าผู้ที่รับหน้าที่คุมตัวตระกูลฉีไปส่งที่แดนเหนือ รีบลงมาจากรถม้าเมื่อรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติเกิดขึ้น ไม่นานพวกเขาก็ต้องถอนหายใจออกมาเพราะยามนี้เบื้องหน้าปรากฏเพียงร่างไร้วิญญาณของพ่อแม่ลูกตระกูลฉีเท่านั้น ใบหน้าของพวกเขายังมีคราบน้ำตาติดอยู่มากมายราวกับคนที่ร้องไห้ด้วยความทรมานจนถึงวาระสุดท้ายของชีวิต โดยเฉพาะคนผู้หนึ่งที
คุณหนูหกผู้ไร้ค่ากลายเป็นบ้าไปเสียแล้ว ตอนที่ 47 : จบอย่างที่ควรจะเป็น 1/1
ตอนที่[30]จบอย่างที่ควรจะเป็น “เหตุใดจึงแต่งงานกันไม่ได้พ่ะย่ะค่ะ” ยามนี้ชินอ๋องซื่อจื่อเสวี่ยจิ้นกำลังเอ่ยถามพระอัยยิกาพร้อมทั้งมีสีหน้าบึ้งตึงด้วยไม่พอใจอย่างยิ่งยวด “ย่าอนุญาตให้คบหากันนั่นก็ที่สุดแล้ว แล้วนี่เพิ่งคบกันได้หนึ่งเดือนจะแต่งงานกันเลยได้อย่างไร เวลาน้อยไป หรานเออร์หลานย่า ย่าไม่ยอมให้คบผู้ใดเพียงแค่ผิวเผินแน่นอน” เซี่ยไทเฮาว่าพลางดึงหลานสาวให้ไปอยู่ด้านหลังตน “แล้วหลานมิใช่หลานของเสด็จย่าเช่นเดียวกันหรือ อีกอย่างหลานหาใช่คนชั่วร้ายอันใด จะให้รอไปถึงเมื่อใดกัน เสด็จย่าอย่าใจร้ายกับหลานเลย” ว่าแล้วพลางส่งสายตาที่น่าสงสารไปให้คนรักที่อยู่ด้านหลังผู้เป็นย่า หวังว่านางจะเห็นใจเขาและช่วยพูดกับเสด็จย่า หากแต่นางกลับมีเพียงรอยยิ้มน้อย ๆ และไม่กล่าวอันใดอีก “ระยะเวลาไม่กำหนด แต่หากซื่อจื่อทำให้ย่าเห็นว่าเจ้าสามารถดูแลหรานเออร์ได้ดี เมื่อนั้นย่าจะอนุญาตเอง” “โธ่ แล้วหากว่ากว่าจะเป็นที่ถูกใจเสด็จย่ามันก็ผ่านไปหลายปีแล้วเล่า” “หลายปีก็หลายปีสิ ซื่อจื่อรอไม่ไหวหรือ เช่นนั้นย่าจะได้ให้หรานเออร์ไปแต่งกับผู้อื่นที่ความอดทนมีมากกว่า” “ไม่ได้นะพ่ะย่ะค่ะ!! เฮ้อ เช่นนั้น รอก็ร
คุณหนูหกผู้ไร้ค่ากลายเป็นบ้าไปเสียแล้ว ตอนที่ 46 : ต้นตอของโรคระบาด 1/2
ตอนที่[29]ต้นตอของโรคระบาด ใช้เวลากว่าแรมเดือนกว่าที่นางจะสามารถจัดการธุระสำคัญทั้งหมดเสร็จสิ้น หลังจากที่เหตุการณ์อันตรายผ่านพ้นไป ไทเฮาจึงได้ชวนเชื้อพระวงศ์ไปพักผ่อนที่ตำหนักซินหยานอีกครา แม้อากาศจะเริ่มเหน็บหนาวแล้วแต่ยังสามารถเดินทางออกไปได้อยู่ ยามนี้ที่นั่นคงงดงามไม่น้อย “จื่อหราน รอบนี้เราไปปีนเก็บผลไม้กันมาเยอะ ๆ อย่าให้พี่ใหญ่จับได้” ท่านหญิงเสวี่ยเร่อมากระซิบข้างหูนางด้วยความซุกซนเช่นเคย นั่นสินะ ผลไม้หลายอย่างที่เติบโตในอากาศหนาวคงกำลังออกผลผลิตเต็มต้น หากแต่สิ่งที่นางตื่นเต้นนั้นมิใช่แค่การเก็บผลไม้เหล่านั้นอย่างเดียว หากแต่เป็นสิ่งที่คนผู้นั้นกล่าวว่ามีบางอย่างจะพูดคุยกับนาง “หรานเออร์ พี่มีบางอย่างจะพูดคุยกับเจ้า” เพียงแค่ถึงตำหนัก เขาก็ไม่รอช้าที่ลากนางเข้าไปในป่า ในป่าที่เป็นป่าจริง ๆ หาใช่สวนบุปผาที่สวยงามแต่อย่างใด ลากมาอย่างรวดเร็วและไกลชนิดที่ว่าเสวี่ยเร่อตามไม่ทันกันเลยทีเดียว พร้อมทั้งคำเรียกขานที่เปลี่ยนไปทั้งหมด “เจ้าหนาวหรือไม่” เขาว่าพร้อมถอดเสื้อคลุมมาคลุมให้นางโดยไม่รอคำตอบ แต่เขาควรจะถามว่าเหนื่อยหรือไม่ก่อนสิ ก็เล่นลากกันมาไกลเช่นนี้ “เจ้า
คุณหนูหกผู้ไร้ค่ากลายเป็นบ้าไปเสียแล้ว ตอนที่ 45 : ต้นตอของโรคระบาด 1/1
ตอนที่[29]ต้นตอของโรคระบาด โทษของตระกูลฉีสามารถทำให้ร้ายแรงไปจนถึงขั้นประหารชีวิตเฉกเช่นองค์ชายห้าได้ แต่เพราะนางอยากให้พวกเขาได้ลิ้มรสความสิ้นหวังและการถูกทอดทิ้งว่าเป็นอย่างไร เมื่อไม่สามารถกลับบ้านและกลับมาสู่จุดเดิมที่เคยอยู่ ตกต่ำไร้คนเหลียวแล แบบนั้นคงจะเจ็บแสบกว่าการประหารและลิ้มรสความเจ็บปวดเพียงแค่ระยะเวลาสั้น ๆ ที่จริงแล้วตระกูลฉีไม่ได้ฉลาดล้ำโดยการไปร่วมมือวางแผนการกับองค์ชายห้าถึงเพียงนั้น แต่เพราะพวกเขาถูกหลอกใช้ ว่าจะมอบยารักษาให้รวมถึงช่วยแก้แค้นหากพวกเขาสามารถเผาที่เก็บยาสมุนไพรของนางได้สำเร็จ แต่น่าเสียดายที่มันไม่ได้ง่ายถึงเพียงนั้น เพราะสมุนไพรทั้งหมดนางเก็บเอาไว้ที่เรือนที่ถูกสร้างขึ้นใกล้กันกับเรือนซิ่งฝู แต่เมื่อลงมือทำแล้วก็ต้องรับผลของการกระทำ ชีวิตหลังจากนี้ของพวกเขาจะเป็นเช่นไรก็แล้วแต่โชคชะตากำหนดก็แล้วกัน ด้านองค์ชายห้าผู้ที่เป็นต้นเหตุและต้นตอของความวุ่นวายในเมืองหลวงที่เกิดขึ้นมาตลอดหลายวัน และเป็นคลื่นใต้น้ำในราชสำนักมาหลายปีก็ถูกจับกุมตัวและถูกสั่งโทษประหารเรียบร้อยแล้ว เรื่องราวเริ่มต้นที่องค์ชายห้าผู้ที่มักวางตัวเป็นกลางไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใด แท้จริงกลั
다른 추천
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง
จี้เวยเวย440.0K 조회수เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง
ปลายฝนต้นหนาว8.8K 조회수ย้อนรักทวงแค้น
วิ๋นเจิง218.5K 조회수ท่านอ๋องกับพระชายาพาลูกหนีภัยธรรมชาติ
หลันซานอวี่127.3K 조회수ท่านแม่ทัพ อย่ารังแกข้า
Bunmeebooks175 조회수จอมนางพญามาร
LiHong4.4K 조회수ขยะผู้นี้ข้ายกให้เจ้า
BigM00N167 조회수หยกลิขิตรัก
ไป๋เฉิน (白辰)68 조회수
