แชร์

บทที่ 153

ผู้เขียน: อวินจงมี่
บนรถของคนอื่น หรงฉือหลับไปไม่กี่นาที ไม่ได้หลับสบาย เมื่อลืมตาเห็นเฮ่อฉางปั่วดึงมือกลับไป ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก และถามแค่ "ถึงแล้วเหรอ?"

"ใกล้แล้ว"

หลังจากนั้นสองนาที รถก็มาถึงประตูโรงพยาบาล เฮ่อฉางปั่วอุ้มตานตานลงจากรถ พูดกับหรงฉือ "ให้คนของผมส่งคุณกลับไปไหม?"

หรงฉือส่ายศีรษะ "ไม่ต้องหรอก ฉันขับรถกลับเองได้"

เฮ่อฉางปั่วก็ไม่ได้ดึงดันเช่นกัน

หลังขึ้นรถ ขณะที่กำลังกลับบ้าน โทรศัพท์ก็ดังขึ้น เป็นข้อความที่เฟิงถิงเซินส่งมา ‘เดี๋ยวคุณย่าจะไปเยี่ยมคุณยาย พวกเราสามคนกลับไปที่ตระกูลหรงด้วยกันสักครั้งเถอะ’

ข้อความนี้ไม่อาจไม่ตอบกลับได้

เธอถือโทรศัพท์ โทรไปหาเฟิงถิงเซิน

ทางฝั่งเฟิงถิงเซินรับสายเร็วมาก "ฮัลโหล"

หรงฉือ "ฉันจะกลับไปรับซินซินไปเอง"

เธอพูดแบบนี้ ความจริงคือไม่คิดว่าเฟิงถิงเซินจะอยากกลับไปตระกูลหรงด้วยกันกับเธอ

ถึงอย่างไร ก่อนหน้านี้ตอนที่เธออยากให้เขากลับไปตระกูลหรงกับเธอ เขาก็มักจะมีข้ออ้างสารพัด

และครอบครัวของเธอก็ไม่ได้อยากเจอเขาตอนนี้

ฝั่งเฟิงถิงเซินเงียบไปสองวินาที หลังจากนั้นก็พูด "ได้"

หรงฉือได้ยินเขาพูดจบก็วางสาย มุ่งหน้าไปยังวิลล่าของเฟิงถิงเซิน

เมื่อเธอมาถึงวิล
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว   บทที่ 200

    “ความเห็นเหรอ จะมากหรือน้อยก็มีอยู่บ้างแหละ แต่ไม่เป็นปัญหาใหญ่โตอะไร” ประธานหยางว่า “บริษัทมีโครงการดี ๆ ผู้ถือหุ้นคนอื่นย่อมอยากส่งคนของตัวเองไปทำ แต่ปกติแล้วประธานเฟิงจะจัดแจงด้วยตัวเองน้อยครั้งมาก คนอื่น ๆ คงไม่มีความเห็นอะไรทั้ง ๆ ที่ประธานเฟิงเพิ่งจัดให้คนของตัวเองเข้ามารับหน้าที่ในบางส่วนหรอก? ยิ่งไปกว่านั้น ทั้งตระกูลหลินกับตระกูลซุนเองก็มีศักยภาพไม่เลว และเคารพกฎกติกามาก รวม ๆ แล้วไม่ถือเป็นปัญหาใหญ่โต”อวี้มั่วซวิน “...”เขาทนฟังต่อไปไม่ไหวแล้ว เลยกล่าวออกไปว่า “โอเค งั้นไม่รบกวนคุณกับครอบครัวแล้ว คราวหน้าถ้ามีเวลาค่อยกินข้าวด้วยกันนะครับ”ประธานหยาง “ครับ ๆ ๆ ”หลังประธานหยางปลีกตัวออกไป อวี้มั่วซวินก็บอกหรงฉือว่า “พวกเราก็เข้าไปกันเถอะ”หรงฉือ “อืม”เมื่อทานข้าวเสร็จ และกลับถึงบริษัทได้ไม่นาน ก็ได้รับรายงานว่าเหรินจี่เฟิงมาแล้วหรงฉือกับอวี้มั่วซวินยังคงไม่คิดจะพบหน้าเขาอีกเช่นเคยเหรินจี่เฟิงไม่ได้กลับไป กระทั่งถึงตอนเย็นที่หรงฉือเลิกงาน ขณะที่เดินไปลานจอดรถ เขาก็เรียกหรงฉือเอาไว้เสียก่อน “คุณหรง”หรงฉือหมุนตัวกลับไป กล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ประธานเหริน มีอะไรเหรอ

  • คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว   บทที่ 199

    หรงฉือว่า “พวกคุณไปกินเถอะ ฉันไปด้วยไม่ได้”เฟิงจิ่งซิน “อ้าว? แม่ไม่ไปเหรอคะ?”“อื้ม” เธอลูบหัวของเฟิงจิ่งซินเบา ๆ “แม่ต้องไปก่อนแล้ว หนูกับพ่อก็กินข้าวให้สนุกนะ”“อ๋อ...”หรงฉือยิ้มเล็กน้อย ไม่ได้พูดอะไรออกไปอีก เธอหมุนตัวจากไปโดยไม่แม้แต่จะหันกลับไปมองเฟิงถิงเซินมองแผ่นหลังของเธอ ทว่าไม่ได้พูดรั้งให้อยู่ต่อ เขากล่าวกับเฟิงจิ่งซินว่า “พวกเราเองก็ไปกันเถอะ”“ค่ะ”เพิ่งก้าวขึ้นรถ โทรศัพท์ของเฟิงถิงเซินก็ดังขึ้นมาคุณย่าเฟิงเป็นคนโทรศัพท์เข้ามาเขาเพิ่งรับสาย คุณย่าเฟิงก็กัดฟันพูดขึ้นมาแล้ว “นี่แกใช้บริษัทของครอบครัวเปิดโครงการใหม่ให้ตระกูลหลินกับตระกูลซุนเหรอ?!”เฟิงถิงเซินร้อง “อืม” ทั้งยังหัวเราะเล็กน้อย “คุณย่าเพิ่งรู้เหรอครับ?”“แก!” คุณย่าเฟิงยิ่งทวีความโกรธเกรี้ยว “แกหมายความว่ายังไง? นี่แก...จะหย่ากับเสี่ยวฉือใช่ไหม?”ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่ทำอะไรโจ่งแจ้งและใจกล้าแบบนี้ในเมื่อเขากล้ารับตระกูลหลินกับตระกูลซุนเข้ามาในขอบเขตของเฟิงซื่อกรุ๊ป ก็เท่ากับว่าไม่กลัวเธอรู้เท่ากับว่าเขาได้ตัดสินใจแล้วไม่รอให้เขาอ้าปากพูด คุณย่าเฟิงก็พูดขึ้นมาทันที “ฉันไม่ยอม! แล้วก็ถ้าแกอยา

  • คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว   บทที่ 198

    ลูกสนิทสนมกับเขา ก็นับว่าเป็นเรื่องปกตินอกจากนี้แล้ว เธอเองก็เห็นว่ายามที่พ่อแม่ผู้ปกครองบ้านอื่นคอยดูสามีหรือภรรยาของตัวเองเล่นเกมกับลูกนั้น พอสนุกมักจะหัวเราะไม่ก็ปรบมือร้องบอกว่าดีไปด้วย ยามที่เล่นได้ไม่ค่อยดีก็จะคอยร้อนรนอยู่ข้าง ๆ คนอื่นจึงรู้สึกได้ว่าพวกเขากลมเกลียวกันพอมาถึงหรงฉือแม้ว่าหรงฉือจะมีรอยยิ้มประดับบนหน้ายามที่ได้เล่นเกมกับลูก ทว่าคนอื่นกลับรู้สึกว่ามีบางอย่างไม่เหมือนกันเหมือนว่าเธอจะแปลกแยกจากสามีและลูกของเธออย่างไรอย่างนั้นแต่เมื่อนึกถึงคราวที่ประชุมผู้ปกครองครั้งก่อน เห็นได้ชัดว่าลูกสาวของหรงฉือก็สนิทสนมกับผู้หญิงคนนั้นดี อันที่จริงที่ตอนนี้หรงฉือแทรกความรู้สึกเข้าไประหว่างสามีของเธอกับลูกสาวไม่ได้ก็นับว่าเป็นเรื่องปกติลูกของตัวเองสนิทกับมือที่สามในความสัมพันธ์ของตัวเองแบบนั้น หากเป็นคนอื่นจะมีใครบ้างที่ไม่รู้สึกแย่?พอนึกถึงตรงนี้ เธอคิดว่าในใจของหรงฉือเองคงจะขมขื่นไม่น้อยเธอมองหรงฉือ ทว่ากลัวไม่รู้ว่าควรจะพูดปลอบใจออกไปอย่างไรดีหรงฉือเห็นความสงสารและความลังเลในแววตาของเธอแล้วหรงฉือรู้ว่าคุณแม่เถียนเถียนน่าจะเดาออกว่าเกิดเรื่องอะไรบางอย่างกับเ

  • คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว   บทที่ 197

    เฟิงถิงเซินเอ่ยถามอีกครั้ง “คุณจะเล่นหรือให้ผมเล่น?”หรงฉือมองเฟิงจิ่งซิน “ให้ซินซินตัดสินใจดีกว่า”“พ่อแล้วกัน” เฟิงจิ่งซินว่า “แม่เล่นบาสไม่เป็น พ่อเล่นบาสเก่งมาก ๆ ”หรงฉือเล่นบาสเป็นทว่าเธอก็ไม่ได้พูดออกไปในเมื่อเฟิงจิ่งซินตัดสินใจด้วยตัวเองเรียบร้อยแล้ว เธอเลยพูดออกไป “คุณเล่น”เฟิงถิงเซิน “ได้”ตอนนี้แดดแรงขึ้นทุกที ความร้อนด้านนอกห้องก็พุ่งสูงขึ้นไม่น้อย เฟิงถิงเซินถอดเสื้อโค้ตตัวยาวสีดำที่คลุมตัวออก แล้วยื่นให้เธอ “ช่วยถือไว้ให้ผมหน่อย”หรงฉือ “...”เธอรับมา จากนั้นก็วางลงบนพื้นหญ้าข้าง ๆเฟิงถิงเซิน “...”เขาเลิกคิ้ว แต่ไม่ได้พูดอะไรเพียงแต่ตอนที่เกมใกล้จะเริ่มขึ้น เขากลับพูดกับเธออย่างไม่ให้ทันตั้งตัว “เดี๋ยวตอนถ่ายวิดีโอ ก็คอยตามจังหวะของพวกเรามาด้วยนะ อย่าเอาแต่ยืนถ่ายอยู่กับที่”หรงฉือ “...รู้แล้วน่า”กฎกติกาของเกมมดน้อยส่งบอลคือ ‘เริ่มด้วยการที่ผู้ปกครองต้องใช้เชือกลากห่วงเดินไปข้างหน้า ซึ่งผู้ปกครองต้องคอยเลี้ยงเดาะลูกบาสให้อยู่ในห่วงไปด้วย เมื่อถึงจุดหมายปลายทาง ก็ให้ลูกเป็นคนคอยดึงห่วง ส่วนผู้ปกครองคอยเลี้ยงบอล ระหว่างทางไปและกลับนั้น ลูกห้ามออกจากห่วง

  • คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว   บทที่ 196

    เฟิงจิ่งซินวิ่งเข้ามาแปะมือกับหรงฉือด้วยท่าทางดีใจ “แม่คะ พวกเราชนะแล้ว!”หรงฉือแปะมือกับเธอ “อื้ม”เฟิงถิงเซินเองก็เดินมาหาเธอด้วย “ถ่ายไว้แล้วเหรอ?”“อืม” หรงฉือตอบ พลางส่งวิดีโอไปให้เขาหลังเล่นเกมเก้าอี้ดนตรีจบ ต่อไปก็คือเกมวงล้อเพลิงไร้เทียมทานกฎกติกาของเกม ‘ครอบครัวสี่ครอบครัวจะต้องจบกลุ่มกันเป็นหนึ่งทีม สมาชิกในทีมทุกคนทางหนึ่งจะต้องคอยหมุนแถบวงกลม อีกทางหนึ่งจะต้องคอยเหยียบแถบวงกลมให้เคลื่อนตัวไปด้านหน้า ทีมที่ถึงเส้นชัยก่อนจะเป็นฝ่ายชนะ’เฟิงถิงเซินมองหรงฉือ “รอบนี้คุณเล่น?”เฟิงจิ่งซินเองก็พยักหน้าเช่นกัน “รอบนี้แม่มาเล่นกับหนูนะคะ”หรงฉือไม่มีความเห็นอื่น “ได้จ้ะ”เมื่อเกมกำลังจะเริ่ม หรงฉือก็มองกระเป๋าของตัวเองแล้วชะงักไป ตอนนี้เอง เฟิงถิงเซินได้ยื่นมือมาหาเธอ “เอามาให้ผมเถอะ”“...ขอบคุณ”หรงฉือยื่นกระเป๋าของตัวเองให้เขาสามีภรรยาคู่อื่น ถ้าสามีช่วยภรรยาถือกระเป๋านั้นบอกได้เลยว่าเป็นเรื่องธรรมดาทว่าระหว่างพวกเขาแล้ว นี่กลับเป็นครั้งแรกที่เฟิงถิงเซินช่วยเธอถือกระเป๋าหรงฉือไม่รู้ว่าเฟิงถิงเซินเคยถือกระเป๋าให้หลินอู๋มาก่อนไหมวันนี้เขาไม่ได้ใส่เสื้อผ้าทางการอ

  • คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว   บทที่ 195

    เฟิงจิ่งซินไม่อยู่ หรงฉือยิ้มเล็กน้อย แล้วกล่าว “พวกเราใกล้จะหย่ากันแล้วค่ะ”ที่จริงคุณแม่เถียนเถียนเองก็พอจะเดาได้ เพราะอย่างไรแล้วหรงฉือมีลูกสาว ทว่ากลับพักอยู่ตรงข้ามบ้านเธอเพียงคนเดียว...ยิ่งไปว่านั้น ครั้งก่อนหรงฉือไม่ได้มาเข้าร่วมประชุมผู้ปกครอง คนที่มากลับเป็นผู้หญิงเซ็กซี่หน้าตาสะสวยคนหนึ่งเฟิงถิงเซินกลับเป็นฝ่ายกล่าวทักทายก่อน “สวัสดีครับ”คุณแม่เถียนเถียน “สวัสดีค่ะ...”เฟิงถิงเซิน “พวกคุณรู้จักกันเหรอครับ?”ปากเอ่ยถามคุณแม่เถียนเถียน ทว่าพอถามจบสายตาของเขากลับมองมาที่หรงฉือหรงฉือไม่อยากสนใจเขา เลยไม่ได้ตอบอะไร คุณแม่เถียนเถียนเป็นฝ่ายพูดขึ้น “ฉันกับเสี่ยวฉือเป็นเพื่อนบ้านกันน่ะค่ะ”เห็นบรรยากาศระหว่างหรงฉือกับเฟิงถิงเซินดูท่าไม่ค่อยจะดี อีกทั้งหรงฉือก็มีท่าทางเหมือนไม่อยากสนใจเฟิงถิงเซิน เธอเลยรีบหาข้ออ้างปลีกตัวออกไปเฟิงถิงเซิน “ดูเหมือนว่าจะเข้ากับเพื่อนบ้านใหม่ได้ไม่เลวเลยนะ”หรงฉือก้มหน้าดูโทรศัพท์เฟิงถิงเซินเองก็ไม่ได้โกรธเคือง ทว่ากลับไม่ได้พูดอะไรออกไปอีกตอนนี้เฟิงจิ่งซินกลับมาแล้ว กิจกรรมพ่อแม่ลูกของทางโรงเรียนใกล้จะเริ่มเต็มทีกิจกรรมพ่อแม่ลูกพวกน

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status