LOGINShare
ตอนที่ 3
Last Updated:
2024-11-22 19:49:17ธรรมดาเขาคงนึกรำคาญใจไม่น้อย เมื่อใจไม่รักดียังเฝ้าฝันว่าจะได้จูบเธออีกไหม มันเป็นจูบที่ดีที่สุดตั้งแต่มีลมหายใจมา แน่ล่ะว่าคำตอบคือไม่ได้ ไม่ควรวันหวั่นไหวกับเจ้านายในที่ทำงานโดยเด็ดขาด
“...ทางนี้ค่ะคุณน้อง เอสเปรสโซ่ขม ๆ จืดชืดจืดสนิท คุณเฌอเอมเธอไม่กินน้ำตาลนะคะ” ผู้จัดการสาววัยห้าสิบห้าเรียกหาเลขานุการคนใหม่ เพื่อบอกเรื่องรายละเอียดเล็กน้อย เมื่อมองเห็นฝรั่งหนุ่มเดินผ่านห้องครัวของออฟฟิศ
พนักงานบริษัท IMR มีห้องทำงานกว้างขวางครอบคลุมทั้งชั้นแปดสิบห้า ชั้นบนสุดของตึกระฟ้า ต่างคนมักมาชงกาแฟดื่มในช่วงเช้า วันนี้บรรดาสาวน้อยใหญ่คงตั้งใจเข้ามาทักทายฝรั่งรูปงาม พูดคุยกับเขาอย่างเป็นกันเอง
“คุณอองเดรอย่าให้เธอดื่มกาแฟเยอะไปนะคะ คุณหมอกำชับเรื่องสุขภาพ นุ้ยได้ยินมาว่าอาทิตย์ก่อนเธอหอบเกือบตายแหนะ”
“จริงด้วย แต่พิมพ์ว่าแปลกอยู่นะคะ เธอไม่ได้หอบมาตั้งแต่เล็ก ๆ แล้ว คนรวยอะ คุณหญิงเธอพาลูกสาวไปรักษาเมืองนอกนู่น คุณเฌอเอมเธอเลยแข็งแรงดี แทบไม่มีอาการอะไรเลย”
“อ้อ ครับ ขอบคุณนะครับสำหรับข้อมูล เรื่องอาการของคุณเฌอเอม คุณนุ้ย คุณพิมพ์นะครับ?”
“ค่ะ ส่วนคนนั้นป้าปิ๊ก” พนักงานสาวชี้ผ่านเข้าไปในห้องทำงานด้านหลัง อีกคนก็รีบเสริม
“มีอะไรถามได้ พวกเรามีข้อมูลเยอะ อยู่มานานแล้ว ยิ่งป้าปิ๊กนะ สามสิบปีค่ะ”
“นานจริงนะครับ นานกว่าผมอีก” ในท่าทีให้ความสนใจกับบทสนทนา อองเดรไม่ใช่คนถือตัวเลย สาว ๆ แต่ละคนจึงบอกเล่าเรื่องราวในที่ทำงานเท่าที่พวกหล่อนสามารถช่วยได้อย่างเต็มใจ โดยเฉพาะเรื่องนินทา
ส่วนคุณป้าปิ๊กผู้จัดการฝ่ายดูแลสินค้าอีกคน ลุกจากที่นั่งของหล่อนมาหลุบตามองซ้ายอย่างระวัง พูดเบา ๆ โดยไม่ได้ยกมือป้องปากกระซิบให้เป็นพิรุธ
“... นังหัวหน้าเลขาฯ มันลาพักร้อน คุณน้องระวังไว้นะ นางชอบทำตัวเป็นเจ้านาย เป็นเจ้าของบริษัท ขนาดพี่ว่าคุณเฌอเอมเธอเฉียบสุด ยังเห็นว่าเธอเกรงใจนางมาก”
“ไม่รู้ใครเป็นเจ้านายลูกน้อง นางนิดหน่อย นางขี้สั่งไม่หน่อยเลยอะ”
“อีนิด อีบ้า ฮ่า ๆ น้องหมายถึงละครเมื่อคืนน่ะค่ะ ที่เขาตบกันมันเนอะ”
สาววัยสามสิบหัวเราะกลบเกลื่อน เหมือนพูดคุยเรื่องทั่วไป สำหรับอองเดรแล้ว ถ้าจะให้พูดถึงฝีมือการแสดงของพวกหล่อนน่ะหรือ ระดับรางวัลออสการ์!
แต่ดูท่าทางแล้วนิดหน่อยไม่มีใครชอบเลยสักคน อองเดรสะบัดข้อมือขึ้นดูนาฬิกาครั้งหนึ่ง เกือบจะถึงเวลาที่เจ้านายมาถึงบริษัท ฉีกยิ้มกว้างหวานจนเห็นเขี้ยวคมตรงมุมปาก เรียกเสียงกรี๊ดเบา ๆ จากพวกหล่อนที่ยังไม่ชินสักที
“งั้นผมไปก่อนนะ ขอบคุณครับ”
----------------------------------
อาหารตารสเลิศของบริษัทตอนนี้ หนีไม่พ้นเลขาฯ ฝรั่งรูปงาม นัยน์ตาสีมรกต ขายาวชะลูด ด้วยความสูงกว่าหนึ่งร้อยแปดสิบเก้าเซนติเมตรทำให้กางเกงสแล็คเข้ารูปธรรมดา กลายเป็นกางเกงขาเต่อตามเทรนด์ปี 70 ปลายรองเท้าเป็นเงามันเตะตาสาว ๆ ทั้งอาคารให้หันคอมองขวับ
ตัวเขาแทบจะสูงสุดในตึกเวลานี้ บรรดาหนุ่มสาวเอเชียมาเดินเฉียดใกล้ ราวว่าจมหายไปในกลุ่มผู้คนซึ่งกลายเป็นหมู่คนแคระเลยทีเดียว
อองเดรรู้ตัวเองดี เขาเลยพยายามเดินตามหลังเจ้านายสาว เว้นระยะห่างอย่างเหมาะสม เวลาพูดจากับเจ้านาย เขาจะก้มหน้าลงเล็กน้อย ไม่ใช้การหลุบสายตาลงมองคนตัวเตี้ยกว่า เพื่อความสุภาพและมีมารยาท
ในเรื่องของการทำงานก็ไร้ที่ติ เขามาทำงานได้แค่สามวันเลยถูกจับตามองจากเจ้านายใหญ่อย่างคุณหญิงวริศรา ไอยเรศ ไหนจะว่าที่คู่หมั้นของคุณเฌอเอมที่เห็นภาพบาดตาบาดใจ หายหน้าหายตาไปหลายวัน
“ฉันขอกาแฟเพิ่มอีกแก้ว วันนี้คงเลิกดึกนะ” เสียงหวานบอกคนที่เดินตามหลัง เธอไม่ลืมว่าดื่มกาแฟมาสองแก้วแล้ว ขณะปลายส้นสูงของรองเท้าหนังสีขาวก้าวเดินฉับไว หยุดหน้าประตูไม้สักสลักลายงดงาม
“คุณหมอแนะนำว่าไม่ควรดื่มเกินสามแก้วนะครับ อาจารย์หมอขอนัดหมายตรวจสุขภาพด้วย พยาบาลแจ้งว่าคุณมีอาการหอบ ทั้งที่ไม่หอบมานานแล้ว”
“งั้นแก้วสุดท้ายเลย ชงมาครึ่งแก้วก็ได้” ไม่ทันจะได้เปิดประตู เธอพลันขมวดคิ้วมุ่น หันไปบอก “มีรายงานว่าการดื่มกาแฟวันละสามแก้วสามารถลดอาการหอบหืด”
“รายงานที่ไหนครับ เชื่อถือได้หรือเปล่า?”
หญิงสาวกลอกตาไปมา ไม่น่าเชื่อว่าคนมีความรู้ มีวุฒิภาวะอย่างเธอจะกล้าตอบ
“อ่านมาในเน็ต”
“อ้อ มีที่มาที่ไปอยู่นะครับ”
“มีสิ แต่ว่าไม่รู้เชื่อถือได้ไหมนะ เอ้อ... ” แล้วเธอก็เงียบไป ไหวไหล่มองไปอีกทางด้วยท่าทางเขินอาย “แบบว่าฉันคงเป็นโรคสำออยน่ะ แต่ตกลงไปหาหมอเย็นนี้”
เลขาฯ หนุ่มคงไม่กล้าหัวเราะเยาะเจ้านายในพื้นที่สาธารณะ ยังเผลอคิดว่าเธอกำลังเล่นมุกตลก ขณะเอื้อมมือไปเปิดประตูให้ ด้วยความเป็นสุภาพบุรุษ
“ถ้าอย่างนั้นผมขออนุญาตเปลี่ยนตารางนัดหมายให้บอสใหม่ หาหมอไม่น่านานเกินสองชั่วโมง แล้วนัดทานข้าวกับคุณ...”
“ไม่ไปค่ะ ฉันไม่อยากไป คุณโทรบอกหญิงแม่ให้หน่อยว่าฉันหอบขึ้นมากะทันหัน อาจหาหมอนานเกินสองชั่วโมง”
เฌอเอมมีสีหน้าหงุดหงิดหลังจากนั้น เธอเดินเข้าไปหย่อนก้นนั่งลงบนโซฟาผู้บริหาร ด้วยความคิดว่าทำไมต้องได้ยินเรื่องพวกนี้อยู่เรื่อย ทำไมเธอจะต้องเป็นนกน้อยในกรงทอง พอพูดถึงศัตรูตัวฉกาจ อีตาคู่หมั้นโรคจิตอย่าง ‘วัชรพล’
คนบ้าอะไรชื่อเหมือนถนน! อุปนิสัยก็ดิบเถื่อนแข็งกระด้างเหมือนดินลูกรัง ขืนแต่งงานไปได้ตกนรกทั้งเป็น ต่อให้คุณหญิงแม่จะชอบเขาเพราะร่ำรวยก็ตามที
ข้อดีเพียงข้อเดียวที่ผู้ชายคนนี้มีก็คือปลิ้นปล้อนหลอกลวงเก่ง สร้างภาพเก่ง
หญิงสาวตัดสินใจเล่ารายละเอียดเล็กน้อยว่าเธอไม่ทานข้าวเย็นเพราะอะไร ยังพูดถึงเรื่องวันก่อน เธอจำเป็นต้องบอกกับเลขาฯ ผู้เคราะห์ร้าย หลังไปนอนคิดดูแล้วว่ามันไม่ใช่ความผิดของอองเดรจริง ๆ
“... เอาเป็นว่าฉันขอโทษที่ดึงคุณมาเป็นเครื่องมือ วันนั้นฉันรำคาญไอ้วัชร ฉันไม่ชอบขี้หน้ามันแต่หนีไม่ได้ หญิงแม่ชอบเขา”
“ไม่เป็นไรครับ”
“หวังว่ามันจะเป็นความลับระหว่างเรานะคะ คุณเลขาฯ”
“แน่นอนครับ ตราบใดที่คุณไม่พูดมัน รับรองว่าผมจะเก็บเป็นความลับไปตลอด”
เลขานุการหนุ่มรับปากเป็นมั่นเหมาะ ส่งยิ้มให้เธออย่างจริงใจ ด้วยความคิดที่เปลี่ยนไป เขาเริ่มไว้วางใจว่าเธอ คิดว่าคงไม่เลวร้ายสักเท่าไร
อย่างน้อยเขาก็ได้รับคำขอโทษจากคนเป็นเจ้านาย ทั้งที่เธอไม่จำเป็นต้องพูดมันก็ได้
Latest chapter
คุณเลขาในความลับ ตอนที่ 32
สองสายตาสบประสานกันลึกซึ้ง ไม่มีใครกล้าขัดจังหวะสองหนุ่มสาวที่จับมือกันแน่น เว้นเพียงพนักงานสาวคนหนึ่งซึ่งมัวแต่สนใจจอสี่เหลี่ยม เพิ่งเห็นว่าเจ้านายและเพื่อนร่วมงานมา“คุณเฌอ... ไม่กลับมาช่วยงานคุณหญิงกับอาจารย์จริงหรือคะ? นุ้ยเหงาแย่...”“คงไม่มาแล้ว... อุ้บ...!” เฌอเอมยกมือปิดปากทันควัน พลันวิ่งไปเข้าห้องน้ำที่ใกล้ที่สุด โดยมีสามีตามไปติด ๆอองเดรก้มหน้าลงมองคนที่กอดชักโครกราวคนรักพรากจากกันมาแสนนาน ช่วยลูบหลังให้ด้วยสีหน้าสงสัยเป็นกังวล“เฌอเป็นอะไร? ทำไมอ้วกล่ะ อาหารเป็นพิษเหรอ ใช่กิมจิที่กินเมื่อวานหรือเปล่า”เมื่อคืนวานไปเดินตลาดกลางคืน กินเที่ยวกันเพลิน ชายหนุ่มคิดได้เพียงอย่างเดียว แต่เขาดันลืมไปเสียสนิท! เมื่อมองใบหน้าสดสวยซีดเผือดเหยเก ได้ยินเสียงกรี๊ดกราดของพนักงานในห้องกว่าสิบชีวิต ซึ่งมีคุณป้าปิ๊กเป็นตัวตั้งตัวตี“ว๊ายยตายย คุณเฌอมีน้องแน่ ๆ เลยค่าา พี่ปิ๊กแสดงความยินดีล่วงหน้านะค้าา!”“ผู้หญิงผู้ชายคะเนี่ยย ดาวจะได้อุ้มหลานฝรั่งตาฟ้า หน้าตาจิ้มลิ้มแล้วใช่ไหม?”“คุณเฌออ... มีน้องฝรั่ง! นุ้ยจะได้อุ้มหลานแล้ว อย่าลืมพาน้องมาวิ่งเล่นนะคะ”สิ้นเสียงโวยวายหยอกล้อ คุณหญิงแม่ผู้
คุณเลขาในความลับ ตอนที่ 31
“เฌอเอม หยุดร้องได้แล้วนะ เราสองคนไม่ได้ลำบากขนาดนั้นหรือเปล่า เราพอมีพอกิน ถึงเป็นคนทำงานหาเช้ากินค่ำ เราก็มีชีวิตอยู่ได้ ความรู้เรามี วุฒิบัตรวิชาชีพเรามี เรามีความสามารถมีเงินเก็บสักก้อน ค่อยไปหาธุรกิจทำ หาอนาคตของเรา ไม่มีอะไรต้องกลัว...”“เฌอแค่ดีใจค่ะ เฌอได้เจอพี่ฝรั่ง เลขาฯ คนโปรดของเฌอ ขอบคุณที่พี่เดินเข้ามาสมัครงานบริษัท IMR ขอบคุณทุก ๆ อย่างที่พี่ทำให้เฌอ คุณเฌอเอมเหมือนถูกลอตเตอรีรางวัลที่หนึ่ง” แล้วเธอก็หัวเราะกลบเสียงสะอื้นไห้ ซุกใบหน้าลงในอ้อมแขนแข็งแรง อบอุ่นปลอดภัยอย่างที่สุดต่อให้ชายหนุ่มอาจไม่ได้รวยล้นฟ้า เป็นแค่คนเดินดินธรรมดา เรื่องบางเรื่องช่างไม่มีเหตุผล สำหรับเฌอเอมแล้ว มันเป็นเพียงความปรารถนาที่จะใช้ช่วงเวลาสุขทุกข์ร่วมกัน----------------------------------“ของป๊าไม่ต้อง บาทเดียวลูกก็ไม่ต้องให้ ส่วนของคุณหญิงถ้าเธออยากได้คืน ป๊าจะให้ฝ่ายบัญชีคำนวณให้แล้วกันนะ” คุณพ่อเข้ามาพูดเรื่องนี้ต่อหน้าฝ่ายบัญชีในบริษัทรอบหนึ่ง ตอนลูกสาวเข้ามาเก็บของทั้งหมดไปจากโต๊ะทำงานเรื่องเงิน ๆ ทอง ๆ ขาดเกินไปแม้แต่บาทเดียวไม่ได้ เป็นธรรมดาของคุณหญิงวริศรา แต่เป็นเพราะว่าเจ้าตัวไม่
คุณเลขาในความลับ ตอนที่ 30
‘ไปแล้ว... อะไรเนี่ย ทำไมจอดแว้บเดียวไปแล้วอะ คนยังไม่ทันขึ้นเลย’เฌอเอมไม่รู้ตัวว่าเจ้าของร่างสูงในเชิ้ตสีกรมท่ามาหยุดยืนอยู่ข้าง ๆ ได้สักพัก หลังจากที่เธอทำเก้ ๆ กัง ๆ ถามอะไรคุณป้า สักพักก็นั่งลงมองรถเมล์ตาละห้อย“ทำไมไม่โทรเรียกพี่ล่ะครับ?”หญิงสาวมองขวับตามแววตาตัดพ้อ อองเดรผ่อนลมหายใจออกมาหนัก ๆ เมื่อเธอกลอกตาไปมาอย่างคนไร้ความมั่นใจ ผิดจากคุณเฌอเอมคนเดิมที่เขาเคยรู้จัก“คือเฌอ... ทะเลาะกับหญิงแม่ เฌอคืนของหญิงแม่ไปหมด เหลือแค่บัตรประชาชนกับ ATM เฌอ...”“อยากนั่งรถเมล์เหรอ?”ดวงตาคู่สวยฉาบประกายแห่งความหวัง เมื่อคนรู้ใจไม่เอ็ดว่าเธอสักคำ เขาสนับสนุนความคิดพิสดารของเธอ โน้มตัวลงกุมมือที่เล็กกว่าแนบแน่น“ไปสิ พี่พาไป จอดรถไว้ที่นี่ก็ได้ครับ ไว้ค่อยมาเอา” พูดพลางสอดประสานทุกปลายนิ้วเข้าหาหว่างนิ้วของหญิงสาวอย่างคู่รัก ส่งยิ้มหวานจนเห็นไรฟันขาวครบทุกซี่ เฌอเอมเลยอมยิ้มแก้มกลมตุ่ย ด้วยใจปลื้มปิติยินดี----------------------------------เช้านี้เจ้านายสาวในเสื้อยืดกางเกงยีนเดินไปเดินมาในห้องนอนของเลขาฯ ที่กลายมาเป็นสามีถูกต้องตามกฎหมาย แต่เธอตกอยู่ในสภาพไม่มีเงินติดตัวสักบาท หลังส่งคืน
คุณเลขาในความลับ ตอนที่ 29
“เอาเป็นว่าเป็นทางเลือกสุดท้าย พี่เองก็ไม่อยากให้เฌอเสียหาย ถึงเฌอเป็นผู้ถูกกระทำ คนที่ควรอายคือผู้กระทำความผิด ไม่ใช่เฌอเอม...” สิ้นเสียงขู่ฟ่อ นอกเสียจากชายหนุ่มมีหนทางหนีทีไล่ให้กับหญิงสาวแล้ว เขาพร้อมเรียกร้องความยุติธรรมให้อีกหลายคน นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่นายวัชรพลล่วงละเมิดทางเพศผู้หญิงมากหน้าหลายตา อย่างไม่เคยสำนึกรู้ผิดชอบชั่วดีสักครั้งถึงแม้ว่าบรรดาสาว ๆ ส่วนใหญ่อาจยอมเป็นของเล่น เพราะว่ามันรูปหล่อบ้านรวย เปย์ไม่อั้น อองเดรไม่ยอมให้ผู้หญิงของเขาถูกเอาเปรียบอีกต่อไป“ว่าแต่... พี่จะพาเฌอไปไหนคะ?” ถามหน้าเหลอหลา ชายหนุ่มล้วงหยิบกุญแจจากกระเป๋ากางเกง เปิดประตูรถผลักเธอเข้าไปในรถยนต์ดื้อ ๆ“ไปอำเภอ ตอนนี้ เดี๋ยวนี้”“ฮะ!? ไปทำอะไรอำเภอ” ใบหน้าสดสวยตื่นตระหนกตกใจไม่ทันคนขับ รถยนต์ญี่ปุ่นสีขาว รถส่วนตัวของเลขานุการหนุ่มก็แล่นฉิวออกไปแล้ว“ทีหญิงแม่ของเฌอยังบังคับเฌอได้ พี่จะบังคับเฌอบ้าง ต่อไปนี้ใครมันมายุ่งกับเมียจะได้ฟ้องข้อหาคบชู้ ประจานมันให้ไม่มีที่ยืนในสังคม ให้หุ้นมันตก เจ๊งไปให้หมด หิวเงินกันนักใช่ไหม”ท่าทีเกรี้ยวกราดของเลขาฯ ที่จับพวงมาลัยอย่างมั่นคง ทำเอาเจ้านายไม่กล้าเถีย
คุณเลขาในความลับ ตอนที่ 28
ลูกมีความสุข พ่อก็มีความสุข คุณพ่อเหมือนได้ลูกสาวคนเดิมกลับมาสักชั่วขณะหนึ่งหญิงสาวไม่ทานอะไรนอกจากผักผลไม้ที่อาป๊าตักให้ อาหารรสเลิศคล้ายว่ามีรสชาติขมไปเสียอย่างนั้น เธอเขี่ยสลัดในจาน หันไปสนใจเลขานุการอีกคน“นิดส่งนัดหมายให้ทางนั้นไปแล้วนะคะ เรียบร้อยทุกอย่างค่ะ โรงแรม เสื้อผ้า...”“ดีมากเลยคุณนิด แม่อดใจไม่ไหวจะได้เห็นลูกสาวเป็นฝั่งเป็นฝา” แล้วคุณแม่จึงบอกับลูกสาวในฝั่งตรงกันข้าม “วันพฤหัสห้าโมงเย็น เข้ามาที่บ้านนะ”“ค่ะ หญิงแม่ เฌออิ่มแล้วไปแล้วนะคะ”ลูกสาวตอบรับคำขอของคุณหญิงแม่อย่างว่าง่ายเสียจนคนในบ้านต่างแปลกใจ เธอยังลุกขึ้นยกมือประนมไหว้ลาคุณพ่อคุณแม่และญาติคนอื่น ๆ อย่างสุภาพนอบน้อม“มีอะไรครับ? คุณวัชระ” ทั้งน้ำเสียงและสีหน้าไม่พอใจ นัยน์ตาคู่สีมรกตฉายประกายโทสะ สบมองแววตาคมกริบของชายตรงหน้าด้วยความรู้สึกโกรธแค้นเกลียดชัง“วันที่สิบยังนัดหมายเดิมนะ แหวนมาอาทิตย์หน้าวันพฤหัสฯ ที่บ้านน้องเฌอ วันนี้จะมาพาไปลองชุด รอหญิงแม่ก่อน”“...”อองเดรเกือบพ่นพิษร้ายในถ้อยคำใส่ศัตรูหัวใจ เข้าใจว่าอีกฝ่ายคงคิดว่าเขาเป็นผู้ชายให้เจ้านายคั่วเล่น ไม่ได้รู้เลยว่าเขาและเธอคบหากันจริงจังมาหลายเ
คุณเลขาในความลับ ตอนที่ 27
“กลายเป็นพวกคลั่งรักตั้งแต่เมื่อไรกันคะ?”“เพิ่งเป็นครับ ตอนมาเจอคุณเฌอเอมนี่แหละ ไม่รู้หยอดยาอะไรใส่พี่”“ก็เลยชอบทำตัวติดเมีย?”“ชอบสุด ๆ ชอบอยู่กับคุณเฌอ ชอบเอาใจคุณเฌอ ไปไหนก็คิดถึงคุณเฌอ”“พี่เป็นโรคติดเมียมาตั้งแต่เมื่อไร มีเมียมาแล้วกี่คนล่ะเนี่ย น่าสงสัยจริง ๆ นะ” สีหน้าฉงนมองเจ้าของอ้อมกอดอุ่น เขายิ้มอ่อนมองเธอบอกว่าไม่เคยมีเมีย ที่ผ่านมาก็นับไม่ได้เลยสักคนเพราะว่าเขาไม่เคยจริงจังกับใคร“เชื่อเถอะว่าพี่มีคนเดียว มีรักเดียว พิสูจน์ได้...”พลันนัยน์คู่สวยสีมรกตฉายประกายอ่อนโยนเร่าร้อน สร้างความเชื่อมั่นให้กับหญิงสาวผู้ไม่เคยอดใจไหว เธอคิดว่าการสานสัมพันธ์กับคนรักทุกคืนวันเป็นเรื่องแสนวิเศษ อองเดรทะนุถนอมเธอราวแก้วอันแสนบอบบาง ขณะเดียวกันนั้นกลับร้อนแรงถึงอกถึงใจในห้องที่มีเฟอร์นิเจอร์บิวท์อินอย่างสวยงามลงตัว สไตล์โมเดิร์นลอฟท์ทันสมัย โทนสีขาวสลับดำ เสียงหัวเราะคิกคักอย่างอารมณ์ดีดังกังวานเฌอเอมแน่ใจว่าเธอได้ยินเสียงหัวเราะของตนเองนับครั้งได้ ชีวิตราวนกน้อยในกรงทองของคุณแม่ ข้าวของเงินทองมากมาย บ้านหลังใหญ่ไม่สามารถทำให้เธอมีความสุข สิ่งเหล่านั้นตอบสนองจิตใจเธอไม่ได้ ต่างจากกา
