บทที่ 1

อวิ๋นซูแต่งงานแล้ว

เจ้าบ่าวไม่ใช่เฮ่อหย่วนเจ๋อว่าที่คู่หมั้นที่คบกันมาแปดปี

แต่เป็นชายหนุ่มที่เพิ่งเจอกันไม่ถึงห้านาที รู้ข้อมูลพื้นฐานแค่เพียงเล็กน้อยคนหนึ่ง

“เสียใจตอนนี้ยังทันนะ”

ในห้องรับรองของว่าที่การอำเภอ ชายหนุ่มชำเลืองมองอวิ๋นชูด้วยสายตาดูถูกแวบหนึ่งเป็นการเตือน

อวิ๋นชูขยำชายเสื้อที่ใกล้จะขาดแหล่ไม่ขาดแหล่ ขณะเดียวกันใบหน้าที่ไร้ความรู้สึกของเฮ่อหย่วนเจ๋อก็ผุดขึ้นมาในหัวสมอง

เมื่อสามวันก่อน เฮ่อหย่วนเจ๋อที่คอยแต่หลบเลี่ยงเธอราวกับเห็นงูมาตลอดก็เป็นฝ่ายชวนเธอไปกินมื้อค่ำ วินาทีที่รับสาย เธอคิดอย่างไร้เดียงสาว่าการลงทุนลงแรงมานานแปดปีมันเกิดผลลัพธ์แล้ว

เธอแต่งตัวสำหรับออกเดต สิ่งที่เธอรอคอยไม่เพียงแต่เฮ่อหย่วนเจ๋อเท่านั้น เธอยังรอภาพสวีทที่เขาจับมือของเธอนั่งส่งยิ้มหวานให้กันอยู่บนเก้าอี้อีกด้วย

——ลูกพี่ลูกน้องของเธอ!

เธอยังไม่ทันตกผนึกความสัมพันธ์ของทั้งสองคน เฮ่อหย่วนเจ๋อก็ทิ้งระเบิดลูกใหญ่

“บริจาคไตให้ซือฉิงซะ แล้วผมจะแต่งงานกับคุณ”

อวิ๋นชูเหมือนโดนฟ้าผ่าเปรี้ยง มองเฮ่อหย่วนเจ๋อด้วยสายตาไม่อยากเชื่อ

สายตาของชายหนุ่มที่อยู่ตรงข้ามกลับเย็นเยียบละคนเกลียดชัง เหมือนกับว่าผู้หญิงที่อยู่ตรงข้ามไม่ใช่ว่าที่คู่หมั้นที่ดูแลเขามาตลอดแปดปี แต่เป็นศัตรูที่ฆ่าพ่อของเขา

อวิ๋นชูเหมือนตกลงไปในถังน้ำแข็ง

เธอและเฮ่อหย่วนเจ๋อถูกหมั้นหมายกันมาตั้งแต่เด็ก ในวัย 16 ปี หลังจากที่เธอกลับประเทศ เธอตกหลุมรักเฮ่อหย่วนเจ๋ออย่างไม่อาจปิดบังได้

แปดปีมานี้ เพื่อดูแลเขาให้ดีที่สุด เธอเรียนรู้วิธีการซักผ้าและต้มซุป เพื่อกลายเป็นภรรยาที่คู่ควรกับเขา เธอเรียนเปียโนและวาดรูป ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าเขาเกลียดเธอ แต่ก็ยังรักเขาเหมือนแมลงเม่าที่บินเข้ากองไฟโดยไม่สนใจใครหน้าไหนทั้งนั้น

เพื่อในสักวัน เขาจะเห็นถึงความดีของเธอ และแต่งงานกับเธอด้วยความจริงใจ

แต่แล้วความจริงก็ตบหน้าเธอรุนแรง เฮ่อหย่วนเจ๋อไม่เพียงแต่ไม่รักเธอแล้ว ยังแอบหลงรักลูกพี่ลูกน้องเธอด้วย

เพื่อช่วยคนรักของเขา เขายอมแต่งงานกับผู้หญิงที่ไม่ได้รักอย่างไม่เสียดาย!

อีกอย่างเขารู้ดีว่าเธออยากเป็นภรรยาของเขามากน้อยแค่ไหน กลับเลือกสนับสนุนเธอในรูปแบบธุรกิจ

นี่เป็นเรื่องที่น่าอายยิ่งนัก!

รักที่เปี่ยมล้นหัวใจกลายเป็นความเกลียดชัง !

เธอเกลียดจนอยากฆ่าพวกเขา！

แต่เธอกลับไม่มีความสามารถแม้แต่ดูแลตัวเอง

คืนนั้น คำพูดที่เย็นยะเยือกเข้ากระดูกดำของเฮ่อหย่วนเจ๋อได้ลอยเข้าหู

“ผมไม่ได้อยากปรึกษากับคุณ มันคือการบอก ถ้าคุณไม่เห็นด้วย ตำแหน่งนี้สะใภ้ตระกูลเฮ่ออาจจะไม่มีแล้วก็ได้”

อวิ๋นชูกำหมัด จับเก้าอี้ที่เย็นเยียบให้แน่น

ถึงแม้ว่าเรื่องจะผ่านไปสามวันแล้ว แต่ทุกครั้งที่นึกถึง เธอจะโกรธและสิ้นหวังจนควบคุมตัวเองไม่ได้

เธอรู้ดีว่าเฮ่อหย่วนเจ๋อไม่ได้ล้อเล่น

ในฐานะทายาทในอนาคตของครอบครัวที่ใหญ่ที่สุดเป็นอันดับหนึ่งของเมืองทางตอนเหนือ เขามีอำนาจและอิทธิพลคับฟ้า ย่อมหาวิธีบรรลุเป้าหมายแน่นอน

ถ้าไม่ใช่เพราะเห็นแก่หน้าของคุณท่านเฮ่อ เกรงว่าไม่ต้องเอ่ยเรื่องงานแต่ง แค่จับเธอมัดไว้กับเตียงผ่าตัดก็จบแล้ว

ดังนั้นเพื่อปกป้องตัวเอง เธอต้องหาใครสักคน ตัดเส้นทางของเฮ่อหย่วนเจ๋อไปโดยปริยาย

อวิ๋นชูกลืนน้ำลาย และพูดอย่างมุ่งมั่นเด็ดขาดว่า “ไม่มีทาง”

พูดจบ เธอก็ปรายตามองไปยังชายหนุ่มที่อยู่ข้างกาย

ชายหนุ่มตรงหน้าชื่อว่าเฮ่อเหยียนสือ ใช้นามสกุลเดียวกับเฮ่อหย่วนเจ๋อ

เธออ่านข้อมูลที่บริษัทหาคู่ส่งมา เขาและเฮ่อหย่วนเจ๋อไม่ได้เกี่ยวข้องกัน เป็นแค่คนงานธรรมดาคนหนึ่ง

ความเกี่ยวข้องเดียวคือบริษัทที่เขาทำงานนั้นอยู่ในเครือของตระกูลเฮ่อ

ทว่าข้อมูลนี้ดูจะเป็นผู้ชายธรรมดาคนหนึ่ง แต่กลับมีใบหน้าที่พาให้ทุกคนหลงใหลเคลิบเคลิ้ม รูปร่างสูงใหญ่ ไหล่กว้าง สมบูรณ์แบบไร้ที่ติ

แวบแรกที่อวิ๋นชูเห็นเขา ยังคิดอยู่เลยว่าต้องเป็นซีอีโอของบริษัทที่ไหนสักที่

“คุณหนูอวิ๋น”

นัยน์ตาที่พินิจพิเคราะห์ดูเร่าร้อนเกินไป เฮ่อเหยียนสือกระตุกยิ้มมุมปาก พลางเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่หาเรื่องสุด ๆ

ยากจะทนฟังได้

อวิ๋นชูได้สติกลับมาทันที ก่อนจะลูบเส้นผมตรงกุมขมับด้วยความลำบากใจ ปิดบังแก้มที่แดงผ่าวของตัวเอง

เฮ่อเหยียนสือจับผิดทุกฝีก้าวของเธอ ก่อนจะเอ่ยด้วยรอยยิ้มที่ไม่ได้บอกถึงความรู้สึกส่วนลึกภายใน “ยังจำข้อตกลงสามบทของเราได้ไหม?”

“จำได้...” อวิ๋นชูอยู่ในสายตาของเฮ่อหย่วนเจ๋อ ก่อนจะพูดอย่างชัดถ้อยชัดคำ “สัญญาการแต่งงานมีระยะเวลาสามปี ระหว่างที่แต่งงานกันห้ามก้าวก่ายชีวิตส่วนตัวของกันและกัน ห้ามตกหลุมรักอีกฝ่าย ถ้าฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเจอความรักที่แท้จริง การแต่งงานนี้เป็นอันสิ้นสุด”

เฮ่อเหยียนสือพยักหน้าด้วยความพอใจ

อวิ๋นชูไม่เข้าใจ “ทำไมจู่ ๆ คุณหนูเฮ่อถึงถามเรื่องนี้ละ?”

เฮ่อเหยียนสือถูปลายนิ้วอย่างสบายอารมณ์ ก้มหน้าเล็กน้อย เผยให้เห็นไฝสีแดงบริเวณหางตา “ผมกลัวว่าคุณหนูอวิ๋นจะตกหลุมรักผมนะสิ”

อวิ๋นชูหมดคำพูดไปชั่วขณะ

จากนั้นก็สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ เธอยิ้มพลางพูดว่า “วางใจเถอะ ฉันไม่ชอบผู้ชาย!”

ต่อมาเธอก็ไม่ได้ตกหลุมรักใครอีก!

ผ่านความเจ็บปวดมาหนึ่งครั้ง ถือว่าพอแล้ว!

เฮ่อเหยียนสือเลิกคิ้วสูง นัยน์ตาสีดำขลับคล้ายกล่องหมึกคว่ำลงมาเปื้อนแถบหนึ่ง จากนั้นก็เชิดปลายคางอย่างพอใจ “งั้นก็ดี ไปกันเถอะ”

หัวข้อถูกเปลี่ยนไวมาก อวิ๋นชูอึ้งงันราวครึ่งวินาที ก่อนจะตระหนักได้ว่าถึงคราวที่ต้องยื่นทะเบียนสมรสของเขาแล้ว

เธอลุกขึ้นยืนพร้อมกับหยิบทะเบียนสมรสขึ้นมา หางตาเหลือบไปเห็นสามีภรรยาที่เพิ่งแต่งงานกันคลี่ยิ้มอย่างมีความสุข

นัยน์ตาก็พลันหมองลง

เธอจินตนาการถึงฉากที่เธอและเฮ่อหย่วนเจ๋อจนทะเบียนสมรสตลอดเวลา

แม้แต่ระหว่างทางที่ไปพบเฮ่อเหยียนสือ เธอก็ยังลังเลว่าจะแต่งงานหรือไม่แต่งงานเ

แต่ในร้านกาแฟที่เพิ่งถึง เธอได้รับสายจากเฮ่อหย่วนเจ๋อ

ปลายสาย เฮ่อหย่วนเจ๋อถามเธออย่างหมดความอดทน “จะเซ็นชื่อของทางโรงพยาบาลเมื่อไหร่?”

เมื่อได้ยิน อวิ๋นชูก็พบว่าตัวเองไม่ได้โกรธเลยสักนิด กระทั่งเหยียดยิ้มเล็กน้อย

เฮ่อหย่วนเจ๋อมุ่งมั่นขนาดนั้น เพื่อจะได้แต่งงานกับเขา เธอถึงกับยอมทำทุกอย่าง?

เธอไม่ลังเลสักเสี้ยววินาทีเดียว ตรงกันข้ามยังยืนหยัดในความคิดที่จะแต่งงาน

“ทำไม?” เสียงของเฮ่อเหยียนสือเรียกสติของอวิ๋นชูกลับมา

เธอละสายตากลับมา ถอนหายใจยาว นัยน์ตาที่เต็มไปด้วยหยาดน้ำตากลับมาสุกใส“ไม่มีอะไร”

ตั้งแต่นี้ไป เธอกับเฮ่อหย่วนเจ๋อไม่เกี่ยวข้องกันอีก

คิดได้แบบนี้ เธอรู้สึกโล่งใจ

เฮ่อเหยียนสือสัมผัสได้ว่าหญิงสาวตรงหน้ามีเรื่องหนักอก แต่กลับไม่ถามมากนัก

เขาอยากได้ภรรยา

บริษัทจัดหาคู่จึงแนะนำอวิ๋นซูไปให้เขา

พวกเขาเข้ากันได้ดี ไม่ต้องสนใจอนาคต และไม่ต้องถามถึงอดีตที่ผ่านไปแล้ว

ครึ่งชั่วโมงผ่านไป ทั้งสองคนได้รับทะเบียนสมรส

เมื่อเห็นทะเบียนสมรส อวิ๋นซูยกมือกุมหน้าอก ก่อนจะถอนหายใจอย่างโล่งใจ

มีทะเบียนสมรสแล้ว เฮ่อหย่วนเจ๋อจึงบีบบังคับให้เขาอย่างหมดหนทาง

ถือว่าปลอดภัยบ้าง

แต่...

นึกถึงพ่อแม่ ขนตาของอวิ๋นซูก็ตกเล็กน้อย

เรื่องงานแต่ง เธอไม่ทันได้บอกใคร ๆ รวมทั้งพ่อแม่ด้วย

แต่พ่อแม่ปรารถนามาตลอด หวังให้เธอแต่งงานกับเฮ่อหย่วนเจ๋อ

โดยเฉพาะตระกูลอวิ๋นที่ประสบกับการเปลี่ยนแปลงแบบไม่ทันตั้งตัว จากหนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่แห่งเมืองตอนเหนือกลายมาเป็นตระกูลอันดับสามที่ไร้ชื่อเสียง ซึ่งมันเลวร้ายยิ่งกว่านั้น เขาปรารถนามาตลอดว่าหลังจากที่เธอแต่งงานกับเฮ่อหย่วนเจ๋อแล้วจะสามารถกู้ตำแหน่งโดยการให้ตระกูลอวิ๋นกลับมาติดหนึ่งในสี่ของตระกูลใหญ่อีกครั้ง

ถ้าพ่อแม่เธอรู้ว่าเธอแต่งงานกับผู้ชายธรรมดา จะต้องโกรธเป็นฟืนเป็นไฟแน่นอน

“ต่อไป คือการไปไหว้พ่อแม่ของคุณ” เฮ่อเหยียนสือยัดทะเบียนสมรสใส่กระเป๋า จังหวะที่ยกมือเผยให้เห็นนาฬิกาทองใต้แขนเสื้อ

แม้ว่าจะเป็นแค่การแต่งงานจอมปลอม แต่ต้องไปในจุดที่ควรไป

อวิ๋นซูตะโกนเสียงดัง “ตอน ตอนนี้?”