Share

บทที่ 97

“มีสิทธิ์อะไร?!” หลินเหมียวเหมียวเริ่มโกรธ

“เพียงเพราะฉันเป็นเจ้าของร้านนี้” เจ้าของร้านพูดด้วยความรังเกียจ “ไป ไป ตราบใดที่คุณเมิ่งไม่ต้อนรับ เราก็จะไม่ต้อนรับ”

หลินเหมียวเหมียวยังคงต้องการที่จะโต้แย้ง แต่อวิ๋นซูดึงเธอกลับ “เหมียวเหมียว ช่างมันเถอะ จะเสียเวลาวันหยุดสุดสัปดาห์ที่ดีในสถานที่แบบนี้ได้ยังไง”

ที่ตีนเขามีร้านอาหารอร่อยๆ มากมาย

ทันใดนั้นก็มีเสียงหัวเราะดังขึ้น “จะพูดแบบนั้นก็ไม่ถูก ในเมื่อออกมาแล้ว ก็ย่อมต้องการรู้สึกสบายใจเป็นธรรมดา”

อวิ๋นซูมองไปทางต้นเสียงนี้ เป็นเย่ชางเหยียนจริง ๆ ด้วย

ไม่คิดว่าจะได้เจอเขาที่นี่อีก

เย่ชางเหยียนเข้ามาทักทายอวิ๋นซูและเหมียวเหมียว และมองไปที่เจ้าของร้านอีกครั้ง เขายังคงอ่อนโยน

“สองคนนี้เป็นเพื่อนของผม”

ความหมายนั้นชัดเจนอยู่แล้ว

การขับไล่อวิ๋นซูและหลินเหมียวเหมียวออกไป เท่ากับว่ากำลังขับไล่เขาออกไป

เจ้าของร้านไม่รู้จักตัวตนของบุคคลที่อยู่ตรงหน้าเขา แต่เมิ่งเหยาจำเขาได้ทันทีและหน้าซีด

“เย่ เย่ชางเหยียน!”

แพทย์อัจฉริยะชื่อดังระดับสากล!

ว่ากันว่าเขายังเป็นเพื่อนที่ดีของอารอง เฮ่อหย่วนเจ๋อ ด้วย!

หัวใจของเมิ่งเหยาเต้นแรงอีกครั้ง เม
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status