บทที่ 92

เฮ่อหย่วนเจ๋อกระสับกระส่ายเนื่องจากเมื่อคืนไม่ได้มีคนส่งอาหารมื้อค่ำให้ เมื่อเขาเห็นอวิ๋นซูโทรมา เขาก็รับสายโดยไม่ได้คิดอะไร

มันรวดเร็วและไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน อวิ๋นซูที่กำลังเขียนแบบร่างอยู่ถึงกับตกตะลึง

“ทำไมยังไม่ส่งอาหารมาอีก?”

อวิ๋นซูขมวดคิ้วและหยุดเขียนแบบร่าง และพูดประชดว่า “คุณสองคนนี่เข้ากันได้ดีจริง ๆ คนหนึ่งวางแผนที่จะส่งฉันเข้าคุก อีกคนกำลังวางแผนที่จะให้ฉันเป็นทาส ฉันจะไม่ทำอาหารแล้ว!”

อยากกินก็กิน ไม่อยากกินก็อดตายไป!

ศักดิ์ศรีของคุณปู่ถูกเขาทำลาย

แม้จะอยู่ในสายโทรศัพท์ แต่เฮ่อหย่วนเจ๋อรับรู้ถึงความโกรธอันสุดขีดของอวิ๋นซู

เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาและสับสน

เห็นได้ชัดว่าคำพูดเหล่านี้กำลังพูดถึงอวิ๋นซือฉิง

เฮ่อหย่วนเจ๋อนึกถึงอวิ๋นซือฉิงที่โทรหาเขาเมื่อวานนี้ เธอบอกว่ามีคนกลั่นแกล้งเธอและขอให้เขาส่งกู้เฉินไปที่นั่น

ทันใดนั้นเขาก็มีลางสังหรณ์ที่เป็นลางไม่ดี

เขากดโทรศัพท์มือถือโทรไปหาอวิ๋นซือฉิงและอดไม่ได้ที่จะถาม “อวิ๋นซูเป็นคนที่รังแกคุณเมื่อวานนี้เหรอ?”

อวิ๋นซือฉิงตั้งสติและยิ้มฟืน “พี่หย่วนเจ๋อ...”

“ใช่หรือไม่?”

“ใช่ เธอทุบตีฉัน ไม่เชื่อก็มาดูได้”

“เธอตีคุณทำไม?”