บทที่ 93

หลังจากวางสายแล้ว อวิ๋นซูก็ไปที่สถานีตำรวจเพื่อรับคอมพิวเตอร์ของเธอคืน

“คอมพิวเตอร์เสียหายหมดทุกส่วน” เจ้าหน้าที่ตำรวจชายกล่าว “ผมเกรงว่าจะซ่อมไม่ได้”

อวิ๋นซูขมวดคิ้ว

เหลือเวลาไม่ถึงหนึ่งสัปดาห์ก่อนถึงเดดไลน์ในการส่งผลงาน ดังนั้นแม้ว่าเธอจะต้องวาดใหม่ แต่ก็ไม่ทัน

อวิ๋นซูคิดอยู่พักหนึ่งแล้วตัดสินใจไปร้านซ่อมคอมพิวเตอร์ในใจกลางเมือง

เมื่อไปถึงร้าน พนักงานมองดูคอมพิวเตอร์เพียงแวบเดียวแล้วพูดว่า “มันพังมาก ไปซื้อเครื่องใหม่เถอะ”

อวิ๋นซูเดินออกจากร้านซ่อมด้วยอารมณ์เศร้าๆ หลังจากเดินไปได้ไม่กี่ก้าว เธอก็ได้ยินเสียงใครบางคนเรียกเธอว่า “คุณอวิ๋น?”

อวิ๋นซูหันกลับมา เป็นเย่ชางเหยียนโบกมือให้เธอที่ริมถนน

“ทำไมหมอเย่ถึงมาที่นี่?” อวิ๋นซูให้โบกมือกลับและเดินเข้าไปหา

“ผมได้ยินมาว่ามีร้านอาหารเสฉวนต้นตำรับอยู่ใกล้ๆ” เย่ชางเหยียนเปิดแผนที่ “แต่ผมหายังไงก็หาไม่เจอ”

อวิ๋นซูเข้ามาดูแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “ร้านอาหารเสฉวนแห่งนี้อยู่ในตรอก เป็นปกติที่จะหาไม่เจอ ฉันจะคุณพาไปที่นั่น”

เย่ชางเหยียนไม่ปฏิเสธ เขาจอดรถแล้วเดินตามอวิ๋นซูไปที่ร้านอาหารเสฉวน

พวกเขาทั้งสองเดินเลี้ยวไปมาหลายครั้ง ผ่านไปครู่หนึ่ง