Georking Massage

กลิ่นหอมโคโลญจน์อันหอมเย็นที่คละคลุ้งบนร่างอันกำยำของรามกำลังจอดรถมอเตอร์ไซซ์สีดำรุ่นซีบีอาร์คู่ใจที่ซื้อด้วยเงินประกันงานศพก้อนสุดท้ายของพ่อ ได้ขี่มาจอดที่ลานจอดรถหน้าร้านนวดชื่อดังแห่งหนึ่งที่ชื่อว่า Georking Massage ร้านนวดที่มีนิยามในการรับสมัครพนักงานที่จำเป็นต้องมีความหน้าตาดีหรือมีรูปร่างที่น่าดึงดูดเพื่อเป็นจุดขายเรียกลูกค้าให้เข้าร้านเป็นประจำ ซึ่งวันนี้เป็นวันทำงานวันแรกเขาจึงรีบมาก่อนเวลาประมาณเกือบยี่สิบนาที เพื่อสร้างความประทับใจให้กับเจ้าของร้านที่ใจดีรับตนเข้าทำงาน เพียงเพราะวันแรกที่เจ๊เฟียสเจอกับรามที่ร้านหมูกระทะ รามที่เป็นพนักงานยกเตาได้โชว์ความแข็งแรงของกล้ามเนื้อมัดแขนผิวแทนที่เปอะเปื้อนเขม่าถ่านมันสร้างความจับจ้องของสายตาให้กับเจ้าของร้านนวดที่ไปกินหมูกระทะได้เป็นอย่างดี ไหนจะหน้าตาทรงไทยคมเข้ม หน้าตาหล่อขนาดนี้มันดีเกินกว่าจะเป็นเพียงพนักงานยกเตาที่ร้านหมูกระทะเจ๊เฟียสจึงได้หาโอกาสเพื่อพูดคุยพร้อมทั้งเสนอรายได้ที่มันได้มากกว่างานประจำที่เขาทำที่ใช้วุฒิมอสาม ที่หาเงินได้แค่จำนวนหมื่นสองต้น ๆ ต่อเดือน แต่งานนวดนี้หากบริการดีจนลูกค้าติดใจมันจะทำให้เขาได้รับแน่ ๆ เดือนละสามหมื่นบวกบวก จนนั่นได้เกิดการจุดประกายที่ทำให้รามสนใจสมัครและลาออกจากงานเก่าที่รายได้กับค่าใช้จ่ายมันเดือนชนเดือนไม่พอที่จะมีเงินเก็บและเลี้ยงชีพ เพื่อเข้ามาเริ่มทำงานในวันถัดมาหลังจากรับเงินเดือนเลยทันที

รามเดินเข้าหน้าร้านที่ตกแต่งไปด้วยสถาปัตยกรรมรูปทรงเหลี่ยม สีเงินเงาโบกฉาบไปด้วยอิฐเงาสีดำ สร้างความน่าค้นหา มีคุณค่าในตัว ดูโก้หรู อย่างสง่างาม ประดับตกแต่งไปด้วยแสงไฟส้มเหลืองสลัว ๆ สร้างบรรยากาศ พร้อมเปิดเพลงแนวผ่อนคลายด้วยเสียงน้ำไหลหยด ปะปนไปด้วยเสียงดนตรีที่เสียงทุ้มละมุนชวนให้ผ่อนคลาย ก่อนเขาจะเดินมาถึงในร้านที่เจ๊เฟียสกำลังเดินถือแก้วกาแฟมายังเคาน์เตอร์จุดรับลูกค้าด้วยท่าทีที่เอื่อยเฉื่อย เหมือนคนพึ่งสร่างเมาแต่ต้องเตรียมร้านตามสไตล์ของเจ๊เจ้าของร้าน

“สวัสดีครับ” รามที่เห็นเจ๊เฟียสก็รีบกล่าวทักทายเจ้านายใหม่ที่ให้โอกาสตนในทันที เจ๊เฟียสหันมามองด้วยท่าทางที่ยิ้มแย้ม ก่อนจะเดินเข้ามาหาราม

“อ้าว สวัสดีจ๊ะราม แหม่มาเร็วจังนะ นั่งรอเจ๊แป๊บนึง เดี๋ยวเจ๊ไปเอาของก่อน ๆ”

เจ๊เฟียสพูดจบก็รีบเดินออกจากเคาน์เตอร์ไปหยิบของ รามกวาดตามองไปทั่วร้าน รูปวาด และแสงสีมันช่างดูน่าแปลกตาแปลกใจกับตัวเขาเป็นอย่างมาก เพราะตั้งแต่เกิดมาเขาไม่เคยเข้าร้านนวดมาก่อนในชีวิต มันทำให้เขาเริ่มเกิดอาการประหม่าเล็กน้อย ก่อนจะหยิบเอกสารที่ใช้สมัครงานออกมาเพื่อหาอะไรทำและกำจัดความรู้สึกนี้ออกไป ในระหว่างที่รามกำลังจัดการเอกสารของตนก็มีพนักงานนวดคนหนึ่งชื่อว่าตั้ม ชายหนุ่มร่างบางลีน หน้าไทยสะอาดสะอ้าน อายุยี่สิบแปดปีเดินเข้ามาและมองไปที่รามอย่างสงสัย ก่อนเจ๊เฟียสจะเดินกลับมาพร้อมใบสมัครงานและเอกสารสำคัญต่าง ๆ ที่รามต้องกรอก

“สวัสดีครับเจ๊” ตั้มกล่าวสวัสดีเจ๊ก่อนเจ๊จะหันมายิ้มทักทายและเดินเข้าไปยังห้องสำหรับพนักงานเพื่อเก็บของ ทันทีที่เข้าไปเขาก็เจอกับมอริส หนุ่มลูกครึ่งฝรั่งเศส ผมสีบลอนด์ทองที่กำลังนั่งกินข้าวเหนียวหมูปิ้งที่โต๊ะพร้อมกดโทรศัพท์ไปพลาง ๆ ในขณะที่นะกำลังล้างจานที่ตนพึ่งกินไป

ตั้มเปิดประตูออกไปมอริสรีบกล่าวสวัสดี ในขณะที่นะไม่ได้สนใจอะไรและเปิดก๊อกล้างจานต่อไป

“ดีพี่”

“ดีมึง เออมอริสมีเด็กใหม่มาหรอวะ” ตั้มพูดถามในขณะที่กำลังเอาของไปเก็บ

“จริงดิพี่ ใครอะ ผมไม่เห็นเลย” มอริสกล่าวตอบด้วยใบหน้าที่สงสัยในขณะที่ตนกำลังเคี้ยวหมูปิ้งไปด้วย

“นั่งอยู่ข้างหน้ากะเจ๊อะ ไว้มึงกินเสร็จเดี๋ยวค่อยไปทักทายกัน” ตั้มตอบพร้อมเดินไปหยิบแก้วและเตรียมตักกาแฟดำเพื่อชงดื่มในตอนเช้า

“เคพี่” มอริสตอบพร้อมเหลือบมอง จากนั้นไม่นานทีมหนุ่มหน้ามนผิวขาวละมุนได้เดินเข้ามา พร้อมกับดอนหมอนวดเด็กน้อย หน้าตาจิ้มลิ้มทรงเกาหลีที่มีอายุเพียงแค่ยี่สิบเอ็ดปี ที่เดินตามกันเข้ามา ก่อนทั้งห้าคนจะเกิดการทักทายกันและเอาของไปเก็บ

“พี่ตั้มพนักงานใหม่หรอที่กำลังเซ็นสัญญาจ้างกับเจ๊อะ” ดอมถามด้วยท่าทีที่อยากรู้

“ไม่รู้หวะ น่าจะใช่มั้ง” ตั้มตอบพร้อมซดกาแฟดำ

“หน่วยก้านดีใช้ได้เลยวะพี่ ผมว่าใช่ชัวร์” ทีมรีบกล่าวชงสร้างความน่าตื่นเต้นให้กับทุกคนได้เป็นอย่างมาก ต่างกับนะที่นิ่งเงียบแลดูไม่ตื่นเต้นอะไรกับใคร

ทันใดนั้นเสียงเปิดประตูก็ดังขึ้นคนที่เดินเข้ามาสร้างความน่าเคารพนับถือจนทุกคนต้องหันไปสวัสดีอย่างพร้อมเพรียงกันซึ่งคนคนนั้นก็คือตุลย์

“สวัสดีครับพี่ตุลย์”

“เออ ๆ สวัสดี ๆ” ตุลย์เดินเข้ามาด้วยท่าทีที่เฉยชา ก่อนนะจะเดินเข้าไปหาตุลย์และหยิบข้าวกล่องที่ตนซื้อมาและนำไปให้ตุลย์

“พี่ตุลย์ผมซื้อข้าวมันไก่ไม่มีหนังมาฝาก ร้านนี้อร่อยมาก” นะกล่าวพูดด้วยท่าทีที่ยิ้มแย้ม ในขณะที่ตั้มและทีมหันมองอย่างไม่ค่อยญาติดี

“ขอบคุณมากมึง กำลังหิวพอดี” ตุลย์กล่าวขอบใจนะพร้อมเดินไปล้างมือ

“พี่ตุลย์พี่ เห็นเด็กใหม่ยัง” ดอมถามตุลย์ด้วยใบหน้าที่สงสัย

“เห็นละ” ตุลย์ตอบด้วยท่าทีที่นิ่ง ๆ

“พี่ว่าไง” ดอมถามต่อ

“ก็ดี นาน ๆ ทีร้านจะมีเด็กใหม่” ตุลย์ตอบพร้อมเดินไปเปิดประตูเพื่อเตรียมออกไปเปลี่ยนชุดประจำร้านในห้องน้ำพนักงาน

“เมื่อวานได้ลูกค้ากี่คนละพี่ตั้ม” ทีมพูดจุดประเด็นชวนสร้างบรรยากาศอึมครึมอะไรบางอย่างขึ้น

“สามคนหวะ นวดจนปวดนิ้ว”

ตั้มพูดไปพลางกระดกกาแฟอึกสุดท้าย

“สุดยอดไปเลยพี่ เออและเมื่อวานเคสที่พี่ตุลย์ปล่อยต่อใครรับไปอะพี่” ทีมถามด้วยความสงสัย

“ไอจอไง โชคดีของมันจริง ๆ” ตั้มกล่าวพูดตอบด้วยนำเสียงขยี้ ๆ เหมือนกำลังเยาะเย้ยใครบางคน

“และวันนี้พี่จอไปไหนอะพี่” ดอมถามด้วยความสงสัยก่อนจะหันไปถามนะอีกรอบเพื่อให้แน่ใจในความอยากรู้ของตน

“พี่นะพี่ พี่จอไม่มาทำงานหรอครับ”

“วันนี้มันลาไปเที่ยวมั่ง” นะกล่าวตอบในระหว่างที่กำลังจะเดินออกจากห้องไป

“ดีจังได้ลูกค้าเคสปล่อยจากพี่ตุลย์ น่าจะได้ทิปเยอะชัวร์” ดอมพูดเชิงเสียดายให้ตั้มฟังก่อนตั้มจะเกิดการพูดกัดนะอย่างลอย ๆ ว่า

“กูก็ว่างั้นแหละพวกเราน่าจะรีบ ๆ ตีสนิท นี่ขนาดมีคนตีสนิทด้วยการซื้อของมาให้บ่อย ๆ ยังไม่ได้เคสต่อจากพี่ตุลย์สักคนน่าสงสารหวะ ฮ่า ๆ”

นะที่ยังเดินออกจากห้องไปได้ไม่ไกลหูเจ้ากรรมดันไปได้ยินเสียงนั้นเข้า ก่อนเขาจะกำมือข้างขวาอย่างแน่นตึง และก้มหน้าลงพร้อมสูดลมหายใจเข้าและผ่อนลงก่อนจะเดินเข้าห้องเปลี่ยนชุดไปเพื่อเตรียมไปทำงานนวดเดือนที่ห้าของตนอย่างอดทนที่แฝงไปด้วยความคิดภายในใจที่มันขัดกับการกระทำของเขาในตอนนี้เป็นอย่างมาก ด้วยสิ่งที่เขาหวังว่าสักวันการวิ่งเข้าไปซัดหน้ามันสักฉาดคงจะเกิดขึ้นในไม่นาน แต่ด้วยเหตุผลที่เขาต้องอดทนนั้นเป็นเพราะตั้งแต่เข้ามาเขาได้รับลูกค้าต่อวันแค่วันละคน มากสุดคือสองคน ในขณะที่หมอนวดคนอื่นได้ลูกค้ากันวันละสามถึงสี่คน ซึ่งมันไม่พอต่อการใช้ชีวิตของเขาเนื่องจากนะเป็นคนติดพนันและต้องการใช้เงินที่ทำงานได้มาไปเล่นเพื่อเอาเงินที่ตนเสียไปนั้นคืนมา ตนจึงพยายามหาลูกค้าให้ได้เยอะ ๆ แต่มันยากเหลือเกิน เขาจึงเลือกที่จะตีสนิทกับตุลย์เพื่อให้เหมือนที่จอได้รับลูกค้าเคสหลุดจากตุลย์บ้าง นั่นเป็นเพราะลูกค้าของตุลย์ที่เป็นเคสหลุดส่วนใหญ่จะให้ค่าทิปที่สูง ซึ่งมันจะดีต่อนะที่ต้องการเงินเพื่อไปเล่นพนัน อีกทั้งลูกค้าของนะส่วนใหญ่คือคนที่ไม่มีกำลังจ่ายเพิ่มและตนก็อยู่ในเกรดของหมอนวดที่เป็นอันดับท้าย ๆ มันจึงเป็นเรื่องยากที่ตนจะได้ลูกค้าตัวท็อป ๆ บ้าง บ่อยครั้งที่เขารู้สึกโมโหและเบื่อหน่ายตัวเองแต่ทำไงได้การเล่นพนันมันกลายเป็นนิสัยติดตัวเขาไปซะแล้ว…