MasukShare
บทที่3.ตอบแทนบุญคุณ
Terakhir Diperbarui:
2025-04-01 19:36:11บทที่3.ตอบแทนบุญคุณ
วราพิชชาเดินเข้ามาในบริเวณสถานเลี้ยงเด็ก ’อุ้มรัก’ เมื่อกลับจากที่ทำงาน เธอมองรถยนต์ที่จอดอยู่หน้าสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า ‘อุ้มรัก’ อย่างสนใจ คะเนจากสายตาแล้วก็รู้ว่ารถลักษณะแบบนี้น่าจะราคาแพงมาก นานๆ จะมีคนใจบุญกระเป๋าหนักเข้ามาบริจาคให้สถานเลี้ยงเด็ก ’อุ้มรัก’ พวกเขาคงมีฐานะร่ำรวยมาก ทุกวันนี้ทุกคนในสถานเลี้ยงเด็ก ’อุ้มรัก’ ช่วยกันหาคนมาบริจาค ทั้งทำของใช้เล็กๆ น้อยๆ ไปฝากตามร้านค้า ทำขนมกินเล่นไปฝากขาย เพื่อจะได้มีรายได้เพิ่มขึ้น รวมทั้งบรรดาเด็กที่โตพอจะทำงานได้ ช่วยกันทำงานรวมทั้งตัว วราพิชชาเองที่นำเงินเดือนมามอบให้ทุกๆ เดือน แต่ก็ยังไม่เพียงพอกับรายจ่ายที่ต้องจ่ายออกไป เนื่องจากเด็กที่ถูกทิ้งมีจำนวนมากขึ้น แต่รายได้ที่รัฐจ่ายให้ยังคงเท่าเดิม ผอ.ชลธิชา ซึ่งเป็นผู้ดูแลจึงพยามทำทุกๆ ทางเพื่อจะไม่ให้สถานเลี้ยงเด็ก ’อุ้มรัก’แห่งนี้ปิดตัวลง วราพิชชายกมือขึ้นพนมไหว้ศาลพระภูมิ ที่อยู่ในบริเวณบ้าน’อุ้มรัก’
“สาธุ... ขอไห้มีคนใจบุญมาบริจาค กันเยอะๆ ทีเถอะค่ะ พวกน้องๆ จะได้ไม่ต้องย้ายไปอยู่ที่อื่น”
ในภาวะเศรษฐกิจแบบนี้ ข้าวของราคาแพงขึ้นทุกวัน นับวันมีแต่รายจ่ายที่เพิ่มขึ้น รวมทั้งจำนวนคนที่มีเพิ่มขึ้นทุกๆ ปีทำให้ทุกๆ คนที่อยู่บ้าน ’อุ้มรัก’ แห่งนี้ต้องช่วยกันประหยัด สงสารแต่น้องๆ ที่ยังไม่โต ถ้าต้องย้ายที่อยู่เพราะบ้าน ’อุ้มรัก’ แบกรับภาระไม่ไหว
“ผมมีขอเสนอ ให้ท่านพิจารณา หวังว่าท่านคงไม่ปฏิเสธนะครับ”
ทนายความสมชาติมาเป็นตัวแทนของเจ้าของคนใหม่ เพื่อมาเสนอการจัดการของสถานเลี้ยงเด็ก ’อุ้มรัก’กับผอ.ชลธิชา ทนายสมชาติวางเอกสารตรงหน้าผอ.ชลธิชา แล้วรอฟังคำตอบอย่างเงียบๆ
“ทำไม... ท่านถึงต้องการแบบนี้คะ”
“ผม ไม่ทราบครับ ผมได้รับคำสั่งมาอีกทีหนึ่ง...”
“แต่...”
“ไม่มีแต่ครับ ถ้าภายในสามวันนับจากนี้ ท่านไม่ได้ของที่ต้องการ สถานที่แห่งนี้จะถูกขายทอดตลาดทันที”
“ฉันต้องทำยังไงบ้างคะ ขอเวลามากว่านี้ไม่ได้เหรอ เวลาแค่นี้ มันกะทันหันเกินไป”
“ผมจะเรียนให้ท่านทราบครับ แต่ผมไม่รับปากว่าท่านจะยังให้เวลาเพิ่มขึ้นอีกหรือเปล่านะครับ”
ทนายความสมชาติลุกขึ้นยืนทันทีที่หมดธุระ เขามาเพื่อแจ้งเรื่องทุกอย่างให้ผอ.ชลธิชาทราบ จึงขยับตัวเพื่อเตรียมตัวกลับ
“ติดต่อผมได้ตลอดเวลา...ผมจะรีบมาทันทีที่ท่าน ผอ.โทรศัพท์ติดต่อไปครับ”
วราพิชชาทรุดตัวลงนั่งข้างบานประตู เมื่อได้ยินสิ่งที่ทนายความพูดอย่างชัดเจน เธอทรงตัวลุกขึ้นยืนเมื่อตัดสินใจได้แน่วแน่
เมื่อวราพิชชาเปิดประตูห้องเข้าไปในภายในห้องที่ผอ.ชลธิชากำลังนั่งอย่างหมดอาลัยตายอยาก หลังจากชายผู้นั้นออกไปสักพักใหญ่ๆ จึงเห็นผอ.ชลธิชาแอบร้องไห้เงียบๆ
“เกิดอะไรขึ้นคะ ขอโทษที่วราแอบฟัง วราได้ยินว่าที่นี่จะปิด และจะโดนขายทอดตลาด” ผอ.ชลธิชาเช็ดน้ำตาแล้วเงยหน้ามองวราพิชชาตรงๆ ท่านถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่
“วราพิชชาเองเหรอ มาก็ดีแล้ว ผอ.มีเรื่องจะคุยด้วยอยู่พอดี”
“ค่ะ มีอะไรให้วราช่วยก็บอกได้เลยค่ะ วราเต็มใจ”
ผอ.ชลธิชา พินิจมองวราพิชชาเงียบๆ ก่อนตัดสินใจ ตัวผอ.ชลธิชารู้ดีว่าวราพิชชาเป็นเด็กดี กตัญญูรู้คุญ ถ้าบอกเรื่องที่กำลังเกิดขึ้นในขณะนี้ออกไป วราพิชชาไม่มีทางปฏิเสธ และคงต้องยินยอมช่วยเหลือทุกทางที่สามารถทำได้อย่างแน่นอน
ผอ.ชลธิชาก็อดเห็นใจวราพิชชาไม่ได้ เด็กสาวในอุปการะของนางจะต้องเจออะไรในภายภาคหน้า ข้อเสนอที่ให้มา ระบุว่าจะชดใช้หนี้สินให้กับบ้าน ’อุ้มรัก’ ซึ่งเป็นหนี้ติดจำนองธนาคารเป็นมหาศาล รวมทั้งจะบริจาคให้บ้าน ’อุ้มรัก’ ทุกเดือนโดยที่ข้อแลกเปลี่ยนคือต้องให้วราพิชชาไปอยู่ด้วย ผอ.ชลธิชาอดคิดไม่ได้เพราะว่ารายจ่ายที่เพิ่มขึ้นทุกๆ ปีนั้น แต่รายรับคงที่ ทำให้ ผอ.ชลธิชา ตัดสินใจนำฉโนดที่ดิน ของบ้าน ‘อุ้มรัก’ไปจำนองกับธนาคาร เพื่อมาใช้จ่ายต่างๆ ในบ้าน ’อุ้มรัก’ แห่งนี้ ซึ่งก็เป็นเวลาหลายปีแล้ว จนเมื่อไม่กี่วันมานี้ ธนาคารโทรมาแจ้งให้ผอ.ชลธิชาทราบว่าได้ขายที่ดินแห่งนี้ ให้กับเจ้าของแห่งใหม่ไปเรียบร้อย เจ้าของคนใหม่อาจจะส่งคนเข้ามาเจรจ าและตกลงรายละเอียดต่างๆ ด้วย
“วรา มีใครที่รักใคร่ ชอบพอกันบ้างเหรอยัง”
“ไม่มีค่ะ...” วราพิชชามีสีหน้าสงสัย ผอ.ชลธิชาไม่เคยถามเรื่องนี้เลย แล้วจู่ๆ ก็ถามขึ้นมา
“ไม่มีก็ดีแล้วละ วรารักน้องๆ ใช่ไหม”
“ค่ะ…”
“แล้วถ้าที่นี่ต้องประกาศปิดตัว เพราะว่าถูกธนาคารยึด เราทุกคนต้องแยกย้ายกันไปอยู่ที่อื่น รวมทั้ง วราเองก็เถอะ”
“ค่ะ”
“วรา จะทำยังไงจ้ะ แต่ถ้า...”
“แต่...อะไรคะ”
“ถ้ามีใครสักคนยื่นมือมาช่วย แม้จะมีข้อเสนอที่ดูแล้วไม่หน้าไว้ใจเลย แต่มันเป็นทางรอดทางเดียวที่มีอยู่ วราว่าเราทุกคนต้องทำอย่างไรดีล่ะ”
“ข้อเสนอที่พูดถึงเกี่ยวกับวรา...ใช่ไหมคะ”
“มันก็ใช่นะ แต่ถ้าวราปฏิเสธ เราทุกๆ คนที่นี่ก็ไม่กล้าที่จะตำหนิวราหรอกจ้ะ”
“วรา... สามารถทำได้ทุกอย่างค่ะ ถ้าสิ่งที่วราทำจะสามารถ ทำให้ทุกคนไม่ต้องหาที่อยู่ใหม่ ไม่ต้องแยกย้ายกันไปอยู่ที่อื่น”
“ข้อเสนอที่ว่าจะต้องให้วราไปอยู่กับเขา แม้จะในฐานะอะไรก็ได้อย่างนั้นเหรอ”
หยดน้ำเล็กๆ ไหลรินออกมาจากดวงตา เมื่อวราพิชชากะพริบตาซ้ำๆ กันหลายครั้งเพื่อไล่ละอองน้ำตาที่ค้างอยู่ในดวงตางดงามออก เธออดคิดอย่างน้อยใจในโชคชะตาไม่ได้ เธอไม่มีใครในชีวิตนี้เลย จะมีก็แต่ทุกคนที่อยู่ที่นี่ ถ้าจะทำอะไรสักอย่างเพื่อจะช่วยทุกคน วราพิชชาก็พร้อมและเต็มใจ แม้จะสูญเสียความภูมิใจ แต่คงไม่เป็นไรหรอก เพราะอย่างน้อยก็ได้ตอบแทนพระคุณ ทุกๆ คนที่ให้ที่อยู่อาศัยรวมทั้งที่อบรมสั่งสอน น้องๆ จะได้มีโอกาสได้เล่าเรียนต่อ ไม่ต้องย้ายที่อยู่ ไม่ลำบาก เธอเสียสละเพียงคนเดียวแต่ช่วยเหลือทุกคนได้
“เขา... ให้เวลาถึงเมื่อไรคะ” วราพิชชาหยุดคิดนิดหนึ่งก่อนจะโพล่งถามออกมา เมื่อตัดสินใจถี่ถ้วน
“สามวัน... นับจากวันนี้ไปจ้ะ”
“วรา ...ต้องทำอะไรบ้างคะ เขามีรายละเอียดอะไรบ้าง”
ผอ.ชลธิชา ยื่นเอกสารที่วางอยู่ตรงหน้าให้วราพิชชาดูซึ่งก็มีรายละเอียดดังต่อไปนี้
วราพิชชาจะต้องไปอยู่กับเจ้าของคนใหม่เป็นเวลา 1 ปีโดยฐานะไม่ได้ระบุ
จะบริจาคเงินให้บ้านอุ้มรักเป็นประจำทุกเดือนๆ ละ 100,000 บาท
วราพิชชา ไม่มีสิทธิเรียกร้องใดๆ ทั้งสิ้น
บ้านจะถูกโอนเป็นชื่อ มูลนิธิบ้าน ’อุ้มรัก’ ไม่มีสิทธิ์ขายหรือ จดจำนองอีก
ป.ล. ถ้าไม่สามารถทำตามข้อตกลงได้สถานที่แห่งนี้จะถูกขายทันทีโดยไม่มีข้อแม้ใดๆ ทั้งสิ้น
วราพิชชาสะอื้นออกมาเบาๆ เมื่ออ่านรายละเอียดที่มีทั้งหมดจบ น้ำตาเม็ดเล็กๆ รินไหลออกจากดวงตาอย่างช้าๆ เธอได้แต่ภาวนาอย่าให้เหตุการณ์ณ์เลวร้ายไปกว่านี้ เวลาหนึ่งปีนับจากนี้ไปคงจะเป็นขุมนรกสำหรับเธอ จะเกิดอะไรขึ้นบ้างในอนาคตก็ไม่อาจจะรู้ และคาดเดาได้
“แล้ววราต้องทำอย่างไรบ้างคะ”
“ฉันเองก็ไม่รู้หรอก เขาแค่ติดต่อมา ซึ่งบังเอิญตรงกับจังหวะที่วรามาได้ยินพอดี เขาแค่บอกว่าตกลงใจเรียบร้อยให้โทรศัพท์ไปบอกเขาได้ทันที”
“พรุ่งนี้นะคะ ขอเวลาให้วราทำใจก่อน พรุ่งนี้ผอ.ค่อยโทรไปบอกเขา”
“ได้จ้ะเราทุกคนที่บ้าน ‘อุ้มรัก’ แห่งนี้จะไม่ลืมเลยว่า ครั้งหนึ่งวราเสียสละให้ทุกๆ คนได้มากมายขนาดนี้ ผอ.ขอเป็นตัวแทนขอบคุณแทนน้องๆ และทุกๆ คนนะ”
“ไม่เป็นไรค่ะ...วราก็มีแค่สิ่งนี้ที่สามารถตอบแทนให้ได้”
“ไม่ใช่แค่นี้ การกระทำครั้งนี้มันยิ่งใหญ่มากจนผอ.ก็ไม่อาจคาดคิดมาก่อน วราจะเสียสละได้ขนาดนี้”ผอ.ชลธิชาสวมกอร่างบอบบางที่เริ่มสั่นสะท้านจากแรงสะอื้นไห้มือเรียวๆ ยกขึ้นลูบไล้ไปตามเรือนผมยาวสลวยอย่างปลอบโยน
ผู้หญิงทั้งสองคนกอดกันร้องไห้ออกมาเบาๆ ได้แต่หวังว่าในอนาคต ข้างหน้า ทุกอย่างคงจะดีขึ้นหลังจากเหตุการณ์ณ์เลวร้ายนี้จะผ่านพ้นไป
Bab terbaru
จอมมารอ้างสิทธิรัก บทที่32.ตอนพิเศษ 2
บทที่32.ตอนพิเศษ 2“คุณปู่คร๊าฟๆ...เอวาอยากเล่นน้ำ แต่แดร็กกลัวว่าจะดูเอวาไม่ไหว คุณแม่กับแด๊ดยังไม่ตื่นคร๊าฟ คุณปู่ไปดูแดร็กแปบหนึ่งได้ไหมคร๊าฟ” พาสกรในวัยหกขวบส่งเสียงเจื้อยแจ้วนำมาก่อนล่วงหน้า ตั้งแต่ยังไม่ทันเห็นตัว “ว่ายังไงละ ตัวแสบอ้อนจะเอาอะไรอีก แล้วทิ้งน้องไว้ไหนกันละ” เดวิดถามเมื่อหลานชายปรากฏตัวให้เห็น “เอวาอยากเล่นน้ำทะเลนะคร๊าฟ แต่แดร็กจับน้องไม่ไหว กลัวน้องจม พี่สำเรียงเลยให้แดร็กมาตามผู้ใหญ่ไปดูด้วยคร๊าฟ ”เด็กชายจีบปากจีบคอพูดคำพูดบอกกับคุณปู่ผู้สูงวัย “อ๋อ... เอวาจะเล่นน้ำ แล้วพ่อกับแม่เราไปไหนหมดละ เราถึงอยู่กับสำเรียง” “แดร็กไปดูที่ห้องนอน แล้วประตูปิดเคาะเรียกก็ไม่ยอมเปิด สงสัยแด๊ดกับแม่ยังหลับอยู่แดร็กก็เลยมาหาคุณปู่คร๊าฟ”&nb
จอมมารอ้างสิทธิรัก บทที่31.ตอนพิเศษ1
บทที่31.ตอนพิเศษ1นับตั้งแต่วราพิชชาท้องลูกคนที่สองก็ดูเปล่งปลั่งมีน้ำมีนวล จนโดมินิคไม่ยอมห่างไปไหน วนเวียนอยู่ใกล้ๆ รวมทั้ง ไม่มีอาการแพ้ท้องเหมือนตอนตั้งท้องน้องบาส นิสัยก็เปลี่ยนไปขี้อ้อน ขี้ใจน้อยจนโดมินิคหัวหมุนไปหมด แม้จะยังทำงานอยู่แต่ก็เป็นเพียงที่ปรึกษา อาจจะเข้ารวมประชุมในบางครั้งที่ปัญาหามันใหญ่จริงๆ วราพิชชาซึ่งชื่นชอบทะเลเป็นพิเศษ โดมินิคจึงดูลู่ทางเพื่อทำธุรกิจเป็นของตัวเอง วางโครงการว่าจะทำรีสอร์ทชายทะเลเล็กๆ สักที่หนึ่ง จึงมัววุ่นวายอยู่กับการเตรียมเอกสารและหาทำเล จนทำให้ละเลยไม่ค่อยเข้าไปคลุกคลีกับวราพิชชา จึงเป็นสาเหตุให้วราพิชชาอดน้อยใจไม่ได้ เธอมักจะแอบไปนั่งร้องไห้คนเดียวบ่อยๆ แพรไหมสังเกตเห็นว่าวราพิชชาจะสดใสร่าเริงเวลาอยู่ต่อหน้าทุกๆ คนแต่มักจะแอบไปนั่งเงียบๆ คนเดียว จึงคิดว่าจะต้องตักเตือนโดมินิคให้รู้ตัวก่อนว่าคนท้องต้องได้รับการดูแลเอาใจใส่มากขึ้นกว่าเดิม เพราะมักจะคิดเองเออเอง ธรรมดาวราพิชชาก็อยู่ในจำพวกคิดมากอยู่แล้ว&nb
จอมมารอ้างสิทธิรัก บทที่30.งานวิวาห์ของโดมินิค-วราพิชชา
บทที่30.งานวิวาห์ของโดมินิค-วราพิชชาพิธีการแบบไทยๆ จัดขึ้นในเวลาเช้าตรู่ที่สถานเลี้ยงเด็ก ’อุ้มรัก’ ตามคำขอของวราพิชชาโดยมีการรดน้ำสังข์ตามประเพณีไทยดั่งเดิม วราพิชชาดูงดงามในชุดไทยประยุกค์แขนยาว ปกปิดจนมิดตามที่โดมินิคต้องการเหมือนกัน โดมินิคอยู่ในชุดไทยโบราณ “ราชประแตน” เสื้อแขนยาวสีขาวกระดุมสีทองดูโดดเด่น โจงกระแบนสีแดงมะปรางส่งให้เขาดูสง่าสมชาชาตรี หน้าตายิ้มแย้มพร้อมขบวนขันหมากเยียดยาวที่ตั้งรออยู่ด้านนอก โดมินิคเดินนำหน้าเดวิดและแพรไหมเข้ามาด้านใน ปล่อยให้ขบวนขันหมากที่ถูกจัดเตรียมไว้รออยู่ด้านนอก เมื่อถึงเวลาค่อยเข้ามาตามประเพณี เสียงเพลงที่เปิดไว้ดังจากลำโพงแผ่วๆ พาให้บรรยากาศในงานรื่นรม ผอ.ชลธิชาและสามารถ เพียงใจที่เป็นผู้ใหญ่ฝ่ายหญิงเดินเข้ามาต้อนรับ เมื่อโดมินิคพาเดวิดและแพรไหมเข้ามา ข้าวปลาอาหารถูกจัดเตรียมไว้เพื่อรอให้โดมินิคและวราพิชชาได้ถวายให้พระสงค์ร่วมกันเป็นการเริ่มต้นชีวิตคู่ร่วมกันตามประเพณีไทย “วราจับทัพพีเหนือมือคุณโดมินิคนะ... แม่บอกมา” เสียงน
จอมมารอ้างสิทธิรัก บทที่29.ผิดไปแล้วดีกันนะ
บทที่29.ผิดไปแล้วดีกันนะเมื่อเคลียร์ปัญหาที่เกิดขึ้นทั้งหมดได้ โดมินิคเดินทางกลับมายังประเทศไทยด้วยความร้อนใจ ป่านนี้วราพิชชาจะเป็นอย่างไรบ้าง รับรู้และเข้าใจเขามากเพียงใด โดมินิคและเดวิดลงจากรถยนต์ที่ทางสนามบินจัดไว้ให้ เมื่อมาถึงยังท่าอากาศยานสุวรรณภมิ เขาเปิดประตูรั้วหน้าบ้านเดินเข้าไปภายใน เวลาที่มาถึงยังเช้าอยู่ และทุกคนอาจจะยังไม่ตื่น สำเรียงชะโงกหน้าออกมามองเมื่อได้ยินเสียงรั้วที่ดังขึ้น ก่อนจะสะบัดหน้าหนี เมื่อเห็นว่าเป็นใครเดินเข้ามา ในแววตาแสดงออกมาชัดเจนถึงความไม่พอใจจนโดมินิคใจเสีย ขนาดคนที่เป็นพี่เลี้ยงลูกเขา ยังไม่พอใจขนาดนี้ วราพิชชาจะแสดงอาการอย่างไรบ้าง เขาหยุดเดินสูดลมหายใจเข้าปอดแรงๆ หันมามองแด๊ดอย่างขอความเห็นใจ เดวิส่ายหน้าแล้วพูดขึ้นท่ามกลางความเงียบ “ทำใจดีๆ ไว้มันอาจจะไม่ร้ายแรงขนาดนั้นก็ได้ แด๊ดว่าเข้าไปพิสูจน์กันเลยดีกว่า” เดวิดพู
จอมมารอ้างสิทธิรัก บทที่28.จบปัญหาซะทีอยากกลับบ้าน (คิดถึงลูก)
บทที่28.จบปัญหาซะทีอยากกลับบ้าน (คิดถึงลูก)เมื่อตกลงกับญาติทุกคนได้ ก็เหลือแต่การเจรจากับทอมสันและลิซ่า จากนั้นโดมินิคจะกลับบ้านเพื่ออธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดกับวราพิชชา แม่ส่งข่าวมาเมื่อไปถึงเมืองไทยว่าวราพิชชายอมฟังที่แม่อธิบายทั้งหมดโดยดีแต่ขอตัดสินใจอีกที โดมินิคเชื่อว่าเขาสามารถอธิบายเหตุผลทั้งหมดได้ และวราพิชชาคงจะให้อภัย แต่ข่าวที่แม่บอกมาทางโทรศัพท์แทบจะทำให้เขาถลากลับบ้านซะตั้งแต่ตอนนี้เลย คราวนี้ละโดมินิคสัญญากับตัวเองว่าจะต้องดูแลวราพิชชาจนกว่าจะคลอดลูกเลยเชียว เมื่อบอกแด๊ดว่าวราพิชชาตั้งครรภ์ได้สี่สัปดาห์แล้วแด๊ดยิ้มไม่หยุด ท่านเตรียมการที่จะไปคุยกับทอมสันให้รู้เรื่อง คุณปู่ป้ายแดงกับคุณพ่อลูกสองตกลงใจว่าต้องจัดการให้เสร็จภายในเวลาไม่นาน อีกทั้งโดมินิคยังไม่ได้จดทะเบียนสมรสกับลิซ่าเรื่องมันก็น่าจะง่ายขึ้น โดมินิคเดินทางมายังบ้านพักของทอมสัน หลังจากนัดหมายเจ
จอมมารอ้างสิทธิรัก บทที่27.ข้อเสนอของภรรยาอีกคนหนึ่ง(ทำอย่างไรดี)
บทที่27.ข้อเสนอของภรรยาอีกคนหนึ่ง(ทำอย่างไรดี)โดมินิครู้สึกรุ่มร้อนไปทั้งร่างกาย ข่าวที่หลุดลอดออกไปจากการปล่อยข่าวของครอบครัวของทอมสัน เขาและแด๊ดโดนทอมสันหลอกมาตลอดว่าลิซ่าป่วยเป็นโรคร้าย ทั้งที่ลิซ่าแค่ร่างกายอ่อนแอ หลังจากที่โดมินิคเข้าพิธีแต่งงานตามคำขอของแด๊ด ข่าวหลุดออกไปหลังจัดงานไม่กี่ชั่วโมง ทำให้โดมินิควุ่นวายกับการปิดข่าวที่หลุดออกไป ความหวังดีที่มีให้ส่งผลกระทบตามมาอย่างมากมาย โดมินิคห่วงแค่ความรู้สึกของวราพิชชาเท่านั้น ถ้าวราพิชชารู้ข่าวจะเกิดอะไรขึ้น โดมินิคไม่อยากจะคิดเพิ่งจะคืนดีกันได้ไม่เท่าไร ก็เจอกับปัญหาอีกแล้ว โดมินิคและแด๊ดปรึกษากันอย่างเข้มข้น แด๊ดเสนอให้แพรไหมเดินทางกลับไปยังประเทศไทยเพื่ออธิบายเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับวราพิชชาก่อน โดมินิคเห็นด้วยกับความคิดนี้ ทอมสันขู่ว่าจะถอนหุ้นออกไปถ้าโดมินิคทอดทิ้งลิซ่า ทำให้เขาและบิดาจึงต้องนัดบรรดาญาติ และผู้ถือหุ้นมาประชุมร่วมกัน เพื่อเสนอแนวทางแก้ไข เห็นแก่ความเป็นเ
Anda juga akan menyukai
เล่ห์รักพายุร้าย(20+)
Re-match I รีแมทช์17.3K Dibacaวิศวะร้ายพลาดรัก(20+)
Re-match I รีแมทช์17.9K Dibacaเมียสวมรอย
ชะนีติดมันส์14.3K Dibacaธุลีใจ
เอเวอลีน เอ็มเอ็ม45.3K Dibacaพลาดรักร้ายนายวิศวะ
Kim Nayeol13.7K Dibacaหนูครับรักพี่ได้ไหม
หมีสีคราม61 Dibacaยัยเเก้มใสคว้าใจนายจอมโหด!!!(น่ารักXเเวมไพร์)
ดัชมิวคิส812 Dibacaคฤหาสน์ซ่อนสวาท
กาสะลอง991 Dibaca
