Share

บรรยากาศแสนดี1

Author: LiHong
last update Last Updated: 2025-09-03 19:55:24

แสงแดดสาดส่องทะลุก้อนเมฆตกกระทบผิวน้ำสีใสตลอดแนว

ตรงริมลำธารชายป่าถัดออกมาจากหมู่บ้านร้างที่ไม่ต่างจากสุสาน มีสตรีงดงามเปี่ยมเสน่ห์เย้ายวนและเร้าใจนางหนึ่งในอาภรณ์สีเขียวมรกตกำลังนั่งตกปลาอยู่ริมตลิ่ง นางนั่งนิ่งจ้องมองในน้ำนึกแปลกใจเสียจริง ว่าเหตุใดปลาจึงไม่กินเหยื่อ เมื่อชะเง้อคอมองลงไปในลำธาร จึงได้เห็นศพเน่าเปื่อยขึ้นอืดลอยคอมา

“อา...อย่างนี้นี่เอง เฮ้อ!”

โหยวฟางหลัน ย่นจมูกก่อนถอนหายใจคำโตแล้วโยนเบ็ดทิ้งลงบึงไป ในใจนึกก่นด่า

เจ้าศพบ้า! ไยไม่ลอยที่อื่น…

หญิงสาวถอนหายใจอีกทีอย่างเบื่อหน่ายเป็นที่สุด เดิมทีนางเป็นถึงเจ้าสำนักหมื่นดารา อันได้ชื่อว่าเป็นสำนักของสตรีมากเล่ห์ฉายามารจิ้งจอกพันปี หากกล่าวขานถึงสตรีที่ชั่วร้ายที่สุด คงไม่พ้นตัวนางนี่ล่ะ

เฮ่อ! แต่ใครจะไปคาดคิด ว่าสำนักของนางจักล่มสลายเพราะบุรุษ บัดซบที่สุด!

ฟางหลัน มีศัตรูตัวฉกาจอยู่ผู้หนึ่งนามว่าอู๋เมิ่ง เขาคือเจ้าแห่งสำนักไผ่เขียว เป็นชายเหนือชาย สะสมสมุนมากมายที่ล้วนแล้วแต่เป็นชายวัยฉกรรจ์

ในวันหนึ่งนั้น ชายงามนามว่าหย่งหนานที่เป็นถึงองค์ชายแคว้นต๋าเจี๋ย เกิดหลงใหลในตัวฟางหลันเป็นอย่างมาก ด้วยเห็นเสน่ห์อันเลิศล้ำของนางท
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • จอมใจจอมมาร   บ้านหลังน้อย2

    หลังจากได้ผ้าชุดใหม่เป็นสีชมพูจัดจ้านตัวหนึ่งพร้อมสายตาเย็นเยียบบนใบหน้าหล่อเหลาที่ดำทะมึนเล็กน้อยของผู้หยิบยื่น เหม่ยหลินจึงไม่กล้าทำตัวมากความอีกเป็นครั้งที่สอง นางรับชุดนั้นมาจากฝ่ามือใหญ่แล้วเอ่ยเตือน “เราเข้ามาขโมยเสื้อผ้าเจ้าของบ้านเช่นนี้จะดีหรือ?”“แล้วอย่างไร?” หงซือกวนเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชามิผิดจากสีหน้า “หากเจ้าต้องการกระทั่งบ้าน ข้าย่อมขโมยให้เจ้าได้”คำกล่าวตรงไปตรงมาเช่นนั้นทำเอาเหม่ยหลินถึงกับชะงักนิ่งไป ความหมายของชายหนุ่มตรงหน้าทำเอาหญิงสาวยิ่งหน้าแดงลามไปถึงลำคอนี่มิใช่ว่าเขาพร้อมตามใจนางได้ทุกเรื่องราวหรอกหรือไร?ทว่าเหม่ยหลินไม่อาจเขินอายได้นานเมื่อตระหนักได้ว่ามันไม่ถูกต้อง เป็นเพราะนางส่งสายตาชื่นชมบ้านหลังนี้กระนั้นหรือ พี่หงจึงคิดเช่นนั้น“พี่หง ข้าแค่ต้องการนอนพักที่นี่สักคืนก็เท่านั้น มิได้ต้องการช่วงชิง” นางรู้สึกผิดทันใดหงซือกวนมิได้ต่อคำประโยคนั้น เขาแค่ยืนนิ่งหน้าตายแล้วเอ่ย “เปลี่ยนชุดเสีย”“หืม...” หญิงสาวแหงนหน้าขึ้นอีกนิดแล้วจ้องตาเขา “เปลี่ยนเลยหรือ?” นางหันซ้ายแลขวาครู่หนึ่งก่อนจะขมวดคิ้วเล็กน้อย ห้องนี้ไม่มีฉากไม้หรือฉากบังตาอันใดทั้งนั้น “พี่หงอ

  • จอมใจจอมมาร   บ้านหลังน้อย1

    เมื่อเดินห่างออกมาจากหมู่บ้านที่มีซากศพนับพัน ตามน้ำเสียงออดอ้อนของใครบางคน ร่างสูงสง่าจึงเดินด้วยท่าทางสุขุมเยือกเย็นไม่เปลี่ยนแปลง หากแต่ยังคงกลั่นแกล้งคนงามไม่มีเบื่อ“ข้าเป็นคนป่วย จำอะไรไม่ได้ อาจจะพาองค์หญิงหลงทางเสียแล้ว” หงซือกวนเอ่ยคำเนิบนาบพลางเดินเลี้ยวซ้ายคล้ายกับจะไปยังทิศทางเดิมของหมู่บ้านสุสานเหม่ยหลินรีบจับแขนของเขาเอาไว้ แล้วเอ่ยเสียงหวาน “พี่หงอย่าได้กังวล ครานี้ข้าจะนำทางท่านเอง” นางกล่าวด้วยสีหน้าจริงจังพลางพาคนตัวสูงเดินเบี่ยงมาทางขวานางไม่ต้องการให้พี่หงกลับไปทางหมู่บ้านสุสานอันน่าหวาดหวั่นสั่นสะพรึงนั่น อันที่จริงนางมิได้หวาดกลัวสถานที่หรือสภาพแวดล้อมเท่าไหร่นัก เพราะสิ่งที่น่ากลัวมากกว่านั้นก็คือ พี่หงอาจจะจำความได้แล้วจากนางไปนางยอมรับว่านางกำลังเห็นแก่ตัว...คงเหมือนกับเสด็จพ่อที่เคยกระทำกับเสด็จแม่นั่นล่ะเรื่องราวของพวกพระองค์ นางรู้จากคำบอกเล่าของเสด็จแม่ ว่าเสด็จพ่อเห็นแก่ตัวปานใด พระองค์รักเสด็จแม่จนไม่สนใจความถูกต้องอันใดทั้งสิ้น กระทั่งฉุดคร่าเสด็จแม่มาเป็นสนมอย่างเลือดเย็น ไม่สนใจความสัมพันธ์ระหว่างแคว้นอา...นางกำลังเลือดเย็นเฉกเช่นเสด็จพ่อเหม่ยห

  • จอมใจจอมมาร   บรรยากาศแสนดี2

    “บรรยากาศตรงนี้ช่างงามนัก” น้ำเสียงราบเรียบดังออกมาจากริมฝีปากได้รูปบนใบหน้าเฉยชาของหงซือกวน เขาแสร้งหันหน้าไปชื่นชมธรรมชาติพลางเอ่ยวาจาคล้ายประชดนางตรงโขดหินกระนั้น “มิคาดว่าเจ้าจักชมชอบมองศพลอยน้ำมา”เหม่ยหลินพลันหน้าแดงซ่าน เมื่อถูกชายปากหนักถนอมคำพูดมาตลอดทางกล่าวคำยาวเหยียดคล้ายเย้ากันอย่างนั้น “พี่หงล้อข้าเล่นแล้ว” นางก้มหน้าหลุบตาเขินอายเหลือเกินนี่นับได้ว่าเป็นการเกี้ยวกันได้หรือไม่หนอ?เมื่อหญิงสาวคิดได้อย่างนั้น จึงนึกชอบใจนัก นางถึงกับอมยิ้มพริ้มเพราอย่างไม่อาจห้ามใจ ก่อนจะระลึกได้ว่าไม่สำรวมจึงรีบปรับกิริยาเสียใหม่ให้เป็นปกติที่สุด ก่อนจะเงยขึ้นแล้วเอียงหน้าส่งสายตาสวยหวานสู้สายตาคมเฉี่ยวของชายหนุ่มตรงต้นไม้ นางคลี่ยิ้มงดงามแฝงความเจ้าเล่ห์ถึงสามส่วนยามเอ่ย“พี่หงหิวหรือไม่ เราเดินทางออกจากที่นี่ไปหาอะไรกินกันเถิด” นางต้องหลีกเลี่ยงสถานที่สุ่มเสี่ยงต่อความทรงจำของเขา หากว่าเป็นจริงดั่งลางสังหรณ์ พี่หงย่อมต้องไม่ธรรมดาชายคนหนึ่งที่อาจจะยิ่งใหญ่มากๆ เขาคงไม่คิดจะอยู่กับสตรีเช่นนางเป็นแน่ นางยังไม่อาจทำใจยอมรับได้เจ้าของเสียงแว่วหวานยังคงเอ่ยต่อ “ท่านอย่าเข้าไปที่หมู่บ้

  • จอมใจจอมมาร   บรรยากาศแสนดี1

    แสงแดดสาดส่องทะลุก้อนเมฆตกกระทบผิวน้ำสีใสตลอดแนวตรงริมลำธารชายป่าถัดออกมาจากหมู่บ้านร้างที่ไม่ต่างจากสุสาน มีสตรีงดงามเปี่ยมเสน่ห์เย้ายวนและเร้าใจนางหนึ่งในอาภรณ์สีเขียวมรกตกำลังนั่งตกปลาอยู่ริมตลิ่ง นางนั่งนิ่งจ้องมองในน้ำนึกแปลกใจเสียจริง ว่าเหตุใดปลาจึงไม่กินเหยื่อ เมื่อชะเง้อคอมองลงไปในลำธาร จึงได้เห็นศพเน่าเปื่อยขึ้นอืดลอยคอมา“อา...อย่างนี้นี่เอง เฮ้อ!”โหยวฟางหลัน ย่นจมูกก่อนถอนหายใจคำโตแล้วโยนเบ็ดทิ้งลงบึงไป ในใจนึกก่นด่าเจ้าศพบ้า! ไยไม่ลอยที่อื่น…หญิงสาวถอนหายใจอีกทีอย่างเบื่อหน่ายเป็นที่สุด เดิมทีนางเป็นถึงเจ้าสำนักหมื่นดารา อันได้ชื่อว่าเป็นสำนักของสตรีมากเล่ห์ฉายามารจิ้งจอกพันปี หากกล่าวขานถึงสตรีที่ชั่วร้ายที่สุด คงไม่พ้นตัวนางนี่ล่ะเฮ่อ! แต่ใครจะไปคาดคิด ว่าสำนักของนางจักล่มสลายเพราะบุรุษ บัดซบที่สุด!ฟางหลัน มีศัตรูตัวฉกาจอยู่ผู้หนึ่งนามว่าอู๋เมิ่ง เขาคือเจ้าแห่งสำนักไผ่เขียว เป็นชายเหนือชาย สะสมสมุนมากมายที่ล้วนแล้วแต่เป็นชายวัยฉกรรจ์ในวันหนึ่งนั้น ชายงามนามว่าหย่งหนานที่เป็นถึงองค์ชายแคว้นต๋าเจี๋ย เกิดหลงใหลในตัวฟางหลันเป็นอย่างมาก ด้วยเห็นเสน่ห์อันเลิศล้ำของนางท

  • จอมใจจอมมาร   สตรีสูงศักดิ์

    ตำหนักเสียนฝูกง อันเป็นที่ประทับของสนมเซียงกุ้ยเฟย นามว่า ซินเหยาหลังจากที่เจ้าของตำหนักได้ฟังคำบอกเล่าจากนางกำนัลคนสนิท ว่าขันทีกับนางกำนัลปากมากถูกโบยจนตายไปแล้ว ก็ยกยิ้มเย็นชาออกมาแวบหนึ่งแค่เท่านั้น นางหาได้เห็นใจกันแม้แต่น้อย“เสด็จแม่ทรงให้เจ้าสองคนนั่นคาบข่าวเรื่องเหม่ยหลินไปทูลเสด็จพ่อหรือเพคะ” เสียงของหญิงสาวงดงามในอาภรณ์สีแดงสดที่นั่งอยู่ยังโต๊ะตรงข้ามกับเจ้าของตำหนักเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบไร้ความรู้สึกอันใดให้เห็น มีเพียงแววตาร้ายกาจที่ทอประกายสะใจอยู่ตลอดเวลา การเบียดเบียนชีวิตผู้คนช่างรื่นรมย์ยิ่ง“ย่อมเป็นเช่นนั้น หากพวกมันต้องการให้พ่อแม่พี่น้องที่บ้านอยู่อย่างปกติสุข จะไม่ยอมทำเชียวหรือ?” ซินเหยาเอ่ยตอบธิดาของตนด้วยน้ำเสียงเหยียดหยันในชีวิตไร้ค่าเยี่ยงผักปลาของข้าบริวาร“แค่นี้ก็รอนังเหม่ยหลินกลับเข้ามารับโทษจากเสด็จพ่อก็เท่านั้น หากว่ามันยังมีชีวิตอยู่นะ” เหม่ยฮว๋าเอ่ยกลับทันควัน แสยะยิ้มสมใจมากกว่าเดิมซินเหยาได้ฟังเพียงยิ้มเย็น พลางจิบชาเหมาเฟิงด้วยท่วงท่าผ่อนคลายสบายอารมณ์ มิว่ากล่าวหรือทัดทานตักเตือนธิดาตนแต่อย่างใด ทุกเรื่องราวที่กระทำล้วนเป็นเรื่องปกติของสต

  • จอมใจจอมมาร   โจวเหวินหลงฮ่องเต้

    พระราชวังต้าโจวเนื่องจากโจวเหวินหลงฮ่องเต้ต้องการแก้ไขปัญหาภัยธรรมชาติด้วยพระองค์เอง จึงออกเยี่ยมเยือนราษฎรเสียหลายวัน กระทั่งกลับเข้าวังหลวงแล้วพักผ่อนจนพอพระทัย ก็ได้รับข่าวว่าพระธิดาคนสำคัญได้แอบหนีออกไปเที่ยวนอกวัง ทำเอาสีพระพักตร์ของพระองค์ทรงดำคล้ำลงหลายส่วนภายในห้องโถงของตำหนักเฉิงเฉียนกงจึงมีพระวรกายสูงค่าของโอรสสวรรค์นั่งประทับอยู่หลังโต๊ะสลักลวดลายแสนวิจิตรประดับทองคำแท้เหลืองอร่าม ด้วยท่าทางเคร่งขรึม บ่งบอกอารมณ์บางประการที่ทำให้ข้ารับใช้ต้องก้มหน้าแทบจะมุดพื้นห้องภายในตำหนัก“หลินเอ๋อร์แอบหนีไปเที่ยวยามที่เราไปว่าราชการนอกวังหลวงกระนั้นหรือ?” เจ้าแห่งแผ่นดินทรงตรัสย้ำถามไปทางขันทีผู้หนึ่งที่คาบข่าวมาบอกทันทีที่พระองค์ทรงประทับนั่งเก้าอี้“พ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาท” ขันทีผู้นั้นก้มศีรษะโขกพื้นแล้วเงยหน้าขึ้นตอบ “กระหม่อมได้รับความนี้จากนางกำนัลของตำหนักองค์หญิงเหม่ยหลินพ่ะย่ะค่ะ นางร้อนใจยิ่งนัก มิคาดว่าองค์หญิงจะทรงหนีเที่ยวอย่างซุกซน เมื่อพระองค์เสด็จกลับมาถึงตำหนัก กระหม่อมจึงนำความมาแจ้งทันที พ่ะย่ะค่ะ”โจวเหวินหลงฮ่องเต้หรี่พระเนตรลงจนเกิดริ้วรอยตามวัยชัดเจนยิ่งขึ้น เมื่อพระอ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status