ก๊อก ก๊อก
วันจันทร์ค่อยๆ ก้าวเข้ามา ใกล้ประตูอยากรู้ว่าเป็นใครที่มาเคาะ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร เพราะเธอกลัวว่าจะเป็นไอ้พ่อเลี้ยงหื่นกามนั่น ก๊อก ก๊อก "เอาข้าวมาให้ค่ะ" คนที่มาเรียกเห็นว่าข้างในเงียบก็เลยพูดก่อน แกร็ก.. "ขอบคุณค่ะ" หญิงสาวรับถาดอาหารมาแล้วก็รีบปิดประตู เพราะตอนนี้ก็ค่ำมืดมากแล้วกลัวว่าตาแก่นั่นจะบุกเข้ามาในห้อง ชั้นสองอีกโซนหนึ่ง.. บ้านหลังนี้ถูกแบ่งเป็นโซนให้แต่ละคนได้ใช้ชีวิตโดยไม่ต้องเข้ามายุ่งเกี่ยวกัน ภรรยาของอิทธิพลอยู่ในบ้านหลังนี้มีทั้งหมดสามคนรวมทั้งภรรยาหลวง ที่กนกจันทร์ยอมให้สามีพาเมียน้อยเข้าบ้านได้เพราะสามีสัญญาว่าจะหยุดอยู่แค่นี้ "แต่พ่อก็ไม่ทำตามสัญญาที่พูดไว้" หลังทานข้าวเสร็จพันฤทธิ์ก็ตามแม่ขึ้นมาบนห้องนอนของแม่ "เรื่องของเขาปล่อยเขาไปเถอะลูก" นางต้องกล้ำกลืนฝืนทนพูดแบบนี้ออกมา เพราะไม่อยากให้ลูกเกลียดพ่อ แต่ในใจนั้นทุกข์หนักมาก ยิ่งผู้หญิงคนนั้นเป็นสาวแถมสวยสะพรั่งขนาดนี้ มีหวังพินัยกรรมที่เขียนไว้คงได้เขียนขึ้นมาใหม่แน่ "แม่เห็นหน้ามันหรือยัง" เขายังไม่รู้หรอกว่าพ่อพาผู้หญิงคนไหนเข้าบ้าน กนกจันทร์พยักหน้าตอบลูกไป "มันพูดอะไรไหมตอนเห็นแม่" ยอมตามผู้ชายแก่คราวพ่อมาโดยรู้ว่าผู้ชายมีเมียมีลูกอยู่แล้วมันคงไม่ใช่ผู้หญิงดีแน่ "วันนี้ลูกจะมาค้างกับแม่ใช่ไหม" กนกจันทร์ชวนลูกชายเปลี่ยนเรื่องคุย เพราะไม่อยากให้ลูกชายไปยุ่งเกี่ยวกับผู้หญิงของพ่อ ถ้าท่านโกรธมีหวังเดือดร้อนทั้งแม่และลูกแน่ "วันนี้ยังครับผมมีธุระไปจัดการ วันหลังผมจะมาค้างด้วย" พันฤทธิ์คิดว่าจะเห็นหน้าผู้หญิงคนนั้นที่โต๊ะอาหารสักหน่อย ถ้าอยู่บนห้องคงเจอหน้าได้ลำบากเพราะพ่อคงไปขลุกอยู่กับเธอคนนั้นแล้ว ห้องนอนวันจันทร์.. ถ้าเธอไม่เห็นแก่โทรศัพท์ที่แม่เอามาล่อ คงไม่ต้องตามท่านมาและคงไม่ต้องพบชะตากรรมแบบนี้ จะโทษใครได้ล่ะ ก่อนอื่นต้องหาทางหนีออกจากบ้านหลังนี้ให้ได้ก่อน มือเรียวแหวกผ้าม่านหน้าต่างมองออกไปดูด้านนอก คนของพ่อเลี้ยงเดินกันให้วุ่น นอกเสียจากเธอจะแปลงเป็นแมลงวันบินออกไป นี่เธอต้องตกเป็นเมียน้อยของเสี่ยแก่ๆ จริงเหรอ เช้าวันต่อมา.. มันไม่ใช่เรื่องจริงใช่ไหม เราแค่ฝันไป ตื่นขึ้นมาเดี๋ยวทุกอย่างก็กลับมาปกติ ..ดวงตางามค่อยๆ เปิดรับแสงทีละนิดแบบช้าๆ ทุกอย่างมันเป็นเรื่องจริงเหรอ ลืมตาขึ้นมาก็เห็นห้องไม้สักแบบสวยหรู ทำไมพ่อกับแม่ถึงทำกับเราได้ลงคอ ไม่สิ..พวกเขาไม่ใช่พ่อกับแม่ของเรา ถ้าเป็นพ่อกับแม่คงไม่ทำแบบนี้กับลูกหรอก ถ้าหนีออกจากที่นี่ไปได้เธอสาบานเลยว่าจะไม่กลับไปหา คนใจร้ายแบบนั้นอีก แกร็ก! "??" วันจันทร์ตกใจทำอะไรไม่ถูกก็เลยรีบลุกขึ้นจากที่นอน "คุณเข้ามาได้ยังไง" เพราะเธอล็อกประตูไว้แล้ว คนของพ่อเลี้ยงอิทธิพลโชกุญแจขึ้นให้วันจันทร์ได้เห็น "พวกมึงออกไปก่อน" "ครับ" ก่อนที่ลูกน้องจะออกไปก็ปิดประตูไว้ให้อย่างดี "ถ้าคุณทำอะไรฉัน ฉันจะกระโดดลงไป" หญิงสาวไม่พูดเปล่ายังเดินมาเปิดหน้าต่างเตรียมที่จะกระโดดจากชั้นสอง "หนูกลัวฉันขนาดนั้นเลยเหรอ" "แก่ขนาดนี้ แทนที่จะเข้าวัดเข้าวา" "หึหึหึ" ไม่เคยมีใครพูดกับพ่อเลี้ยงอิทธิพลแบบนี้มาก่อนแต่ทำไมเขาถึงนึกขำ "เรามาคุยกันดีๆ ก่อน" "ถ้าฉันยอมคุยคุณจะปล่อยฉันไปไหมล่ะ" "คงปล่อยไม่ได้หรอก เพราะพ่อกับแม่ของหนูเอาเงินไปแล้ว" "หึ!" มันเป็นแบบที่เธอคิดไว้จริงๆ ชาตินี้ถ้ารอดไปจากที่นี่ อย่าหวังว่าจะได้เจอหน้าเธออีกเลย "ฉันมีอะไรให้หนูเลือก" "ว่ามา" เธอก็อยากรู้เหมือนกันว่าตาแก่นี่จะเอายังไง คงให้เลือกระหว่างเพชรนิลจินดาล่ะสิ "ระหว่างฉัน กับลูกชายคนโตของฉันหนูจะเลือกใคร""ทำไมฉันต้องเลือกด้วย..คุณให้เหตุผลมาก่อน" อยากจะโวยวาย แต่ที่นี่มันถิ่นของเขา แค่กระดิกตัวเธอก็คงเหลือแต่วิญญาณ"ถ้าหนูไม่เลือกงั้นแสดงว่าหนู.." "ฉันเลือกลูกชายของคุณ" ใช้น้ำเสียงและแววตาแบบนี้คงคิดว่าเธอจะเลือกคนแก่คราวพ่อแบบตัวเองล่ะสิ เอาวะหวังว่าลูกไม้คงหล่นไม่ไกลต้นนะ"โอเค.. งั้นเรามาคุยกันต่อ" ทีแรกก็แอบลุ้นเผื่อเด็กอยากกินของมีอายุหน่อย "เจ้าใหญ่ลูกชายคนโตของฉัน เป็นคนดื้อรั้น หัวแข็ง หนูสามารถจะเอามันอยู่ไหมล่ะ"วันจันทร์ไม่ได้ตอบทันที เพราะนึกขำอยู่ในใจ โตจะเป็นควายอยู่แล้วยังทำนิสัยเหมือนเด็กเหรอจนพ่อต้องหาพี่เลี้ยง "เอาอยู่""หนูรับปากแล้วนะ""ค่ะ" ตอนนี้ให้เป็นใครก็ได้ที่ไม่ใช่ตาแก่คนนี้"หนูอยากถามอะไรเกี่ยวกับลูกชายของฉันไหม" พ่อเลี้ยงอิทธิพลเห็นว่าเธอรับปากโดยไม่ถามเลย"ไม่ค่ะ""นิสัยหลักๆ ที่ฉันอยากให้หนูช่วยขัดเกลามันก็คือนิสัยเจ้าชู้""ห๊า?" วันจันทร์ถึงกับเสียงสูง ทีแรกคิดว่าลูกไม้จะหล่นไม่ไกลต้น แต่ที่ไหนได้.."ถ้าหนูช่วยหยุดมันเรื่องนี้ได้ หนูอยากได้อะไรฉันก็จะให้" พ่อเลี้ยงอิทธิพลคิดว่าถ้าเธอคนนี้เอาลูกชายอยู่เรื่องผู้หญิง เรื่องอื่นคงจะไม่ยากสำหรับเธอ เพราะถ้
หญิงสาวที่ยืนหลบอยู่หลังต้นไม้ใหญ่ ค่อยๆ มองส่องออกมาดู ว่าผู้ชายคนนั้นจะหน้าตาเป็นยังไง แต่มองไปยังไม่พ้นต้นไม้เลยก็เห็นร่างของใครบางคนมายืนขวางอยู่ด้านหน้าขาเรียวค่อยๆ ก้าวถอยไปด้านหลัง "โอ๊ย" ทีแรกคิดว่าจะมีแค่ข้างหน้าแต่พอถอยหลังมา ร่างของเธอก็ชนเข้ากับใครอีกคนวันจันทร์กำลังจะขยับไปทางที่ไม่มีคนอยู่ แต่ก็ไม่ทัน "พวกนายเป็นใครปล่อยฉันนะ!" คนตัวเล็กพยายามดิ้นให้หลุดจากผู้ชายที่ล็อคตัวเธออยู่"ถ้าไม่อยากตายหุบปาก" คนที่พูดส่งสัญญาณบอกอีกคน ให้ตามลงมาจากเนินเขา เพราะพวกเขาไม่ได้พาเธอไปจุดจอดรถ ถ้าไปตรงนั้นมีหวังคนของพ่อเลี้ยงอิทธิพลได้เห็นแน่"โอ๊ย" วันจันทร์พยายามหยุด แต่ทางที่ลงมันชันมาก อีกฝ่ายใช้แรงนิดเดียวก็ทำให้ร่างของเธอลื่นไถลตามลงไปได้ พอลงมาถึงก็เห็นมีถนนเล็กๆ เส้นหนึ่งตัดผ่านทางนี้ ยืนอยู่ครู่หนึ่งก็มีรถวิ่งเข้ามาจอด"พวกนายปิดตาฉันทำไม" หญิงสาวที่ถูกมัดมือไว้พยายาม ที่จะมองดูว่าคนพวกนี้จะพาเธอไปไหน"ให้ผมขับเองดีกว่าครับพ่อเลี้ยง" ลูกน้องอีกคนเดินอ้อมไป แล้วคนที่มันเรียกว่าพ่อเลี้ยงก็ลงจากรถ เดินมาขึ้นนั่งด้านหลังข้างๆ เธอที่ถูกจับมัดตัวอยู่"พวกแกเป็นใคร ใช่พ่อเลี้ยง
"พวกมึงนี่ไม่ดูอะไรเลย" พันฤทธิ์นึกขำที่เปิดหน้าต่างเธอคงร้อน เพราะห้องนี้ไม่มีเครื่องปรับอากาศให้"เหรอครับ" เชี่ยวชาญถามเบาๆ เพราะเจ้านายนั่นแหละเป็นคนบอกให้พวกเขาแยกกันตามหา"เดี๋ยวมึงก็ถูกตีนกูหรอก ใครตั้งชื่อให้มึงเชี่ยวชาญวะ มึงเชี่ยวชาญตรงไหนวะเนี่ย""พ่อเลี้ยงจะไปไหนครับ""ก็กลับน่ะสิ ที่นี่ไม่มีแอร์สักตัวมึงว่ากูจะนอนได้เหรอ""แล้วพวกผมล่ะครับ" "มึงก็เฝ้าอยู่นี่แหละ" พูดจบพันฤทธิ์ก็เดินออกมาที่รถทีแรกเขาจะให้ช่างมาติดแอร์ที่นี่แล้ว เผื่อพาสาวๆ มาเปลี่ยนบรรยากาศ แต่พอคิดว่าจะเอาเธอมาซ่อนพ่อไว้ที่นี่ก่อน ก็เลยจะยังไม่ติดแอร์ดีกว่า ปล่อยให้อยู่ร้อนๆ แบบนี้ไปเลยถึงแม้ที่นี่จะเป็นป่ารกทึบ แต่ช่วงกลางวันถึงหัวค่ำอากาศอบอ้าว ส่วนตอนดึกๆ ถึงจะอากาศเย็นหน่อยชายหนุ่มขับรถออกมาก็เลยลองโทรกลับไปหาน้องสาวดู อยากจะรู้ว่าพ่อตามหาผู้หญิงคนนี้หรือยัง แต่พันฤทธิ์ก็ไม่ได้ถามตรงๆ เพราะพะเพื่อนยังไม่รู้ว่าตัวเองพาตัวผู้หญิงของพ่อออกมาจากบ้านหายออกมาสองชั่วโมง พ่อน่าจะรู้ได้แล้ว แต่ทำไมถึงไม่ตามหา พันฤทธิ์ก็รู้สึกแปลกใจ เพราะน้องสาวบอกว่าพ่อไม่เห็นพูดอะไรเลยครอบครัวของเขาทำธุรกิจปางไม้ มีที่
"มึงว่าพ่อเลี้ยงจะเจออะไรวะ" เชี่ยวชาญและไอ้ขวดพอรู้นิสัยผู้หญิงคนที่อยู่ในห้องนี้ ดูท่าแล้วเธอไม่ใช่คนที่ยอมใครง่ายๆ เลย"ต้องคอยดูกันไปก่อน ว่าพ่อเลี้ยงจะปราบพยศได้ไหม" ทั้งสองขยับเข้ามาตรงประตูแล้วเอาหูแนบฟัง ว่าพ่อเลี้ยงเข้าไปแล้วจะมีเสียงอะไรไหม แต่ก็เงียบมาก"หรือเราคิดมากไปเองวะ ผู้หญิงที่ไหนจะไม่ชอบคนแบบพ่อเลี้ยงพันฤทธิ์บ้าง" เพราะทุกคนรู้ดีว่าสมบัติของพ่อเลี้ยงอิทธิพลต้องอยู่ในกำมือของลูกชายคนโตแน่"ก็แค่ของเล่น มึงว่าคนนี้พ่อเลี้ยงจะเก็บไว้กี่วัน""กูให้เต็มที่หนึ่งอาทิตย์""มึงให้นานขนาดนั้นเลยเหรอวะ" เพราะผู้หญิงบางคนแค่ครั้งเดียวก็เกินพอแล้วในห้องนอนที่กำลังเป็นที่พูดคุยของลูกน้องอยู่.."ผู้หญิงอะไรจะนอนขี้เซาขนาดนี้" พันฤทธิ์คิดว่าถ้าเธอกระดุกกระดิก หรือโวยวายเขาก็จะจัดการรวบรัด แต่นี่ทำไมเธอถึงนอนอยู่นิ่งๆ ไม่รู้หรือไงว่าข้างๆ ตอนนี้มีผู้ชายที่หล่อเหลานอนอยู่ด้วยนอนรอดูสถานการณ์ครู่หนึ่งด้วยเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ และตอนนี้ก็ดึกมากแล้วก็เลยทำให้พันฤทธิ์นอนหลับไปเช้าวันต่อมา.."กรี๊ดดด!!" วันจันทร์ตื่นขึ้นเพราะนอนเต็มอิ่มแล้ว แต่รู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างทับร่างเธออยู่ "แกเป
"พ่อแม่คุณไม่เคยสั่งไม่เคยสอนหรือไง ว่าไม่ให้ทำกับผู้หญิงแบบนี้" รู้ดีว่าถ้าเขาจะเอาเธอคงไม่พ้นเงื้อมือของเขาแน่ ต้องลองพูดก่อนเผื่อเขาจะมีมนุษยธรรมบ้างแต่คำพูดของเธอมันยิ่งไปกระตุ้นต่อมความเป็นเจ้าพ่อในตัวเขา"ปากดี เธอคิดว่าฉันจะไม่มีปัญญาจ่ายให้เท่ากับผัวแก่ของเธอหรือไง"ผัวแก่งั้นเหรอ? ตกลงเขาเป็นลูกชายของพ่อเลี้ยงคนนั้นไหมเนี่ย เธอยังคงสับสนกับคำพูด รู้แบบนี้ขอดูรูปลูกชายคนโตท่านหน่อยก็ดี แต่ถ้าเป้าหมายไม่ใช่คนนี้พ่อเลี้ยงคงตามหาตัวเราแล้วมั้ง"แล้วคุณมีปัญญาจ่ายไหมล่ะ" เธอต้องลองหยั่งเชิงดูก่อน"ได้สิถ้าเธอรับความรุนแรงจากฉันได้""?" เขาเป็นคนซาดิสม์ด้วยเหรอ "ถอยไปนะ!" เธอยังไม่ทันตั้งตัว คนที่ยืนคุยอยู่เมื่อสักครู่ก็กระโจมเข้ามาหา"ถ้าไม่กลัวกระดูกจะหักก็อย่าดิ้น" มือหนาจับไหล่เล็กกดลงเตียง"โอ๊ย คนเลวปล่อยนะฉันเจ็บ""แค่นี้บอกเจ็บเหรอยังไม่ได้เริ่มเลย ถ้าคิดว่าฉันจะทะนุถนอมเธอเหมือนพ่อ เธอฝันไปเถอะ"เขาเป็นพ่อลูกกันจริงๆ จากที่กำลังดิ้นอยู่เมื่อสักครู่วันจันทร์หยุดเล็กน้อยเพื่อคิดหาวิธีใหม่แต่มันก็เป็นจังหวะให้ คนตัวโตที่ทับร่างเธออยู่ได้จู่โจมต่อ โดยการโน้มใบหน้าลงมาซุกที่ร
"ไอ้คนเลว ไอ้คนชั่ว" มือเรียวจับกางเกงที่ถูกตัดขาดขึ้นมาดูว่าพอจะใส่ได้ไหม แต่มันขาดออกจากกันเลยเธอจะใส่ยังไง เข็มด้ายหรืออะไรที่ใช้ซ่อมกางเกงก็ไม่มีด้วยหญิงสาวรีบดึงผ้าห่มมาปิดคลุมร่างกายตัวเองไว้ก่อนเผื่อมีใครเปิดประตูเข้ามา คงเห็นเธอโป๊แน่ที่หน้าประตูเวลาไล่เลี่ยกัน.."ทำไมพ่อเลี้ยงไม่เอาเข้าไปเองล่ะครับ" เชี่ยวชาญมองดูถุงผ้าที่พ่อเลี้ยงให้นำเข้าไปให้เธอคนนั้น "แล้วกูจะมีพวกมึงไว้ทำไม" ที่จริงผ้าถุงนี้เขาเตรียมไว้ตั้งแต่ขับรถออกไปแล้วเพราะเห็นว่าเธอไม่มีเสื้อผ้ามาด้วย"แน่ใจนะครับว่าแค่นี้""อ้าวไอ้นี่เดี๋ยวก็ถูกตีนกูหรอก""เจอฤทธิ์เดชของเธอเข้าแล้วใช่ไหมล่ะครับ""ไอ้เชี่ยวชาญถ้ามึงยังพูดมากอยู่เดี๋ยวมึงได้ไปนอนคุยกับรากมะม่วง"เชี่ยวชาญรีบนำถุงผ้านั้นไปให้กับเธอที่อยู่ในห้องแกร็ก! แอดดดตุ๊บ!"เฮ้ย..ผมเองครับผมแค่เอาเสื้อผ้ามาให้" ถ้าหลบไม่ทันมีหวังหัวแตกแน่"โดนมันไหมวะ" พันฤทธิ์ชะโงกหน้ามองไปดู "ทีหลังพวกมึงเก็บอาวุธออกมาให้หมดนะ""แต่นั่นมันเป็นกล่องกระดาษทิชชูนี่ครับมันไม่ใช่อาวุธ""อะไรก็ช่างเอาออกมาให้หมด""เอาวางไว้ตรงนั้นเดี๋ยวฉันไปหยิบเอง" หญิงสาวใช้ผ้าห่มที่คลุมตัวอย
"โอ๊ย..ซี๊ดด" จะร้องเจ็บแรงกว่านี้ก็ไม่กล้าเดี๋ยวลูกน้องรู้ว่าจอด ชายร่างสูงค่อยๆ ขยับตัวลงจากเตียง สองมือกุมน้องชายที่ถูกเธอเล่นงานเมื่อสักครู่ไว้ นิ้วชี้ยกขึ้นมาชี้หน้าเธอก่อนที่จะค่อยๆ ถอยออกจากห้องไป"สมน้ำหน้า" หญิงสาวลุกขึ้นแล้วรีบไปปิดประตูห้องไว้ เธอมองหาอะไรก็ได้ที่สามารถดันประตูได้ แต่ในนี้ก็มีแค่ตู้กับเตียง "ทำไมออกมาเร็วจังครับพ่อเลี้ยง""เรื่องของกู พวกมึงสองคนเฝ้าอยู่ที่นี่ ส่วนมึงตามกูมา" พ่อเลี้ยงพันฤทธิ์สั่งให้เชี่ยวชาญตามมาขับรถให้"เราจะไปไหนกันครับ""ไปหาไอ้หมอ""ใครเป็นอะไรครับพ่อเลี้ยง""มึงไม่ต้องถามมากได้ไหม ขับรถเบาๆ ด้วยล่ะ"เชี่ยวชาญมองผ่านกระจกดูใบหน้าของพ่อเลี้ยงที่นั่งอยู่ด้านหลัง แต่ก็ดูไม่มีอะไรผิดปกติ[คลินิกในตัวอำเภอ]"มีอะไรทำไมโทร ให้ออกมาหาดึกๆ ดื่นๆ แบบนี้วะ" นายแพทย์กฤษณะเป็นเจ้าของคลินิกแห่งนี้ และเป็นเพื่อนรักของพ่อเลี้ยงพันฤทธิ์"มึงช่วยดูกล่องดวงใจให้กูหน่อยสิวะ" เจ็บนะไม่ใช่ไม่เจ็บ แต่ก็ยังทนมาจนถึงมือหมอ"หึหึ ไปโดนอะไรมาวะ" "มึงจะขำกูอีกนานไหม ดูให้หน่อยว่ากูจะยังใช้งานได้ไหมเนี่ย""มึงแค่บอกมาว่าถูกอะไร เดี๋ยวกูจะจัดยาให้ไม่ต้องดูหรอก
"นึกว่าพ่อเลี้ยงจะไม่มา" ลูกน้องที่เฝ้าบ้านหลังนี้อยู่รีบออกมาเมื่อได้ยินเสียงรถ"วันนี้เป็นยังไงบ้างวะ""อะไรเป็นยังไงครับ" ประสิทธิ์ถามแบบไม่เข้าใจ"ไอ้ขวดมึงตอบซิ!" พันฤทธิ์หันมาเอาคำตอบจากไอ้ขวดแทน"วันนี้ดูเรียบร้อยมากครับ ทำอาหารก็อร่อย ไม่โวยวาย""จริงเหรอวะ""พ่อเลี้ยงกลัวหรือครับ""ปากเหรอที่พูด คนแบบกูเนี่ยนะจะกลัว มึงเคยเห็นกูกลัวอะไรไหม""พูดมากนะมึง เดี๋ยวก็ได้ไปคุยกับรากมะม่วงหรอก" เชี่ยวชาญตำหนิลูกน้องทั้งสองชายหนุ่มร่างหนาเดินตรงเข้ามาในบ้าน แล้วก็ทิ้งตัวลงนั่งโซฟาที่ห้องโถง"พ่อเลี้ยงไม่เข้าไปเหรอครับ""ใจเย็นก่อน พวกมึงมีอะไรทำก็ไปทำ""แล้วพวกผมจะทำอะไรล่ะครับดึกขนาดนี้แล้ว" พอพูดจบสายตาของผู้เป็นเจ้านายก็หันมา "ไปก็ได้ครับ" ทั้งสามรีบไปจากตรงนั้นอย่างเร็วแกร็ก..ประตูห้องนอนถูกเปิดเข้ามา ชายหนุ่มเจ้าของเรือนร่างสูงโปร่งแต่ทว่าดูสมส่วนมาก ยืนกอดอกหลังพิงข้างประตู มองเข้าไปดูผู้หญิงที่หลับอยู่บนเตียง"หึ..สงสัยกูจะโรคจิตเหมือนที่เธอพูด" นี่ขนาดถูกเธอด่าไม่มีชิ้นดี เขายังอยากมาหา จะไม่เรียกโรคจิตหรือไงไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนทำกิริยาแบบนี้กับลูกชายพ่อเลี้ยงอิทธิพลที่ชื่
พอเห็นว่าเป็นรถของลูกชาย กนกจันทร์ก็หันกลับมามองดูวันจันทร์ที่นั่งร่วมโต๊ะอยู่นางสังเกตว่าเธอเก่งมากจากสีหน้าที่เปลี่ยนไปเมื่อสักครู่กลับมาปกติได้เร็วมาก"มาทานข้าวด้วยกันก่อนสิลูก""แม่" ดวงตานั้นมองไปที่แม่เล็กน้อยก่อนที่จะมองไปหาผู้หญิงอีกคน"แม่รู้เรื่องหมดแล้วล่ะ""รู้เรื่องแล้วก็ดีครับผมจะพาเธอกลับไป""แม่ไม่ให้ไป" ขาแกร่งที่ก้าวเดินเข้ามาหวังจะพาเธอออกไปจากบ้านหลังนี้ก็ได้หยุดลง"แม่ห้ามผมไม่ได้หรอกครับ""ลูกจะพาเธอไปด้วยในฐานะอะไร""ผมไม่มีฐานะให้เธอหรอกครับ" ชายหนุ่มตอบแม่ไปในทันทีโดยไม่ต้องใช้เวลาคิดเลยแต่เขารู้ไหมว่าคำที่พูดนั้นมันทำร้ายจิตใจผู้หญิงคนหนึ่งมากแค่ไหน..ไม่มีสถานะให้เธองั้นเหรอ"ถ้างั้นแม่ก็คงอนุญาตให้หนูวันจันทร์ไปกับลูกไม่ได้""แม่จะไม่ถามเจ้าตัวหน่อยหรือครับว่าอยากไปกับผมไหม" สายตาคนที่พูดจับจ้องไปที่เธออีกครั้ง แต่ครั้งนี้มีสายตาแม่ของเขามองมาด้วย เหมือนอยากรู้ว่าเธอจะตามลูกชายของนางไปไหม"ไม่ค่ะ" ในเมื่อที่แห่งนี้มันไม่ใช่ที่ของเธอ แล้วจะอยู่ต่อไปเพื่อให้ตัวเองเจ็บปวดอีกทำไม เพราะวันจันทร์หวังจะพึ่งแม่เลี้ยงให้พาเธอออกจากที่นี่"ได้!" ชายหนุ่มกระแทกเสีย
พันฤทธิ์กลับเข้ามาในห้องอาหารก็ไม่เห็นผู้เป็นแม่อยู่ในนี้แล้ว แต่ก็ได้ความจากปทุมวันแม่ของม่านฟ้าว่าท่านออกไปเอาของที่รถ"ถ้าอยากพาน้องไปดื่มต่อก็ได้นะ" พ่อฝ่ายหญิงเป็นคนพูดเปิดทางอีกที จะเรียกว่าอยากดองกับพ่อเลี้ยงอิทธิพลจนเนื้อเต้นก็ได้ เป็นใครก็อยากจะดองกับพ่อเลี้ยงอิทธิพลกันทั้งนั้น ม่านฟ้ามองดูฝ่ายชายว่าจะชวนไปดื่มไหม เธอไม่ได้มีชายคนรักที่ไหน ถ้าพ่อกับแม่พึงพอใจในตัวผู้ชายคนนี้เธอก็ไม่ปฏิเสธ แต่อยากจะคบหาดูใจกันไปก่อนพอผู้ใหญ่เปิดทางให้พันฤทธิ์ก็ชวนฝ่ายหญิงออกมา เพราะขี้เกียจนั่งปั้นหน้าอยู่ในห้องนั้นแล้ว"พ่อเลี้ยงครับ" ไอ้ขวดเห็นพ่อเลี้ยงออกมาก็รีบเข้ามารายงาน ทีแรกอยากเข้าไปหาในห้องอาหารด้วยซ้ำ"มีอะไร" คนที่เดินเข้ามาหาไอ้ขวดก็คือเชี่ยวชาญ"เกิดเรื่องใหญ่แล้วครับพี่เชี่ยว""เรื่องอะไรวะ" เชี่ยวชาญหันมองไปดูพ่อเลี้ยงเล็กน้อยก่อนที่จะหันมาถามลูกน้อง"ก็คุณวันจันทร์น่ะสิครับ""ทำไม?""ตอนนี้ไปกับแม่เลี้ยงแล้ว""ไปกับแม่เลี้ยงไหนวะ""จะแม่เลี้ยงไหนล่ะครับ ก็แม่ของพ่อเลี้ยงใหญ่นั่นแหละ""อะไรนะ?""มีอะไรกัน" พันฤทธิ์เห็นลูกน้องกระซิบพูดกันก็เลยเดินเข้ามาหา ส่วนม่านฟ้ายังคงยืนอย
วันจันทร์นั่งรถมากับเขาแบบเงียบๆ เน้นมองบรรยากาศรอบข้าง ขนาดเธอมาอยู่ที่จังหวัดนี้แบบไม่เต็มใจ แต่พอเห็นความสวยงามที่ธรรมชาติสร้างขึ้นมามันก็ทำให้เธอผูกพันแปลกๆ ยังไงไม่รู้ กว่าจะมาถึงสถานที่ที่เจริญก็ใช้เวลาเกือบชั่วโมงได้ หญิงสาวมองดูป้ายใหญ่ที่ถูกตั้งไว้แบบโดดเด่น นี่หรือคือจังหวัดเชียงราย เธอไม่ได้ถามไม่ได้ชวนเขาคุยหรอกเพราะกลัวว่าเขาจะรำคาญ แค่ขอมาด้วยได้ก็ดีแล้วรถคันที่เธอนั่งอยู่วิ่งมาจอดหน้าโรงแรมหรู"เดี๋ยวจะให้ไอ้ขวดพาไปหาอะไรทาน" ก่อนลงจากรถชายหนุ่มหันมาพูดกับเธอที่นั่งอยู่ข้างๆ"ค่ะ" มือหนาล้วงกระเป๋าเงินออกมาแล้วควักใบที่ใหญ่ที่สุดวางใส่มือเธอ โดยไม่ได้นับว่าเอาออกมาให้กี่ใบ"อยากซื้ออะไรก็ซื้อ" พันฤทธิ์ไม่ลืมที่จะสั่งไอ้ขวดว่าห้ามพาเธอเข้าไปเพ่นพ่านในโรงแรมห้องอาหาร VIP ของโรงแรมพันฤทธิ์แปลกใจเล็กน้อยทีแรกไม่คิดว่าพ่อจะมาร่วมรับประทานอาหารด้วย"มานั่งกับน้องสิลูก" คนที่กล่าวพูดก็คือพ่อเลี้ยงอิทธิพลพันฤทธิ์ก็เลยเดินไปนั่งเก้าอี้ตัวที่ว่างอยู่ มันเหลือแค่ตัวเดียวเขาจะไปนั่งไหนล่ะพิทักษ์ก็เลยสั่งให้พนักงานนำอาหารที่เตรียมไว้แล้วออกมา"วันนั้นได้ยินน้องบอกว่าเรามาทานข
"โอ๊ย" เห็นแบบนี้แทนที่เขาจะหยุดแต่กลับกระแทกแก่นกายเข้ามาในตัวเธอหนักหน่วงกว่าเดิมมือเรียวยื่นขึ้นไปดันหัวเตียงไว้เพราะแรงกระแทกมันทำให้ร่างของเธอกระเด็นไปจนชิดหัวเตียง"เจ็บ" ไม่ได้เจ็บที่ศีรษะกระแทกกับหัวเตียงหรอก แต่เจ็บตรงหว่างขาที่เขากำลังใช้ความรุนแรงด้วย"ซี๊ดด อยากเจอมากไม่ใช่เหรอ รับมันให้ไหวสิ""?" เขาหมายความว่ายังไง "โอ๊ย พ่อเลี้ยงเบาก่อนได้ไหมคะ" มือเรียวเอื้อมลงมาดันลำตัวอีกฝ่ายให้เบาแรงลงหน่อย แต่มือนั้นก็ถูกเขาจับรวบกดลงกับเตียง"ซี๊ดด เบาสุดแล้ว" เสียงกัดปากกัดฟันพูดในขณะที่ยังซอยเอว และจังหวะนั้นร่างหนาก็โน้มตัวลงมาหวังจะจูบแต่เธอเบือนหน้าออก "แลกลิ้นกันหน่อย" "?" อะไรคือแลกลิ้นล่ะ หญิงสาวปรายหางตากลับมามองเล็กน้อย ใครจะไปกล้าให้เขาจูบ เมื่อสักครู่เพิ่งใช้มันกับส่วนนั้นอยู่เลย เธอไม่มั่นใจว่าปากเขาจะติดประจำเดือนมาด้วยหรือเปล่า แต่ที่รู้คือตอนนี้ผ้าปูเตียงคงดูไม่ได้แล้ว"แลบลิ้นออกมา" จังหวะที่เขาแนบปากลงไปเธอกัดริมฝีปากไว้แน่นวันจันทร์จำใจต้องเผยอปากออกเล็กน้อยเพื่อให้เขาจูบได้"แลกลิ้นกัน" เขายังคงกระซิบพูดตอนที่สะโพกขยับไม่หยุดไม่หย่อน"อะไรคือแลกลิ้นล่ะ" ลิ้
ตั้งแต่ออกจากร้านขายยาเธอก็นั่งเงียบมาตลอดทางจนถึงบ้านลงจากรถได้หญิงสาวก็เดินเข้าไปในห้อง ส่วนข้าวของคนของเขาจัดการเอาเข้าไปให้"นอนพักผ่อนให้มากๆ ตอนเย็นจะมาหา" ชายหนุ่มเดินตามเข้ามาพูดจบก็ออกไปโดยไม่รอเริ่มแล้วใช่ไหม เริ่มที่จะเป็นของตายเขาแล้วใช่ไหม หมากเกมนี้ไม่รู้ว่าใครจะเป็นคนเดิน เธอจะมีแรงมากพอที่จะเป็นคนขับเคลื่อนกระดานหมากนี้เองไหม แค่เริ่มก็เหมือนว่าเธอจะเป็นแค่ตัวเดินหมากของเขามือเรียวจับยาที่เขาเพิ่งซื้อให้ขึ้นมาดู ในแผงนั้นมันมีลูกศรชี้วนไปตั้งแต่เม็ดแรกจนถึงเม็ดสุดท้าย เขาคงกลัวว่าเราจะปล่อยท้องเพื่อจับเขามากเลยสินะ ..ใช่แล้วยาที่เธอได้มาก็คือยาคุมกำเนิด แถมเขาบอกเจ้าของร้านด้วยว่าขอยี่ห้อที่ดีที่สุด"เราจะไปไหนกันครับพ่อเลี้ยง""ไปโรงแรม""โรงแรม?" เชี่ยวชาญหันมองหน้าไอ้ขวด แค่พูดว่าไปโรงแรมก็รู้แล้วว่าไปทำไมใช้เวลาขับรถอยู่เกือบชั่วโมงได้กว่าจะมาถึงโรงแรมในตัวจังหวัด "ต้องเช็คให้ดีหน่อยสิว่าของขาดไหม ทำไมปล่อยให้ลูกค้าเป็นคนโทรลงมาแจ้ง" เสียงของผู้หญิงที่ดูจะมีอำนาจต่อว่าพนักงานอยู่"อยู่ตรงนั้นไงครับพ่อเลี้ยง""กูเห็นแล้ว""ผมว่าพ่อเลี้ยง ตาถึงมากเลยนะครับ" เชี่
ที่จริงวันจันทร์ได้ยินเสียงรถวิ่งเข้ามาจอดสักพักแล้ว เพราะเธอนอนไม่หลับ แต่ก็ไม่ได้เปิดประตูออกมาดู"พ่อเลี้ยงอยากดื่มอะไรไหมครับ""ไม่""แล้วทำไมพ่อเลี้ยงไม่เข้าไปนอนล่ะครับนี่ก็ดึกมากแล้ว""ถ้าพวกมึงง่วงก็ไปนอนเถอะ" เขากำลังคิดเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ ไม่สิ..ที่จริงมันเกิดขึ้นตั้งแต่วันที่แม่ชวนออกไปทานข้าวแล้ว พ่อทำแบบนี้ไปทำไม "พ่อเลี้ยงครับ" เชี่ยวชาญที่กำลังจะไปพักผ่อนก็รีบเดินเข้ามารายงาน เมื่อได้ยินเสียงรถของพ่อเลี้ยงอิทธิพล"ตามมาทำไม" ว่าแล้วชายหนุ่มก็เดินออกไป ดูว่าพ่อมาที่นี่ทำไมแต่ยังเดินไม่พ้นตัวบ้านคนเป็นพ่อก็เข้ามาก่อน"พ่อมาทำไม""มาคุยกับแกเรื่องหนูม่านฟ้า""ทำไมถึงอยากคุยกับผมล่ะครับ""แกเป็นลูกชายคนโต ถ้าฉันยกมรดกให้น้องๆ ไป เดี๋ยวแกก็สาปแช่งฉันอีก แกช่วยเอางานเอาการหน่อยได้ไหม""เอาเลยสิครับพ่ออยากยกให้ใครก็ยกให้เลย""แกมันก็เป็นเสียแบบนี้ แล้วฉันจะกล้าเอาทุกสิ่งทุกอย่างที่สร้างมันขึ้นมากับมือ ฝากแกดูแลรับช่วงต่อได้งั้นเหรอ""ใช่ครับผมมันไม่ดี งานการก็ไม่ทำ สมควรแล้วที่พ่อจะคิดแบบนี้""ไอ้ใหญ่!" พ่อเลี้ยงอิทธิพลพยายามระงับอารมณ์โกรธไว้ก่อน "เรามาคุยกันดีๆ หนูม่
ที่โรงแรมหรู..บ่ายคล้อยวันเดียวกันนั้นไม่สนใจเรางั้นเหรอ มาจากไหนวะ ไม่รู้จักเราเลยหรือไง ผู้หญิงที่เจออยู่หน้าโรงแรมเมื่อตอนสายๆ เป็นอีกคนที่ทำให้พ่อเลี้ยงพันฤทธิ์สนใจได้คิดว่าจะนอนเอาแรงสักหน่อย แต่ก็มีเรื่องทำให้นอนไม่หลับ ชายหนุ่มก็เลยลงมาหาอะไรทานที่ห้องอาหาร"?" พอลงมาถึงชั้นล่าง ก็เห็นผู้หญิงที่ทำให้เขากระวนกระวายใจเดินผ่านหน้าไป "จะไปไหน" เห็นว่าในมือของเธอมีกระเป๋า พันฤทธิ์ก็เลยแกล้งตีเนียนเดินตามหลังไปสระว่ายน้ำของโรงแรมมาถึงเธอคนนั้นก็เริ่มเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องที่ถูกจัดเตรียมไว้ให้ตู้ม.. ชายหนุ่มที่นอนอยู่เตียงที่มีไว้สำหรับแขกแถวริมสระว่ายน้ำ ค่อยๆ ขยับแว่นสายตาขึ้นมองผู้หญิงที่เพิ่งจะกระโดดน้ำลงไป"หุ่นนี่สุดยอดเลยนะครับพ่อเลี้ยง""มึงมาตั้งแต่เมื่อไรวะ" กำลังดูเพลินๆ ลูกน้องมายืนอยู่ข้างๆ ตั้งแต่เมื่อไรจนลืมสังเกต"ผมเห็นพ่อเลี้ยงเดินมาทางนี้ก็เลยเดินตามมาดูครับ"พันฤทธิ์ลุกขึ้นแล้วเดินกลับเข้าไปในโรงแรมแบบเสียอารมณ์ เย็นวันเดียวกัน.."เชิญด้านในเลยค่ะแม่เลี้ยง" ส่วนมากคนที่รู้จักกนกจันทร์จะเรียกนางว่าแม่เลี้ยง "คุณปทุมวันไม่น่าต้องลำบากมารอรับเลยค่ะ" กนกจันทร์ที่
ระหว่างที่นั่งรอเขาอาบน้ำให้เสร็จ หัวใจเธอเต้นแรงจนคิดว่ามันจะทะลุออกมาจากอกอยู่แล้ว จะสอนทำวิธีอื่นงั้นเหรอ เขาทำกันได้กี่วิธีเนี่ยชายหนุ่มใช้เวลาทำความสะอาดร่างกายในห้องน้ำอยู่ครู่หนึ่งก็ออกมา และก็พอใจมากที่เธอยอมทำตามคำสั่ง โดยการนั่งรออยู่บนเตียงพอออกมาผ้าเช็ดตัวที่มีอยู่ผืนเดียวเขาก็ใช้มันเช็ดน้ำที่เกาะตามตัวอยู่ สายตาคมมองมาดูหญิงสาวที่ไม่กล้าแม้จะหันมามองเขาเลยด้วยซ้ำที่เขาบอกจะสอนเธอ..ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นคงไม่ต้องสอน แต่สำหรับเธอมันคงต้องสอนกันหน่อย"ทำไมไม่มองฉันล่ะ""คือ.." ที่จริงหางตาเธอก็พอเห็นว่าเขาไม่มีอะไรปิดบังร่างกาย แล้วเธอจะกล้าหันไปมองได้ยังไงชายหนุ่มใช้ผ้าเช็ดตัวผืนนั้นพันรอบท่อนล่างไว้ก่อนที่จะเดินมาหาเธอ มือหนาเอื้อมไปเชยคางคนที่นั่งอยู่บนเตียงให้หันมาหาดวงตากลมมองสูงขึ้นไปดูคนที่ยืนอยู่เบื้องหน้า"พร้อมหรือยัง"ไม่พร้อมได้ไหม แต่ก็คงต้องพร้อมแหละ ถ้าเธอใช้ประโยชน์อะไรไม่ได้เขาก็คงไม่เลี้ยงต่อ ญาติโกโหติกาก็ไม่ใช่ ใบหน้าเรียวสวยหวานนั้นพยักตอบไปเล็กน้อย"ถอดมันออกสิ"มือเรียวเอื้อมขึ้นมาจับตรงปมของผ้าเช็ดตัว แล้วก็ดึงมันออกจนผ้าเช็ดตัวผืนนั้นกองลงไปอยู่ท
"มีอะไรครับพ่อเลี้ยง" พอได้ยินเสียงพ่อเลี้ยงพันฤทธิ์เรียก เชี่ยวชาญและไอ้ขวดแถมประสิทธ์ที่อยู่ด้านนอกก็รีบวิ่งเข้ามาพร้อมกัน"อย่าเข้ามานะ" วันจันทร์ตะโกนบอกให้ทุกคนหยุดอยู่แค่นั้นเอี๊ยดดด....ทุกคนแทบจะหยุดพร้อมกัน แต่ไม่ได้หยุดด้วยเสียงที่วันจันทร์บอกนะ..ที่หยุดเพราะเห็นเลือดที่มันเลอะพื้นอยู่"ถึงกับเลือดสาดเลยเหรอครับพ่อเลี้ยง""เลือดสาดบ้านมึงน่ะสิ!" พันฤทธิ์หันไปตะคอกลูกน้อง"ออกไปให้หมดเลย" วันจันทร์ไล่ทุกคนออกไป เพราะจะก้าวเดินไปไหนก็ไม่ได้ถ้าก้าวขามีหวังประจำเดือนได้ไหลออกมาเลอะไปทั่วบ้านแน่"ไอ้เชี่ยวมึงกับไอ้ขวดไปซื้อไอ้นั่นให้เธอหน่อยสิ""อะไรครับไอ้นั่น" "ก็ไอ้ที่ผู้หญิงเอามารองไง""เขาเรียกผ้าอนามัยครับพ่อเลี้ยง""เออ! กูรู้ว่าเป็นผ้าอนามัย ออกไปซื้อมาหน่อยซิ""ให้พวกผมเนี่ยนะไปซื้อ" ทั้งสองถามขึ้นแทบจะพร้อมกัน"หรือมึงจะให้กูไปซื้อเอง""มันก็คงต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้วครับ นั่นผู้หญิงของพ่อเลี้ยงนี่ครับ""เอ้าไอ้นี่มึงจะไปดีๆ หรือไปด้วยน้ำตา""ผ้าอนามัยยังให้เราออกไปซื้อมาให้เลย" เชี่ยวชาญและขวดเดินบ่นไปที่รถ "เดี๋ยวผมขับรถให้นะ พี่ลงไปซื้อเอานะ" "แกนั่นแหละลงไปซื้อ เก