บทที่ 175 พีทหนูนาอยากกลับห้องของเราจัง

“สวัสดีครับ” ปีเตอร์กล่าวทักทายกลับด้วยน้ำเสียงไร้ซึ่งความรู้สึกทุกอย่าง เมื่อได้ยินเสียงของหนูนาเป็นที่เข้าใจ เขาเลยต้องทักทายพ่อเขากลับอย่างจำยอม

            “หนูนีน่าเป็นอย่างไรบ้าง?” อีธานยิ้มอย่างอ่อนโยน และหันไปทางหญิงสาวถามไถ่อย่างเป็นห่วงจากใจจริง แต่น้ำเสียงก็ยังแฝงไว้ถึงบุคคลิกที่มีอำนาจ หนูนายิ้มอย่างอ่อนโยนและบอกว่าเธอดีขึ้นมากเลย

            “คุณพ่อไม่ต้องกังวลอะไรทั้งนั้นนะคะ...นีน่าสบายมากคะ...” หนูนาพูดต่อแฝงความนัยให้คนฟังสบายใจ อีธานเข้าใจโดยทันที และนั้นเป็นการบอกให้รู้ว่าเธอไม่โกรธหรือติดใจกับการกระทำของแมรี่เลย อีธานมองดวงตาที่ไม่มีการสนองตอบกลับนั้นอย่างซึ้งใจ

            “ขอบใจมาก...” อีธานกล่าวขอบใจหนูนาก่อนจะขอตัวกลับ หนูนากล่าวลาพร้อมทำความเคารพเช่นเดิม และตลอดเวลาที่อีธานมาเยี่ยมหนูนาประมาณยี่สิบนาทีปีเตอร์ไม่มีคำพูดใดๆ เลย เพ