21. จิ๊ดริดชอบหาสมบัติ 1

“ช้าง...หยุดก่อน”

เสียงตะโกนเรียกของวนาลีที่ดังมาจากในบ้านไม่อาจหยุดฝีเท้าของคชาภัทรได้ เด็กชายทำเพียงส่งเสียงหัวเราะชอบใจและวิ่งตื๋อออกไปเท่านั้น

“นายช้าง หยุด!”

แต่เสียงนี้ต่างหากที่ทำให้ดิสเบรกที่ฝ่าเท้าของเขาทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพยิ่งกว่าส้มหยุด

“นายจะไปไหน”

“ไปดูพี่แทนจับปลาที่ท้ายสวน” คชาภัทรตอบเสียงอ่อยพร้อมใบหน้าที่จืดจ๋อย

“ไม่ได้!” อลิสราพูดด้วยน้ำเสียงเฉียบขาด “เรามีนัดไปเล่นกับจิ๊ดริด” เด็กหญิงรักษาคำพูดของเธอเสมอ

“ไม่ได้นัดด้วยนี่” น้ำเสียงของคชาภัทรยิ่งเบาลงไปอีก ดวงตาหลุบต่ำไม่กล้าสบตาพี่สาว

“คำพูดฉันก็เหมือนคำพูดของนาย” บังเอิญอลิสราหูดีเสียด้วย

“แต่ช้างนัดกับพี่แทนไว้แล้ว”

“จิ๊ดริดต้องสำคัญที่สุด”

พูดจบ ฝ่ายพี่สาวก็เหนี่ยวคอเสื้อน้องชายพร้อมกับก้าวเท้าออกจากประตูรั้วไปอย่างห้าวหาญโดยไม่ปล่อยให้คชาภัทรพูดเถียงได้เลยสักคำ

วนาลีถึงกับหัวเราะร่วนเมื่อเห็นบทสรุปของเรื่อง

คชาภัทรมีความซุกซนจนเลื่องชื่อ ยิ่งได้มาอยู่บ้านสวนแบบนี้ กิจกรรมยิงนกตกปลา ผจญภัยตามร่องสวนกับบรรดาเพื่อนผู้ชายมีอยู่ไม่เว้นวัน จะกลับมาให้เห็นหน้าก็ย่ำค่ำทุกวัน ผู้ใหญ่ต่างพากันบ่นปากเปียกปากแฉะแต่คชาภัทรก็ทำเพียงยิ้มระรื่นให้กับทั้งสามเท่านั้น

จะมีเพียงแค่พี่สาวของเขานี่แหละที่สามารถหยุดเด็กชายจนหัวทิ่มได้

อลิสรามีความเป็นผู้นำและมั่นใจในตัวเองอย่างเต็มเปี่ยมตามประสาลูกคนโต บวกกับบุคลิกที่ฉลาดหลักแหลม ชอบตามติดพ่อกับแม่ไปดูงานในสวนอยู่เป็นนิจ วนาลีและจุลพงศ์ถึงกับหมายมั่นปั้นมือฝากอนาคตของสวนผลไม้แห่งนี้ไว้กับลูกสาวคนโตเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

เมื่อรับรู้ถึงความยำเกรงที่น้องชายมีต่อเธอ อลิสราจึงไม่พลาดที่จะกำราบเขาทุกครั้งที่มีโอกาส เพียงแค่เธอเหลือบตามองหรือปรายตาดุใส่ คชาภัทรเป็นต้องสะดุ้งโหยง แข้งขาอ่อน ยอมนั่งหน้าหงออยู่นิ่ง ๆ ทุกครั้ง สร้างความประหลาดใจและขบขันให้กับพ่อและแม่เป็นอย่างยิ่ง

‘ไม่แปลกหรอก ตามธรรมชาติช้างกลัวผึ้งอยู่แล้ว แล้วนี่ก็ไม่ใช่ผึ้งธรรมดา เป็นนางพญาผึ้งเสียด้วย’ ยี่สุ่นพูดถึงความหมายชื่อของอลิสราด้วยความชอบใจ

เมื่อโดนพี่สาวลากคอเสื้ออออกจากบ้านแล้ว คชาภัทรก็ต้องทนหูแฉะฟังพี่สาวบ่นตลอดทาง

“ลูกผู้ชายคำสัญญาต้องสำคัญที่สุด” อลิสราเอ่ยประโยคที่จำมาจากละครโทรทัศน์เมื่อวานนี้

เขาไม่ได้สัญญา คชาภัทรเถียง แน่นอนว่าเป็นการเถียงในใจ

“นี่ออกมาช้ากว่าเวลานัดตั้งหลายนาที ไม่รู้น้องจะทำอะไรอยู่”

“ก็นอนอ้วนเหมือนเดิม” คราวนี้มาเป็นเสียง

อลิสราใช้ฝ่ามือตบเพียะไปที่กลางหลังของน้องชาย “น้องแค่อวบ” เธอแก้ตัวแทนน้องสาวสุดที่รัก

ไม่ทันที่คชาภัทรจะพูดเถียง สายตาพลันจ้องไปที่ร่างหนึ่งซึ่งกำลังนอนบนเสื่อใต้ต้นไม้ใหญ่ภายในบริเวณบ้านของสายเสียก่อน

“โอ๊ะ! อึ่งไข่”

“เผือก” อลิสราคล้อยตามอย่างหาได้ยาก

เพียะ!

“นี่แน่ะ นายว่าน้องเป็นอึ่งได้ยังไง ถุยน้ำลายเดี๋ยวนี้” เหมือนรู้ตัว อลิสรารีบซัดฝ่ามือไปที่ต้นแขนน้องชายอีกหนึ่งที

ทีเมื่อกี้ยังเห็นด้วย คชาภัทรบ่นในใจพร้อมกับเกาตรงจุดที่โดนตีไปด้วยก่อนจะเงยหน้ามองอึ่งไข่...เอ๊ย...มองที่รักที่กำลังนอนตะแคงอยู่บนเสื่อ

ภาพที่สองพี่น้องเห็นอยู่เบื้องหน้าคือเด็กหญิงวัยไม่เต็มสี่ขวบที่ร่างกลมขึ้นทุกวัน เธอกำลังนอนตะแคงหันหลังให้สองพี่น้อง โดยขาซ้ายที่อยู่ด้านบนได้ยกขึ้นเกี่ยวไว้กับแคร่ไม้เตี้ย ๆ ซึ่งตั้งอยู่ด้านหน้า ส่วนขาขวาที่อยู่ติดกับเสื่อนั้นเหยียดตรงแนบยาวไปกับพื้นเสื่อ แต่ถ้าสังเกตให้ดีจะพบว่าเท้าอ้วน ๆ ข้างขวานั้นกำลังกระดิกไปมาตีกับพื้นเสื่อเป็นจังหวะอย่างอารมณ์ดีไปด้วย

 การนอนตะแคงในท่านี้ของเธอส่งผลให้กระโปรงตัวเล็กที่เด็กหญิงสวมอยู่ได้เลิกขึ้นไปจนถึงเอวกลม ๆ เปิดโชว์ให้เห็นถึงกางเกงชั้นในลายการ์ตูนที่สวมอยู่ แล้วภาพอึ่งไข่นอนถ่างขากลางถ้วยต้มแซ่บที่แม่ชอบกินก็ค่อย ๆ ทับซ้อนเข้ามาในสายตาของคชาภัทรอย่างช่วยไม่ได้

“ช้างกับผึ้งเองหรือ” สายเดินออกมาเมียงมอง

สองพี่น้องยกมือไหว้โดยไม่ต้องรอให้ใครทวงถาม แม้จะเจอหน้าสายเกือบทุกวันแต่ทั้งคู่ก็ไม่เคยลืมที่จะทำแบบนี้เลยสักครั้ง สร้างความพึงใจให้กับสายเป็นอย่างยิ่ง ริมฝีปากเธอจึงมีรอยยิ้มน้อย ๆ อยู่เสมอยามเมื่อเห็นทั้งคู่

“เข้าไปเล่นกับน้องได้เลย น้องตื่นได้ครู่ใหญ่แล้วแต่ยังงัวเงียอยู่ อีกเดี๋ยวคงสดชื่นขึ้น”

ไม่ทันขาดคำที่รักก็เริ่มกระดุกกระดิกตัวมากขึ้นก่อนจะค่อย ๆ พลิกตัวนอนหงายพร้อมกะพริบตาถี่ ๆ อยู่หลายทีจนรู้สึกได้ว่ามีใครกำลังนั่งอยู่ข้าง ๆ

ที่รักส่งยิ้มกว้างให้อย่างดีใจ “พี่ผึ้ง จ๊าง”

อลิสรายิ้มกว้าง ขณะที่คชาภัทรหน้าบึ้งขึ้นทันตา

เรียกไม่ชัดไม่ว่า แต่คำว่าพี่หายไปไหน?

“พี่ช้าง” คชาภัทรเอ่ยเสียงขุ่น

“จ๊าง จ๊าง” ที่รักตอบกลับเสียงแจ๋ว

“พี่ช้าง” น้ำเสียงขุ่นขึ้นอีก

“จ๊าง” เด็กหญิงก็เริ่มขุ่นไม่แพ้กัน

“นายจะไปบังคับอะไรน้อง” ฝ่ายพี่สาวรีบเข้ามาห้ามทัพ

ดวงตาคมของคชาภัทรกับดวงตาเม็ดก๋วยจี๊ของที่รักสบกันดังเปรี๊ยะกลางอากาศอย่างไม่มีใครยอมใคร ก่อนที่คชาภัทรจะค่อย ๆ ควักสิ่งหนึ่งออกจากกระเป๋ากางเกง